ตอนที่ 2541 จะต้องไปที่ตะวันออกกลาง
เหมยเหมยมองดูโปสการ์ดทำมือที่สวยงามพวกนี้ก็ยิ่งมั่นใจว่าหานเหมยก็คือเหมยซูหานแน่นอน!
เพราะเหมยซูหานก็ชอบเอากิ่งไม้มาทำเป็นโปสการ์ด แล้วก็เป็นภาพประมาณนี้ด้วย
แต่เธอก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเพราะต้องเจอตัวจริงถึงจะรู้ ขอแค่ได้เจอหานเหมยตัวจริงเธอต้องชี้ขาดได้อย่างแน่นอน
แต่ว่าตอนนี้ตะวันออกกลางวุ่นวายขนาดนั้น ทันทีที่พลาดนิดเดียวก็อาจอันตรายถึงแก่ชีวิตได้ เธอจำเป็นจะต้องไปเสี่ยงขนาดนั้นเลยเหรอ?
อีกอย่างยังมีเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่ออีก เธอจะพาเด็ก ๆไปที่เสี่ยงอันตรายตลอดไม่ได้หรอกมั้ง?
แต่ถ้าหากเป็นเหมยซูหานจริง ๆ เขาเป็นคนรักสันโดษ คนที่นั่นต้องไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ถึงแม้สภากาชาดจะสามารถคุ้มครองเขาได้สักพักแต่คงไม่สามารถคุ้มครองได้ตลอดชีวิต หากเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาเหมยซูหานคงจบเห่แน่
พอนึกถึงวิธีที่คนศาสนาอิสลามลงโทษผู้หญิงที่ทำผิดในข่าวก่อนหน้านี้ เหมยเหมยก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้ ถึงแม้จะไม่ใช่เหมยซูหาน แต่ผู้หญิงที่ต้องตายไปอย่างนั้นก็น่าสงสารมากจริง ๆ!
หากว่าเป็นเหมยซูหานจริง ๆก็ยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่!
เหมยเหมยคิด ๆดูแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจถามยูทากาฮาชิไปว่า “บอกฉันได้ไหมว่าตอนนี้หานเหมยอยู่ที่ไหน? ฉันอยากจะไปเจอเขา!”
เคย์โกะตกใจ “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ที่นั่นเป็นเขตสงคราม ผู้หญิงตัวคนเดียวไปที่นั่นจะไม่เป็นการไปรนหาที่ตายหรอกเหรอ?”
ยูทากาฮาชิก็กล่าวโน้มน้าวว่า “ผมเตือนว่าคุณอย่าไปดีกว่า ขนาดผมคนเดียวยังไม่กล้าไปเลย ผมไปพร้อมกับสภากาชาดเพราะพอจะรับประกันความปลอดภัยได้บ้าง ที่นั่นเหมือนนรกบนดินชัด ๆ คุณรับไม่ได้หรอก!”
“แต่ฉันอยากเจอหานเหมย คุณยูทากาฮาชิคะ ขอถามหน่อยค่ะว่าพอมีวิธีไหนที่ทำให้เหมยหานมาที่นี่ได้บ้างไหมคะ? ฉันออกเงินเอง ไม่ว่าเท่าไรก็ไม่เกี่ยง” เหมยเหมยเริ่มลังเลใจ แม้แต่ยูทากาฮาชิยังบอกว่าเป็นนรกบนดิน หรือว่าเธอไม่ควรจะไปนะ!
ยูทากาฮาชิส่ายศีรษะเบา ๆ “นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน หานเหมยเป็นคนที่นั่น ฉะนั้นจึงพาตัวออกมาไม่ได้ แม้แต่ทีมแพทย์ของเราก็ทำไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะถูกผู้ก่อการร้ายติดอาวุธตรงนั้นตามฆ่า”
“หรือว่าให้ฉันสร้างตัวตนปลอมให้กับหานเหมย ใช้ตัวปลอมปกปิดตัวตนที่แท้จริงแบบนี้ได้ไหม?” เหมยเหมยคิดหาหนทาง
แต่ยูทากาฮาชิก็ยังคงส่ายศีรษะฝืนยิ้มออกมา “พวกเราคิดมาทุกวิถีทางแล้ว สถานะของหานเหมยค่อนข้างพิเศษ พ่อของเธอเป็นหัวหน้าทัพกองหนุนแต่เสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว หัวหน้าที่ขึ้นแทนในตอนนี้เป็นคู่หมั้นของหานเหมย แต่หานเหมยไม่ชอบคู่หมั้นของตัวเอง เธอก็เลยหนีออกมาแล้วมาขอความช่วยเหลือจากสภากาชาด!”
