บทที่ 131: เหล็กไนกลับชาติมาเกิด
จู มิงหลาง มาพบนายก้อย อันที่จริงมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ไป๋ฉี
และเกี่ยวกับการปล้นมังกร จู มิงหลาง จำได้เลือนลางว่าเขาได้ยินเรื่องนี้จาก นายก้อยด้วย
ความทรงจำเจ็ดขั้นตอนของนายก้อยกลับมาเป็นความทรงจำเจ็ดขั้นตอนแล้ว ความเข้าใจเรื่องมังกรของเขานั้นเหนือกว่านักวิชาการหลายๆ คน และดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับโลกที่ปกคลุมไปด้วยทะเลและหมอก ความรู้ความเข้าใจ
ในอดีต จู มิงหลาง รู้สึกว่าสิ่งที่นายก้อย พูดนั้นเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ แต่หลังจากประสบความสูญเสียและพรมแดนของทวีปนี้ จู มิงหลาง รู้สึกว่านายก้อย เป็นผีที่เรียนรู้อย่างแท้จริง!
ถ้าความจำไม่วุ่นวาย จะเป็นครูที่ดี
ในขณะนั้น จู มิงหลาง อธิบายสถานการณ์ของ ไป๋ฉี ให้นายก้อย ฟังอย่างละเอียด
จากการเสื่อมโทรมของหนอนน้ำแข็ง เปลี่ยนเป็นดักแด้น้ำแข็ง และกลายร่างเป็นมังกรน้ำแข็งขาว จู มิงหลางยังไม่แน่ใจว่าความเสื่อมของเสี่ยวไป๋ฉี เกิดจากการขโมยมังกรหรือไม่
เสี่ยวไป๋ฉี นอนหลับสนิทและสมบูรณ์ แม้ว่าเขาจะถูกเรียกจากอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ แต่เขาก็ยังไม่สามารถลืมตาได้และเพียงแค่พันหางไว้รอบ ๆ ร่างของ จู มิงหลาง นอนอยู่บนไหล่ของ จู มิงหลาง และหลับไปลึก ๆ
นายก้อยยังแปลกใจ
เพราะสีขาวตัวเล็กๆ ที่เห็นนั้นเป็นมังกรขาวอย่างชัดเจน
แม้ว่าจะผ่านความก้าวหน้า การเปลี่ยนแปลง หรือกระโดดเข้าไปในประตูมังกรและผ่านหายนะของมังกร เป็นไปไม่ได้ที่สายเลือดมังกรขาวดั้งเดิมจะหายไปโดยตรงและกลายเป็นเลือดของมังกรฟ้า และมังกรน้ำแข็ง!
“ สิ่งนี้ไม่สอดคล้องกับวิธีการขั้นสูงของมังกรโดยสิ้นเชิง”
“ยังไง” จู มิงหลาง ถาม
“มันไม่ใช่การปล้นมังกร ความสามารถที่จะเสื่อมและเปลี่ยนรูปนี้ควรเรียกว่าสังสารวัฏ เป็นการผสมผสานระหว่างเส้นสายของมังกรและการเปลี่ยนแปลงของผีเสื้อและการเกิดใหม่ของนิพพานมังกรฟีนิกซ์ แต่มีวงจรชีวิตพิเศษ ใช่…เพื่อบอกเจ้าอย่างชัดเจน เสี่ยวไป๋ฉี ที่มีความสามารถนี้ไม่จำเป็นต้องข้ามหายนะของมังกรเลย และอีกครั้ง มันสามารถข้ามไปยังอาณาจักรที่สูงกว่าได้อย่างง่ายดาย” นายก้อย กล่าว
“การเกิดใหม่??” จู มิงหลาง รู้สึกโง่ที่ได้ยิน!
การกลับชาติมาเกิดคืออะไร! !
