บทที่ 47: เธอเกลียดลิสา?
กินข้าวเสร็จ บรรยากาศของทั้งสองรู้สึกผ่อนคลาย
ทั้งสองมุ่งหน้าเดินไปทางโรงพยาบาล บรรยากาศ ที่ซอยเงียบสงบมาก
สายลมหน้าร้อนพัดมารู้สึกร้อนอบอ้าว
“อากาศบ้าบอนี้ทำไมร้อนจัง? ” ผมของพิงกี้ยาว มาก ถูกลมพัดก็พริ้วไปข้างหลัง
เธอปัดผมอย่างไม่แยแส ไม่ทันสังเกตุเห็นผมติดที่
นิ้วมือของเขา
ทำให้เขามีรอยยิ้มอ่อนๆ
“ เมื่อกี้เธอทานเผ็ดก็ต้องรู้สึกร้อนอยู่แล้ว “เควิน แสดงความคิดเห็น
* จะดื่มเครื่องดื่มเย็นๆหน่อยมั้ย? )
พิงกี้ลังเลมาก เขาไม่รู้สิ่งต้องห้ามเวลามีประจำเดือน
แต่เธอรู้
แต่รู้ส่วนรู้ ห้ามใจได้หรือไม่ได้ก็ต้องดูแต่ละคนแล้ว
สำหรับคนตะกละแล้วคำว่าหักห้ามใจคืออะไร?
กินได้ไหม ? แค่คิดถึงปิงซูที่เย็นชื่นใจและไอศกรีมที่ หวานนุ่มละมุนลิ้น
พิงกี้ยิ่งปฏิเสธไม่ได้ เธอคิดอย่างเดียวแค่..
“ คุณจ่ายตังค์ใช่ไหม? ”
* ใช่เควินพยักหน้า
งั้นก็ไปสิ “พิงกี้ยิ้มอย่างน่าชื่นตาบาน ทั้งสอง
เดินเข้าไปที่ร้านไอศกรีม
พิงกี้ตักไอศกรีมช้อนใหญ่เข้าไปในปาก
และดื่มกับรสชาติที่นุ่มละมุนอย่างมีความสุข เหมือนแมวตัวน้อยๆที่ได้กินปลา
* ไอศกรีมรสชาเขียวนี่รสชาติใช้ได้เลยนะ”
* ใช่หรือ? “เควินรู้สึกสงสัย
* ใช่ วันนี้เควินเป็นคนเลี้ยงหมด พิงกี้ยังมีความ คิดที่จะยืมเงินกับเขา
ตอนนี้เลยไม่อยากทะเลาะกับเขา เธอเอาไอศกรีม
ยื่นไปที่ตรงหน้าเขา
และถามอย่างมีน้ำใจ ” คุณจะลองชิมดูไหม? ” (๕
“ เธอกินก่อน ”
* อีม..” เควินไม่กิน พิงก็ก็ไม่อ้อนวอนต่อ >> ส่วนมากผู้ชายไม่ค่อยชอบกินของหวาน
เขาก็คงไม่ต่างจากคนอื่นหรอก เธอเองก็ไม่อยาก แบ่งเขากินด้วยซ้ำ
กำลังดักไอศกรีมเข้าไปในปากอีกคำ พิงกี้ยังไม่ทัน
ได้ลิ้มรส
ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆก็จับที่หลังคอเธอไว้ และกัมมา
จูบเธอ
พิงกี้ทำตาค้างอย่างไม่น่าเชื่อ ลมหายใจของเขา เหมือนคลื่นที่ถล่มมาอย่างแรง
ล้อมรอบเธอไว้ภายในที่แคบๆ ลิ้นที่อบอุ่นของเขา บุกเข้าไปที่ปากของเธอ
ไอศกรีมชาเขียวผสมกลิ่นหอมของนมหลอมละลาย อยู่ในปากของทั้งสอง
เควินกินไอศกรีมที่อยู่ในปากของพิงกี้จนหมดเกลี้ยง แล้วเปิดปากพูด
“ อืม รสชาติใช้ได้จริงๆ”
พิงกี้ 4 เธอควรจะตบหน้าเขาที่นึ่งไหม?
