“ ได้สิ ” พิงกี้รับปากไว้ก่อน และตามด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นก็ถามอย่างชิวๆ “ ตอนนี้…คุณตกหลุมรัก ฉันเข้าแล้วใช่ไหม?
“ ใช่ ” เรื่องนี้เควินไม่มีอะไรจะปฎิเสธ
เขาเป็นคนแข็งกระด้งและตรงไปตรงมา ที่ผ่านมา พูดคำไหนก็คำนั้น
เขาไม่เคยพูดตรงข้ามกับความคิดของตัวเอง อีก อย่างตั้งแต่เขารู้ใจตัวเอง
ก็อยากให้อีกฝ่ายรู้อย่างแจ่มแจ้ง และให้คำตอบที่ หนักแน่นกับเขา
ตอนนี้พิงกี้ถามขึ้นมาเอง นี่ถือเป็นโอกาสดีที่เขา ต้องพูด!
“ เพราะฉะนั้น คุณเลยรู้สึกละอายใจต่อลิสาใช่ ไหม? ” พิงกี้ถามอีก
“ ใช่ ”
“ ก่อนหน้านั้นคุณคบกับลิสามานานขนาดนี้
เลยใจร้ายกับเธอภายในระยะเวลาอันสั้นไม่ลง
ก็เลยอยากปล่อยให้เธอเป็นไปตามเวรตามกรรม
อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้ไปทำร้ายเธอใช่ไหม?
ใช่” พยักหน้าอีกครั้ง ในที่สุดเควินรู้สึกผิด
เขาขมวดคิ้วถาม “ พิงกี้ เธออยากพูดอะไร?”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินเควินเรียกชื่อเธออย่างอ่อน
หวานที่สุด
แต่พิงกี้ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยชิน เธอก้มหน้าอย่างทำตัว
ไม่ถูก
ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ ฉันก็แค่อยากพูดว่า ฉัน เข้าใจความคิดของคุณ
ฉันให้เกียรติกับการตัดสินใจของคุณ
งั้นเธอ…”
ใช่ ฉันเชื่อฟังคุณ ” พิงกี้มองเขาและยิ้มอีกเช่น
“ ในเมื่อคุณบอกว่าให้อภัยเธอ งั้นก็ให้อภัยเธอก็
แล้วกัน
ปกติ
เคย
” จริงหรือ? ”
“ จริงสิ
“ แต่ว่า ทำไมฉันรู้สึกเมื่อก่อนเธอไม่ใช่คนนิสัย
แบบนี้? ”
“ อ้อหรือ? ” พิงกี้ถามกลับ
“ ฉันคิดว่าคุณก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าสักวันจะ
ตกหลุมรักฉัน ”
แต่ปรากฎว่าตอนนี้ทุกคำพูดของเขาแต่คำว่ารัก
ตรงไปตรงมาและเป็นมิตรไมตรี
แถมก่อนหน้านั้นยังบีบเค้นเอาคำตอบจากเธออีก
« ใช่ ฉันเข้าใจ ” เควินพยักหน้า
เขาไม่เคยคิดว่าจะจะมีความเกี่ยวพันที่ลึกซึ้งกับพิง
กี้ขนาดนี้
ลึกจน….เขารู้สึกตัวเองไม่สามารถปล่อยเธอไป
เธอ
เขาอยากกักตัวเธอไว้ข้างกายเขา เวลาที่อยู่กับลิ
เขามีความรู้สึกคือปล่อยให้มันเป็นไปตาม
ธรรมชาติ
เขาไม่ได้มีความคิดที่อยากครอบครองเธอขนาด นั้น ก็เคยคิดจะแต่งงานด้วยอยู่
แต่การแต่งงานที่อยู่ในสมองเขา เหมือนเมื่อถึง เวลาที่เหมาะสมแล้ว
ก็ต้องทำแค่นั้นเฉยๆ เขาไม่รีบร้อนแต่ก็ไม่ได้ เฉยเมยเกินไป
เขารู้สึกตัวเองอาจจะสามารถเป็นสามีและพ่อที่ดี ได้ แต่กับพิงกี้…
เขาแทบอยากจะกักตัวเธอไว้ทั้งวันทั้งคืน
ตอนที่ทำงานสามารถเห็นหน้าเธอ ตอนที่กินข้าวมี เธออยู่ข้างกาย
ตอนที่นอนหลับแค่เอื้อมมือไปก็สามารถกอดเธอ
มาไว้ในอ้อมอก……
สา
เขาเคยคิดว่าตัวเองสามารถควบคุมใจได้
และไม่ได้มีความลุ่มหลงโจมปักกับร่างกายผู้หญิง
ขนาดนั้น
แต่ว่าตั้งแต่ตอนที่เขาได้ลิ้มรสความงดงามของเธอ
ทำให้เขาต้องเปลี่ยนความคิดใหม่กับช่วงเวลาที่
ผ่านมาเกือบสามสิบปี!!
