ตอนที่ 66: เกมเสร็จสิ้น
“คุณแม่ ก่อนที่เราจะเดินจากไป ควรทำเหมือนลูเอน นั่นคือเอาส่วนต่าง ๆ ของแมงมุมมาใช้เป็นอาวุธ” คาธารีน่าพูดพลางมองไปทางแมงมุมยักษ์ “ข้าคิดว่าขาแมงมุมตัวนี้ สามารถใช้เป็นอาวุธได้ อย่างน้อยก็ยังดีกว่ามือเปล่า อีกอย่าง ถังดับเพลิงหมดแล้ว ใช้ไม่ได้แล้ว”
“ใช่ ฉันยังตั้งใจที่จะเอาน้ำมันออกจากรถและใส่ไว้ในกระป๋องที่ท้ายรถ” คริสตินาบอก เธอเริ่มที่จะจัดการกับไฟได้เล็กน้อย แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อย
“เราก็สามารถใช้น้ำมันเบนซินเพื่อดักจับก๊าซบางส่วนได้ สัตว์กลายพันธุ์เหล่านี้” ไมร่าพูดความคิดของเธอออกมาดังๆ
“เยี่ยมเลย! ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเสียเวลาเลย” คาธารีน่ามั่นใจมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พูด
“ให้หนูถอดขาแมงมุมออกเถอะ เพราะหนูยังมีเรี่ยวแรงมากอยู่ ขณะเดียวกัน แม่กับพี่ใหญ่ก็สามารถเอาน้ำมันออกจากรถได้เลย” คริสตินาเสนอ
“โอเค ทำแบบนี้ก็ได้” เนื่องจากไม่เสี่ยงมากนัก จึงจำเป็นต้องเชื่อใจซึ่งกันและกัน ยิ่งกว่านั้น คริสตินาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดและมีโอกาสดึงขาแมงมุมได้ดีที่สุด” ไมร่ากล่าวเสริมว่า “มีถุงมืออยู่ที่นี่ อย่าเสี่ยงที่จะสัมผัสสารที่หนาสีม่วงโดยตรง เพราะอาจเป็นพิษได้”
“ได้ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว” คริสตินาหยิบถุงมือคู่หนึ่ง ซึ่งในมือเธอค่อนข้างใหญ่ แต่ก็ยังดีกว่าของหมด
*
“ในที่สุด…” ลูเอนพึมพำ เขาไม่มีห้องของเขาและเพิ่งเสร็จสิ้นการตั้งค่าระบบเกมทั้งหมด ปัจจุบันเกมมีอายุอย่างน้อย 20 ปี อย่างไรก็ตามลูเอนได้ลดกราฟิกลงเพื่อให้เข้าถึงได้ในเวลาปัจจุบัน ถึงกระนั้น การเคลื่อนไหวของตัวละครก็สมจริงมาก
ลูเอนเดินไปพร้อมกับตัวละครที่สร้างขึ้นตามภาพลักษณ์ของเขารอบๆ เมืองฟลอเรียโนโปลิสที่เขาจำลองแบบ ใช่ เขาได้จำลองโลกทั้งใบโดยทำแผนที่ทุกมุมโลก ด้วยความรู้ที่เขามีจากชาติที่แล้ว เขาได้เดินทางไปทั่วโลก มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะทำอย่างนั้น
แม้ว่าเกมจะเทอะทะ เพราะเรื่องนั้น แต่ก็ทำบางอย่างที่เหมือนกับระบบการกำจัด เมื่อใดก็ตามที่มีคนเปลี่ยนเมือง การกำหนดค่าเก่าที่บันทึกไว้ของเมืองนั้นจะถูกลบออกและแทนที่ด้วยการกำหนดค่าถัดไป โดยไม่กินพื้นที่บนฮาร์ดไดรฟ์มาก
น่าเสียดายที่อินเทอร์เน็ตในปัจจุบันไม่เร็วพอที่จะดาวน์โหลดแผนที่ใหม่ทุกครั้งที่คุณเปลี่ยนเมือง แต่ก็ยังดีกว่าทำให้เกมใช้หน่วยความจำมากเกินไป นอกจากนี้ จุดสนใจหลักของเขาไม่ได้อยู่ที่การเปลี่ยนแผนที่ แต่เพื่อเรียนรู้เทคนิคการสร้างรากฐานของร่างกาย
