บนกระดาษที่ลูเอนมอบให้พวกเขามีสัญญาความจงรักภักดีและความลับ ใช่ ลูเอนบอกว่าเขาไว้ใจคนเหล่านี้ได้ เมื่อเขาขอให้อีเลียสตามพวกเขาไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไว้ใจพวกเขา 100% ถ้าเขาต้องการความมั่นใจ 100% มันต้องแบบนี้
ในสัญญา เขาเขียนไว้ว่าทันทีที่สิ่งที่ ลูเอน บอกกับพวกเขาและให้คำเตือนโดยชัดแจ้งว่าไม่ควรรั่วไหล คนที่ลงนามในสัญญาจะถูกฆ่า หากพวกเขาพยายามจะทำให้ข้อมูลรั่วไหลออกไปมาก และมันดูเหมือนเป็นเรื่องโกหกเพราะคงจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าพวกเขาจะทำให้ข้อมูลรั่วไหลออกไปได้
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือว่านี่ไม่ใช่สัญญาธรรมดา ทันทีที่ลงนามในสัญญานี้ กระดาษที่สร้างโดย ลูเอน ด้วยอักษรรูนและคาถาจะรวมเข้ากับจิตวิญญาณของผู้สร้าง สิ่งนี้จะเป็นที่รู้จักในอนาคตในฐานะสัญญาวิญญาณ ตราบใดที่ผู้ที่ลงนามในลายเซ็นของพวกเขาไม่ได้ละเมิดกฎใดๆ ที่เขียนไว้ในสัญญาวิญญาณ จะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นอีก
“คุณพร้อมลงนามหรือยัง” ลูเอนเตือนพวกเขาว่า “จงรู้ไว้ทุกสิ่งที่เขียนจะเป็นจริง ดังนั้น คิดให้รอบคอบก่อนลงนาม”
“นี่เรื่องจริงหรือแค่เรื่องตลก?” บรูโน่ คัมโปส ซึ่งรู้จักกันดีในชื่อเล่น เบลด ถามเกี่ยวกับสัญญาด้วยความสงสัย
“ใช่ เรื่องนี้จริงจัง” ลูเอนพูด “ถ้าคุณเซ็นนี่ จะไม่มีการหวนกลับ”
“ขอถามคำถาม” เอเซเกล อัลเวส ยกมือขึ้น
“พูดได้” ลูเอนมองไปที่ชายสูง 165 ซม.
เอเซเกล อัลเวส หรือที่รู้จักกันในนาม แร็ท เพราะมีฟันหน้าขนาดใหญ่ 2 ซี่ที่ยื่นออกมาจากปากของเขาและยังเพราะเขาไม่ชอบอาบน้ำ จึงถามต่อว่า “เงินเดือนนี้จะได้จริงๆใช่ไหม เราจะมีรายได้เดือนละ 30,000 โดยไม่ต้องเสียภาษีจริงหรือ? และเราจะได้รับเงินเมื่อเราทำงานให้คุณตั้งแต่เราลงนามในสัญญานี้หรือไม่ “
“ใช่ และถ้าผลงานของคุณดี และคุณทำสิ่งอื่นๆ เพิ่มเติม เช่น ภารกิจที่ส่งต่อให้คุณ ค่าคอมมิชชั่นที่สูงกว่า 30,000 ต่อเดือนเป็นเพียงเงินเดือนเริ่มต้น” ลูเอนพูดราวกับกระซิบสิ่งล่อใจ ของมารที่ต้องการจะบังคับให้เซ็นสัญญา
หลายคนได้ยินเสียงน้ำลายกลืนน้ำลาย เงินเดือนที่ลูนเสนอให้นั้นเป็นมากกว่าที่พวกเขาคิดฝัน และหากนั่นเป็นเพียงเงินเดือนเริ่มต้นและพวกเขาสามารถหารายได้มากกว่านั้นได้ ก็เกือบจะเพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะเซ็นสัญญาทันที
