ลูเอน ตัดสินใจเชิญเพียงอิงกริดเท่านั้นที่จะไปกับเขาที่บ้านของเซาโลปู่ของเขา ในภายหลังและพูดคุยกับแขกของปู่ของเขาเกี่ยวกับเกมนี้ แม้ว่าเขาจะเชื่อว่าเป็นการดีสำหรับแม่และพี่สาวของเขาที่จะรู้ว่าจะต้องทำอะไร แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่น ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาต้องการออกไปทานอาหารเย็นกับอิงกริด
ในบ้านของเขา ลูเอน ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่แปลกประหลาด แฟนสาวและครอบครัวของเขาสวมชุดเกราะและถือดาบ ดูเหมือนว่าพวกเขาพร้อมที่จะทำสงคราม
“พวกคุณตัดสินใจแต่งตัวแล้วสินะ…มันดูเป็นอย่างไรบ้าง” ลูเอน ถามขณะพิงประตูและเดินไปที่ห้องที่พวกเขาอยู่
“ใช่ เราอยากรู้ว่าการสวมมันเป็นอย่างไรบ้าง และหากสวมใส่แล้วเคลื่อนไหวได้ยากหรือไม่ อันที่จริง มันสบายมากและพอดีกับร่างกายของเราเหมือนกับแหวนที่คุณทำ” อิงกริด ยิ้ม
“ผมเข้าใจแล้ว” ลูเอน พูดด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเกือบจะมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา ขณะที่เขาพูด “ชุดเกราะเหล่านี้ดูดีสำหรับพวกเธอนะสาวๆ”
“ขอบคุณ” พวกเธอขอบคุณเขา และมีความสุขกับคำชม
ไมร่าถามว่า “คุณปู่ของลูกเป็นอย่างไรบ้าง”
“ผ่านไปด้วยดี สำหรับผู้ชายที่อายุเท่าเขา คุณปู่ทำได้ดีเกินคาด” ลูเอน กล่าว
“เห็นไหม แบบนี้ก็ดี” ไมร่ายิ้มอย่างใจดีและเสริมว่า “ว่าแต่ เมื่อไหร่เราจะไปที่รอยร้าวมิติอื่น?”
“ฉันก็อยากไปเหมือนกัน!” คาธารีน่า กล่าวอย่างกล้าหาญ การใช้เครื่องประดับ ชุดเกราะ และดาบที่ ลูเอน สร้างขึ้นสำหรับเธอ ทำให้ คาธารีน่า รู้สึกกล้าหาญมากขึ้นกว่าเดิม เธออยากจะสามารถไปเยือนอีกโลกหนึ่งและทดสอบมันได้จริงๆ
แม้ว่าเกราะจะทำจากกระดูก แต่หลังจากหลอมและใช้พลัง Qi ในการสร้างไอเท็ม มันดูเหมือนเกราะที่ทำจากวัสดุสีขาวมากเช่นนม มันยังมืดลงเล็กน้อย เปลี่ยนเป็นสีแดงและบางส่วน และบางส่วนเป็นสีน้ำเงินเนื่องจากหินเวทมนตร์ และเนื่องจากคริสตัลพลังงานไฟ
“ไม่ใช่ว่าผมหารอยแตกมิติให้พวกคุณสำรวจไม่ได้ แต่เพราะผมก็คาดหวังอะไรแบบนี้และสร้างทางกลับไปสู่รอยแยกมิติสุดท้ายที่เราอยู่ แต่จะต้องรออีกวัน ผม จะพาแขกของคุณปู่ไปดูเกมและร่วมมือกับพวกเขา ผมเชื่อว่ายิ่งเกมออกเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น และสำหรับสิ่งนั้น จะใช้เวลาหนึ่งถึงสองสัปดาห์ก่อนที่พวกเขาฝึกฝนด้วยเทคนิคการเสริมกำลังตัวเองและพิสูจน์ให้เห็นว่า ธุรกิจมีอยู่จริง”
“ในกรณีนั้น ถ้าพ่อของแม่จะอยู่กับลูกตลอด มันจะง่ายกว่าที่จะโน้มน้าวพวกเขาสินะ” ไมร่ากล่าว
“ใช่ เขาไม่ต้องการไม้เท้าเพื่อเดินอีกต่อไป แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะโน้มน้าวพวกเขา” ลูเอน กล่าวเสริม
“แม่คิดว่าพ่อของอีเลียสควรอยู่ที่นั่นด้วย เพราะปู่ของลูกรู้จักเขา” ไมร่าคิดและพูด
“ใช่ ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน” ลูเอน กล่าว “ผมลงเอยด้วยการจดจ่ออยู่กับการฝึกปู่มากจนลืมถามไป แต่ถึงแม้จะไม่ใช่ ผมก็ยังสามารถคุยกับคุณโรเจอร์ ริโอได้เสมอ”
“ให้แม่ไปด้วยไหม” ไมร่าถาม
“ไม่ ผมจะพาอิงกริดไป เพราะผมอยากจะพาเธอไปทานอาหารเย็นหลังจากนั้น” ลูเอน ตอบและมองที่อิงกริด “คิดยังไง ไปกับผมไหม แล้วไปกินข้าวด้วยกันไหม?”
