บทที่ 196: พี่สาวยังคงไม่เห็นด้วย
โชคดีที่ยังไม่สายเกินไปที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ในตอนนี้
จู มิงหลาง เห็นความผิดหวังของ จูเสี่ยเฮิน ในตัวเขา ท้ายที่สุด นางหวังเสมอว่าเขาจะเป็นนักดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลก เหนือกว่านาง และเหนือกว่าทุกคนในศาล
ละทิ้งการซ่อมแซมดาบ จู มิงหลาง หายไปจริง ๆ แต่เขาไม่เคยเสียใจเลย
เพราะเขารู้ว่าแม้ว่าเขาจะก้าวเข้าสู่โลกแห่งอาณาจักรที่ไม่มีใครเทียบได้ในอนาคตและไม่มีอะไรต้องพึ่งพา เขาจะเสียใจอย่างแท้จริง!
แล้วการรักษา เสี่ยวไป๋ฉี และคนที่ห่วงใยเขาล่ะ? จู มิงหลาง พูดสิ่งนี้กับ น่านหลิงชา และในเวลาเดียวกันเขาสงสัยว่าคำพูดเหล่านี้สามารถกระตุ้น หลี่หยุนซี ได้หรือไม่
สิ่งที่นางสนใจคือเพียงไม่กี่คนรอบตัวนาง
ทั้งนครรัฐได้รับการปกป้อง
เมื่อเมืองนี้มีเสถียรภาพและผู้คนกลับคืนสู่ความสงบ นางควรเดินตามเส้นทางของนางเช่นเดียวกับ น่านหลิงซา
อากาศหนาวนิดหน่อยก็ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว
ทั้งสองกลับขึ้นฝั่งโดยเรือและเดินไปที่อาคารหลังเล็ก จู มิงหลาง ยังคงพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์บางอย่างของเขาในตอนนั้น แต่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเงียบๆ อยู่ใต้ต้นไม้ในลานเล็กๆ ถือหนังสืออยู่ในมือ ท่าทางมีสมาธิช่างสวยงามและเคลื่อนไหวได้จริงๆ
เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะมา ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองหน่อย ๆ แล้วอ่านหนังสือต่อ
แต่ จู มิงหลาง อยู่ที่เดิม เหลือบมอง “น่านหลิงชา” ที่อยู่ข้างๆ เขาก่อน จากนั้นจึงหันไปหา น่านหลิงชา อีกคนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้
สถานการณ์อะไร!
ไม่ใช่วิญญาณคู่เดียวหรอกหรือ?
เทคนิคโคลนใช้ได้ยังไง!
คนไหนคือพี่สะใภ้จิตรกร และคนไหนคือปรมาจารย์มังกร? ?
จะปรากฏพร้อมกันได้อย่างไร? ? ?
ไม่ถูกต้อง!
คนข้างๆ
“หยุนซี?? ในที่สุด จู มิงหลาง ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และหันไปมองผู้หญิงที่คุยกับเขามานาน
“ใช่.” หลี่หยุนซี ได้ตอบกลับ
จู มิงหลาง หวังว่าความคิดของเขาดีขึ้นทั้งหมด!
ปรากฎว่า หลี่หยุนซี ได้มาถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิแล้วและ จู เทียนกวน จัดให้อยู่ในลานด้านในของ จูเหมิน
ทำไมไม่มีใครบอกเขา ? ?
ตอนที่อยู่ใน ทะเลสาบ เขาคิดว่านางคือ น่านหลิงชา ตั้งแต่ต้นจนจบ
โชคดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดปกติและไม่พูดอะไรผิดปกติ ไม่อย่างนั้นเขาจะเป็นอะไรไหมเช่น…พังพินาศ!
นี่มันน่ากลัวยิ่งกว่าการพุ่งทะยานของมังกรวิญญาณดาบเสียอีก!
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หลี่หยุนซี ไม่เคยบอกเขาตั้งแต่ต้นจนจบว่าเขาสารภาพผิดกับคนผิด และนางก็ยอมจำนนในลักษณะนั้นแล้วคุยกับตัวเอง
ผู้หญิงกำลังทดสอบเขาคนเดียว!
