บทที่ 35: เควิน กลั่นแกล้งฉันสนุกมากใช่ไหม?
“ ฉันเอง ” เสียงที่ทุ้มต่ำ รูปร่างที่สูงใหญ่ของ
ผู้ชายเดินออกมาจากที่มืด
มือคีบบุหรี่ที่จุดไฟไว้ แววตาที่คมลึกแฝงด้วย
เส้นเลือดฝอย
เหมือนรอที่นี่ทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอน
“คุณอยู่นี่ได้ยังไง? ” พิงกี้สีหน้าเย็นชา
เควิน…ตอนนี้คนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดก็คือเขา!
ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ แล้วจะเห็นเธอกับเตชิตจำกันได้
ยังไง? ”
เควินยิ้มอย่างประชดพร้อมสายตาเย็นชา
“ตอนอยู่ที่ภัตตาคารก็จูบกับเขาอย่างเร่าร้อนไป
คืนนี้คงทำไปหลายครั้งแล้วใช่ไหม? ”
( * เกี่ยวอะไรกับคุณ? ลิฟท์ลงมาถึงแล้ว
พิงกี้ทั้งคำที่เย็นชาไว้ แล้วเดินไปที่ลิฟท์พร้อมกด
ในปิดาย่ามเธง
แต่ว่า ฝีมืออย่างเควินจะยอมปล่อยให้เธอที่ใกล้แค่ เอื้อมหนีไปได้ยังไง?
เขาเอามือขวางประตูลิฟท์ ประตูลิฟท์ที่ถูกขวางไว้
เปิดออกอีกครั้ง
จากนั้นเควินก็ค่อยๆเดินเข้าไปในลิฟท์ พอประตู ลิฟท์ปิด พิงกี้ยังไม่ทันกดชั้นลิฟท์
เควินอาศัยความสูงที่ได้เปรียบกดไปที่ชั้น28
คุณสะกดรอยตามฉันหรือเนี่ย! ” พิงกี้หันไปมอง
ไม่งั้นทำไมเขาถึงรู้เธออยู่ชั้นไหน? อ๋อ ใช่แล้ว เขาเคยให้ลุงรูปภ.ส่งอาหารของภัตตาคารมาให้..
* ข้อมูลเธอ ฉันมีหมด ” สายตามองไปที่ร้อนร่าง
ของพิงกี้รอบนึง
เสียงของเขาเบาๆ รวมถึงสัดส่วน ”
คุณ. 9 พิงกีโมโหและตะคอกใส่เควิน
“ เควิน กลั่นแกล้งฉันสนุกมากใช่ไหม?
ต่อหน้าคนเยอะแยะพวกนั้นบอกว่าไม่มีความสัมพันธ์
อะไรกับฉัน
แต่กลับมาเฝ้ารอที่ใต้ตึกฉัน แถมยังมากลั่นแกล้ง
นี่คุณหมายความว่าไง?! ตอนนั้นฉันตบหน้าลิสาไป
คุณก็ทำให้แขนฉันพลิกไปข้างนึง เพื่อระบายความ
แค้นให้ลิสา
หรือว่าคุณยังแก้แค้นไม่สะใจ ถึงได้ตามมาเอาคืน
ฉันถึงที่นี่? )
“ เธอคิดว่าฉันมาเพราะเรื่องนั้นหรือ? ”
4 ไม่ใช่เรื่องนั้น แล้วเรื่องอะไร? หรือว่าคุณคิดว่าฉัน อยากขึ้นเตียงคุณเองจริงๆ
เพราะฉันทำทุกวิถีทางอยากนอนกับคุณหรือ?
เรื่องบางเรื่องคุณไปตรวจสอบแป๊บเดียวก็จะรู้ความ
ทำไมคุณตรวจก็ไม่ตรวจสอบก็หาว่าฉันเป็นคนผิด?
ฉันจะบอกคุณนะ
ก่อนที่เรื่องนั้นจะเกิดหนึ่งสัปดาห์ ฉันก็ตายใจจาก
คุณแล้ว !
ฉันก็ไม่อยากแคร์คุณ ยิ่งไม่อยากแคร์ความรักของ คุณด้วย คุณเข้าใจไหม?! ”
ทั้งตื่นเต้น และรู้สึกเสียใจ…
ในลิฟท์ที่เงียบสงบ พิงกี้ตวาดความไม่พอใจและ ความไม่เข้าใจออกมาอย่างไม่คิดเลย
* เพราะอะไร? “เควินถามกระทันหัน
“อะไรเพราะอะไร? ”
“เพราะอะไร ก่อนที่จะเกิดเรื่องนั้นขึ้นมาหนึ่ง สัปดาห์ เธอก็ตายใจจากฉัน?”