แน่นอนว่ามันยังมีฟังก์ชั่นเก็บแผนที่ที่ดาวน์โหลดไว้แล้ว ตัวเลือกแรกมีมากกว่าสำหรับผู้ใช้เกมที่ไม่สามารถมีฮาร์ดไดรฟ์ขนาดใหญ่มากและไม่สามารถปล่อยให้ใช้พื้นที่มากในฮาร์ดดิสก์ได้
สำหรับตัวละครที่ลูเอนสร้างขึ้นนั้น เขาต้องฝึกท่าเทคนิค 1 ท่าซ้ำๆ กันก่อน เขาเร่งเวลาในเกม และหลังจากนั้น 5 วันของการฝึกฝนและการทำสมาธิ ตัวละครของเกมก็ไปถึงระดับ 1 ได้
ตัวละครเริ่มต้นจากการเป็นพลเมืองธรรมดา แต่เมื่อถึงระดับ 1 ตัวละครที่เคยใช้ชีวิตปกติเริ่มเห็นมอนสเตอร์สัญจรไปมาในเมืองและโจมตีโดยไม่มีใครสังเกตเห็น
ลูเอนใช้ตัวละครของเขาโจมตีมอนสเตอร์ระดับ 1 ที่กำลังโจมตีชายคนหนึ่งในเมือง ซึ่งดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะบ้าไปแล้ว ตั้งแต่เขาดิ้นรนอยู่คนเดียวและไม่มีใครเห็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นอีก
หลังจากเอาชนะสัตว์ประหลาดแล้ว ลูเอนก็จะดรอปคริสตัล คริสตัลนั้นถูกใช้เพื่อแลกกับการเคลื่อนไหวครั้งที่ 2 ของเทคนิคร่างกาย จำเป็นต้องมี 100 คริสตัลเพื่อให้สามารถแลกเปลี่ยนในส่วนที่สองได้
อีกสิ่งหนึ่งที่เขาตั้งใจจะทำเพื่อขยายเกมคือการสร้างแบบจำลองรอยแตกมิติ อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับสิ่งนี้ และมันก็ต้องใช้เวลามากขึ้นเช่นกัน สำหรับตอนนี้ก็เพียงพอที่จะเล่นเกมออนไลน์นี้แล้ว
สำหรับโฮสต์ จะใช้คนจากบริษัทดีมาส ไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะกังวลเรื่องนั้น การออกแบบที่เขาทำไปแล้วนั้นไม่ยาก เขาสามารถวาดทุกอย่างที่เขาจินตนาการได้ด้วยคอมพิวเตอร์ และมันง่ายสำหรับเขาในการกำหนดค่าและวางผม ร่างกาย โครงสร้างร่างกาย ฯลฯ ทุกประเภทในการสร้างตัวละคร
หลังจากตัดสินใจได้ เขาก็สร้างโฮสต์สำหรับเกมแล้วด้วย และเกมออนไลน์ก็พร้อมลงเว็บไซต์แล้ว อย่างไรก็ตาม เขายังคงไม่ประกาศเรื่องนี้ ตามที่เขาวางแผนไว้ เขาจะพูดกับปู่ของเขาก่อน
เวลาบ่ายสองโมง ลูเอนได้เสร็จสิ้นการนัดหมายทั้งหมดของเขาแล้ว ตอนนี้เขาเหลือแค่ต้องทานอาหารเย็นเพื่อคุยเรื่องธุรกิจเวลา 20:30 น. เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น เขาได้รับคำเตือนจากระบบที่สร้างโดยโทรศัพท์มือถือของเขา เขาดูคำเตือนที่ระบุว่า: [ไมร่า ดีมาส, คริสตินา ดีมาส และ คาธารีน่า ดีมาส ไม่ตอบสนองการใช้งานได้นานกว่า 1 ชั่วโมงแล้วบนโทรศัพท์มือถือของพวกเขา และในเครื่องมือค้นหาก็หาพวกเธอไม่พบ และครั้งสุดท้ายที่เห็น คือพวกเขาอยู่ในรถของไมร่า ดีมาส เกือบถึงทางเข้าทางหลวง]
