บทที่ 212: บุตรของหัวหน้า
ฝ่ายดาบบิน?
ปรากฎว่าผู้อาวุโสของนิกายดาบเหมียนซาน เป็นเจ้านายของ นิกายดาบบิน ความแข็งแกร่งของปีศาจชุดดำนั้นไม่ธรรมดา แม้แต่คนของเดดพูลที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในวังก็ยังถูกสังหารอย่างง่ายดาย แต่พวกเขาไม่สามารถไปจากที่นี่ได้ ดาบบิน ไป่ฉิน ซึ่งเป็นนิกายดาบเหมียนซาน มีผู้รอดชีวิตจากวิชาดาบเพียงเล็กน้อย
ดาบและดาบบิน!
การจู่โจมนั้นรุนแรงและดุเดือดดุจสายฟ้าบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!
เมื่อนางปรับตำแหน่งของดาบเมื่อนางหยุด มันจะถูกรวมเข้ากับกลางคืน จะไม่มีใครสามารถมองเห็นที่อยู่ของดาบบินได้ ราวกับว่ามันกำลังสะสมกำลังในครั้งต่อไปเพื่อฉีกท้องฟ้ายามค่ำคืน
จู มิงหลาง มองอย่างใกล้ชิดที่กระบวนการของ ไป่ฉิน ผู้อาวุโสของนิกายดาบเหมียนซาน ถ้าเขามีทักษะในการซ่อมดาบ เขาควรจะสามารถเลียนแบบดาบของนางได้
“มังกรวิญญาณดาบ ได้เรียนรู้มันแล้วหรือ” จู มิงหลาง ถาม
มังกรวิญญาณดาบกระดิกหาง ดูกระตือรือร้นที่จะลอง
จู มิงหลาง หันศีรษะและเห็นกลุ่มเดดพูล ยังคงถูกฆ่าตาย
อย่างแน่นอน!
“ดาบบิน ดาบส่องแสง!”
จากรูปวาดน้ำเต้า จู มิงหลาง ไม่รู้จักโรงเรียนสอนดาบบินดีนัก โดยพื้นฐานแล้ว การเคลื่อนไหวของดาบและเทคนิคการใช้ดาบทั้งหมดจะต้องเลียนแบบก่อนเริ่ม
เมื่อกี้ ไป่ฉิน ใช้มือของนางเป็นท่าทาง และทำดาบออกมาจากความว่างเปล่า ห่างกันหลายร้อยเมตร นางสามารถฆ่าด้วยดาบบินได้ จู มิงหลาง และมังกรวิญญาณดาบ ยังอยู่ในขั้นตอนของการพัฒนาความเข้าใจโดยปริยาย ท้ายที่สุดสโมสรอยู่ยงคงกระพัน!
“ฮะ!!!”
มังกรวิญญาณดาบข้ามด้วยท่าทางของ จู มิงหลาง ดาบนั้นทรงพลัง และเขาฉีกกำแพงอนุสาวรีย์หนาเป็นรอยร้าวยาวร้อยเมตร ที่นี่แม้ว่า เดดพูล ทั้งสามจะถูกทุบจนตายโดยตรง แต่เขาเห็นความแตกต่างอย่างมากกับ มังกรวิญญาณดาบ ที่เร็วราวสายฟ้า!
“บูม!!!”
เขายกขึ้นกวาดอีกครั้ง และพลังที่กวาดออกไปนั้นเทียบได้กับคลื่นลูกใหญ่ เดดพูล บินกลับหัวกลับหางทีละคนและตกลงหลังกำแพงอนุสาวรีย์
เมื่อดาบออกมาอีกครั้งก็เหมือนนกล่าเหยื่อที่ข้ามแม่น้ำ ออร่าของดาบขนาดใหญ่เขย่าเดดพูลทั้งหมดเป็นโหลหรือมากกว่านั้นบนผนังอนุสาวรีย์ และเห็นคนของเดดพูลกระแทกเข้ากับแต่ละอนุสาวรีย์ เลือดไหลออก!
ด้านข้าง ไป่ฉิน ของ นิกายดาบเหมียนซาน ตกตะลึง
เฟยเจียน เจี้ยนซั่ว อยู่ที่ไหน
รู้สึกเหมือนนักรบที่เกิดมาพร้อมกับพลังเหนือธรรมชาติกำลังถือดาบขนาดใหญ่ ทุบและฟันอย่างไม่เลือกหน้า แม้ว่า เดดพูล เหล่านั้นจะได้รับการฝึกฝนอย่างหมดจด แต่ด้วย เฟยเจียนเจี้ยนฉั่ว การฝึกฝนอย่างหนักของ เดดพูล ก็ไม่สำคัญ! !