พิงกี้นิ่งไปครู่นึงแล้วยิ้ม เธอไม่คิดจะตอบเขา เรื่อง บางเรื่องเขาลืมไปแล้ว
งั้นเธอยังจำเป็นต้องพูดขึ้นมาอีกหรือ? ถ้าพูดขึ้นมา
อีก
เติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นของเขา แต่เธอกลับ
ต้องหน้าแตกอีกครั้ง
เพื่ออะไรหล่ะ? เควินจ้องมองพิงกี้ เห็นเธอไม่พูด
ทำให้สีหน้าเขาเครียดจนไม่รู้จะพูดอะไร
* ตั้ง ” ประตูลิฟท์เปิดออก พิงกี้เดินไปที่หน้าห้อง
ตัวเอง
แต่ไม่ได้เปิดประตูในทันที เธอพิงที่ประตูและมือ
กอดอกไว้
ดวงตาที่กลมโตจ้องมองเควินอย่างเย็นชาและดื้อรั้น
เธอสู้หน้าเขา ท่าทางแสดงออกถึงการไม่ต้อนรับ
“ เปิดประตู ” เควินพูดเบาๆ
* ไม่เปิด! ” พิงกี้ส่ายหัว และชี้ไปที่ไกลๆ
* โน่น ถ้าคุณอยู่ห่างจากฉันสิบเมตร ฉันก็จะยอม
ลองดู ”
* สิบเมตรหรอ?”
* อืม. ??
4 ได้ ” เควินยิ้มในใจ
ห้องที่พิงกี้เช่าอยู่คือคอนโด ชั้นนึงมียี่สิบกว่าห้อง
ความยาวของตึกย่อมไม่น้อยกว่าสิบเมตรอยู่แล้ว เควินมองที่ตาเธอ และค่อยๆก้าวถอยหลัง ไม่นานก็ ก้าวไปถึงสิบเมตร
“ สิบเมตร เธอเปิดประตูได้แล้ว ” เขาเปิดปากพูด
พิงกี้ 4 .” เธอเข้าใจความหมายของเควินแล้ว
ผู้ชายคนนี้เอาจริง! ระยะห่างสิบเมตร คือเวลาของ การไหวตัวที่เขาเหลือให้เธอ
ถ้าความเร็วที่เธอเปิดประตูเข้าห้อง สู้ความเร็วที่เขา เข้าใกล้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น
คืนนี้ โชคชะตาก็กำหนดไว้เธอไม่สามารถห้ามปราม ให้เขาเข้าห้องได้
นอกจากเธอกับเขายืนอยู่นอกห้อง และตาจ้องตากัน ไปมา แต่ถึงอยู่ข้างนอกห้อง
ใครจะรับประกันว่าเธอจะไม่ถูกเอาเปรียบ? คนอย่าง
เควิน ไม่ใช่จะหลอกได้ง่ายๆ
จุดนี้พิงก็รู้ดี แข่งก็แข่ง กลัวซะที่ไหน?!
วางแผนในใจเสร็จ พิงก็จ้องมองเควินไว้
และมือก็หยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋า….แต่ว่า มองดูเควินค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ทีละนิดๆ อย่าง
ใจเย็น
สุดท้ายเหมือนเสือชีตาห์จ้องมองเธอ ทำให้เธอ
กลัวจนขนลุก
ระยะทางสิบเมตรไม่ถือว่าใกล้ แต่เธอจะสามารถ เอาชนะเควินได้จริงหรือ?
ทำไมไม่มีความมั่นใจเลย? พิงกี้กัดริมฝีปาก
เธอเอากุญแจเสียบเข้าไปที่ลูกบิดและหมุนลูกบิด ออก เธอรีบวิ่งเข้าไปข้างในอย่างไว
หลับตาและปิดประตูอย่างแรง ได้ยินเสียง “ ปัง”เสียงนึงดังขึ้นข้างหู
พอเธอลืมตาขึ้น ประตูกลับปิดไม่สนิท
ประตูที่หนักและหนาฟาดไปที่นิ้วมือของเขา ทำให้ ประตูมีช่องโหว่โผล่มา
สีหน้าของเควินยังเงียบสงบเช่นเคย เหมือนไม่มี
ความรู้สึกเจ็บเลย
เขามองไปที่ช่องโหว่ของประตู พิงกี้มองไปที่ประตู แล้วสบตากับดวงตาที่คมลึกของเขา
เขาค่อยผลักประตู พิงกี้ก็ถูกผลักจนถอยหลัง พอ
เดินเข้าห้อง
เควินปิดประตูให้สนิทและล็อคกลอนไว้ นัยต์ตาที่ ดำเข้มจ้องมองพิงกี้อีกครั้ง
พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ได้ใจ
* เธอแพ้แล้ว “ถ้าแข่งความเร็ว เขาเป็นฝ่ายชนะมา
ตลอด!
