– ห้างจูเรเร่ ดีมาส –
รถปอร์เช่สีชมพูคันหนึ่งเข้ามาในโรงรถของห้างสรรพสินค้า ซึ่งดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก ไม่เพียงเพราะมันเป็นรถปอร์เช่ราคาแพง แต่เป็นเพราะสีชมพูที่ฉูดฉาด
“คุณชอบขี่รถของฉันหรือเปล่า” ทันทีที่รถลดความเร็วลงคาธารีน่า ซึ่งขับรถอยู่ก็ยิ้มและถามคริสตินากับอิงกริด
“ใช่มันสบายมาก” อิงกริดตอบ
“ ฉันชอบมันมาก และมันก็เป็นที่น่าพอใจสุดๆ” คริสตินากล่าวด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา
“ใช่ไหมๆ งั้นฉันจะขับให้ไปก่อนนะ ~” คาธารีน่าพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ
*
คาธารีน่าพาพวกเขาไปที่ร้านวาเลนติโนที่ชั้น 2 เป็นร้านที่เก๋ไก๋มาก โดยมีป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า “VALENTINO” เหนือประตูทางเข้า ซึ่งทั้งหมดทำด้วยกระจกสีขาวตัดกับแสงสีเทา และด้านหลังกระจกมีหุ่นผู้หญิง 3 คน คนหนึ่งสวมชุดสีชมพูสวยงามอีกคนสวมชุดบริหารมากกว่าและอีกคนสวมกระโปรงสั้นกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ
“ ไปที่นี่กันก่อนเถอะ” คาธารีน่าเข้าไปในร้าน ซึ่งคริสตินาและอิงกริดตามไปทันที
“ว้าว! ไม่เคยเห็นเสื้อผ้าสวย ๆ ขนาดนี้มาก่อน !!” นี่เป็นงานเลี้ยงสำหรับดวงตาของคริสตินา เธอเห็นเสื้อผ้าที่สวยงามมากมายและพูดอย่างตื่นเต้น
“ ถ้าเธอชอบแบบไหนก็บอกฉันได้เลย ฉันจะซื้อให้” คาธารีน่าพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
แม้ว่าเธอจะคิดว่าคาธารีน่าสามารถซื้อเสื้อผ้าที่ถูกกว่าให้เธอได้ แต่คริสติน่าก็ยังคงพยักหน้าโดยไม่ปฏิเสธความใจดีของคาธารีน่า “อื้มๆ”
คาธารีน่าทำให้อิงกริดและคริสตินาได้ลองเสื้อผ้าหลายชุดและเธอก็ลองซื้อมาให้พวกเขาด้วย
“ ฉันจะลองชุดนั้นแล้วจะกลับมานะ” เมื่อพูดอย่างนั้นคาธารีน่าจึงไปที่ห้องลองเสื้อ
1 นาทีต่อมาอิงกริดพูดกับคริสตินาว่า “ฉันจะไปห้องน้ำ เธออยากไปกับฉันไหมหรือเธออยากรอที่นี่”
“ ฉันจะรอที่นี่ ฉันคิดว่าพี่ของฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ค่ะ” คริสตินาพูดอย่างอ่อนหวาน
“ โอเคเดี๋ยวกลับมานะ” อิงกริดรีบร้อนและลงเอยด้วยการจากไปในทันที
คริสตินา ซึ่งตอนนี้อยู่คนเดียวพบชุดสีฟ้าที่สวยงามมาก เธอชื่นชมมันอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อเธอพลิกแท็กและเห็นราคาเธอก็ถอนหายใจ เธอไม่อยากขอให้พี่สาวของเธอใช้เงินมากขนาดนั้น เพื่อซื้อเสื้อผ้าให้เธอ เธอจึงตั้งใจจะเดินหนีไปดูของที่ถูกกว่า
เมื่อคริสตินากำลังจะหันกลับไปก็มีคนพูดด้วยน้ำเสียงผู้หญิง ซึ่งทำให้เธอหงุดหงิดอย่างไม่น่าเชื่อ
“เจ้าเด็กน่ารังเกียจดูสิ่งที่แกทำสิ แกเอามือที่สกปรกของแกใส่ชุดที่ฉันจะซื้อให้ลูกสาวของฉัน แกจะแก้ไขมันยังไง?” คนๆนั้นเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เธอแต่งหน้าหนักมีผมสีน้ำตาลและตาสีดำและสวมเสื้อผ้าที่เผยให้เห็นหน้าอกอันอุดมสมบูรณ์ของเธอ ในลักษณะที่มันค่อนข้างจะรบกวนสายตาคนโดยรอบ โดยเธอกำลังจับมือของเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 14 ถึง 15 ปี
แม้ว่าร้านจะมีขนาดใหญ่ แต่มันก็มีแค่ 2 ชั้น แต่เสียงของผู้หญิงคนนั้นก็ดังก้องไปทั่วร้าน สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนและพวกเขาก็มองไปในทิศทางของคริสตินาและเริ่มบ่นพึมพำ และเนื่องจากคริสตินายังเป็นเด็กและอยู่คนเดียว เสียงพึมพำจึงค่อนข้างเป็นอันตราย คริสตินาไม่เข้าใจ เธอไม่ได้สกปรกและเธอก็แค่แตะชุดเล็กน้อย แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงทำตัวแบบนั้น?
