ตอนที่ 101 คนป่วยเยอะมาก
“ไม่กินยา และไม่ได้มาหาหมอ ก็แค่เข้ามาดูเพราะความสงสัย ตกลงเป็นใครกันแน่ที่มาเป็นหมอของที่นี่”เสียงของผู้หญิงรื่นหูมาก
“ตอนนี้คุณดูเสร็จแล้ว ถ้าไม่มีธุระอะไรอีก ก็เชิญกลับไปเถอะ”หลินหยางใช้น้ำเสียงขับไล่อย่างจืดจาง
“สถานที่นี้ถือว่ายังเล็กเกินไป ถ้าอยากไปทำงานในโรงพยาบาลที่ได้มาตรฐาน ติดต่อฉันได้นะ ผู้หญิงยิ้มจางๆแล้วยื่นนามบัตรมาให้ ด้านบนเขียนว่า”เซียวหวี่” ข้างล่างมีคำอธิบายเพิ่มหนึ่งแถว เขียนไว้ว่าประธานโรงพยาบาลสูตินรีเวชเมืองเจียงหลิง
มองดูตำแหน่งของผู้หญิงคนนี้ เป็นถึงประธานโรงพยาบาล หลินหยางรู้สึกนับถือเธอจริงๆ แต่ว่าพอเห็นว่าเป็นโรงพยาบาลสูตินรีเวช สีหน้าของหลินหยางมืดขรึม ส่ายหัวแล้วพูด “ขอโทษนะ โรงพยาบาลนี้ไม่เหมาะกับผม”
“ฮ่าๆ คุณอยากไปเมื่อไหร่ สามารถโทรหาฉันได้ตลอดเวลา”เซียวหวี่ยิ้ม ล่ำลาหลินหยาง จากนั้นหันหลังจากไป
รวมเวลาทั้งหมดไม่ถึงห้านาที ผู้หญิงแปลกประหลาดคนนี้ก็หันหลังเดินจากไป หลินหยางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตั้งนาน ก็ยังคงคิดไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหน ส่ายหัวด้วยความรู้สึกไม่รู้จะทำยังไง
“คุณหมอ คุณช่วยดูเอวฉันหน่อย ปวดมากเลย”ตอนที่หลินหยางนั่งลงบนเก้าอี้ไม่นาน ก็มีหญิงวัยชราคนหนึ่งเดินเข้ามา สีหน้าเหลืองซีด
มองดูผู้หญิงคนนี้ รูปร่างอ้วนท้วม หลินหยางให้เธอยื่นแขนออกมา จากนั้นแยกเจินชี่ในร่างกายตนเองออกมา ไปตรวจเช็ดภายในของคุณน้าคนนั้น
“คุณน้า เอวของท่านปวดประจำใช่ไหม?”หลินหยางตรวจเช็ดสักพักแล้วพูด
“ใช่ๆ น้องชายเก่งจริงๆ นี่จะปวดอย่างรุนแรงเว้นทุกๆหนึ่งถึงสองเดือน หลายปีมานี้ก็ยังรักษาไม่หาย เมื่อก่อนกินยาแก้ปวด ตอนนี้กินยาแก้ปวดก็ไม่ค่อยได้ผลแล้ว”ผู้หญิงพูดด้วยสีหน้าที่อมทุกข์
“ตอนที่ยังเป็นสาว เวลาท้องเอวเคยโดนของเย็นใช่ไหม”หลินหยางถามต่อไป
ได้ยินเสียงของหลินหยางผู้หญิงเบิกตากว้าง ถามด้วยความตกใจ “ใช่ๆ คุณรู้ได้ไง?”
“เห็นเส้นลมปราณในเอวของคุณหดตัวอยู่ด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าเมื่อก่อนเคยได้รับความเย็น และไม่ได้รับการดูแลโดยด่วน กินยาแก้ปวดไม่ได้ผลมาก ก็ไม่ใช่โรคใหญ่โตอะไร เดี๋ยวผมช่วยคุณปรับความสมดุลของร่างกาย รับรองว่าเอวของคุณจะไม่ปวดอีก”
หลินหยางหัวเราะ ให้ผู้หญิงดึงเสื้อช่วงเอวขึ้น หยิบเข็มออกมา ฝังเข็มลงไปตรงตำแหน่งของจุดบนตัวของผู้หญิง
เจินชี่ในร่างกายหมุนลำเลียง ล้อมเข็มเหล่านั้นไว้ เริ่มปรับสมดุลเส้นลมปราณของผู้หญิง ไม่นาน ผู้หญิงก็ร้องด้วยความตกใจ “ร้อน ร้อนมาก เหมือนไม่ค่อยปวดละ น้องชาย ฝีมือการรักษาของน้องไม่ธรรมดาจริงๆ!”
