บทที่ 48: ทำหน้าที่เป็นผู้โจมตีรอง
เฮยยะปล่อยศพของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดและตั้งใจตรวจสอบอีกครั้งว่าสัตว์อสูรนั้นตายแล้ว จากนั้นเขาก็ไปตามทิศทางที่ จู มิงหลาง บอกให้เขาไปหาหมูป่า
จู มิงหลาง ยื่นมือออกไปและเปิดใช้งานพลังวิญญาณของเขา
พลังวิญญาณเป็นเหมือนแม่เหล็กที่สามารถดูดซับและควบแน่นวิญญาณของสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งตายไป จู มิงหลาง ตระหนักว่าเมื่อเขาใช้พลังวิญญาณเพื่อเก็บเกี่ยววิญญาณมันเหมือนกับว่าดวงตาของเขาสามารถมองเห็นผีของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดที่เพิ่งตายลอยอยู่ข้างๆศพของมัน …
มันเป็นสีแดงเข้มราวกับเงาที่ค่อยๆจางหายไป จู มิงหลาง เริ่มตั้งสมาธิและพยายามที่จะควบแน่นผีสีแดงเข้มที่นี่
กระบวนการนี้ไม่ยากเกินไป แต่ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณของตัวเองเป็นหลัก ในแง่หนึ่งวิญญาณจะไม่ได้รับความเสียหายระหว่างการต่อสู้และในทางกลับกันวิญญาณจำเป็นต้องได้รับการฝึกฝนบางอย่าง
การกลายเป็นวิญญาณปีศาจหมายความว่ามันมีการเพาะปลูกความแตกต่างเชิงคุณภาพระหว่างมันกับสัตว์ป่าในภูเขา
การฝึกฝนไม่เพียง แต่สะท้อนให้เห็นในร่างกายที่แข็งแกร่งยืดหยุ่นและว่องไวเท่านั้น ในระดับที่สูงขึ้นจิตวิญญาณที่เติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งและไม่ธรรมดา ลักษณะที่ชัดเจนที่สุดคือมันรู้วิธีใช้ศิลปะปีศาจ!
“ อา…สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดตัวนี้…ข้ากลัวว่าจะไม่สามารถควบแน่นมุกวิญญาณดีๆจากมันได้” จู มิงหลางพึมพำด้วยความรู้สึกผิดหวัง
เขาไม่รู้ว่านั่นเป็นเทคนิคที่เขาไม่คุ้นเคยหรือสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดก็ไม่มีค่าพอที่จะกล่าวถึง จู มิงหลาง เก็บเกี่ยวไข่มุกโลหิตได้ แต่ก็ไม่ได้มีคุณภาพสูงเท่ามุกวิญญาณปลาดุกแข็งแรง ที่อาจารย์ ดวนหลาน เคยมอบให้เขาก่อนหน้านี้
“ แม้ว่าจะมีคุณภาพต่ำไปหน่อย แต่การทิ้งมันไปก็น่าเสียดาย มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขายเช่นกัน แม้แต่กล่องเก็บก็มีราคาแพงกว่ามุกเอง ข้าจะมอบให้ หงห่าว ในภายหลัง ถือว่าเป็นการชำระเงินสำหรับข้อมูลของเขา” จู มิงหลาง ปลอบใจตัวเอง
หลังจากที่เขาเก็บเกี่ยวมุกวิญญาณเสร็จแล้ว จู มิงหลางก็ใช้กล่องไม้ที่เรียบง่ายมากเพื่อเก็บมัน อันที่จริงกล่องไม้ประเภทนี้ไม่ได้มีผลในการถนอมอาหารอย่างแท้จริง หลังจากช่วงเวลาหนึ่งพลังงานส่วนหนึ่งของมุกวิญญาณจะหายไป ความเร็วที่มันสลายไปนั้นเร็วมาก