นอกจากนี้ยังมีวิดีโอที่เบลอมาก แต่ ลูเอน สามารถเห็นได้ทันทีที่รถหายไป เพราะมันทำมาจากกล้องวงจรปิดที่ไม่ค่อยดีนัก รอยแยกมิติจึงไม่สามารถมองเห็นได้อย่างเหมาะสม แต่ลูเอนมั่นใจว่าแม่และน้องสาวของเขาถูกจับได้
ลูเอนรีบออกจากห้องทำงานและพูด เมื่อมองไปที่อิงกริดว่า “ตามฉันมา มีบางอย่างเกิดขึ้น”
“ได้” อิงกริดไม่ได้ถามคำถามใด ๆ และติดตามลูเอนอย่างใกล้ชิด เธอรู้ว่าการที่ลูเอนทำแบบนี้ มีบางอย่างที่ร้ายแรงเกิดขึ้น
*
“แม่ โจมตีมันเลย เดี๋ยวนี้!” คริสตินาเตะจากล่างขึ้นบน กระแทกแมงป่องแล้วทำให้มันตกลงจากพื้น
“ได้!” ไมร่าถือหอกที่ทำจากขาแมงมุมยักษ์ และเห็นแมงป่องยักษ์ในอากาศ เธอจึงแทงมันด้วยหอก
*ปัง!*
คาธารีน่ายังถือหอกที่ทำจากขาแมงมุมยักษ์ เธอเล็งไปที่หัวของแมงป่องแล้วโจมตี
*ปัง!*
ที่ปลายหอก เธอวางพิษแมงมุม แม้ว่าจะต้องใช้เวลาในการทำงาน แต่หลังจากโดนพิษทั้งที่ศีรษะและท้องหลายครั้ง แมงป่องยักษ์ก็ยอมจำนน
“นี่เป็นเรื่องง่าย การทำงานเป็นทีมที่ดี!” คาธารีน่า ยิ้มและ “วางที่นี่” ให้แม่และน้องสาวของเธอ ในขณะที่ยกมือไปทางพวกเขาแต่ละคน ไมร่า และ คริสตินา ร่วมมือกันและตี คาธารีน่าที่มือด้วยเสียง “แปะ”
คาธารีน่าที่กำลังมองดูแมงป่องยักษ์กล่าวว่า “อืม… จะทำอย่างไรกับแมงป่องตัวนี้ดี เราควรดึงกรงเล็บของมันออกมาใช้เป็นอาวุธหรือไม่? แทนขาของแมงมุมยักษ์”
“ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีกรงเล็บอื่นๆ ที่ดูเหมือนคีม พวกมันสามารถใช้เป็นอาวุธได้ และจำไว้ว่ามันยากแค่ไหน ที่จะทำร้ายหลังแมงป่องตัวนี้ ดังนั้น ฉันคิดว่าเราควรนำมันออกมาเพื่อใช้เป็น โล่” คริสตินากล่าว เธอยังคงจำได้ว่าการป้องกันหลังแมงป่องตัวนี้ดีเพียงใด ในความเห็นของเธอ จะเป็นความคิดที่ดีที่จะใช้มันเพื่อสร้างโล่
“ไม่เลว มาทำกันเถอะ” ไมร่าตกลง เธอรู้ดีว่าหากพวกเขาต้องการจะอยู่รอด จำเป็นต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง
“ตั้งแต่ตกลงกันในเรื่องนี้ เราจะถอดกรงเล็บออกก่อน เพราะด้วยเหตุนี้ เราสามารถใช้มันตัดส่วนที่เหลือได้ เนื่องจากพวกมันดูคมเหมือนมีดโกน” คาธารีน่าคิดและพูด
“ใช่ เป็นความคิดที่ดี” ไมร่าพยักหน้า
เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ ไมรา คาธารีน่า และคริสตินา จึงเริ่มทำงานอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ถูกวางยาพิษโดยบังเอิญ