คนอื่นเลียนแบบ ผู้ที่มีความถนัดสูงสามารถเรียนรู้เสน่ห์เล็กๆ น้อยๆ ได้ และผู้ที่มีความสามารถไม่ดีก็สามารถสร้างสถานการณ์ได้เช่นกัน
มิงหลาง มีดาบที่บินได้นี้มีอยู่ในตัวเองอย่างสมบูรณ์!
ทำไมเขาถึงอายที่จะตะโกนเสียงดัง? ไป่ฉิน เกือบจะคิดว่า จู มิงหลาง เป็นอัจฉริยะจริงๆ ไม่ใช่แค่เรียนดาบต่อสู้เท่านั้น แต่ยังเป็นกระบี่บินด้วย!
“นี่เป็นการสิ้นเปลืองพลังงานเจียนชาว ให้ความสนใจกับการจม วูบวาบ จมเหมือนน้ำท่วมลึกลงไปในก้นสระ แต่ได้รับแรงกระตุ้น แวบวาบราวกับมังกรและเสือกระโดด เร็วและแม่นยำ! “อาจเป็นเพราะป้าดาบของนิกายดาบบิน ของ นิกายดาบเหมียนซาน ที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วในที่สุดนางก็พูดกับ จู มิงหลาง ผู้น่าสงสาร
จู มิงหลาง รู้สึกอับอาย
ตาสามารถเข้าใจและหัวใจเข้าใจ แต่มือค่อนข้างงุ่มง่าม ดังนั้นจึงไม่ง่ายที่จะควบคุม นอกจากนี้ มังกรวิญญาณดาบยังเปิดและปิดอยู่เสมอ โดยอาศัยร่างเดียวในการซ่อมแซม เพื่อให้เข้ากับพรสวรรค์ด้านจิตวิญญาณดาบของเขาเอง ไม่มีการเรียนรู้
“จมและดำน้ำก่อน!” ในเวลานี้ ไป่ฉินแสดงสองนิ้วของนางเองโดยใช้ปลายนิ้วควบคุมดาบและหัวใจของนาง ทำการฉุด จะเห็นว่าดาบยาวสีขาวก็หายไปในความมืดทันที!
“เซินเฉียน” จู มิงหลาง เข้าใจจิตใจของเขาและเข้าใจจิตวิญญาณของมังกรวิญญาณดาบ เมื่อเขาจมหัวใจของเขา มังกรวิญญาณดาบก็สามารถสัมผัสได้ถึงสภาวะจิตใจของเจ้านาย
เกี่ยวกับคืนที่ฟ้าครึ้มนี้เป็นแอ่งน้ำลึกและหนิงไห่ที่บรรจบกันขอบคมทั้งหมดค่อยๆจมลงไปในนั้น
วิญญาณดาบสีแดงสงบและพยายามแอบเข้าไปในความมืด
แม้ว่าจะมีโครงร่างที่เรียบง่าย แต่รูปแบบดาบคมบนมังกรวิญญาณดาบก็ค่อยๆ สลายไปทีละน้อย ราวกับหยดน้ำที่ตกลงไปในทะเลสาบ ราวกับเงาในยามค่ำคืน!
“ดาบก็เหมือนฟ้าร้องในตอนกลางคืน โดยไม่มีการเตือน รุ่งอรุณคือทุกสิ่ง!” ไป่ฉิน กล่าวอีกครั้ง
เมื่อนางพูดคำเหล่านี้ ดาบน้ำแข็งขาวก็ระเบิดเป็นแสงที่รุนแรงมาก ส่องสระน้ำในเตาหลอมราวกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผาในตอนกลางวัน ดาบบินที่นางใช้ครั้งนี้มีมากกว่าเมื่อก่อนไม่กี่ระดับ และตำแหน่งที่ดาบน้ำแข็งขาวบินไปก็เป็นมังกรร้ายไร้ดวงตาที่อยู่ยงคงกระพัน! !
“ฉะ!!!”
แสงสีขาวกำลังลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงแสงดาบ แต่มันฉีกผ่านความมืด และพลังของมันแทรกซึมเข้าไปในมังกรชั่วร้ายราวกับปราสาทป้อมปราการ!
ร่างหลักของมังกรร้ายตัวหนึ่งถูกตัดขาดโดยตรง และเลือดก็ถูกพ่นออกมาเหมือนสายฝน
มังกรชั่วร้ายไร้ดวงตากรีดร้อง และกำลังจะเหวี่ยงกรงเล็บของมันทั้งหมดเพื่อโจมตีป้าดาบ ไป่ฉิน เมื่อเขาเห็นสายฟ้าสีแดงเข้มพุ่งออกมาจากอากาศ แม้ว่ามันจะมีความเฉียบแหลมน้อยกว่าดาบสีขาวก่อนหน้านี้มาก แต่พลังและเจตนาฆ่าไม่ได้ด้อยกว่าเลย!
