บทที่ 198: ตะเกียงหยกเทพเจ้าโบราณ
“ขอให้ มิงหลาง อย่าวิตกกังวลเกินไป โลกนี้มีสิ่งมหัศจรรย์มากมาย ตราบใดที่ยังไม่สิ้นชีวิต เช่นสภาพชีวิตและจิตวิญญาณที่อ่อนแอนี้ ที่จริงยังมีวิธีอยู่ ” นายก้อย กล่าว
“ต้องหาตะเกียงหยกโคมโบราณ” น่านหยูซู กล่าว
เติ้งหยู?
จู มิงหลาง จำได้ว่านี่คือหยกพิเศษที่ใช้เติมพลังชีวิต มันสามารถใช้ไฟที่อุณหภูมิสูงเพื่อจุดไฟภายในหยกและทำให้มันเรืองแสงได้ แสงสว่างนี้จะนำชีวิตมาสู่ผู้คน
ข้อห้ามพิเศษของอาณาจักรมังกรเมฆทำให้เติ้งหยูเป็นตั๋วเพียงใบเดียวที่จะเข้าไปได้
อย่างไรก็ตาม ตะเกียงหยกโบราณ นั้นหายากมาก
แม้แต่ราชวงศ์ก็ยังขาดแคลน
ตะเกียงเกียงหยกโบราณศักดิ์สิทธิ์ที่ น่านหยูซู กล่าวเป็นการดำรงค์อยู่ที่มีคุณภาพสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด
“ยายเฒ่าบอกพวกเราว่าเมื่อพวกเราใช้ภาษาแห่งวิญญาณที่แผดเผาแล้ว พวกเราต้องหาหยกตะเกียงโบราณมาชดเชยค่าดวงวิญญาณที่ล่วงลับไป ไม่อย่างนั้นจะมีอายุแค่ 25 ปีในดินแดนที่คุ้นเคย ก่อนหน้านั้นไม่เคยพบพื้นที่ต้องห้ามมากมายในดินแดนหลี่ฉวน” น่านหยูซู กล่าว
“แน่นอน หาไม่เจอ” นายก้อย กล่าว
จู มิงหลาง มองไปที่ นายก้อย ด้วยหัวใจที่วิตกกังวล
“ตะเกียงหยกโบราณของทวยเทพแต่เดิมเป็นหยกเทพเจ้าของนิกายเซินหลง มันอยู่ในความดูแลของ เฉินจี ที่สามารถควบคุมมังกรบรรพบุรุษได้ ต่อมานิกายเซินหลง แยกออก กำเนิด ซีสงหลิน , วัดชางหลง , วังกู๋หลง , สถาบันเฉินฟาน สำหรับลัทธิต่างๆ เช่น สถาบันฝึกมังกร หยกโคมไฟโบราณของเหล่าทวยเทพถูกแบ่งออกเป็นหลายชิ้นและกลายเป็นสัญลักษณ์ที่เชื่อถือได้มากที่สุดของ กองกำลังหลัก ในขณะเดียวกัน บางประเทศจากรุ่นสู่รุ่นจะใช้หยกโคมโบราณของเทพเจ้าเป็นตราประทับหยก ซึ่งแสดงถึงความเป็นกษัตริย์สูงสุด “นายก้อย พูดต่อ
หลังจากที่ จู มิงหลาง ฟัง ดวงตาของเขาเป็นประกาย
โชคดีที่ไม่ใช่สิ่งที่ตำนานไม่สามารถหาได้
ตราบใดที่ยังมีอยู่ในโลกนี้ จู มิงหลาง สามารถค้นหาพวกมันได้!