“ฉันจะเซ็น” คนที่พูดที่นี่เป็นผู้หญิง เธอชื่อไมฮาระ คอสต้า สำหรับเธอนั้นเคยอยู่อย่างยากจน แม้ว่าเธอจะได้รับเงินเพียง 2,000 เรียล เธอก็จะยอมรับ เธอแทบจะไม่สามารถหางานที่จ่าย 1,000 เรียล นับประสา 30,000 เรียลโดยไม่ต้องเสียภาษี
“นี่ ใช้ปากกานี่สิ นอกจากนี้ คุณต้องทิ่มนิ้วเล็กน้อยที่ปลายปากกา ไม่ต้องมาก” ลูเอนยื่นปากกาพิเศษให้เธอ หากเป็นปากกาธรรมดา สัญญาจะไม่มีผล เนื่องจากต้องใช้เลือดของผู้ที่จะเซ็นสัญญา และปากกาจำเป็นต้องมีอักษรรูนที่สามารถใช้พลังปราณภายในที่ทุกคนมีในร่างกายได้ แต่ส่วนใหญ่ใช้ไม่ได้
ใช่ ไมฮาระเองก็สงสัยและสงสัยในเรื่องนี้เหมือนกัน แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องนี้? ลูเอนร่ำรวยและยอมจ่ายเงินให้เธออย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะปฏิเสธข้อเสนอดีๆ แม้ว่าผู้ชายที่เสนองานให้เธอดูจะค่อนข้างบ้าที่ทำเช่นนั้น ไมฮาระวางแผ่นกระดาษลงบนโต๊ะ ไมฮาระนำปากกามาวางไว้ที่นิ้วของเธอและลงนามในสัญญา
ทันทีที่เธอเซ็นเสร็จ แผ่นกระดาษก็ส่องแสงที่ปลายปากกา จากนั้นแผ่นกระดาษก็ลอยต่อหน้าทุกคนที่มองด้วยความประหลาดใจ บางคนถึงกับล้มลงกับพื้น จากนั้นมันก็เข้าไปในร่างของไมฮาระราวกับว่ามันเป็นวัตถุผีโดยไม่แม้แต่จะฉีกเสื้อผ้าของเธอ
“ไมฮาระ คุณโอเคไหม” เมื่อเห็นว่าไมฮาระลืมตาได้ครู่หนึ่ง พริสซิลลา อาราอูโจ จึงถามเธออย่างกังวลใจ
“ใช่ ฉัน… อืม มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ฉันก็มีความกลัวและข้อมูลทั้งหมดจากสัญญาที่ลงนามก็ปรากฏในใจของฉัน นอกจากนั้น ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดหรืออะไรแบบนั้น ..” ไมฮาระยังคงไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเคยคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเธอบีบตัวเอง เธอก็รู้สึกเจ็บปวด
พริสซิลลา อาราอูโจ เพื่อนสนิทของไมฮาระก็มาจากความยากจนและอยากเซ็นสัญญาเป็นอย่างมาก เธอเป็นสาวผมบลอนด์สูงตาสีเขียว “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันดีใจที่เธอสบายดี” เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ฉันก็จะเซ็นเหมือนกัน!” เอเซเกล อัลเวส (แร็ท) กลืนความกลัวของเขาและยกมือขึ้น เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ในความทุกข์ยากต่อไป และถึงแม้จะดูเหมือนสัญญากับมารมากกว่า แต่เขาเต็มใจที่จะเซ็นสัญญา
“ฉันด้วย!”