เจียนฉั่ว! !
สายฟ้าสีแดงวาบไปทั่ว และกรงเล็บอันน่าสะพรึงกลัวก็ตกลงมาจากรากและกลายเป็นถุงเลือดจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกตัดออกจากกัน ซึ่งแห้งไปอย่างรวดเร็ว และเลือดข้นไหลไปทั่วสถานที่!
มีกรงเล็บมากมายของมังกรชั่วร้ายที่ไม่มีดวงตา และกรงเล็บของมังกรปลิงอีกกลุ่มก็บินขึ้นไป และมังกรวิญญาณดาบก็จมลงในความมืดมิดอย่างช้าๆ หลังจากเสร็จสิ้นการโจมตีนั้น จนกระทั่งเมื่อกรงเล็บบินไปทาง จู มิงหลาง และ ไป่ฉิน สายฟ้าสีแดงเจาะม่านสีดำอีกครั้ง ตัดกรงเล็บเหล่านั้นอย่างแม่นยำอีกครั้ง! !
ไปฉิน ยกผ้าซาตินด้วยมือของนางและเหลือบมองเพื่อความชัดเจน
จู มิงหลาง เห็นการปรากฏตัวของนักดาบหญิงคนนี้ในเวลานี้ แต่นางอายุน้อยกว่าที่คาดไว้ อาจอยู่ในวัยสามสิบต้นๆ และแก้มของนางขาวโพลนและเต็มไปด้วยหิมะ แม้ว่ารูปลักษณ์ของนางจะไม่งดงามนัก แต่ก็ยังน่าประทับใจทีเดียว ชนิดของความรู้สึกที่สวยงามและใจกว้างมาก
ไป่ฉิน ค่อย ๆ วางมือของนางลง ปล่อยให้ผ้าคลุม ปิดหน้าของนางอีกครั้ง
ความสามารถสูงสุดของหัวหน้าของ เหมียนซาน ดูเหมือนจะสะท้อนออกมาอย่างสมบูรณ์แบบในตัวนาง
มีคนไม่มากนักในนิกายดาบเหมียนซาน ที่สามารถเชี่ยวชาญในวิชาดาบบินได้ทั้งสองด้าน
“เจ้าสมควรที่จะเป็นลูกชายของหัวหน้า และข้าต้องยอมรับว่าเจ้า เป็นนักดาบที่ไม่เคยเห็นมานับพันปี”
“ขอบคุณผู้อาวุโสสำหรับคำแนะนำของท่าน” จู มิงหลาง ยิ้ม รักษาความอ่อนน้อมถ่อมตนและความเคารพที่เขาสมควรได้รับ
“โรงเรียนเฟยเจียนซงหลิน ของพวกเรามีศิษที่เป็นนางสนมที่โดดเด่นที่สุด เหวินหลิงเฟย รอจนกระทั่งถึง เหมียนซานเจียนสง เจ้าสามารถขอคำแนะนำเพิ่มเติมจากนางได้” ไป่ฉิน กล่าว
จู มิงหลาง เกาหัวของเขา
นางสนมเหวินหลิง ผู้หญิงคนนี้ มิงหลาง จะไม่มีวันลืมมันในชีวิตนี้!
ตั้งแต่เขาลงจากภูเขา จู มิงหลาง ก็ไม่เคยพ่ายแพ้ เว้นแต่เขาจะตีลังกาครั้งใหญ่ใน เจียนสง แห่ง เหมียนซาน คนนั้นคือ เหวินหลิงเฟย น้องสาวของ เหวินเหมิงรู
ในเวลานั้นการฝึกฝนของนางนั้นยากจะหยั่งรู้และนางก็เป็นเลิศในขอบเขตดาบ
หลายปีผ่านไป และเขาไม่รู้ว่านางเป็นปีศาจหญิงระดับไหน
“ผู้อาวุโส มังกรร้ายไร้ดวงตาตัวนี้ทรงพลัง ร่วมมือกันกำจัดมันให้พ้นภัยเถิด” จู มิงหลาง กล่าว
“ใช่ ” ไป่ฉิน พยักหน้า
สิ่งชั่วร้ายเช่นนี้ปล่อยไปไม่ได้แล้ว!
“ไป่ฉี!” จู มิงหลาง เปิดอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณและเรียก มังกรน้ำแข็งขาว ราชาระดับกลางออกมา
ทันทีที่ มังกรน้ำแข็งขาว ออกมา เลือดหนาก็ถูกแช่แข็งและกลายเป็นก้อนเลือดแข็ง มังกรขาวศักดิ์สิทธิ์ ทะยานขึ้นเหนือเมืองอนุสาวรีย์ ลอยอยู่ในอากาศเพื่อเผชิญหน้ากับมังกรปลิงที่ชั่วร้าย !