“สมบัติของมหาอำนาจและตราหยกประจำชาติและสัญลักษณ์ของอำนาจราชวงศ์ ใช่ไหม พวกมันอยู่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิ?” จู มิงหลาง กล่าว
“เรื่องแบบนี้ เว้นแต่ต้องเผชิญกับชีวิตและความตาย มิฉะนั้น มันจะไม่ถูกส่งต่อให้ผู้อื่นโดยง่าย” น่านหยูซู ไม่ได้คาดหวังว่าหยกโคมไฟโบราณของเหล่าทวยเทพจะอยู่ในทวีปที่ศาลขั้วโลกนี้และถูกใช้โดยสมัยโบราณ กองกำลังซ่อนตัว
“พูดสั้น ๆ ก็คือ มันไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน แน่นอน เงินจำนวนมาก ข้าเดาว่ามีความหวังที่จะถามท่าน จู เขาน่าจะรู้” นายก้อย กล่าว
จู มิงหลาง มองดูความงามที่นอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียงด้วยความสงสารในใจ
เห็นได้ชัดว่าความหงุดหงิดระหว่างคิ้วกับดอกเดซี่นั้นหายไป และในที่สุดนางก็สามารถปล่อยวางภาระทั้งหมดได้ และสามารถเดินไปไหนมาไหนด้วยตัวเองได้ ไปยังประเทศเสวี่ยเหอ ไปยัง เมืองแมน ไปยังต่างแดน
แต่มันก็จบลงเท่านั้น
เช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่นๆ นางสามารถมองดูดอกไม้บานในลานอื่น ๆ พูดคุยกับผู้หญิงคนอื่น ๆ เกี่ยวกับสีของเสื้อผ้าและกลิ่นหอมของสีแดง แต่นางได้ทุ่มเทชีวิตและจิตวิญญาณของนางในสนามรบ
“ตกลง ข้าฝากดูแลนาง” จู มิงหลาง พยักหน้า
แม้ว่า มังกรกระต่ายนางฟ้า จะพูดอย่างมีชั้นเชิง แต่ จู มิงหลาง ก็รู้อยู่แล้วว่าชีวิตของ หลี่หยุนซี กำลังจะมาถึงในไม่ช้า
จู มิงหลาง ยังคงจำความมุ่งมั่นในสายตาของนางเมื่อนางต้องการ เห็นการล่มสลายของทวีปจีติง
นางไม่รู้ว่าทวีปจีติง คืออะไร และนางไม่รู้ว่าผู้คนที่นั่นมีอำนาจเพียงใด นางต่อสู้เพียงลำพังในเวลานั้น
แต่นางปกป้องดินแดนนี้อย่างมั่นคง เพียงเพราะมีคนที่นางห่วงใยอยู่ในดินแดนนี้
มีคนไม่มากที่นางห่วงใย และนางโชคดีที่ได้อยู่ในสายตาและในหัวใจของนาง
ไม่ว่าจะเป็นคนเร่ร่อน
ยังคงเป็นสามัญชนที่เลี้ยงไหม
หรือวิธีการฝึกมังกร
หรือนักดาบผู้รุ่งโรจน์
เหตุผลที่อยากให้ มิงหลาง แน่ใจว่าคนที่เข้ากันได้คือ หลี่หยุนซี เพราะนางปฏิบัติต่อตัวเองในลักษณะเดียวกันตั้งแต่ต้นจนจบ
เมื่อนางเป็นคนธรรมดาและไร้ประโยชน์ นางไม่เคยโกรธตัวเองเพราะความอัปยศนั้น
เมื่อเขาเข้ามาในโลกของนางอย่างช้าๆ นางไม่เคยจงใจเหินห่างและขับไล่
โชคชะตาจัดตัวเขาและนางเข้าด้วยกัน แม้ว่าการเผชิญหน้าครั้งแรกจะทนไม่ได้ แต่พระเจ้ายังคงให้โอกาสและเวลาในการทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน
จู มิงหลาง หวังว่าเวลาความเข้าใจซึ่งกันและกันนี้จะยาวนานขึ้น
ไม่จนถึงตอนนี้
ไม่เป็นไรที่จะบิดบ้าง และการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างก็ไม่เป็นไร
เขาแค่หวังว่าจะมีเวลามากขึ้น
เมื่อเขามาถึง ทะเลสาปพาวิลเลี่ยน จู มิงหลาง รู้สึกหนักหน่วงเล็กน้อย
เขาเห็น จูติงกวน และยืนอยู่หน้าประตู
เมื่อเห็นการแสดงออกของ จู มิงหลาง บนใบหน้า จูติงกวน ก็ขจัดความเห็นถากถางดูถูกตามปกติ