เฮยยะ ลากศพหมูป่าไป แม้ว่าเขาจะหิวโหยอยู่แล้ว แต่เพื่อนคนนั้นก็เชื่อฟังมากและไม่ได้กินมันโดยตรง เขาวางหมูป่าไว้ตรงหน้า จู มิงหลาง อย่างจริงจังโดยดูราวกับว่าเขาจะปล่อยให้เจ้านายของเขากัดของดีเป็นครั้งแรก
“ ไปหาหินก้อนใหญ่มาประกอบเป็นเตาหินแล้วโยนต้นสนที่ล้มลงมาทั้งหมด” จู้หมิงหลางสั่งเขา
เฮยยะขยันมาก เขาทำตามที่ จู มิงหลาง บอกทันทีและเขาไม่ต้องการให้ จู มิงหลาง ช่วยด้วยซ้ำ ร่างที่แข็งแกร่งและใหญ่โตเดินไปมาในบริเวณโดยรอบขณะที่ จู มิงหลาง เริ่มจุดไฟและเริ่มถลกหนังหมูป่า
ในไม่ช้าเตาหินสำหรับปิ้งย่างกลางแจ้งก็ก่อตัวขึ้น จู มิงหลาง กำจัดอวัยวะภายในและเริ่มย่างหมูป่าดำ …
ไม่ต้องใช้น้ำมันหรือเครื่องเทศ ไขมันของหมูป่ามีน้ำมันหมูที่มีกลิ่นหอม เมื่อเปลวไฟลุกไหม้น้ำมันก็ค่อยๆซึมลงบนเนื้อซึ่งเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทอง
“ เฮยยะ อย่าขยับหัวไปมาได้ไหมน้ำลายไหล? ข้าคิดว่าฝนตก!” จู มิงหลาง จ้องมองเขาด้วยความรำคาญ
ชายร่างใหญ่รู้สึกหิวมากจนดวงตาของเขากำลังจะเปล่งแสง น้ำลายเหนียวไหลออกมาจากมุมปากใหญ่ของเขา ในไม่ช้าลิ้นของเขาก็เลียพวกมันกลืนน้ำลายของเขาลงไปทั้งหมด
– อาจารย์ยังไม่ให้ไฟเขียว
– ข้ายังกินไม่ได้
– ข้าต้องควบคุมตัวเอง –
ไป๋ฉี เกาะอยู่บนไหล่ของ จู มิงหลาง อย่างสบาย ๆ มองไปที่ เฮยยะ ด้วยความสับสนในขณะเดียวกันก็รู้สึกภาคภูมิใจ
ไม่ว่าผิวจะถูกย่างจนกรอบแค่ไหนหรือเนื้อจะฉ่ำและมีกลิ่นหอมเพียงใด ไป๋ฉี ตัวน้อยก็ไม่ได้สนใจสิ่งนี้เหมือนกับนางฟ้าบริสุทธิ์ที่อาศัยอยู่บนน้ำค้างเท่านั้น
“พร้อมแล้ว. พวกเราจะไปหาภูตผีปีศาจเพื่อทดสอบตัวเองหลังจากกินอาหาร” จู มิงหลาง กล่าว
“ โอววววว…” เฮยยะเงยหน้าขึ้นและส่งเสียงร้องยาว การปรากฏตัวของเขาทำให้ จู มิงหลาง สงสัยว่า เฮยยะ มีเลือดหมาป่าอยู่ในตัวเขาชั่วขณะ
ด้วยการกัดต้นขาอวบก็ถูกกลืนกิน ใบหน้าของ เฮยยะ ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำมัน ทุกครั้งที่เขาเลียไขมันบนใบหน้าออกไปเขาสัมผัสได้ถึงความสุข …
ก่อนที่ เฮยยะจะกินทุกอย่าง จู มิงหลางแกะชิ้นเนื้อออกจากคอหมูป่าและเริ่มอ่านหนังสือในขณะที่เขากิน
