บทที่ 58: คุณเควิน คุณหมายความว่ายังไง?
ชาตรีเต็มใจจริงๆหรือ? มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอก
ตอนที่ชาตรียังมาไม่ถึง
ลิสาก็ไม่ละทิ้งที่จะเติมพริกเติมเกลือ เธอนั่งลงที่
โซฟาอย่างช้าๆ
“ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยพอดีเลย ในเมื่อคุณชาตรีจะมา
งั้นก็นั่งลงมารอด้วยกันเถอะ
ใบหน้าเธอยังมีรอยฝ่ามืออยู่ แต่กิริยาท่าทางสง่า
และสบาย
ดูยังไง เธอก็เป็นคนที่ชิวที่สุดในเหตุการณ์นี้ เหมือน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองยังไงอย่างงั้นเลย
“ ไม่ได้! “ลิสาอดส่งเสียงดังไม่ได้อีก ขาดก็แต่ยัง
ไม่ได้กรีดร้อง
เธอจ้องมองพิงกี้และถามเสียงดัง” พิงกี้ เธออยาก
ทําอะไรอีก? ”
* ฉันไม่ได้อยากทําอะไร ก็แค่นั่งรอที่นี่ รอให้ พ่อคุณเข้ามาจัดการฉันไง
พิงกี้ยักไหล่พร้อมทำหน้าบริสุทธิ์ใจ
ยังบอกไม่อยากทำอะไรอีก คงอยากดูฉันขายหน้า ลิ หล่ะสิไม่ว่า! ลิสาเกือบจะติดคอตาย
ได้แต่หันหน้าไปหว่านล้อมมาลา
คุณแม่คะ ช่วงนี้คุณพ่ออดหลับอดนอนเพราะ โครงการในบริษัท
ลิสาเป็นลูกท่านแต่ช่วยอะไรท่านไม่ได้ ลิสาทำได้ แค่ไม่ต้องให้คุณพ่อเป็นห่วง
ตอนนี้ลิสาจะโทรหาคุณพ่อ บอกให้คุณพ่อไม่ต้อง
มาแล้วค่ะ”
* ไม่ได้นะลูก ถ้าพ่อลูกไม่มาใครจะคุยกับเขา มาลาเหลียวมองเควินที่ไม่พูดสักคำ
เรื่องบางเรื่อง ให้ผู้ชายในบ้านออกหน้าจะดีกว่า”
* แต่ว่า..คุณแม่มานี่ ลิสามีอะไรจะคุยกับคุณแม่ ค่ะ”ลิสาหมดปัญญา
จึงได้แต่ลากมาลาไปที่ระเบียง ในห้องเหลือแค่เค
วินและพิงกี้สองคน
ทันใดนั้น น้องเงียบวบเหลือแต่เสียงหายใจสายตาเคร่งขรึมของเขาจ้องมองเธอ
เธอกลับเหมือนมองไม่เห็นสายตาเขา เธอนั่งที่
โซฟาด้วยสีหน้าเย็นชา
“ ลิสา ลูกดึงแม่มามีอะไร? “มาลาตีถามไปด้วย ดู เข้าไปที่ห้องด้วยความไม่ไว้วางใจด้วย
เธอกลัวพิงกี้จะฉวยโอกาศหนีไป แต่สากลับพูด
อย่างเหนื่อยใจ
“คุณแม่คะ ลิสารู้ว่าคุณแม่ดีกับลิสา อยากปกป้องลิ
ลิสาอยู่ในใจคุณแม่ แม้แต่…พิงกี้ก็เทียบไม่ได้เลย
สักนิด แต่ว่า
คุณแม่คิดว่าคุณพ่อจะคิดแบบนี้หรือคะ?”