ในเมื่อเขาเองก็ยังเปลี่ยนไป ความคิดคนอื่นก็ เปลี่ยนแปลงได้เหมือนกัน
เพื่อเขา เธอเลยไม่อยากทำเรื่องให้มันเด็ดขาด
ขนาดนั้น
เลยเก็บนิสัยที่มีความแค้นต้องชำระไว้ เควินแค่คิด
ก็รู้สึกดีใจแล้ว
สายตาที่มองพิงกี้ไว้ยิ่งสว่างไสว สีหน้าเขาไม่ เปลี่ยน แต่กลับรู้สึกโล่งใจมาก
เขาอดที่จะให้คำมั่นสัญญากับพิงกี้ไม่ได้
พิงกี้ เชื่อฉันต่อไปฉันจะไม่ให้ลิสามาทำร้ายเธอ
ได้อีก
ที่จริงจิตใต้สำนึกเธอเป็นคนดี เธอแค่อารมณ์ชั่ว วูบ ถ้าเธอคิดได้แล้ว
ไม่แน่ลิสาอาจจะดีกับเธอยิ่งกว่าฉันก็ได้ ”
“ อืมๆ ” พิงกี้ยักคิ้วเล็กน้อยและพยักหน้า
เธอมองดูสีหน้าเควินที่เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
เดี๋ยวสับสนเดี่ยวหนักแน่นแล้วรู้สึกสนุก ตอนนี้เธอ ก็ไม่อยากใช้ไม้แข็งกับเขา
เขาพูดอะไรเธอก็ย่อมเออออตามเขา จากนั้นเธอก็
ฟังเขาพูดต่อ
“ เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย ”
“ คำถามอะไร? “พิงกี้ลืมไปชั่วขณะ
“ รับปากจะเป็นแฟนฉันไหม? ”
คำถามนี้หน่ะหรือ?
“…” เงียบไปสองวินาที พิงกี้มองเขาแล้วยิ้ม
“ ไม่รับปาก ”
“ เพราะอะไร? “พริบตาเดียว สายตาเควินหมุน
หม่อง
เสียงแข็งเหมือนออกคําสั่ง
“ พิงกี้ เธอให้เหตุผลที่สามารถโน้มน้าวฉันได้ข้อ
นึงซิ ! ”
“ ถ้าจำเป็นต้องให้เหตุผล งั้นก็คงเพราะฉันไม่
เต็มใจ ห
ทำไมถึงไม่เต็มใจ? ”
“ อารมณ์ไม่ดี ”
“ แต่เธอ…ชอบฉัน! ” ที่จริงอยากบอกว่ารัก แต่จู่ๆ
เควินไม่มั่นใจแล้ว
ใช่ ฉันชอบคุณ แต่ถึงจะชอบคุณ
ก็ไม่จำเป็นต้องรับปากว่าจะอยู่กับคุณไม่ใช่ หรือ?”พิงกี้ส่ายหัว
“ ขอแค่เราอยู่ในสถานะที่โสด
ถ้าอย่างนั้นเราต่างก็ไม่ต้องมีภาระที่ใจดีจะตาย
ดีหรือ? ไม่ดีเลยสักนิด!
เควินเห็นแผนการชั่วร้ายมาจนชินแล้ว
ความคิดตื้นๆของพิงกี้ปิดบังสายตาเขาไม่ได้หรอก
เธอไม่รับปากเป็นแฟนของเขา
ก็เพราะในใจมีความคิดที่อยากไปจากก็ไปได้
ตลอด!
เธอไม่อยากมีความรับผิดชอบต่อเขา และไม่อยาก
รับผิดชอบกับความรักนี้
“ ฉันบอกกับลิสาอย่างชัดเจนแล้ว เธออย่าใช้
อารมณ์ตัดสินเลยนะ
ถ้าเธอไม่มีความสุขเพราะลิสา ต่อไปฉันจะ ทดแทนให้เธอเอง
เธอมีความต้องการอะไรฉันจะรับปากหมด
เควินสีหน้าแววตาเย็นจนหน้ากลัว แม้แต่พูด ร้องขอก็ยังแข็งกระด้าง
เขาไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่ใจที่รู้แจ่มแจ้งนั้นทำให้เขาผ่อนคลายลงไม่ได้สักที !
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะปฎิเสธ
“ ฉันไม่ได้ใช้อารมณ์ตัดสิน! “พิงกี้ก็ไม่สบายใจ
แต่เรื่องบางเรื่องเขาไม่เข้าใจหรอก เธอทำใจไม่ได้
* ที่จริงถ้าคุณไม่เลิกกับลิสา ฉันไม่กล้ารับปากว่า
จริงๆ
จะไม่พัวพันกับคุณอีก
ตอนนี้ ถึงเราไม่ใช่แฟนกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ ปฎิเสธการเข้าใกล้ของคุณ
อืม…แค่ไม่ต้องรับผิดชอบคุณเฉยๆ
“ เธอเห็นฉันเป็นแค่คู่นอน? ”
“ มันก็ไม่แน่เสมอไป…. “พิงกี้ส่ายหัว
เห็นสายตาเควินมีความสว่างและดีใจขึ้นมา หัวใจ
เธอรู้สึกเศร้าหมอง
แต่เธอยังพูดเบาบาง “ ที่จริงฉันชอบความสัมพันธ์
ที่ไม่ลึกซึ้งมากกว่า
เราสามารถเป็นเพื่อนธรรมดาที่ไม่มีการอิจฉา ไม่มี
การบังคับได้นะ ”
เพื่อน ? เพื่อนธรรมดาบ้าบอคอแตกอะไร!
* พิงกี้ นี่เธอกำลังบีบให้ฉันลงมือกับลิสาหรือ?
ฉันบอกเธอเลยว่าเป็นไปไม่ได้! ฉันนึกว่าเธอเป็น คนเข้าอกเข้าใจคน
เข้าใจว่าฉันคิดอะไร แต่ฉันนึกไม่ถึงเลยเธอก็ยังมี
ใจที่จะแก้แค้นขนาดนี้
เธอแค่เปลี่ยนวิธีแก้แค้นเฉยๆ
ยิ่งคาดหวังก็ยิ่งผิดหวัง เควินทิ้งท้ายคำพูดเย็นชา คำนึงแล้วเดินจากไป
