หากว่าเมื่อกี้ ความเจ็บปวดที่เขาได้รับแค่ หนึ่งเท่า ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ก็เท่ากับว่าร่างกาย ของเขาต้องเจ็บปวดมากกว่าร้อยเท่าพันเท่า!
ร่างของเธอที่อยู่บนร่างของเขา ถึงแม้ว่า ร่างกายของ
ทั้งคู่ไม่ได้ติดกัน แต่ก็ไกลกันแค่ ฝ่ามือเดียว
กลิ่นหอมจางๆของผู้หญิงคนนี้ลอยติดอยู่
บนปลายจมูกของเขา
เพียงแค่เหล่ตามอง เควินก็สามารถ มองเห็นผิวที่ขาวเนียนและอ่อนโยนยิ่งกว่า แสงจันทร์เป็นไหนๆ เขาจึงต้องหลับตาลง เพราะต้องการยับยั้งความปรารถนาที่ปะทุขึ้น มาในใจ แต่ผมที่ซุกซนของผู้หญิงตรงหน้าดูเหมือนจะไม่ยอมปล่อยเขาไป ดอยเลื้อยอยู่บน หน้าและบนคอของเขาไปมา และนั่นก็ทำให้เขา ไม่สามารถควบคุมไฟที่ก่อขึ้นภายในร่างกายได้
ทเขาเริ่มรู้สึกหายใจเร็วขึ้นบริเวณอกของ เขาที่กระเพื่อมขึ้นลงรุนแรงมากขึ้น เพราะเขา ที่กำมือไว้แน่นทำให้แขนทั้งสองข้างมีเส้นเลือด เขียวที่นูนชัดขึ้นมา
“ได้แล้ว !”
และในเวลานี้ที่เควินรู้สึกว่าร่างทั้งร่างใกล้ จะระเบิดเต็มที่ กลับได้ยินเสียงหวานๆดังขึ้นที่ ข้างหูของเขา
ในที่สุดพิงกี้ก็หาเครื่องมือที่เตรียมไว้จน
เจอ
“นี่คืออะไร ?” เควินเบิกตากว้าง และเห็น สายตาของเธอที่ดูมีความสนใจมากขึ้น ยัง มี…..สิ่งที่ถืออยู่ในมือคือขนนกที่นุ่มนวลก้าน
ง
“ขนนกน้อยไง!” พิงกี้ที่ท่าทางเหมือนเด็ก
ไร้เดียงสาหันมองไปทางเควิน “ถึงร่างกายของ คุณถูกฉันเล่นจนพัง แต่สมองคงยังไม่ได้ฟัง มั้ง? นี่ก็ไม่รู้จักหรอ ?
เควิน” .….….…..
เขารู้จักอยู่แล้ว !
แต่ที่เขาไม่เข้าใจคือ เธอเอาขนนกไว้ก้าน
หนึ่งจะทำอะไร !
“คุณคงแปลกใจมากใช่ไหมว่าฉันจะทำ
อะไร ?”
“อยากรู้มั้ยคะ ?”
…………อยาก
“ฮ่าๆๆ งั้นคุณก็คิดต่อไปเถอะ ฉันไม่บอก หรอก ค่อยให้คุณค่อยๆเข้าใจเอาเอง!”
เควิน”………
เขาเริ่มมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา
เอาขนนกมาได้แล้ว พิงกี้ก็ไม่ได้เขินอาย ต่อ จากนั้นก็ใช้มือเปิดผ้าชิ้นบางชิ้นสุดท้าย ที่อยู่ท่อนล่างของเควิน ของรักของหวงของ ผู้ชายที่ดิ้นหลุดออกจากการจำกัดได้เด้งออก มาอย่างไม่ยอมเหงาในเวลาแรก อีกนิดเดียวก็เกือบจะตีเข้าใส่หน้าของเธอแล้ว
“อ๊า !” อุบัติเหตุนี้ทำให้พิงกี้ตกใจจนถอย หลังและคลายมือออกในทันที
เมื่อไม่มีนิ้วมือของพิงกี้ที่ดึงผ้าชิ้นนั้นอยู่ มันจึงดีดกลับเข้าที่เดิม พริบตาเดียวของรัก ของหวงของเควินที่เพิ่งจะถูกปลดปล่อยออกมา ถูกกดทับกลับไปอีกครั้ง
เหมือนกับหนักๆอยู่อย่างนั้น
จุดนั้นของเขาติดอยู่ที่ระหว่างท้องน้อยกับ หัวกางเกงพอดี ครึ่งหนึ่งอยู่ด้านใน อีกครึ่งหนึ่งอยู่ด้านนอก หัวกางเกง ตม บนของรักของ หวงที่ตั้งใจชี้โด่ชี้เด่ของเขาพอดี ทีนี้ดีตโดน เข้าไปเต็มๆ ทำให้เขาเจ็บจนเหงื่อเม็ดใหญ่ ด ออกมาบนหน้าผาก
หากไม่เพราะต้องอดทนไว้ด้วยกลัวว่าจะ ขายหน้า เขาคงร้องครวญออกมาแล้ว
พิงกี้จ้องจนตากลมอยู่นั้น ก๊อกสั่นขวัญ แขวนเหมือนกัน
เกือบไปแล้ว !