* หมายความว่ายังไง? มาลาตีสีหน้าสงสัยขึ้นมา
ลิสาร้องไห้อย่างน่าสงสาร
“ ไม่ใช่ลิสาอยากว่าคุณพ่อไม่ดีนะคะ แต่ว่า
คุณพ่อเห็นธุรกิจที่บ้านสำคัญที่สุดยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
ก็เพราะแบบนี้ถึงหวังอยากให้ลิสากับเควินได้ แต่งงาน ต่อไปจะได้ให้ลิสาช่วยธุรกิจที่บ้าน
แต่ว่าคนที่ช่วยที่บ้านได้ ไม่ได้มีแค่ลิสา ถ้าเควิน เปลี่ยนใจไปชอบพิงกี้จริงๆ
ถ้าอย่างนั้นลิสาจะทำยังไงคะ? ลิสากลัวมาก กลัวว่า
คุณพ่อจะไม่สนับสนุนลิสา
แล้วเปลี่ยนไปสนับสนุนพิงกี้แทน คุณแม่….
มาลาตีถอนหายใจแรงๆ มันก็จริงนะ! ชาตรีเป็นคน
นิสัยยังไง? ลิสาดูออก
มีหรือที่เธอกินอยู่นอนกับชาตรีมาหลายสิบปีจะไม่รู้?
เขาแค่อยากให้ลูกสาวได้แต่งงานกับเควิน
จะได้อาศัยตระกูลภิรมย์ภักดีเพื่อไต่เต้าธุรกิจ
แต่เขาไม่แคร์หรอกว่าลูกสาวคนไหนที่ยะได้แต่ งกับเควิน ถ้าเขารู้ว่าเควินชอบใจพิงกี้
เขาต้องละทิ้งลิสาแน่ๆ เห็นสีหน้ามาลาตีหละหลวม
ลิสาร้องไห้และค่อยๆคุกเข่าลง
มือจับชายเสื้อมาลาตีไว้แน่น คุณแม่คะ ลิสาขอร้องหล่ะช่วยลิสาท
ลิสาเสียเควินไปไม่ได้จริงๆ และไม่อยากสูญเสีย ความรักจากคุณพ่อด้วย…ถ้าไม่มีคุณพ่อคุณแม่
ลิสา…จะอยู่…โอ๊ยเจ็บ…. ลิสาก้มหน้ากุมนอกไว้
ด้วยสีหน้าขาวซีด
มาลาตีตื่นตระหนก เธอรีบพยุงลิสาขึ้น“ โอ๋..ลูกแม่
อย่าตื่นตระหนกนะ แม่รักลูกที่สุด
คุณพ่อก็รักลูกคนเดียว! ลูกวางใจเถอะ แม่ไม่มีทาง
ให้พิงกี้แย่งเควินไปหรอก
ตอนนี้แม่จะโทรหาคุณพ่อของลูกเดี๋ยวนี้ บอกให้ เขาไม่ต้องมาแล้ว!
ถ้ายังไม่โทรอีก เธอกลัวลูกสาวสุดที่รักเธอจะเครียด
ตายซะก่อน!
พิงกี้นางแพศยาคนนั้น เป็นตัวซวยจริงๆ ตอนนี้เธอ
โผล่มา
ตระกูลดำรงกูลก็ไม่มีชีวิตที่สงบเลย! มาลาด่าทอ ในใจไปด้วย
มือก็หยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าไปด้วย แต่เสียดาย
เธอยังไม่ทันหยิบโทรศัพท์ออกมา
ประตูก็มีเสียงปังๆๆดังขึ้นมาแล้ว ลิสามองไปที่
แระตูด้วยความกระวนกระวาย
มือของมาลาตีก็หยุดนิ่งไว้ เคาะไปสองที ชาตรี
เห็นประตูไม่ได้ล็อคไว้
เขาผลักประตูเข้ามาด้วยความโมโห พร้อมด่าว่าไป
* ผู้หญิงคนไหนกล้าดีที่ยั่วสวาทลูกเขยฉัน กล้าดี
ยังไงทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้?!
ทันใดนั้น ทั้งห้องเงียบลงอย่างสิ้นเชิง เควินยืนหน้า เคร่งเครียดอยู่ พิงกี้ทำหน้าเหมือนจะยิ้ม
“คุณมาแล้วหรือ? มาลาที่เดินออกจากระเบียงอย่าง
รีบร้อน
ฉวยโอกาศตอนที่ชาตรียังไม่เห็นพิงกี้ที่นั่งอยู่บน โซฟา เธอรีบดึงชายเสื้อเขาเดินออกไป
* เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน ที่นี่ไม่มีอะไรแล้ว เราไป
กับเกาะ
“ จะไม่มีเรื่องได้ยังไงคะ? “พิงกี้ลุกขึ้นจากโซฟา
พูดอย่างอ่อนหวาน
* คุณมาลาตีคะ เมื่อกี้คุณยังพูดจาบีบเค้นขนาดนั้น ไม่เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ!”