* หี. “พิงกี้ทำตาขาว
“ ฉันยอมแพ้แล้ว พูดเถอะ คุณมาเพราะอะไร? ”
4 วันนี้เธอขึ้นเตียงกับเตชิตหรือเปล่า? ”
คุณมาเพราะถามเรื่องนี้? ” พิงกรรู้สึกอึ้งเล็กน้อย แต่พริบตาเดียวก็อดขำออกมาไม่ได้
เมื่อกีคุณยังว่า ฉันเลยว่าทำกับเตชิตไปไม่น้อยครั้ง
อยู่เลย
ไม่ใช่มั่นใจว่าฉันมีอะไรกับเขาแล้วหรือ? ทำไม ตอนนี้กลับมาสงสัยอีกหล่ะ?”
* ตอบไมีหรือไม่มีกันแน่?! ” เควินพูดเสียงสูง ดวงตาที่คมลึกยิ่งอยู่ยิ่งมืดมน
เขาเดินเข้ามาใกล้พิงกี้ และมองหน้าเธอ ถึงแม้ สีหน้ายังเงียบสงบ
แต่ความเงียบนี้กลับอึดอัด เหมือนก่อนที่พายุใต้ฝุ่นที่
กำลังจะโหมกระหน่ำมา
9 พิงกี้พยักหน้า แ มีแล้ว ”
เธออย่าโกหก! )
“ ทำไมฉันต้องโกหก ฉันยังโกหกได้อีกหรือ?
ตอนที่อยู่ภัตตาคารคุณตัดสินใจจะเอาใจลิสา
ก็เตรียมใจไว้ที่ให้ฉันถูกเตชิตพาไปไม่ใช่หรือ?
คุณก็คาดการณ์ได้ตั้งนานแล้วว่าเขาจะถูกเนื้อต้อง ตัวฉันไม่ใช่หรือ?
เขาชอบใจฉัน อยากให้ฉันขึ้นเตียงเขา คุณคิดว่า ฉันจะหนีพ้นหรอ?! ”
พิงกี้อารมณ์ฉุนขึ้นมา มีความรู้สึกโมโหที่ถูกบีบจน
จนมุม
“ อีกอย่าง คุณก็ไม่ใช่พ่อแม่ฉันสักหน่อย
คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเกี่ยวว่าฉันเอากับใคร เอาแล้วมี ความสุขหรือเปล่า? )
กี่ครั้ง? ))
“ ฉันถามว่าทำกับเขาไปกี่ครั้ง?! “จู่ๆเควินตะคอก
มาคำนึง
นัยต์ตาที่ดำเข้มจ้องมองเธอ
พิงกี้ 42)
เธอเคยเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมและเย็นชาของเควิน เคยเห็นสีหน้าเย่อหยิ่งของเขา
เคยเห็นสีหน้าตอนที่เขาทะนุถนอมลิสา และเคย เห็นสีหน้าที่เขาดูถูกเธอ..
แต่เธอไม่เคยเห็นสีหน้าที่โกรธสุดขีดแบบนี้ เหมือน ลูกโป่งที่ถูกเป่าจนใหญ่สุด
แค่จับต้องก็จะระเบิด..
แต่ว่า เขามีสิทธิ์อะไรมาตะคอกใส่เธอ? ทันใดนั้น พิงก็รู้สึกปวดที่หัวใจ
ความเจ็บปวดแบบนี้ทำให้เธอใกล้จะทนไม่ไหว
* ทำไปกี่ครั้ง?ให้ฉันคิดดูก่อน…” เธอทำหน้ายิ้ม
เหมือนกำลังคิดอยู่
จากนั้นก็พูดอย่างชิวๆ
* ห้องน้ำหนึ่งครั้ง บนเตียงหนึ่งครั้ง ต่อมาเขาบอก ว่าวิวที่ระเบียงก็ไม่เลว
แล้วลากฉันไปทำที่ระเบียงไปหนึ่งครั้ง เออ..เรา
สองคนรู้สึกเซ็งเลยไปดูทีวี
จากนั้นก็ทำที่โซฟาไปอีกครั้ง แล้วก็…พูดยัง
ไม่ทันจบ
ริมฝีปากของพิงกี้ก็ถูกจูบไว้อย่างโหดร้าย จูบที่ รุนแรงนี้เหมือนการปล้น
ยิ่งเหมือนลงโทษ ระหว่างจูบ มือที่จับแขนของพิง
ก็แน่นขึ้นมา
จู่ๆมีลางสังหรณ์บอกว่ามีอะไรผิดปกติ เขากัมหน้าดู
ความโกรธเหมือนน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากซัดเข้ามา