“เห็นแก่หน้าพ่อของเธอ คู่หมั้นของเธอเลยไม่ได้บีบบังคับอะไร แต่ถ้าหานเหมยหนีออกมาจากที่นั่นคงถูกคู่หมั้นตามฆ่าแน่นอน!”
เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่น นึกไม่ถึงว่าชีวิตของหานเหมยจะมีความซับซ้อนขนาดนี้ ลำบากแล้วสิ!
“ในอนาคตหานเหมยก็ต้องแต่งงานกับคู่หมั้นงั้นเหรอ? ถอนหมั้นได้ไหม?”
“เหมยหานมีแค่สองทางเลือก ถ้าไม่แต่งงานกับคู่หมั้นก็ต้องตาย เธอไม่มีทางเลือกอื่น เรื่องถอนหมั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้ ที่นั่นไม่อนุญาตให้ผู้หญิงถอนหมั้น อีกอย่างหานเหมยก็ไม่มีญาติผู้ใหญ่เหลือเลยสักคน เธอเหลือตัวคนเดียว ใครจะเป็นคนช่วยถอนหมั้นแทนเธอล่ะ?”
ยูทากาฮาชิถอนหายใจ เขารู้สึกสงสารหานเหมยจับใจแต่ช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ
“ฉันต้องไปที่นั่น บางทีฉันอาจจะมีวิธีช่วยหานเหมยออกมาได้”
เหมยเหมยกลับมาแน่วแน่อีกครั้ง จิตวิญญาณรักความเสี่ยงที่ฝังลึกอยู่ในกระดูกทำให้เลือดในตัวไหลพลุ่งพล่าน นรกบนดินก็นรกบนดินเถอะ!
เธอกล้าฆ่าโรคจิตที่น่ากลัวยิ่งกว่าซาตานมาแล้ว แล้วยังมีอะไรให้ต้องกลัวอีก!
แต่ว่าจะพาเด็ก ๆไปด้วยไม่ได้แน่นอน
เธอจะต้องหาวิธีส่งเด็กกลับบ้าน แต่ว่าต้องหลังจากที่เธอขึ้นเครื่องบินไปแล้วเพราะเธอไม่อยากเจอหน้าเหยียนหมิงซุ่น!
…………………………………………
ตอนที่ 2542 ไม่มีทางที่คุณอาจะเป็นผู้หญิง
เคย์โกะนึกไม่ถึงว่าเหมยเหมยจะบ้าระห่ำขนาดนี้จึงรีบพูดเกลี้ยกล่อม “คุณไม่คิดถึงตัวเองก็ควรคิดถึงเด็ก ๆบ้างสิ? คุณจะพาเด็ก ๆไปเสี่ยงอันตรายงั้นเหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่ ฉันจะไปเองคนเดียว ส่วนเด็ก ๆฉันจะส่งไปที่สถานทูต จากนั้นจะมีคนส่งพวกเขากลับบ้าน”
เหมยเหมยวางแผนไว้หมดแล้ว พอไปถึงสถานทูตค่อยโทรหาเหยียนหมิงซุ่นให้เขามารับเด็ก ๆ จากนั้นเธอก็จะนั่งเครื่องไปตะวันออกกลางแบบให้ไม่ทันตั้งตัว เหยียนหมิงซุ่นอย่าคิดว่าจะได้เจอเธอเลย!
“ไม่อยากกลับบ้าน…แม่…หนูอยากไปด้วย!”
เล่อเล่อกระดิกหูน้อย ๆของเธอ แม่จะหนีไปเที่ยวคนเดียวงั้นเหรอ?
ทำอย่างนั้นได้ไง?
เธอไม่มีทางกลับบ้านอย่างแน่นอน ตามแม่ไปยังมีเนื้อให้กิน เธอยืนยันไม่กลับไปแน่นอน!
“ไม่ดื้อนะ ที่ที่แม่ไปกำลังมีสงครามอยู่ ไม่มีเนื้อให้กิน หนูกับพี่ชายกลับบ้านไปก่อน รอแม่กลับมาค่อยพาพวกหนูไปเที่ยวดีไหม?” เหมยเหมยพยายามพูดโน้มน้าวลูกสาว
แต่เล่อเล่อไม่ได้ว่าง่ายขนาดนั้น เธอส่ายศีรษะไม่หยุดพร้อมจับชายเสื้อของเหมยเหมยไว้แน่นเพราะกลัวว่าแม่จะแอบหนีไปจนทำเอาคนที่เห็นไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรดี
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าคุณจ้าวอยากจะไปหาหานเหมยจริง ๆก็รออีกสักสามสี่วัน เพราะว่าอีกสามสี่วันเพื่อนของผมจะมาหาผมที่นี่แล้วถึงจะไปตะวันออกกลาง เขาก็เป็นแพทย์สนามเหมือนกัน คุณจะได้ไปที่นั่นพร้อมกับเพื่อนของผม แบบนี้จะได้ปลอดภัยกว่า”
ยูทากาฮาชิเห็นเหมยเหมยตัดสินใจแน่วแน่แล้วจึงช่วยคิดหาวิธีที่ปลอดภัยที่สุดให้เธอ เขากับเพื่อนต่างก็อยู่ในทีมแพทย์ของสภากาชาด ตำแหน่งค่อนข้างสูงอยู่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นผู้ก่อการร้ายฝ่ายไหนปกติจะไม่ลงมือกับหมอเป็นอันขาด!