“มันยังสามารถเสื่อมสภาพได้อีก ความสามารถนี้พิเศษมาก มันควรจะเป็นการกลับชาติมาเกิด ทะยานครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น มันจะเคลื่อนไปสู่มังกรระดับที่สูงขึ้นในหลายปีที่ยาวนานอย่างต่อเนื่อง” นายก้อย กล่าว
“ทำไม เสี่ยวไป๋ฉี ไม่ต้องการทรัพยากรและการฝึกอบรมใด ๆ เลย เขาแข็งแกร่งขึ้นแล้ว แต่มันจะเสื่อมลง นี่ก็เช่นกัน” จู มิงหลาง กล่าว
“เจ้าคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเมื่อเจ้าพบกับ เสี่ยวไป๋ฉี เขาไม่เคยมีประสบการณ์ในการกลับชาติมาเกิดหรือไม่? ข้าสามารถบอกเจ้าได้อย่างชัดเจนว่ามังกรขาวไม่ใช่บทของการกลับชาติมาเกิดอย่างแน่นอน” นายก้อย กล่าว
จู มิงหลาง เปิดปากของเขา ไม่น่าเชื่อเล็กน้อย แต่ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร
ทันทีที่เขามีความทรงจำ มังกรขาวก็จะตามเขาไป ในเวลานั้น เสี่ยวไป๋ฉี ยังคงเป็นมังกรขาวตัวเล็กแม้ว่าจะไม่มีพันธสัญญาทางจิตวิญญาณ แต่ก็อาศัยอยู่กับเขาและเติบโตไปด้วยกัน
แต่ว่า เสี่ยวไป๋ฉี มาจากไหนและเมื่อก่อนเป็นอย่างไร จู มิงหลางไม่ได้คิดเรื่องนี้จริงๆ
ไม่ได้หมายความว่าเมื่อเขาเห็น เสี่ยวไป๋ฉี ในบทที่ครั้งหนึ่งเขาเพิ่งผ่านการกลับชาติมาเกิดและกลายเป็นมังกรขาว?
มังกรขาวมีอายุยืนยาว และอัตราการเติบโตของมันช้าเพราะขาดพันธสัญญาฝ่ายวิญญาณ ดังนั้นมันจึงเติบโตอย่างช้าๆ ด้วยตัวมันเอง?
“เสี่ยวไป๋ฉี มีรูปร่างแบบไหน?” จู มิงหลาง ไม่อยากเชื่อเลย
“พระเจ้าเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ บางทีในช่วงแรกๆ มันคือหนอนน้ำแข็งตัวเล็ก ๆ สิ่งมีชีวิตที่เล็กที่สุดและถ่อมตนที่สุดในโลก
แม้แต่นกกระจอกก็กินมันได้”
“หลังจากประสบกับเหล็กไนกลับชาติมาเกิด มันกลายเป็นวิญญาณของผีเสื้อ หรือหนอนสีขาว ค่อยๆ สลายไปจากระดับที่ไม่สำคัญที่สุด แต่มันก็ยังคงสะดุดและอยู่รอดในโลกนี้ของผู้อ่อนแอและแข็งแกร่ง”
จู มิงหลาง เอียงศีรษะและมองไปที่ เสี่ยวไป๋ฉี ซึ่งนอนหลับอย่างสงบสุขอย่างยิ่งและนอนหลับอย่างสงบบนไหล่ของเขา หัวใจของเขาถูกรบกวนด้วยคำพูดไม่กี่คำ
เมื่อเขาพบไป๋ฉี มันคือหนอนน้ำแข็งสีขาว
ไป๋ฉีผ่านการกลับชาติมาเกิดแบบนี้กี่ครั้งก่อนที่จะรู้จักตัวเอง?
เขาอยู่คนเดียวในสถานการณ์ที่รุนแรงและอันตรายนี้ได้อย่างไร? เอาชีวิตรอดในโลก?
เมื่อมันเสื่อมสภาพก็อาจจะไม่สามารถหาใบหม่อนสักสองสามใบได้ด้วยซ้ำ
ตราบใดที่ไม่ใส่ใจ มันอาจจะถูกนกบางตัวเอาไปด้วยซ้ำ!