“ไปสิ ฉันอยากได้แบบนั้นแหละ” อิงกริด รู้สึกตื่นเต้นกับคำเชิญ
ลูเอน ยิ้มเล็กน้อย เขายังกลับไปคิดเกี่ยวกับรอยแตกมิติ จากนั้น มีบางอย่างเข้ามาในความคิดของเขาและเขาก็พูดว่า “ผมจะพยายามสร้างเครื่องประดับที่สามารถเก็บของภายในนั้นได้ พูดง่ายๆ ก็คือ มันคล้ายกับคลังเกมออนไลน์ มันจะดีกว่าการแบกเป้หลายๆ ใบ”
“ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ!” คาธารีน่า รู้สึกประหลาดใจ เธอนับไม่ถ้วนแล้วว่าเธอเซอร์ไพรส์พี่ชายของเธอไปกี่ครั้งแล้ว
“ใช่ แต่มันยากที่จะสร้างขึ้น มันต้องใช้พลัง Qi มาก และผมต้องการของหายาก ผมมีเกือบทั้งหมด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ขาดหายไปสามารถถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่นที่ผมมีอยู่บ้างได้ แต่โอกาสในการสร้างสิ่งนี้ ไอเท็มพวกนั้นจะมีประสิทธิภาพลดลง… และพังในเวลาระยะสั้น ผมทำได้ แต่โอกาสมีน้อย ถ้าผมไม่ได้มันมาใรตอนนี้ ผมจะต้องลองอีกครั้ง เมื่อผมแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย” ลูเอน วางมือบนคาง ขณะคิดถึงความเป็นไปได้ของการออกกำลังกาย เมื่อสร้างไอเท็มที่มีมิติที่ใหญ่ขึ้น
*
เกือบ 20.00 น. ลูเอน สวมชุดสูทสีเทาเข้มและผูกเน็คไทสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่ข้างใต้ กางเกงของเขายังเป็นสีเทาเข้ม และเขาสวมรองเท้าสีดำ ผมสีขาวของเขาถูกหวีไปทางขวาเล็กน้อย
ลูเอน ออกจากห้องและเดินลงบันไดไป เขาดูนาฬิกาและรอให้ อิงกริด เตรียมตัวให้พร้อม ยังมีเวลา เขาถูกกำหนดให้ไปปรากฏตัวที่บ้านปู่ของเขาเวลา 21.00 น.
ไม่กี่นาทีต่อมา อิงกริดก็ลงมาที่บันได เธอเคยชินกับการใส่รองเท้าส้นสูงและเดินอย่างมั่นใจไปทาง ลูเอน ทันทีที่เธอเดินลงบันไดเสร็จ
ด้วยชุดกี่เพ้าที่ทันสมัยและสง่างาม ต้นขาของเธอจึงมองเห็นได้ชัดเจนผ่านรอยผ่าข้างขาของเธอ ซึ่งทำให้เกิดเสน่ห์ทางเพศที่น่าตื่นเต้น นอกจากนี้ ทรวงอกที่อวบอิ่มและรอบเอวที่สวยงามของเธอยังเข้ากันได้ดีกับใบหน้ากระเบื้องเคลือบเรียบที่ดูราวกับงานศิลปะที่พิถีพิถัน บนไหล่ของเธอ จนถึงหน้าอกของเธอ มีผมสีบลอนด์เป็นปอย เธอเป็นหญิงสาวที่มีลักษณะเหมือนคนที่ออกมาจากภาพวาด
ตามหลักเหตุผล นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอซื้อเอง มันเป็นสิ่งที่ คาธารีน่า ซื้อและยังไม่ได้สวมใส่ ต้องการช่วยพี่สะใภ้ คาธารีน่า มอบชุดนี้ให้ อิงกริด ให้เธอสวมใส่
นี่เป็นครั้งแรกที่อิงกริดแต่งตัวแบบนี้ เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าลูเอน จะชอบหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอรู้สึกกล้าที่จะใช้มันเมื่อเห็นขา
“ฉันดูเป็นยังไงบ้าง?” เธอกัดริมฝีปากล่างเมื่อถาม พยายามควบคุมความประหม่า สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือการทำเช่นนั้นทำให้จิตใจของ ลูเอน แทบจะพังทลาย
ลูเอน หลงใหลในแฟนสาวของเขา
“ลูเอน?” อิงกริด มองเข้าไปในดวงตาของเขาและสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังเงียบอยู่
“อื้ม ผมขอโทษ คุณดูน่าทึ่งมากจนผมพูดไม่ออก” ลูเอน พูดด้วยดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า
การจ้องมองที่เข้มข้นและเต็มไปด้วยความรักของ ลูเอน แทบจะทำให้ใจของ อิงกริด ละลาย เธอรู้สึกกระวนกระวายเมื่อถูกมองด้วยสายตาของเขา
“ลูกสองคนตั้งใจจะจีบกันกลางห้องนานแค่ไหน?” ไมร่าถามอย่างสนุกสนาน ทั้งสองหลงอยู่ในโลกใบเล็กๆ ของพวกเขาจนพวกเขาไม่ได้สังเกตเมื่อไมร่ามาถึงห้อง
อิงกริด ตื่นจากอาการมึนงงและพูดด้วยความละอาย “เราไปกันเลยไหมคะ ลูเอน?”
“ได้” ลูเอน ยังคงมองเธออย่างตั้งใจ เขาจับมือเธอและพาไปที่โรงรถซึ่งเขาเปิดประตูให้เธอเข้าไป หลังจากเข้าประตูคนขับแล้ว ลูเอน ก็เปิดประตูโรงรถและเริ่มขับรถ