“ได้…ขอบคุณคุณมาก!”
เหมยเหมยรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว
เพื่อนของยูทากาฮาชิก็เป็นคนญี่ปุ่นแต่ว่าอาศัยอยู่ที่เกียวโต เขาชื่อฟุจิตะเป็นรุ่นพี่ของยูทากาฮาชิ ถือว่าเป็นผู้เบิกทางให้แก่เขา เพราะเขาเลยทำให้ยูทากาฮาชิไปเป็นแพทย์สนาม
คุณฟุจิตะคนนี้จะมาที่นี่อีกประมาณสี่วันข้างหน้า สี่วันนี้เหมยเหมยจึงไปเที่ยวในเมืองโอซากะ ครั้งที่แล้วไม่ได้มาที่นี่ถือว่าค่อนข้างน่าเสียดาย
“คุณน้า…ทำไมคุณน้าต้องไปที่นั่นด้วย?”
สามแม่ลูกกำลังเดินกันอยู่ จู่ ๆเสี่ยวเป่าก็ถามขึ้นพร้อมสีหน้าที่เต็มไปด้วยความอยากรู้
“เพราะว่าน้ารู้สึกสงสัยในตัวผู้หญิงที่ชื่อหานเหมยคนนั้น น้ารู้สึกว่าเขาอาจจะเป็นคนที่น้ารู้จักก็เลยอยากลองไปเจอกับตาตัวเอง” เหมยเหมยไม่ได้ปิดบังแล้วพูดความจริงออกมา
เสี่ยวเป่าขมวดคิ้วสวย ๆของตน คุณน้ารู้จักหานเหมยด้วยเหรอ?
แต่ว่าคุณน้าไม่เคยไปตะวันออกกลางเลยนะ!
เขาเคยไปมาก่อนแต่ไม่ใช่ตรงเขตสงคราม ทว่ากลับเป็นประเทศที่ค่อนข้างสงบ พ่อเคยพาเขาไปเที่ยว
อยู่ดี ๆเสี่ยวเป่าก็นึกอะไรออกแล้วนึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง เขาถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณน้าครับ หานเหมยเป็นเพื่อนของน้าที่เสียชีวิตไปแล้วงั้นเหรอ?”
“ใช่…เสี่ยวเป่าฉลาดจริง ๆ น้าสงสัยว่าเขาน่าจะโดนวิญญาณสิงร่างเลยอยากไปเห็นกับตาตัวเอง น้าจะไปช่วยเขาออกมา!” เหมยเหมยหยิกแก้มเสี่ยวเป่าเบา ๆ เธอทำท่าทางประมาณว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆราวกับเป็นแม่หมอ ทำเอาเสี่ยวเป่าทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
แต่เขาไอคิวสูงจึงเดาความคิดของเหมยเหมยได้อย่างรวดเร็ว สีหน้าเปลี่ยนไปในทันทีแล้วถามขึ้นว่า “คุณน้า หรือว่าคุณน้าคิดว่าหานเหมยคือคุณอา?”
คนที่คุณน้ารู้จักเขาก็แทบจะรู้จักหมด คนที่เพิ่งจะเสียชีวิตไปไม่กี่ปีนี้ก็มีแค่คุณอาเท่านั้น!
หรือว่าคุณน้าจะคิดว่าคุณอาไปเข้าร่างพี่สาวคนนั้นงั้นเหรอ?
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
คุณอาคงไม่ได้โง่เหมือนคุณน้าขนาดนั้นหรอก!
เหมยเหมยหยิกแก้มเสี่ยวเป่าอีกครั้งพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว น้าคิดว่าเขาก็คือคุณอาของเรานั่นแหละ!”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคุณอา คุณอาไม่มีทางไปเป็นพี่สาวหรอก!” เสี่ยวเป่ามั่นใจเป็นอย่างมาก คุณอาเป็นผู้ชาย แล้วจะกลายเป็นผู้หญิงได้อย่างไร?
เหมยเหมยเลิกคิ้วแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ เธอพึมพำกับตัวเองว่า “เรื่องนี้ก็ไม่แน่ คุณอาของเธออาจจะอยากเป็นผู้หญิงมาก ๆก็ได้!”
………………………….