“ความสามารถของมันหมายความว่าไม่มีแอกหรือระดับสายเลือดใดในโลกนี้สามารถยับยั้งมันได้ มันจะแข็งแกร่งขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แข็งแกร่งยิ่งกว่าราชามังกร มันแข็งแกร่งกว่าบรรพบุรุษ และมันแข็งแกร่งมากจนจักรวาลโบราณแห่งนี้ และกาแล็กซีหลายพันล้านแห่งจะไม่พบสิ่งมีชีวิตใดที่อยู่เหนือมัน “นายก้อย พูดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย
จู มิงหลาง มองไปที่ นายก้อย จากนั้นมองไปที่ เสี่ยวไป๋ฉี ซึ่งดูเหมือนลูกแมวปุยบนไหล่ของเขา
เขาไม่รู้ว่าทำไม แม้ว่านายก้อยมักจะพูดว่ามีบางอย่างขาดหายไป ข้อสังเกตุเล็กน้อย รวมทั้งคำพูดเหล่านี้ เป็นเรื่องที่อุก
อาจมาก แต่จริงๆ แล้ว จู มิงหลาง ก็เชื่ออย่างนั้น
เขาและเสี่ยวไป๋ฉี เติบโตขึ้นมาด้วยกัน
เขาเคยเห็นมังกรสีน้ำเงินสีขาวดูแข็งแกร่ง และเขาเห็นมันกลายเป็นหนอนน้ำแข็งที่อ่อนแอซึ่งกินไม่อิ่ม
ดังนั้นไป๋ฉี จึงกลายเป็นมังกรขาวน้ำแข็ง แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการการฝึกฝนใดๆ ก็ตาม เขาก็มีพลังมหาศาล จู มิงหลาง ไม่
คิดว่านี่จะไม่มีเหตุผลเกินไป
เป็นเพราะว่าเขาได้เห็นกระบวนการทั้งหมดของการเสื่อมสลายของเสี่ยวไป๋ฉี และเห็นว่าการเอาตัวรอดนั้นยากเพียงใด!
“นายก้อย ข้าคงไม่โชคดีหรอกมั้ง? สิ่งมีชีวิตในโลกล้วนเป็นโซ่ตรวน ไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกมันก็ไม่สามารถทะลวงผ่านท้องฟ้าได้ ไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกมันก็ไม่สามารถทำลายโลกได้ ตามที่นายก้อยบอก เสี่ยวไป๋ฉี จะกลายเป็นราชามังกรที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้เพียงแค่ต้องผ่านการกลับชาติมาเกิดหนึ่งหรือสองครั้ง” ความสับสนวุ่นวายภายในของ จู มิงหลาง ไม่สามารถสงบลงได้
“ในความคิดของข้า เจ้าคือผู้โชคดี”
“ข้าเกรงว่าไม่มีคนโง่ในโลกนี้ ที่จะเป็นเหมือนที่เจ้าต้องการ มิงหลางละทิ้งฐานการเพาะปลูกนักดาบที่ไม่มีใครเทียบ
เพียงเพื่อให้มังกรขาวธรรมดารอดจากภัยพิบัติและติดตามเจ้า มันเหมือนกับมดและหนอนในโลกอันน่าสะพรึงกลัวนี้”
นายก้อยกล่าวอย่างหนักแน่น
จู มิงหลาง มองไปที่ นายก้อย ด้วยความประหลาดใจ แต่สุดท้ายก็ต้องยิ้มอย่างขมขื่น
“นายก้อย อย่าบอกคนอื่นนะ โดยเฉพาะป้าเสี่ยเฮิน จู มิงหลาง กล่าวอย่างช่วยไม่ได้และโค้งคำนับให้นายก้อย
“เจ้าทำสำเร็จ และมันจะทำให้เจ้า” “เทพและมนุษย์คนใด ดาบซ่อมแซมอะไร ล้วนแต่เป็นฝุ่นละอองเล็ก ๆ ในท้ายที่สุด ไม่นานนักที่ความสำเร็จของเจ้าจะเหนือกว่าการซ่อมแซมดาบ ไม่ต้องพูดถึงทวีปที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ เทพผู้ยิ่งใหญ่สิบเท่า หนึ่งร้อยเท่า และใหญ่กว่าหนึ่งพันเท่าทวีปจีติง ไม่สามารถหยุดการขึ้นของเจ้าได้ ซ่อมดาบต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน ก็มีโอกาศพ่ายแพ้ได้ “นายก้อย มีพลังและมุ่งมั่น!