เธอที่เตรียมตัวจะให้เควินเหมือนคนที่อยากตายแต่ตายไม่ได้ อยากอยู่แต่อยู่ไม่ได้ คิดไม่ถึงว่ากลับกลายเป็นตัวเองที่ต้องมาตกใจ แบบนี้…..ยังดี ยังดีที่มือยังโดนตรงนั้น!
พิงกี้ถอนหายใจโล่งอกออกมาทีหนึ่ง แล้ว ตบเบาๆกลางอก ท่าทางนั้นรังเกียจสุดๆ
“พิงกี้ !” เควินตะคอกเสียงต่ำ ดวงตาดำ มืดที่เปื้อนเลือดสงบเงียบ เมื่อคนที่มองไปถึง กับเกิดความกลัวในทันที “เธอเล่นพอหรือยัง? ถ้าไม่อยากตายก็รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ! ทันที ! ด่วน!”
“ปล่อยคุณ อย่างนั้นฉันก็ยิ่งตายเร็วน่ะ
พิงกี้ไม่หลงกลง่ายๆอยู่แล้ว
ครั้งนี้เธอเตรียมตัวเป็นอย่างดี และจะไม่ ให้พลาดเหมือนเมื่อกี้นี้อีก
ดึงกางเกงในของควนลงอีกครั้ง โดยที่ รังเกียจจนไม่แตะต้องตรงนั้นของเขา แต่กลับ เอาขนนกค่อยๆไล้ขึ้นไป ด้านหนึ่งที่กำลังทำ เรื่องชั่วร้ายอีกด้านก็ถามขึ้นด้วยเจตนาร้าย พอกัน “ท่านประธานคะ คันไหมคะ?”
เควินอดทนอย่างสุดกำลัง
“ไม่เหรอ? ดูคุณจะมีความมุ่งมั่นมาก
เลยนะคะ!”
งั้นเธอก็เติมเชื้อไฟให้เขาหน่อยก็แล้วกัน !
ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างชั่วร้าย จู่ๆก็ ยืดตัวตรงขึ้น แล้วถอดเสื้อของเธอออกอย่าง ใจเย็น
ผมดำยาวที่นุ่มลื่นถูกปล่อยลงอยู่กลาง หลัง บนตัวเธอก็มีเพียงชุดชั้นในสีดำที่เรียบ ง่าย สายเส้นบางๆแนบอยู่บนไหล่ขาวเนียนทั้ง สองข้างของเธอ กระต่ายขาวตัวน้อยถูกห่อไว้ ด้วยผ้านุ่มๆสั่นสะเทือนไปมา ช่างน่าดึงดูดและ มีเสน่ห์อย่างมาก
เมื่อต้องเจอกับฉากนี้ ทําให้จิตใจของเควิน ต้องสั่นสะท้านไปทั้งทรวง
เขารู้สึกได้ว่าเลือดในร่างกายกำลังเดือด พล่านและวิ่งอยู่ในร่างกายอย่างรวดเร็วรุนแรง ดวงตาสีเข้มดูเหมือนกำลังลุกเป็นไฟ จับจ้องอยู่ บนใบหน้าที่สวยงามและร่างกายที่สง่างามของ พิงกี้ เมื่อเทียบกับความหนักแน่นของปากเขา แล้ว ส่วนนั้นของเขากำลังทักทายกับเธอด้วย ความซื่อสัตย์พอดี
พิ้งกี้รู้สึกว่ายังไม่พอ !
“แบบนี้ คุณรู้สึกเป็นยังไง?” ค่อยๆคลาน เหมือนแมวไปเบื้องหน้า แล้วเธอก็เป่าลมร้อนๆ เข้าไปยังหูของชายคนนี้ “เควิน คุณอย่าคิดว่าจะรังแกฉันได้ ฉันก็ไม่ใช่คนที่จะรังแกได้ง่ายๆ
นะ”
เควิน”.……..
“เรียกฉันว่าพี่สาวครั้งหนึ่ง ฉันก็หอมแก้ม คุณทีหนึ่ง เป็นไง ?”
ทททเควินได้แต่พยายามปิดตาให้แน่น ให้ ตายยังไงก็ไม่ยอม
“ไม่เรียกใช่มั้ย ?” พิงกี้กัดไปที่ติ่งหูของ เขาเบาๆ “ให้คุณได้ลิ้มรสความหวานก่อน กัด ที่หูแบบนี้แล้วสบายมั้ยคะ ? ถ้าคุณยอมเชื่อฟังแล้วเรียกฉันว่าพี่สาว ไม่แน่……ฉันอาจจะจูบ ตรงนั้นของคุณก็ได้นะ
เควินได้แต่หายใจเข้าออก
ตรงนั้น ?