เขามีหลายสิ่งที่ต้องเรียนรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเขาต้องการเป็น คนเลี้ยงมังกร ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เขาต้องการความรู้มากมาย ในอดีต จูมิงหลาง มี ไป๋ฉี ตัวน้อยอยู่เคียงข้างเขา หลังเรียนรู้ด้วยตัวเองมาโดยตลอดด้วยความสามารถพิเศษของเขาโดยไม่จำเป็นต้องให้ จู มิงหลาง ต้องกังวล อย่างไรก็ตาม เฮยยะ เกิดจากรากหญ้า ความพยายามหลังคลอดของเขาสำคัญกว่ามาก จู มิงหลางจำเป็นต้องวางแผนให้มากขึ้น
“ยูววว …” ไป๋ฉีน้อย ดูเบื่อหน่าย ดูกระสับกระส่ายในขณะที่เขานอนแผ่บนไหล่ของ จู มิงหลาง
“ เจ้าต้องการหาคู่ต่อสู้ด้วยเหรอ?” จู มิงหลาง ถาม
“ อี้อี้!” หัวเล็ก ๆ ของ ไป๋ฉี พยักหน้าทันที
เมื่อเขานึกถึงมังกรไฟที่ปิดทองจิตวิญญาณการต่อสู้ของ ไป๋ฉี ก็แผดเผา อย่างไรก็ตามพลังบางอย่างของเขายังคงอยู่ข้างในเหมือนมีบางอย่างที่ จำกัด มันไว้ การต่อสู้เท่านั้นที่กุญแจมือจะแตกได้!
ไป๋ฉี รอคอยที่จะต่อสู้มากขึ้น
“ เอาล่ะเราจะเดินลึกเข้าไปในป่า” จู มิงหลาง ให้คำมั่นกับเขา
—–
อาหารคงเพียงพอสำหรับ เฮยยะไปหลายวัน เนื้อหมูป่าที่จะกลายร่างเป็นวิญญาณปีศาจในไม่ช้านั้นมีพลังงานมหาศาล แม้แต่คนที่มีขนาดเท่า เฮยยะก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการย่อยทั้งหมดนั้น เว้นแต่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์ที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากกว่าการกินมากขึ้นก็ไม่มีประโยชน์เกินกว่าจะอิ่มท้องได้
ขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในป่าสนต้นสนเก่า ๆ ก็ค่อยๆเข้ามาปกคลุมทิวทัศน์ ต้นไม้แข็งแรงสมบูรณ์และตั้งตรงโดยให้คนสองคนกอดต้นไม้ รู้สึกเหมือนต้นไม้สามารถเปลี่ยนเป็นวิญญาณได้ ไม่อย่างนั้นทำไมกิ่งไม้ถึงดูน่ากลัวราวกับว่ามันจะกระโดดกัดคน!
เฮยยะไม่รู้ว่าจะมีออร่าของเขาได้อย่างไรดังนั้นปีศาจส่วนใหญ่จะหลีกเลี่ยงพวกมัน ยิ่งไปกว่านั้นภูติผีปีศาจที่มีอายุหลายร้อยปีไม่ใช่สัตว์ป่าที่โง่เขลา พวกเขาตื่นตัวมาก ไม่ว่าต้นสนจะใหญ่แค่ไหนหรือมีนกกี่ตัวการค้นหาเส้นทางของมันก็เป็นงานที่ยาก
จู มิงหลาง ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ว่าความยากลำบากในการค้นหาหมูป่า
ปีศาจวิญญาณโลภร่างของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง จู มิงหลาง ตั้งใจให้ เฮยยะ นำศพของ สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด ไปด้วย พวกเขามาถึงจุดที่ออร่าของปีศาจหนาทึบจากนั้นใช้ซากศพของ สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด เป็นเหยื่อล่อ วิญญาณปีศาจ ที่ทรงพลังออกมา!