“ยกเว้นตอนที่แม่ของเจ้าไม่อยากเจอเจ้า ข้าไม่ค่อยเห็นเจ้าเป็นแบบนี้ มีอะไรผิดปกติ?” จูติงกวน ถาม
“พ่อรู้จัก หยกโคมโบราณไหม” จู มิงหลาง ถาม
ในขณะนั้น จู มิงหลาง บรรยายสั้นๆ ถึงสภาพร่างกายของ หลี่หยุนซี ต่อ จูติงกวน
“น่าเสียดายที่ผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นมีชีวิตที่ย่ำแย่ ตะเกียงหยกโคมโบราณ ที่กล่าวถึงนั้นเป็นสัญลักษณ์ของกองกำลังหลักและประเทศต่างๆ แต่สามารถนำออกได้ก็ต่อเมื่อยังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้วเท่านั้น ไม่ค่อยเท่าไหร่.” จูติงกวน กล่าว
“ราชวงศ์ควรมีใช่ไหม” จู มิงหลาง ถาม
หยกตะเกียงและหยกโคมโบราณน่าจะคล้ายกัน
หยกโคมไฟใช้เพื่อให้ผู้คนมีชีวิตอยู่ในขณะที่หยกโคมไฟโบราณของพระเจ้าสามารถให้พลังแก่จิตวิญญาณได้
“ราชวงศ์ไม่มีมันจริงๆ เจ้ารู้ด้วยว่าการมีอยู่ของอาณาจักรมังกรเมฆาทำให้หยกประทีปเป็นสิ่งที่หายากมาก หากราชวงศ์มีเทพเจ้าโคมหยกโบราณ มันอาจจะถูกใช้จากมังกรเมฆ ที่ประเทศได้รับทรัพยากร กองกำลังและประเทศอื่น ๆ โดยเฉพาะกลุ่มที่เก่าแก่ที่สุด ต้องมีพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มี พวกเขารู้ที่อยู่ของหยกโคมโบราณ หากเจ้าสามารถคิดมูลค่าที่เท่าเทียมกันได้ สิ่งที่พวกเขายินดีจะแลกก็คือเจ้า อาจเป็นเพราะเหตุนี้ เจ้าจะต้องวิ่งไปรอบๆ แท่นบูชาหลักของกองกำลังเหล่านั้นในทวีปจีติง” จูติงกวน กล่าว
“ข้าไม่กลัวที่จะวิ่งไปรอบๆ เดิมทีข้าตั้งใจจะเดินเตร่ ข้าแค่มีทิศทาง ดังนั้นข้าจะไม่ไร้จุดหมาย” จู มิงหลาง กล่าว
“ข้าจะส่งคนไปช่วยเจ้าค้นหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับตะเกียงหยกโบราณ หากมีข่าวอะไร ข้าจะบอกเจ้า เจ้าไม่ต้องกังวลมากเกินไป” จูติงกวน ตบไหล่ จู มิงหลาง
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะไม่อยู่เพื่อปีใหม่” จู มิงหลาง กล่าว
“ถูกตัอง!!” ทันใดนั้น จูติงกวน ก็ร้องออกมาราวกับกำลังคิดถึงสิ่งที่สำคัญ
จู มิงหลาง คุ้นเคยกับรูปลักษณ์ที่น่าตกใจของ จูติงกวน และมองดูเขาอย่างสงบ
“ยังไงก็ตาม แม่ของเจ้าต้องมีมัน! เหมียนซาน เจียนจง! ข้าจำได้ว่าเมื่อข้าแต่งงานกับแม่ของเจ้า ครั้งเดียวที่ข้าได้รับอนุญาตให้ก้าวเข้าไปใน เหมียนซาน เจียนจง ข้าเห็นเจดีย์โบราณ เจดีย์โบราณเป็นหยกโคมไฟที่หายากมาก ไม่รู้มาก่อนว่ามันคืออะไร เมื่อคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นหยกตะเกียงโบราณของเหล่าทวยเทพ!” จูติงกวน กล่าวเสียงดัง
“จริงๆ??” จู มิงหลาง กล่าวด้วยความยินดี
“เป็นความจริงที่เจดีย์โบราณเป็นภาพลวงตาเพราะแสงของหยกโคมโบราณกลายเป็นเหมือนเจดีย์ศักดิ์สิทธิ์ ข้ายังถามแม่ของเจ้าว่ามันคืออะไร และนางบอกว่าเป็นพวกเขา สัญลักษณ์ของฉาน เจี้ยนจง” จูติงกวน กล่าว
“นั่นเยี่ยมมาก”
“ลูกเอ๋ย ว่าแต่เจ้าจะเข้าไปยังไง!!”
“เอ่อ”
มีการระเบิดของความสุข แต่เมื่อนึกถึงระบบของ นิกายดาบเหมียนซาน พ่อและลูกชายก็ตกอยู่ในห้วงความคิดลึก ๆ ในทันที