ผู้หญิงคนนั้น เมื่อเห็นว่าเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก แทนที่เธอจะอายที่ทำเรื่องอื้อฉาว กลับพูดดังขึ้นว่า “เด็กสาวน่าสงสารเอ๋ย ที่นี่ไม่เหมาะสำหรับคนแบบแกออกไปเดี๋ยวนี้!” จากนั้นเธอก็มองไปในทิศทางของผู้ช่วยร้านค้าและพูดว่า “นี่คุณที่ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะ คุณจะรออะไร ทำไมคุณถึงอนุญาตให้ผู้หญิงแบบนี้ เข้าร้านวาเลนติโน ถ้านังเด็กนี่ไม่ออกไปทันที ฉันก็จะออกไปจากที่นี่แทน ‘และจะไม่มาช้อปปิ้งที่ร้านนี้อีกต่อไป! “
ก่อนที่พนักงานขายจะตอบโต้ก็ได้มีเสียงที่โกรธเกรี้ยวก็ดังมาจากด้านหลัง
“ ถูกต้องแล้วไปเถอะ และไม่ต้องกลับมาอีกนะ!”
“ ใครกันที่กล้าพูดแบบนี้กับฉัน?!” ผู้หญิงคนนั้นหันมาและตัวแข็งทื่อทันที
“ ฉันไง!” คาธารีน่ามองผู้หญิงคนนั้นด้วยความโกรธ และโดยที่ไม่รู้ตัว เธอเริ่มมีเจตนาที่อยากจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นอย่างรุนแรง รวมทั้งลูกสาวของเธอด้วย ซึ่งตอนนี้พวกเธอทั้งสองรู้สึกอ่อนแอลงทันที
“มายก๊อดด! คาธารีน่า ดีมาสไม่ใช่เหรอนั่น” ลูกค้าบางคนจำเธอได้
“ คุณคาธารีน่า … ต้องเข้าใจผิดไปแน่ ๆค่ะ คือแม่ของฉัน … ” หญิงสาวที่อยู่ข้างๆผู้หญิงที่มีหน้าอกขนาดใหญ่และแต่งหน้าจัดหนัก ก็จำคาธารีน่าได้ ท้ายที่สุดแล้วห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ก็ยังคงเป็นของตระกูลดีมาส และในจูเรเร่นี้ก็แทบจะเป็นของตระกูลนี้ทั้งหหมด มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่รู้จักเธอ ส่วนใหญ่เป็นเพราะผมสีขาวที่โดดเด่นและดวงตาสีแดงของเธอ เด็กหญิงยังคงพูดต่อไป แม้ว่าเธอจะกลัวมากและรู้สึกอ่อนแอ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคาธารีน่าและร่วมด้วยกับเจตนาฆ่าของเธอ “แม่ของฉันโกรธเด็กคนนั้น เพียงเพราะ … ” เธอชี้ไปที่คริสตินาและตำหนิเธอ “ผู้หญิงที่ ‘สกปรก’ คนนี้คือเธอกล้าที่จะมาสัมผัสชุดที่แม่กำลังจะซื้อให้ฉันและชุดนั่นก็ ‘สกปรก’ ไปแล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ของฉันอารมณ์เสียเล็กน้อยค่ะ “
“ใช่ใช่ใช่ แล้วคุณคาธารีน่า … ” หญิงสาวตกใจกลัว เธอไม่มีความกล้าที่จะยั่วยุหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเธอและรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก กับรูปลักษณ์ที่คาธารีน่ากำลังแสดงออกให้เธอเห็น และทำให้คริสตินาต้องโทษทั้งมวล “เด็กสาวที่ ‘สกปรก’ และช่างงมงายคนนี้ เธอสมควรถูกตีและถูกห้ามไม่ให้เข้ามาในร้าน หรือไม่ก็ห้ามไม่ให้เข้าในห้างจูเรเร่ ดีมาสแห่งนี้เลยด้วยซ้ำค่ะ!”