วิธีนี้ได้ผลดีมาก พวกเขาไม่ต้องรอนานก่อนที่สิ่งมีชีวิตสีน้ำตาลที่มีขนแปรงจะโผล่ลึกเข้าไปในป่าสน ออร่าปีศาจของมันแข็งแกร่งมาก วิญญาณสัตว์ร้ายที่อยู่ใกล้ ๆ ซึ่งต้องการส่วนแบ่งของซากศพต่างพากันหวาดกลัวอยู่ห่าง ๆ และรักษาระยะห่างที่ทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย
“ มันคือมังกรป่าใช่ไหม” จู มิงหลาง ถามด้วยความประหลาดใจ
สัตว์ร้ายสีน้ำตาลดุร้ายดูเหมือนกับหมูป่า แต่แผงคอของมันเต็มไปด้วยหนามแหลม มีเขาสามอันบนหัวคล้ายกับไทรเซอราทอปส์ ของสายพันธุ์มังกรโบราณ นอกจากนี้ร่างกายของมันยังถูกปกคลุมไปด้วยเกราะเนื้อ ในขณะที่มันมีขาสั้นร่างที่สวมชุดเกราะธรรมชาติก็ดูโดดเด่นมากทำให้รู้สึกว่า มังกรฟ้า และ มังกรใหญ่ ที่อ่อนแอกว่าบางตัวจะถูกบดขยี้หากพวกมันพุ่งเข้าใส่!
“ มันไม่ควรจะเป็นมังกรจริงๆ แต่เป็นสัตว์ป่าเทียมมังกรที่มีมูลค่าการบ่มเพาะจิตวิญญาณสัตว์มานานกว่าห้าร้อยปี” จู มิงหลางพูดกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ
ห้าร้อยปีของการเพาะปลูกไม่ได้หมายความว่าสิ่งมีชีวิตนี้มีชีวิตอยู่ถึงห้าร้อยปี มีแก่นแท้จากธรรมชาติมากมายในโลกที่เพิ่มการเพาะปลูก หากสัตว์ป่าหรือภูติผีปีศาจประสบการเผชิญหน้าโดยบังเอิญการเพาะปลูกของพวกมันอาจเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นเวลาหลายร้อยปี
ไม่เพียงแค่นั้นพวกเขายังสามารถเพิ่มการเพาะปลูกได้อย่างรวดเร็วโดยการต่อสู้ฆ่าและกลืนกินซากศพและวิญญาณของวิญญาณปีศาจอื่น ๆ !
สิ่งมีชีวิตไม่กี่ชนิดในโลกนี้ที่อาศัยเพียงการเพาะปลูกเป็นเวลาหลายร้อยปีหากไม่ถึงหนึ่งพันปี
ด้วยสายเลือดของมังกรโบราณนอกเหนือจากการเพาะปลูกที่มีมูลค่ากว่าห้าร้อยปี หมูเทียมมังกร ที่ จู มิงหลางเห็นอยู่ในป่าสนแห่งนี้มันอาจจะวิ่งเล่นอยู่นี่เป็นเวลาหลายปีในฐานะเจ้าเหนือหัวที่แท้จริงของพื้นที่นี้!
“ มันควรจะมีความแข็งแกร่งในระดับลูกมังกร” จู มิงหลาง รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เจอเหยื่อที่เหมาะสมในที่สุด!
ป่ามีความซับซ้อน สิ่งมีชีวิตทุกชนิดไม่ว่าจะอ่อนแอแค่ไหนก็มีทางรอดเป็นของตัวเอง แม้แต่ปีศาจเก่าในภูเขาลึกก็ไม่ได้ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง นักล่าที่ชาญฉลาดต้องเรียนรู้นิสัยของเหยื่อและล่อพวกมันออกไป!