“ฉันด้วย…”
ทุกคนก็ค่อยๆ อยากจะเซ็น บางคนใช้เวลานานกว่าจะสร้างความกล้าหาญได้ อย่างไรก็ตาม ต้องเผชิญกับผลประโยชน์มากมายและสามารถให้ชีวิตที่ดีขึ้นแก่ครอบครัวได้ในที่สุด ทุกคนก็ยอมแพ้ มีเด็กผู้หญิง 2 คนที่เกือบจะยอมแพ้ แต่ก็ยากจะต้านทาน สิ่งล่อใจ
ในขณะเดียวกันอีเลียสดึง ลูเอน ออกไปและถามอย่างเงียบ ๆ “ลูเอน นายไม่ได้บอกว่าเราไว้ใจพวกเขาได้หรอกหรือ”
“ใช่ ฉันบอกแบบนั้น” ลูเอนพยักหน้า
“แล้วทำไมนายถึงให้พวกเขาเซ็นสัญญาแบบนั้น” อีเลียสไม่ได้โกรธหรืออะไร เขาแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม ลูเอน ถึงทำอย่างนั้น
“อีเลียส ฉันจ้างคนพวกนี้ไปเพื่ออะไร?” ลูเอนถามขึ้น
“เพื่อฝึกพวกเขาและใช้พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และเพื่อค้นหาข้อมูลลับ ฉันคิดว่านั่นคือสิ่งที่เหนือสิ่งอื่นใด” อีเลียสตอบ
“ใช่แล้ว เราต้องฝึกคนแบบนั้นอีกนานแค่ไหนกัน?” ลูเอนถามอีกคำถาม
“ค่อนข้างนาน น่าจะสามารถอยู่ได้นานหลายเดือน มันขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาฝึกฝนมากแค่ไหน” อีเลียสยังไม่เข้าใจว่าลูเอนกำลังจะไปไหน แต่เขายังคงตอบต่อไป
“ตอนนี้นายรู้ว่ามันต้องใช้เวลา และรู้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรที่ไม่ควรมีสิ่งที่จะรั่วไหลออกไป… การที่จะได้คนที่จงรักภักดีมาไม่ดีกว่าหรือ? แต่ถึงแม้จะซื่อสัตย์ เราก็รับรองได้ว่า มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่หนึ่งในพวกเขาจะหักหลังเราในบางครั้งและหากพวกเขาโกงเรา มันจะไม่เป็นความสูญเสียครั้งใหญ่หรือที่เราจะต้องเสียเวลาและเงินในการฝึกพวกเขา” อีเลียสพยักหน้าทุกคำที่ลูเอนพูด
“ฉันเข้าใจแล้ว พวกเขาจะต้องซื่อสัตย์ ดังนั้นมันจึงคุ้มค่าที่จะจ้างและฝึกฝนพวกเขา แต่นายต้องมีประกันเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะซื่อสัตย์ต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นสินะ” ในที่สุดอีเลียสก็เข้าใจเจตนาของลูเอน
“ถูกต้อง!” ลูเอน ตบไหล่ อีเลียส เบาๆ “เราไม่ควรไว้ใจพวกเขาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพียงเพราะเราเชื่อว่าพวกเขาเชื่อถือได้ ดังนั้นฉันจึงทำในสิ่งที่ฉันต้องทำ”
“คุณลูเอน เราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ และเราจะต้องไปที่ไหน” พาโอม่า โกเมซ ผมบลอนด์ที่มีดวงตาสีน้ำตาลเข้มเข้าหา ลูเอน และ อีเลียส และถามอย่างสุภาพ
“พวกคุณทุกคนจะอยู่ในพื้นที่ของครอบครัวเรา และที่นั่น อีเลียส จะฝึกคุณ ผมจะสามารถปรากฏตัวและสอนได้นิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่เขาจะอยู่ที่นั่นเพื่อฝึกฝนคุณทั้งหมด นั่นคือก่อนที่ผมจะมอบงานให้คุณครับ” ลูเอนอธิบาย
“ดังนั้น เราจะมีวันหยุดเฉพาะในวันอาทิตย์ และตามที่ระบุไว้ในสัญญา หากเราตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ เราจะได้รับเพิ่มอีก 2,000 เรียลหรือไม่?” เรนาโต โลเปสถาม เขาสูง ผมสีดำ ตาสีน้ำตาลและผมสั้นสีดำ
“ใช่ ทุกอย่างที่เขียนไว้ในสัญญานั้นถูกต้อง” ลูเอนยืนยัน