ดวงตาที่งดงามเหลียวมองเควิน เธอถามอย่าง ออเซาะ” คุณเควิน คุณว่าถูกไหมคะ?”
“ นี่มันอะไรกัน? พิงกี้ แกมาอยู่นี่ได้ยังไง? ชาตรี
สะบัดมาลาตีออกด้วยสีหน้าตึงเครียด
เขามองไปที่เควินและพิงกี้ สุดท้ายก็มองมาที่มาลา
ขมวดคิ้วและพูด
“ คุณพูดซิ! ถ้าคุณมีอะไรปกปิด ผมจะเค้นถามคุณ
คนเดียวเลย!”
คุณ…”มาลาที่ลำบากใจ เธอจำที่เมื่อกี้ลิสาพูด
กับเธอได้
เธอก็คิดอยากจะปกปิดเรื่องนี้เหมือนกัน แต่เธอ
ไม่ใช่คนฉลาด
ให้เธอหาข้อแก้ตัวที่ฉลาดในเวลาเร่งรีบแบบนี้
ทําไปได้
เธอทำไม่ได้!
มาลาตีดึงลิสาออกมาอย่างจนปัญญา “ ลิสา ลูก ช่วยแม่อธิบายให้คุณพ่อฟังหน่อยซิ ”
ลิสาเล็บมือจิกเข้าไปที่ฝ่ามือ แอบเจ็บแค้นใจที่มาลา ตีไม่ได้เรื่อง สมองเธอแล่น จากนั้นก็ฝืนยิ้ม
คุณพ่อคะ ที่จริงเป็นแบบนี้ค่ะ…พิงกี้แค่ล้อเล่นกับ
ลิสาเฉยๆค่ะ
พิงกี้ทำงานที่นี่แล้วเห็นเควินดื่มเหล้าที่นี่พอดี เธอก็ เลยเอาโทรศัพท์ของเควินโทรหาลิสาค่ะ
ที่จริง…ที่จริงไม่มีอะไรเลยค่ะ…” ลิสาแค้นสุดๆ แค้นพิงกี้ไม่หวงเนื้อหวงตัว
แค้นควินที่แข็งใจไม่พอถูกพิงกี้ยั่วสวาทง่ายๆ
แค้นมาลาตีที่ช่วยตัวเองไม่ได้แถมยังให้ตัวเอง ตกหลุมพรางอีก
ยิ่งแค้นคนที่บ้าอำนาจอย่างชาตรี….แต่ว่า
ตอนนี้เธอได้แต่เก็บซ่อนความแค้นของตัวเองไว้ พยายามควบคุมสถานการณ์ให้ดีขึ้น
เธอคิดๆดูแล้ว ฟังก็ต่อต้านเธอ แต่เควินยังต้องเอา
หน้าอยู่
เขาคงไม่อยากเอาเรื่องนี้มาโชว์ต่อหน้าชาตรีกับ มาลา เลยตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากเขา
ดวงตา แวววาวของเควิน เธอพูดอย่างขอร้อง
* เควิน คุณว่าใช่ไหมคะ? คุณอธิบายให้คุณพ่อฟัง
หน่อยสิคะ
ขอแค่เขาบอกเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความจริง
เธอก็สามารถพูดหว่านล้อมตัวเองและโกหกตัวเองว่า เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่จริง
นาทีนี้ ทุกคนต่างต้องมาที่เควิน พิงกี้ก็อยากรู้คํ
ตอบเขา
“คุณควิน คุณหมายความว่ายังไง? เดินไปตรง
หน้าเขา
เธอเลยใบหน้าที่เรียวเล็กที่ยังมีรอยฝ่ามือจ้องมอง