หรือว่าเยาะเย้ยและเหน็บแนมเขาเหมือนเมื่อก่อน?
หรือว่าเธอวิ่งออกไปจากร้านไอศกรีมและทำเป็นไม่มี
อะไรเกิดขึ้น ?
แต่ในที่สุด อาจจะเป็นเพราะว่าสมองเธอมีความคิด เยอะเกินไปจนสับสน
พิงกี้กลับเหมือนเครื่องยนต์ที่ตายด้าน เธอนั่งนิ่งไว้ ไม่ทำอะไร
จ้องมองเควินอย่างอ้าปากค้างเล็กน้อย เธอถือช้อน
ไว้อย่างเซ่อๆ หัวใจเต้นเร็วมาก
เหมือนเพิ่งวิ่งมาราธอนมารอบนึง ในเวลานี้ เธอกลับนึกถึงเรื่องที่ไร้สาระมาก
เธอจำได้เมื่อก่อนเคยเห็นข่าวๆนึ่ง จากผลการวิจัยที่
ศึกษาออกมาว่า
เวลาชายหญิงจูบกันและมีเซ็กส์กันช่วยในเรื่องการ
ลดน้ำหนัก
เมื่อก่อนเธอไม่เชื่อ แต่ตอนนี้….เธอรู้สึกว่าผลการ
วิจัยนี้มีเหตุผลดี
หัวใจเต้นแรงซะขนาดนี้ การเผาผลาญต้องเร็วมาก
แน่ๆ!
* ยังอยากป้อนฉันอีกคำหรือ? “สายตาเควินจ้อง มองริมฝีปากที่ถูกเขาดูดจนแดง
พิงกี้ 4.* เธอรีบกัมหน้าลง ตอนนี้สมองเธอสับสน …
ไปหมด
เธอรู้ตัวอีกทีถึงคิดได้ เขาให้เธอกินก่อน เพราะคิด
ไว้ตั้งนานแล้ว
ให้เธอกินก่อนแล้วเขาค่อยกินเธอถูกไหม? ยังดีที่
เควินก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ
กลับถึงโรงพยาบาล พิงกีหิวโจ๊กที่ซื่อให้ยายเข้า ห้อง แต่สังเกตุเห็นยายหลับแล้ว
ยืนอยู่ข้างเตียงยายสมศรี มองดูยายที่แก่จนอิดโรย แล้วรู้สึกไม่สบายใจ
จ่าเธออยากร้องไห้ ตอนนี้ยายสมศรีก็อายุเยอะมาก แล้ว ถ้าเทียบกับยายสมศรีแล้ว
ท่านเป็นคนที่น่าสงสารกว่าเธออีก สมัยยังสาวๆก็ไม่
ได้เจอผู้ชายดีๆสักคน
สามีท่านทั้งสูบบุหรี่ทั้งเล่นพนัน แถมยังทุบตีท่านอีก พอถึงวัยกลางคนสามีก็ตายจากไป
ยายต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ลูกชายคนเดียวของ
ท่านกลับเนรคุณกับท่าน
เขาสนใจแค่ความสุขของตัวเธอ แต่ไม่สนใจว่าท่าน จะเป็นตายร้ายดียังไง
ท่านอายุยังไม่ถึงเจ็ดสิบ แต่ดูแล้วกลับเหมือนคน
อายุแปดสิบกว่า
ใบหน้าที่อิดโรยเต็มไปด้วยการเวลาที่น่าทุกข์ใจ
แต่ผู้หญิงที่จิตใจงดงามและมีความอดทนคนนี้
กลับใช้พลังที่เล็กน้อยของท่านปกป้องตอนเธอเด็ก
ทำให้เธอหลุดพันจากฝันนร้ายที่น่ากลัว
“ คุณกลับเถอะ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนยายค่ะ” พิงกี้ไม่
ได้หันหน้ากลับ
เธอรู้ว่าเควินอยู่ข้างหลัง
* ส่งฉันไปที่ลิฟท์ )
” พิ้งกี้พยักหน้า 4 งั้นก็ได้ ”
ยายสมศรีหลับแล้ว เธอก็มีเวลาถมเถไป ไม่ว่ายัง