ดูว่าเขาอยู่ในขอบเขตหรือไม่!
โชคดีที่เขาเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด แม้ว่าจะเป็นความจริงที่หลายครั้งที่เขาจะถูกดึงดูดโดยรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของ น่านหลิงชา แต่ก็อยู่ในใจของเขาล้วนๆ
“อะแฮ่ม หยุนซี เจ้าอยู่ที่นี่ เยี่ยมมาก” จู มิงหลาง ชื่นชมยินดีและเปรมปรีดิ์
“ข้าได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าในเมืองหลวงของจักรวรรดิ” หลี่หยุนซี่ กล่าว
“ตอนนั้นข้าพร้อมจะเป็นปลาเค็ม ข้ารู้สึกว่าการเล่าอดีตให้เจ้าฟังไม่ได้เป็นเพียงการหลอกตัวเอง” จู มิงหลาง กล่าว
แท้จริงแล้ว การพูดคุยกับ หลี่หยุนซี เกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้าของเขาหมายความว่าอย่างไร ด้านหนึ่ง เขาเป็นคนเลี้ยงไหม
แม้ว่าเขาจะดูกล้าหาญและหล่อเหลาเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าทวีปคอร์ตใหญ่ยังคงลอยอยู่
คนที่อยู่ห่างจากเสฉวนจะไม่มีวันเชื่อคำกล่าวของทวีปจีติง
“ข้าคุยกับหลิงชาแล้ว สิ่งที่เจ้าพูดกับข้า ข้าจะพิจารณา” หลี่หยุนซี ยิ้ม
จู มิงหลาง ก็หัวเราะเช่นกัน
เมื่อตอนที่เขาอยู่ที่ทะเลสาบ เขาแค่อยากจะพยายามสร้างความประทับใจให้ น่านหลิงชา เพื่อดูว่าสำนวนโวหารนี้สามารถโน้มน้าวให้ หลี่หยุนซี เดินไปกับเขาได้หรือไม่ ประสบการณ์ จำเป็นต้องไปที่ต่างๆ
ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาพูดได้ทำให้ หลี่หยุนซี สนใจเป็นอย่างมาก
ถ้าอย่างนั้นนางไม่รีบกลับไปที่ดินแดน หลี่ฉวน ?
ดีมาก!
น่านหลิงซา ไม่ได้วางหนังสือลง
ดูเหมือนนางจะไม่อยากคุยกับ หลี่หยุนซี แม้ว่านางจะเดินไปหาแล้วก็ตาม
“เขารู้ว่า” หลี่หยุนซี่ ถาม
“ใช่ ” น่านหลิงซา ตอบกลับอย่างไม่เต็มใจ
“หยูซู่กล่าว?” หลี่หยุนซี่ ถาม
“ข้าพูดเอง “
“ทำไม?” หลี่หยุนซี่ ถาม
“ถ้าเจ้าสนใจ เจ้าควรบอกเขาก่อนหน้านี้ ถ้าไม่แคร์ทำไมไม่พูด” น่านหลิงซา พูดเบาๆ
“เรื่องของข้า ข้าจะจัดการเอง” หลี่หยุนซี กล่าวอย่างเย็นชา
ยังไม่ถึงเวลา
มันเหมือนกับตอนที่ จู มิงหลาง อยู่ในบ้านไหม เขาจะไม่บอกตัวเองเกี่ยวกับอดีตของเขา มันเป็นเพราะว่ามันไม่ใช่เวลา และมันไม่มีเหตุผลที่จะพูดมันออกมา
ในทำนองเดียวกัน หลี่หยุนซี ไม่คิดว่าควรบอก จู มิงหลาง เกี่ยวกับภาพวาดของ หลี่ซิง
เขาจะคอยระวัง
เขาจะสงสัย
เขาจะอารมณ์เสีย
แม้ว่า หลี่หยุนซี จะไม่เข้าใจความสัมพันธ์นี้ แต่นางก็ไม่ต้องการให้น้องสาวของ ซิงหัว, หลิงชา และหยูซู ส่งผลต่อการตัดสินใจของนาง