แค่จินตนาการเขาก็รู้สึกเหมือนตัวเอง กำลังเป็นภูเขาไฟที่กำลังคุกรุ่น มีความเป็นไป ได้ที่จะปะทุขึ้นมาทุกวินาที และดูเหมือนว่าตอน นี้จะควบคุมไม่ไหวแล้ว…….เขาที่เคยภูมิใจใน การควบคุมตัวเอง ตอนนี้มันกำลังจะล่มสลาย ราวกับว่าจะสลายเป็นเถ้าถ่านในอุณภูมิที่ร้อน
ระอุ
แต่ว่า เขายังคงดื้อด้านที่มุ่งมั่นอยู่อย่างนั้น เขาไม่อยากประนีประนอมยอมให้เธอ
ระหว่างชายหญิง เขาต้องมีอำนาจควบคุม
ที่เหนือกว่า
ไม่มีทางยอมแน่นอน !
ไม่อย่างแน่นอน !
จ้องริมฝีปากที่แดงระเรื่อของพิงกี้ จู่ๆเควิน หลับตาไว้แน่น แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ไม่มีทาง !”
“ไม่เรียกจริงเหรอ ?” พิงกี้ยิ้มขึ้นอย่างมี เสน่ห์แล้วยักไหล่เบาๆ “ถ้าคุณยังไม่ยอมเรียก ฉันว่าพี่สาว ฉันก็จะจั๊กจี้คุณอยู่อย่างนี้แหละ ฉัน เป็นคนจิตใจดีขนาดนี้ แต่คุณกลับบังคับให้ทำ เรื่องเลว ฉันเองก็ไม่มีทางเลือกจริงๆ………..
เควิน
เขากำมือไว้แน่น รู้สึกได้ว่าผู้หญิงตัวเล็ก ตรงหน้ากำลังจะจุดไฟบนตัวเขา เหมือนใจทั้ง ดวงต้องทรมานอยู่ในกระทะน้ำมันที่กำลังเดือด
เธอเป็นฝ่ายริเริ่มและเข้าหาเขามาก มัน ช่างมีเสน่ห์และน่าดึงดู……..
แต่ว่า เขาก็ทําได้แค่มองดูเฉยๆ คนทั้งคน อัดแน่นจนใกล้ ระเบิด แต่เธอยังเทน้ำมันลง เข้ากองไฟอีก ไม่มีการปลอบใจเขาเลยสักนิด
เขาจะประนีประนอมไม่ได้ ทำได้เพียง ต่อต้านอย่างดื้อด้าน เพื่อรอให้เธอหมดความ อดทนแล้วยอมปล่อยเขาไปเอง
“ไม่เล่นแล้ว ” เล่นไปเล่นมา พิงกี้ก็หมด
อารมณ์แล้ว
เธอรู้สึกว่ามันไม่สนุกแล้ว
เธอก็ไม่ได้ทําอะไรที่มันมากเกินไป ก็แค่อยากได้ยินคําพูดยอมจํานนของผู้ชายคนนี้ เฉยๆ แต่เขากลับเย็นชาเหมือนก้อนหินที่อยู่ นิ่งๆก้อนหนึ่ง ไม่มีความโรแมนติกไม่พอ แต่ยัง ตายก็ไม่ยอมแพ้อีกต่างหาก……เชอะ น่าเบื่อ จริงๆ !
โยนเครื่องมือในมือทุกอย่างทิ้งจากนั้นพิงกี้ ก็กรอกน้ำให้เควินดื่มอีกหนึ่งแก้ว
น้ำแก้วนี้ก็มียานอนหลับเหมือนกัน เพียง พอที่จะทําให้เขาหลับจนถึงพรุ่งนี้ เธอเองก็จะ อาบน้ำเข้านอนแล้วเหมือนกัน
วันที่สอง
พิงกี้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากเสียงโทรศัพท์ ของเควิน ตอนนี้เขาเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าแล้ว ไม่ใช่เพลงที่ฟังไม่ได้เหมือนครั้งก่อน เธอเพียง ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วก็เลิกสนใจ
คนที่โทรเข้ามาคือพายุ
พิงกี้มองไปยังเควินเห็นว่าเขาตื่นแล้ว ดวงตาที่คมลึกจ้องมองเธออยู่ แต่ดูไม่ออกว่า ดีใจหรือโกรธ
พิงกี้กลอกตาไปมาและรับสาย
“เจ้านายครับ อีกสักครู่จะมีการประชุมที่ต้องให้เจ้านายมาเข้าร่วม ตอนนี้เจ้านายยัง อยู่ที่ห้องของคุณพิงกี้อยู่มั้ยครับ ? ถ้าวันนี้เจ้า นายไม่สะดวกมา ผมก็จะทำการแจ้งเลื่อนการ ประชุมนี้ไป หรือว่าจะอย่างไรดีครับ ?” พายุ พูดเร็วมาก เพียงพริบตาเดียวก็กลายเป็นคําพูด กองโต
ส่วนพิงกี้……
เธอกัดริมฝีปาก แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เล็ก
น้อย และส่งเสียงครวญออกมาเบาๆ “เควิน อืม ไม่เอา….อย่าทำตรงนั้น…อ้า….
เควิน ……
พายุที่อยู่ในสาย…