“คุณน้า ท่านอย่าพึ่งตื่นเต้น เดี๋ยวก็ช่วยคุณรักษาให้หายแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องทนความเจ็บปวดกับสิ่งนี้แล้ว”หลินหยางพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
ผู้หญิงได้ยินก็รีบเงียบ สายตาที่มองหลินหยางเต็มไปด้วยความยกย่องและนับถือ
สิบนาทีผ่านไป ในที่สุดหลินหยางก็เก็บมือกลับมา เก็บเข็มเข้าที่ สะบัดมือแล้วพูด “ได้ละ ต่อไปก็ไม่มีปัญหาใหญ่อีกละ”
“หมอเทวดา คุณเป็นหมอเทวดาจริงๆ!เข็มสองอันนี้ ได้ผลขนาดนี้เลย “ผู้หญิงชื่นชม หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วถาม “เท่าไหร่?”
“ถึงแม้จะใช้เวลารักษาไม่นาน แต่สำหรับผมถือว่าสูญเสียพลังไปเยอะพอสมควร ครั้งนี้เก็บคุณสามสิบห้าหยวนละกัน คุณอย่าดูว่ามันแพงเลยนะ”ตอนแรกหลินหยางจะพูดว่าตนเองสูญเสียเจินชี่ในร่างกายไปเยอะ คาดว่าผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่เข้าใจ ดังนั้นจึงเก็บเงินทีเดียว
“ไม่แพงไม่แพง แม้แต่ซื้อยาคาดว่าก็เงินประมาณนี้ ได้ผลดีขนาดนี้ แค่สามสิบห้า”ถือว่าผู้หญิงคนนี้ใจกว้าง หยิบห้าสิบหยวนจากกระเป๋าแล้วยื่นให้หลินหยาง
หลินหยางทอนให้เธอสิบห้าหยวน ผู้หญิงรับแล้วเดินจากไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนไปยังไม่ลืมบอกกับหลินหยางว่า “เดี๋ยวป้าช่วยแนะนำคนอื่นมาใช้บริการที่นี่เยอะๆนะ”
ตอนแรกหลินหยางคิดว่าเธอล้อเล่น ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เมื่อจ้าวจินฟ่งออกมา พูดคุยกับเธอไปสองสามคำ ก็เห็นมีคนเดินมาทางนี้
“คุณหมอ ผู้หญิงคนเมื่อกี้มารักษาที่นี่ใช่ไหม?”มีคุณป้าคนหนึ่งเอ่ยถาม
“ใช่ พวกคุณ……”หลินหยางรู้สึกเหม่อ
“โอ๊ย ป้ามาหาคุณช่วยดูขาของป้าที่มีปัญหามาหลายปีหน่อย ได้ยินป้าวู๋บอกว่า ฝีมือของคุณไม่เลว รักษาแล้วเห็นผลไว พวกเราก็เลยมาหาคุณช่วยดูให้หน่อย อาจจะรักษาให้หายได้”คุณป้าพูดเสร็จ นั่งลงตรงหน้าของหลินหยาง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ในใจหลินหยางรู้สึกอบอุ่นใจ แอบรู้สึกป้าวู๋คนนั้นใจดีจริงๆ สักพักก็หาลูกค้าให้ตนเองเยอะขนาดนี้ ยิ้มแล้วให้ป้ายื่นแขนออกมา แยกเจินชี่ออกมาตรวจเช็ดภายในของเธอ
“ขาของคุณงอเป็นเวลานานซึ่งส่งผลให้การไหลเวียนโลหิตไม่ดี ดังนั้นบางครั้งการเดินจะสั่นไหวใช่มั้ย” หลินหยางมองผู้หญิงแล้วถาม
“น้องชาย คุณเก่งเกินไปแล้ว เรื่องแบบนี้คุณยังดูออก เมื่อก่อนงานที่ป้าทำต้องนั่งบนพื้น เป็นเวลานานและไม่ได้ยื่นขาออกไป ตอนนี้เริ่มมีปัญหา เวลาเดินก็เดินลำบาก ไปรักษาในโรงพยาบาลก็ไม่หาย คุณสามารถรักษาให้หายได้หรือเปล่า?”คุณป้าท่านนี้ถามด้วยความกังวล
อายุมากแล้ว เริ่มใส่ใจเรื่องสุขภาพของตนเองมากกว่าเดิม เริ่มกลัวความตาย ในเมื่อตอนนี้ได้พบคนที่สามารถทำให้สุขภาพของพวกเขากลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม พวกเขามองดูหลินหยางอย่างมีความหวัง
