บทที่ 19: แปดปีก่อน ทำไมเขาต้องทนเก็บไว้
ไปเถอะ ไม่ใช่บอกว่ารีบหรือ?
มานพยิ้มอย่างอบอุ่นและสะกิดมือพิงกี้ เธอเพิ่ง
สังเกตุเห็นตั้งแต่ต้นจนจบ
มานพไม่ได้ปล่อยมือเธอเลย แม้แต่ตอนที่เควิน
โมโหใส่ เขาก็ไม่ได้ปล่อยมือเธอ
หน้าร้อนอุณภูมิสูงมาก มือของทั้งสองที่จับไว้แน่นมี เหงื่อซึมออกมา
ก่อนหน้านั้นเธอไม่รู้สึก
แต่ตอนนี้เธอรู้สึกอุณภูมิของฝ่ามือสูงจนแทบจะเผา เข้าไปที่ใจเธอ
ทำให้เธอมีความรู้สึกไม่คุ้นชิน แบบนี้ไม่ถูกต้องนะ!
พิงกี้แข็งข้อดึงมือตัวเองกลับ
ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้ค่ะ ”
“พิงกี้ พี่มีเรื่องอยากคุยกับเธอ”
เขายืนจ้องมองและขวางตรงหน้าพร้อมไม่ให้เธอพูด
ปฏิเสธ
“ความสัมพันธ์สิบกว่าปีนี้ ไม่เพียงพอที่เธอจะเจียด เวลให้าพี่หน่อยหรือ?”
* พี่มานพ ฉันมีธุระจริงๆ ”
ขึ้นไปคุยบนรถ
4.ก็ได้ค่ะ” สุดท้ายพิงกี้ก็ได้แต่ประนีประนอม
สำหรับมานพ
ในใจเธอมีที่ๆนิ่มนวลที่สุดเหลือให้เขา เขากับน้ำ หวานต่างก็ซ่อนอยู่ในที่ๆนี้
ไม่มีใครแทนที่ได้ ถึงจนปัญญา พิงกี้ก็เดินตาม หลังมานพ
เธอไม่เห็นบนตึกที่เงาที่สูงใหญ่กำลังยืนอยู่ตรง
หน้าต่างกระจก
แววตาที่ลึกเหมือนกันบึงทะเลกำลังจ้องเธออยู่
จนกว่าเงาของเธอจางหายไปใต้เงาของต้นไม้จน มองไม่เห็นอีกต่อไป
* พี่มานพ มีอะไรพี่พูดมาเถอะ “พอขึ้นรถพิงกี้เปิด
ปาลแด่านน้ำเสีย เราสนาอเคปากพูดก่อน น้ำเสียงเธอสบายๆ
เหมือนไม่รู้เรื่องสักอย่าง เธอมั่นใจว่ามานพจะไม่พูด
ตรงๆว่าเขามีใจให้เธอ
แปดปีก่อนเขาไม่พูด งั้นแปดปีหลังเขาก็คงไม่พูด ตรงไปตรงมา ถ้าเขาแกล้งโง่
เธอก็แกล้งโง่ตามก็พอแล้ว แต่ว่า มานพยิ้มและ
ชายตามองเธอ
เหมือนอ่านใจเธอออก เขาไม่ได้ทำเหมือนอย่างที่ เธอคิดไว้
แต่ว่าน้ำเสียงที่ไพเราะพูดอย่างจริงจัง
“ พิงกี้ เป็นแฟนกับพี่เถอะ ให้พี่ดูแลเธอ นี่แหละคือ เรื่องสำคัญที่สุดที่พี่จะคุยกับเธอ”
* ห้า? ” พิงกี้ตกใจและมองมานพอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าเป็นแบบนี้….งั้นแปดปีก่อนทำไมเขาต้องทนเก็บ
รู้ว่าเธอจะจากไปก็ไม่เห็นเขาบอกว่าชอบเธอสักคำ?
* เป็นไงบ้าง โอเคไหม? ”
4 ไม่เป็นไง พิงกีดึงสติกลับมาพร้อมปฏิเสธ
“เมื่อกี้ที่ฉันคุยกับคุณเควิน พี่ก็ได้ยินแล้ว ฉัน…ฉัน
ไม่บริสุทธิ์แล้ว
แต่ถึงอย่างนี้ก็เถอะ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า กว่าคนอื่นหรอก
พี่แน่ใจว่าคุณน้าจะยอมรับได้หรือ? ชื่อเสียงของฉัน พี่ก็รู้ว่าเน่าแค่ไหน..
เธอเคยชื่อมินตรา เป็นเด็กที่เงียบแต่การเรียนดีมาก คนนึง ตอนนี้เธอชื่อพิงกี้
เป็นคนเสเพล ชื่อเสียงเน่าเละและขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ หญิงที่แย่งสามีพี่สาว
“ เธอคิดว่าพี่จะแคร์คำพูดเหล่านี้หรือ? ไม่บอกว่า จริงหรือไม่จริง
แต่ถึงเป็นเรื่องจริงแล้วจะทำไม?”
* ทำไมจะไม่ใช่เรื่องจริงหล่ะ? ” จ๊ะๆพิงกี้รู้สึกมีไฟ
ลุกท่วมในใจ
“ฉันกับเควินมีอะไรกันไม่ใช่เรื่องจริง หรือว่าฉันไม่ รักนวลสงวนตัวไม่เป็นเรื่องจริง?
พี่ก็เห็นรอยจูบบนเรือนร่างฉันแล้ว แถมยังให้น้ำ
หวานมาถามฉันอีกหรือ?
ถ้าพี่ไม่แคร์พี่จะถามทำไม?”
เธอรู้เรื่องแล้วหรือ?” มานพเหยียบเบรคและจอด
รถไว้ข้างทาง
แววตาที่ใสสะอาดมองใบหน้าที่หัวดื้อของพิงกี้ จาก
นั้นก็ถอนหายใจเบาๆ
พร้อมแววตาที่อ่อนโยนและสงสาร
ฉันรู้หมดแล้ว เพราะฉะนั้น ต่อหน้าฉันพี่อย่าแกล้ง ทำเป็นไม่เป็นไร!
ฉันรู้ว่าพี่แคร์ พวกพี่ต่างรู้สึกว่าฉันสกปรก รู้สึกว่าฉัน ไม่ขาวสะอาด แต่ฉันไม่อยากให้ใครมายอมรับฉันเพราะ เห็นใจฉันหรอก ฉันไม่ใช่ขยะ
ฉันไม่ขอให้พี่เก็บฉันไว้แล้วนำแล้วมารีไซเคิลใหม่!”
พิงกี้รู้สึกไม่สบายใจและไม่ยุติธรรม น้ำตาเธอไหล
พรากออกมา