ดวงตาของคาธารีน่าถูกวาดขึ้นและคิ้วของเธอก็คมขึ้นเหมือนดาบ เธอเข้าหาคริสตินา ซึ่งเงียบตั้งแต่ต้นจนจบ ในดวงตาของเธอ เธอหวาดกลัวตัวสั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งนี้จะต้องกระตุ้นความบอบช้ำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนั้น
อิงกริดที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะตรงที่มีผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่และแต่งหน้าจัดหนักกำลังยืนพูดกับคริสตินา เลือดของเธอเดือดพล่าน และความโกรธก็พุ่งสูงขึ้น เธออยู่ห่างออกไปเล็กน้อย แต่เธอวิ่งเข้าหาผู้หญิงคนนั้นเร็วมาก …
คาธารีน่าเห็นว่าอิงกริดใกล้จะชกผู้หญิงที่หน้า จึงรีบพูด “เดี๋ยวก่อน อิงกริดอย่าทำ!”
แม้ว่าเธอจะไม่รังเกียจที่จะเอาชนะผู้หญิงคนนี้ แต่เธอก็ยังคงมีหลักการของเธอและการชกต่อยผู้หญิงคนนี้ในที่สาธารณะ จะทำให้เกิดความพึงพอใจเพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น เธอมีแผนอื่นและจะไม่ปล่อยให้แม่และลูกสาวคนนี้ หนีไปกับการพูดเรื่องทั้งหมดนี้และเรื่องที่กล้ามาปลุกความบอบช้ำในตัวน้องสาวของเธอ
ดวงตาของอิงกริดกระพริบเล็กน้อยและเธอก็หยุดลง แต่ความโกรธในดวงตาของเธอยังไม่ได้ดับลง
ผู้หญิงที่เกือบโดนชกหน้าล้มลงไปกองกับพื้นและเหงื่อออกด้วยความกลัว ลูกสาวถูกเธอดึงและล้มลงคุกเข่าลงบนพื้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเกินจริง ผู้หญิงคนนี้คล้ายกับผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีน้ำตาลเข้ม
“สกปรกเหรอ น้องสาวของฉันเป็นเด็กสกปรกตั้งแต่เมื่อไหร่” คาธารีน่ากอดร่างที่สั่นเทาของคริสตินาไว้ในอ้อมแขน เธอพูดอย่างใจเย็นและเย็นชา “ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร คุณเป็นภรรยาของไอย์ เจ้าของ บริษัทรับเหมาก่อสร้างไอย์ที่เพิ่งเปลี่ยนโฉมใหม่ใช่ไหม”
เมื่อเห็นดวงตาคู่ของแม่และลูกสาวเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าเธอรู้เรื่องนั้นคาธารีน่าก็ยิ้มอย่างเย็นชา“ บังเอิญฉันเห็นข่าวว่าบริษัทไอย์ใน ตอนนี้กลายเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างไอย์ไปแล้ว และฉันจำได้ว่าเห็นคุณอยู่ข้างๆเขา และคุณก็กำลังฉีกรอยยิ้มนั่นของคุณอยู่ … ฉันแค่อยากจะบอกกับคุณว่า … ออกไปจากที่นี่แล้วไม่ต้องกลับมาอีก! “
“ ไม่ค่ะ คุณคาธารีน่า คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรทำในสิ่งที่เพิ่งทำไป แต่คุณจะโทษฉันไม่ได้! น้องสาวที่……” เธอไม่มีเรี่ยวแรงและลงไปนั่งกับพื้น ผู้หญิงคนนั้นเกือบจะพูดว่า ‘สกปรก’ อีกครั้ง แต่ก็สามารถหยุดตัวเองได้ทันเวลา
“รปภ. เอา 2 คนนี้ออกไปจากที่นี่!” ทันทีที่คาธารีน่าพูดน้ำเสียงของเธอก็ดูดุดันขึ้นเล็กน้อย
ชายรูปร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้าไปหาคู่แม่ลูก
“ไม่ไม่ได้! คุณทำแบบนี้กับเราไม่ได้!” เด็กสาวร้องลั่น เธอไม่เคยรู้สึกต่ำต้อยขนาดนี้มาก่อน แต่คาธารีน่าแกล้งทำเป็นหูหนวกและโบกมือให้อิงกริดเข้ามา
“คริสตินา ไม่เป็นไร ฉันอยู่ที่นี่ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธออีกแล้ว” คาธารีน่าพูดอย่างรู้สึกผิด “ฉันขอโทษ ฉันควรระวังมากกว่านี้ ฉันไม่ได้คาดหวังให้มัน … “