เป็นเวลานานแล้วที่ จู มิงหลาง เชื่อว่านายก้อย ควรเป็นผู้นำของลัทธิบางลัทธิ โดยปลูกฝังความเป็นมืออาชีพและปกครองบรรพบุรุษอย่างมืออาชีพ
ใช่. หลังจากฟังคำพูดของ นายก้อยในวันนี้ ทำให้ มิงหลาง รู้สึกตื่นเต้น
จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง เสี่ยวไป๋ฉี คาดว่าเสี่ยวไป๋ฉี ไม่รู้ประสบการณ์การกลับชาติมาเกิดครั้งก่อน เนื่องจากการมีส่วนร่วมของจิตวิญญาณ มันจึงกลายเป็นจักรพรรดิ์มังกรน้ำแข็งขาว ค่อย ๆ นึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เขาเป็นมังกรขาวกลับชาติมาเกิด
นายก้อยยังเอนไปข้างหน้า จ้องมองที่เสี่ยวไป๋ฉี ซึ่งยังคงหลับอยู่
มันนอนอยู่บนไหล่ของ จู มิงหลาง กรนเล็กน้อย และนอนในท่านอนที่ขี้เกียจและละเอียดอ่อน เหมือนกับเจ้าหญิงน้อยที่ได้รับการดูแลอย่างดี โดยไม่ต้องกังวลกับอันตรายและความโหดร้ายของโลก
นายก้อย ถอนหายใจยาว
แน่นอนว่าสำหรับ จู มิงหลาง และ เสี่ยวไป่ฉี ต่างก็โชคดี
นายก้อย รู้ว่าแม้ เสี่ยวไป๋ฉี จะเสื่อมถอย และอ่อนแอ จู มิงหลาง ก็จะดูแลเขาเป็นอย่างดี
“ข้าขออวยพรให้เจ้า อันที่จริงไม่ว่าจะเป็น ฟีนิกษ์ หรือ วิญญาณหนอนผีเสื้อ มีวิธีบางอย่างที่จะทำให้การแข็งแกร่งครั้งนี้
ผ่านไปเร็วขึ้น เพื่อไม่ให้ใช้เวลานานเหมือนที่เจ้าเคยทำ” นายก้อย กล่าว
“ข้าอยากจะขอให้นายก้อย อธิบายวิธีการทำ” จู มิงหลาง กล่าวด้วยความเคารพ
“ข้าจำไม่ได้” นายก้อย กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
ทำไมช่วงนี้ป่วยบ่อย!
จู มิงหลาง มีใบหน้าที่ขมขื่น
“เจ้าควรจำไว้ว่าในเวลาอันสั้น ไป๋ฉี จะไม่กลับชาติมาเกิด เหล็กไนของการกลับชาติมาเกิดจะต้องอยู่ที่รูปแบบปัจจุบันของมันถึงจุดสูงสุดแล้วและความแข็งแกร่งของมันไม่สามารถหักได้อีกต่อไปหรือมีความคืบหน้าช้า หลังจากนั้นพวกเราจะดูแลมันเข้าสู่รอบต่อไป” นายก้อย กล่าว
“แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะอยู่ที่นี่ตลอดเวลา ” จูหมิงหลางกล่าว
“ฟังที่เจ้าพูด แม้เจ้าจะไม่เต็มใจแม้แต่จะส่งเงินเดือนเล็กๆ น้อยๆ ให้เจ้าปลาน้อยทุกเดือน เจ้าปลาน้อยก็เพียรพยายามให้เจ้าเลือก คิดอย่างมีเหตุผล ข้าจะไปกับเจ้า เจ้าคิดว่าความทะเยอทะยานของปลาน้อยอย่างข้า คือการเป็นมาสคอตและปล่อยให้คนอื่นลอกเลียนแบบและส่งต่อหรือ!!” นายก้อย กล่าว
“อืม”
มิงหลาง ไม่คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ
อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน!
มีหลายสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ ในที่สุด มิงหลาง ก็มีคนให้ถามได้
และภายใต้การแนะนำของนายก้อย เขาสามารถหลีกเลี่ยงทางอ้อมมากมายในการเลี้ยงมังกรของเขา และเขาไม่จำเป็นต้องมองหามังกรคลาสสิกด้วยซ้ำ นายก้อยตัวเล็กเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่ ถ้าไม่มีห้องสมุด เขาก็ไม่รู้อะไร และจะดูแล ไป๋ฉี ต่อไปยังไง
นั่นคือมันมักจะลืมสิ่งต่าง ๆ
และบางครั้งก็มีหน่วยความจำเพียงเจ็ดขั้นตอนเท่านั้น
เด็ก ๆ ก็เรียกมันว่านายสมองเสื่อม
หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว นี่เป็นปัญหาเล็กน้อยจริงๆ มันจะตามมาในทีมของตัวเองในอนาคต และเมื่อนึกถึงวันหนึ่ง มันก็บอกตัวเองทันทีว่า ดีกว่าไร้จุดหมายที่จะหาคนที่ไม่คุ้นเคย และมีข้อมูลที่ดี
อีกอย่างค่าอาหารเท่าไหร่?
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการดูแลปลาในโลกนี้
ให้อาหาร เปลี่ยนน้ำ!
จู มิงหลาง เหลือบมอง นายก้อยที่กำลังกระดิกหางขึ้นไปในอากาศว่ายอย่างอิสระ