“เสร็จหรือยัง?” น่านหลิงชา กล่าว
“ใช่ “
“หลี่หยุนซี ข้าช่วยเจ้าเพราะ ซิงหัว มีสิทธิ์อะไรมาหยิ่งต่อหน้าข้า? รู้สึกรำคาญก็เลยบอกเขาไปว่า ถ้าคิดว่ามีอะไรผิดปกติจะทำยังไง? ไม่มีอะไรแล้วอย่ารบกวนข้า” ดวงตาของ น่านหลิงชา เย็นลงอย่างมาก
“เจ้ามันน่าขยะแขยงเหมือนเคย” หลี่หยุนซี กล่าว
“ซึ่งกันและกัน.” น่านหลิงซา กล่าว
น่านหลิงชา พลิกหน้าหนังสือและไม่สนใจ หลี่หยุนซี
เมื่อนางคิดว่าไม่ต้องเห็นหน้า หลี่หยุนซี เป็นเวลานาน น่านหลิงชา รู้สึกมีความสุข
จู มิงหลาง ดื่มเครื่องดื่มที่สวนหลังบ้านเมื่อ ฟางเนี่ยเหนียน วิ่งเข้ามาเหมือนขโมย
เมื่อเห็น จู มิงหลาง นางพูดอย่างลึกลับทันที: “เจ้ารู้ไหมว่าข้าได้ยินอะไรในตอนนี้?”
จู มิงหลาง ดูงุนงง
“ความสัมพันธ์ระหว่างสองพี่น้องนั้นไม่ลงรอยกันอย่างยิ่ง!” ตอนนี้ ฟางเนี่ยเหนียน ได้บรรยายถึงฉากที่นางเพิ่งเห็นชั้นบนในอาคารเล็กๆ แก่ จู มิงหลาง
หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา ?
เกิดอะไรขึ้น?
แม้ว่า ฟางเนี่ยเหนียน จะไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง แต่บรรยากาศของทั้งสองก็ค่อนข้างแตกต่างกัน และพวกเขาดูไม่เหมือนพี่น้องที่สนิทเลยสักนิด
หลี่หยุนซี บอกว่านางต้องการคุยกับ น่านหลิงชา แต่นางคิดว่ามันเป็นคำคิดถึงที่พี่สาว น้องสาวไม่ได้เห็นกันมาหลายวันแล้ว แต่เขาจะอธิบายให้ ฟางเนี่ยเหนียน เข้าใจยังไงดี !
เป็นเรื่องยาก หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา มีความขัดแย้ง
เป็นน้องสาวของ หลี่ซิงหัว และ น่านหลิงชา หรือไม่?
โอ้ พวกเขาเป็นพี่น้องกัน
ในขณะนั้น จู มิงหลาง ยังได้พูดคุยกับ ฟางเนี่ยเหนียน เกี่ยวกับสองร่างและสี่วิญญาณ และขอให้ ฟางเนี่ยเหนียน ช่วยให้คำแนะนำแก่เขา
ฟางเนี่ยเหนียน คิดว่าเป็นเช่นนี้มาเป็นเวลานานแล้ว เมื่อ จู มิงหลาง อธิบายเรื่องนี้ จู่ๆ นางก็นึกขึ้นได้!
“ข้าคิดว่ามันเป็นน้องสาวของ หยุนซี และความบาดหมางของน้องสาวของ หลิงชา แต่น้องสาว ซิงหัว และน้องสาว หยูซู นั้นอารมณ์เสียมาก” ฟางเนี่ยเหนียน วิเคราะห์อย่างจริงจัง
“มันควรจะเป็นเช่นนั้น” จู มิงหลาง ยิ้มอย่างขมขื่น
ไม่น่าแปลกใจที่คนจำนวนมากจากตระกูลหลี่และตระกูลน่านถูกหลอกโดยภาพลวงตาของน้องสาวของพวกเขา ความไม่ลงรอยกัน
เดิมทีพวกเขามีความขัดแย้ง
อย่างไรก็ตาม การมีอยู่ของภาพวาดดวงดาวทำให้ น่านหลิงชา และ น่านหยูซู เผชิญหน้ากับ หลี่หยุนซี ในท้ายที่สุดเมื่อต้องเผชิญกับการตัดสินใจเรื่องชีวิตหรือความตาย