“ฉันต้องขอโทษด้วยที่ทิ้งเธอไว้คนเดียว … ” อิงกริดรู้สึกแย่มาก เธอไม่คาดคิดว่าช่วงเวลาที่เธอออกไปเข้าห้องน้ำจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
แม้ว่าหลังจากได้ยินเรื่องนี้คริสตินาก็ไม่มีปฏิกิริยา
“คริสตินามองมาที่พี่” คาธารีน่าวางมือบนใบหน้าของคริสตินาเพื่อขอให้มองเธอ
“ห้ะ?” ทันใดนั้นคริสตินาก็เงยหน้าขึ้นเป็นครั้งแรกและมองไปที่คาธารีน่าด้วยดวงตาที่หมองคล้ำของเธอ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ชุดนั่น … ฉันไม่ได้ทำมันเสียหาย ฉันสาบาน”
“ฉันรู้แล้วน่า” การได้เห็นการแสดงออกของคริสตินาทำให้คาธารีน่ารู้สึกอนาถ หัวใจของคาธารีน่าปวดร้าวและเป็นห่วงเธอ
“ฉันแค่คิดว่ามันสวยงามและสัมผัสมันเพียงเล็กน้อยเพื่อดูราคา … ” คริสตินากล่าวเสริม
“ใช่ฉันรู้” คาธารีนาเข้าใจมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ปลอบเธอด้วยคำพูดที่ดี
“ฉันไม่ได้ถือ ทำไมเธอบอกว่าฉันจับชุดนั่น” ดวงตาของคริสตินาไม่ได้มองออกไปจากคาธารีน่า
“ เธอและลูกสาวของเธอเป็นคนที่โง่เขลาและเป็นคนที่สกปรกอย่างแท้จริง”
“ พี่ ฉันเป็นผู้หญิงสกปรกเหรอ?” เมื่อเธอถามคำถามนั้นดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้พูดถึงแค่คู่แม่ลูก แต่มีบางอย่างที่ฝังลึกอยู่ในใจของเธอ
“เธอไม่สกปรก เธอสวยมากและยังเป็นน้องสาวของฉันอีกด้วย เธอจะสกปรกได้อย่างไร อย่าเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้น” คาธารีน่าลูบหลังของคริสตินาเบา ๆ
จู่ๆคริสตินาก็กัดริมฝีปากล่างและดูกลัวเมื่อเธอถามว่า “พี่สาว ฉันจะโดนลงโทษไหมคะ”
“ไม่แน่นอน! ทำไมเธอถึงคิดว่าจะถูกลงโทษ?” คาธารีน่ารู้สึกปวดใจ เมื่อได้ยินคำถามนั้น
“ แต่ แต่เมื่อใดก็ตามที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ฉันจะถูกลงโทษ … ” ดวงตาของเธอยังดูไม่สนใจ ราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่เธออาศัยอยู่กับตระกูลซิง
“คริสตินา เธอเป็นน้องสาวของฉัน ฉันจะไม่ลงโทษเธอแน่นอน” คาธารีน่าถอนหายใจและพูดเบา ๆ
“จริงเหรอ?” ดวงตาของคริสตินากะพริบและในที่สุดเธอก็มีประกายเล็กน้อยในดวงตาของเธอ
“ใช่มันเป็นความจริง.” คาธารีน่ากอดร่างเล็กของคริสตินาและพูดเบา ๆ
“ ขอบคุณมากนะคะ พี่” เสียงของคริสตินาฟังดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย
“ ไม่ต้องห่วงนะ”
“พี่สาวของหนู…”
“หืม?”
“ ฉันอยากพบอาจารย์ของฉัน ฉันอยากเจอพี่ใหญ่ของฉัน” เธอคิดถึงเขา เธออยากเจอเขา สำหรับคริสตินาลูเอนคือที่หลบภัยของเธอ
“ เอาล่ะๆ กลับกันเถอะ” คาธษรีน่าสูญเสียความสนใจทั้งหมดในการช็อปปิ้งต่อ
“อื้ม” คริสตินาพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและเงยหน้าขึ้นมอง“ พี่คะ?”
“ห้ะ?”
“ขอบคุณที่ปกป้องฉันนะ” คริสตินาพูดและมองไปที่อิงกริด “อิงกริด ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะ”
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะปกป้องเธอเสมอ” อิงกริดและคาธารีน่าพูดพร้อมเพรียงกัน
“อื้อๆ”
เมื่อกลับมาคาธารีน่าบอกครอบครัวของเธอทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับคริสตินา
————————————————————–