“ โอ๊ย !!!” โมซาซอเร็กส์แบล็ค ก็ตื่นเต้นเช่นกัน
สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด จากก่อนหน้านี้อ่อนแอเกินไป ในที่สุดก็มีคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับ โมซาซอเร็กส์แบล็ค เพื่อแสดงความแข็งแกร่งอย่างเต็มที่!
เปงเปงเปง !!
การชาร์จอย่างกล้าหาญ โมซาซอเร็กส์แบล็ค อยู่ในโหมดการต่อสู้เต็มรูปแบบแล้ว …
อย่างไรก็ตามร่างขาวลอยได้เร็วกว่าเขา ชั้นของน้ำค้างแข็งก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวของต้นสนเก่าโดยรอบด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุและใบแหลมทั้งหมดก็งอกเข็มกำมะหยี่สีขาวเหมือนหิมะ
กางปีกออกวางบนอีกชั้นหนึ่งอย่างสง่างาม มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า พุ่งเข้าใส่ก่อนที่ โมซาซอเร็กส์แบล็ค จะทำได้!
เขาโปรยน้ำค้างแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนรอบ ๆ ทำให้ส่วนนี้ของป่ากลายเป็นน้ำแข็ง จากนั้นเขาก็ยกพายุเฮอริเคนด้วยใบมีดขนนกสีเงินเปลี่ยนต้นสนอายุกว่าศตวรรษเหล่านั้นให้กลายเป็นเศษไม้และขูดชั้นออกจากพื้นผิวโลก!
ในตอนเริ่มต้น เทียมมังกร ไม่มีความกลัว อย่างไรก็ตามเมื่อมันเห็น พายุเฮอริเคนขนนกสีเงินหมุนวนอยู่เหนือยอดไม้หลายสิบเมตรในที่สุดมันก็รู้ว่ามันไม่ได้เผชิญหน้ากับปีศาจในท้องถิ่นที่อ่อนแออย่างแน่นอน
มันพยายามหลบหลีกด้วยความตื่นตระหนก แต่พบว่าแขนขาสั้นของมันติดอยู่กับน้ำค้างแข็งที่พื้นโดยที่มันไม่รู้ตัว เมื่อถึงเวลาที่มันเป็นอิสระจากน้ำแข็งบนพื้นหลังจากความยากลำบากพายุเฮอริเคนขนนกสีเงินก็อยู่ตรงหน้าแล้ว …
หมูเทียมมังกร หนักพอ ๆ กับบ้านหิน แต่ถูกพายุเฮอริเคนพัดเข้ามาโดยไม่คำนึงถึง ขนสีเงินที่แหลมคมอย่างไม่น่าเชื่อเหล่านี้ถูกกวนและหั่นเป็นชิ้น ๆ อย่างไร้ความปราณี เกราะเนื้อแกร่งของมันถูกผ่าออกอย่างสมบูรณ์!
เลือดกระจายอยู่ในพายุเฮอริเคนขนนกสีเงินทำให้มันบานสีแดงฉาน
ตูม!
ในที่สุด หมูเทียมมังกร ก็ล้มลงกับพื้นหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อมันตกลงมาก็ไม่มีพลังเหลืออยู่ในนั้นอีกต่อไป
โมซาซอเร็กส์แบล็ค วิ่งอย่างบ้าคลั่งและในที่สุดก็จับตัว หมูเทียมมังกร ได้โดยตั้งใจที่จะต่อสู้กับมันอย่างน่าพอใจ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็น หมูเทียมมังกร เสียชีวิตแล้วใบหน้าจระเข้ของเขาก็สับสนทันที
หันศีรษะไปรอบ ๆ เขามองลึกไปที่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ซึ่งร่างกายของมันใหญ่ขึ้นมากในขณะที่มันลอยอยู่ในอากาศ เฮยยะ จ้องมองไปที่ จู มิงหลางอย่างทำอะไรไม่ถูก
แม้ว่ามันจะใกล้จะตาย แต่เขาก็สามารถทำหน้าที่เป็นผู้โจมตีคนที่สองได้ …