ยายสมศรีอยู่ที่โรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ก็เพราะ
ความช่วยเหลือของเควิน
เธอต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำ เดินมาถึงที่ลิฟท์ เควิน
กลับกดปุ่มขึ้น
* คุณไม่กลับหรือ? ” พิงกี้อึ้งมาก
“ฉันอยากอยู่เงียบๆ
* อืม ” เควินจับมือเธอไว้ “ ขึ้นไปเดินเล่นข้างบน
พิงกี้ «
มาถึงดาดฟ้าของโรงพยาบาล รู้สึกลมที่นี่เย็น
สบายกว่าเยอะ
ทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้ยาวของดาดฟ้า ไม่นานก็มีคน
ส่งเบียร์มาลังนึง
คนส่งมองก็ไม่กล้ามองหน้าทั้งสอง และวิ่งจากไป
อย่างไว
เควินยื่นให้พิงกี้ขวดนึง ดื่มสักขวดเถอะ”
นี่เป็นวลาอยากเปิดใจคุยกันหรือ?
เธอหันไปมองเควิน ทั้งสองสบตากัน เธอคิดๆแล้วก็
รับเบียร์มาจากเขา
“คุณรู้ไหมทำไมฉันถึงเกลียดสมคิดและวันเพ็ญ
ขนาดนั้น
แต่กลับแคร์ยายสมศรีมาก ?” ดื่มเบียร์ไปคำนึง พิง
ก็ก็เริ่มเปิดใจนิดนึง
* เพราะอะไร? ” เควินถาม
“เพราะว่าสมคิดกับวันเพ็ญเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉัน เจ็บปวด พวกเขาเอาฉันสลับกับลิสา
ให้ลิสาครอบครองทุกอย่างของฉัน และไม่มีความรัก ความเอ็นดูใหฉันเลยแม้แต่นิด
หัวใจของพวกเขาเป็นสีดำ ดำยิ่งกว่าถ่ายเสียอีก!
เธอเกลียดลิซ่า!
“ ถ้าฉันบอกไม่เกลียด คุณจะเชื่อหรือ? ตอนที่ฉันอยู่
บ้านบุญถาวร
ไม่เคยมีมือไหนที่กินอิ่ม ไม่มีวันไหนที่ไม่ถูกด่า ไม่มี
วันไหนที่ไม่ถูกตี
ตอนนั้นฉันกลัวที่สุดก็คือกลับบ้าน เพราะพอกลับถึง บ้าน ฉันต้องระวังแล้วระวังอีก
แค่ไม่ระวังก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น! แต่ลิสาหล่ะ เธอ ถูกเลี้ยงมาด้วยความรักจากพ่อแม่
ถูกคุณรัก ถูกแฟนคลับเอาใจ เธอกลับสบายใจเฉิบไม่ต้องทนทุกข์กับเรื่องพวกนี้ ! ”
แววตาเควินเศร้า
“ทำไม สงสารลิสาหรือ?” พิงกี้ยิ้มอ่อนๆทใบหน้าที่ เรียวเล็กเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
* คุณคงคิดว่าฉันถูกตีก็ดีสิ ถูกด่าก็ด่าสิ ยังไงก็ไม่ ถึงขั้นตกนรกทั้งเป็น
ฉันพูดแบบนี้มันเวอร์เกินใช่ไหม?ถ้าคุณคิดแบบนี้
เป็นเพราะว่าคุณไม่เคยรู้ว่าฉันผ่านอะไรมา
บ้าง…ฉัน..
* อ้า…” ระหว่างพูด พิงกี้จับที่ท้องน้อยและร้อง ออกมา เธอขมวดคิ้วแน่น
ใบหน้าที่เรียวเล็กเริ่มซีด รู้สึกท้องน้อยปันป่วนจน แทบเอาชีวิตเธอ