“น่าจะได้อยู่ ผมฝังเข็มให้คุณดู”หลินหยางพูด ให้คุณป้าพับขากางเกงขึ้น หยิบเข็มออกมาฝังเข็มให้เธอ
“เพราะว่าเลือดไหลเวียนได้ไม่ดีเป็นเวลานาน ดังนั้นเลือดจึงหยุดอยู่ที่นั่น ทำให้เส้นลมปราณเสียหาย เมื่อนานวันเข้าจึงกลายมาเป็นโรค ตอนนี้ผมฝังเข็มไปที่ตำแหน่งต่างๆ ก็เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดในส่วนตรงนี้ ซ่อมแซมการฟื้นฟูของเส้นลมปราณ”
หลินหยางรักษาให้กับป้าไปด้วย อธิบายให้จ้าวจินฟ่งไปด้วย จ้าวจินฟ่งที่อยู่ข้างๆดวงตาแวววาว นั่งอยู่ข้างๆหลินหยาง ตั้งใจฟังหลินหยางอธิบาย
ยุ่งไปทั้งเช้า ในที่สุดก็รักษาคนป่วยเหล่านี้จนหมด คนป่วยเหล่านี้ส่วนมากเป็นโรคเก่าๆ อยู่ในมือของหลินหยาง ถูกรักษาให้หายทุกคน
รวมเงินเบิกยา บวกกับค่ารักษาพวกเขา หลินหยางได้เงินมาพันกว่าหยวน จ้าวจินฟ่งที่อยู่ข้างๆมองดูหลินหยางด้วยสายตาที่นับถือ รายได้วันนี้ของหลินหยาง เทียบกับตัวเธอเองคงต้องทำงานหลายวัน
หนึ่งคนเล่าให้สิบคนสิบเล่าให้ร้อยคน คนป่วยที่มาให้หลินหยางรักษา ก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นคนที่แนะนำกันมา อาการป่วยหนักเบาไม่เหมือนกัน หลินหยางก็สามารถรักษาให้หายจนหมด
ในนั้นแม่ของจ้าวจินฟ่งชื่อเหอเฉิน เห็นว่าตนเองอยู่ที่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ให้ลูกสาวของตนเองเตรียมอาหารเย็นให้หลินหยางดีๆ จากนั้นนั่งรถจากไป
เมื่อถึงห้าโมงเย็น หลินหยางลุกขึ้นและหยุดให้การรักษา ถึงแม้เจินชี่ของหลินหยางยังไม่หมด แต่ว่าทำอะไรก็ควรพอประมาณ ถ้าทำการรักษาอย่างไม่รู้จบ ไม่ถูกต้องตามระบบของแพทย์แผนจีน
เห็นหลินหยางแอบขี้เกียจ ถึงแม้จ้าวจินฟ่งอยากจะบ่นสองสามคำ แต่มองดูเงินสองพันกว่าหยวนที่เดินมาในกล่องเก็บเงิน สุดท้ายก็ทนไว้ ตนเองนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ รักษาคนป่วยที่มา อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับหลินหยางแล้ว ประสิทธิภาพดีกว่ามาก
บิดขี้เกียจเสร็จ หลินหยางก็ได้รับข้อความจากหยางเฟิน คลิกเข้าไปดู มาถึงด้านล่าง
โรงแรมจริงด้วย
บอกให้จ้าวจินฟ่งเสร็จ หลินหยางเดินไปทางโรงแรมพร้อมกับร้องเพลงไปด้วย
เมื่อเช้าพึ่งถูกหลินหยางทำให้ชุ่มฉ่ำ สายตาที่หยางเฟินมองดูหลินหยางช่างเย้ายวน เดินเข้าไปในโรงแรมกับหลินหยางอย่างเป็นระเบียบ จากนั้นหยางเฟินรีบเอาร่างกายแนบไปที่ตัวของหลินหยาง
หลินหยางรู้สึกว่ามีของหนักอะไรบางอย่างทับไว้ที่ตัวของเขา ทำให้เขาหายใจไม่สะดวก มองดูผู้หญิงตรงหน้าด้วยปากที่แห้ง รูปหน้าที่สวยงาม ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
“วันนี้คุณชั่วจริงๆเลย ตอนเช้าหลังจากเขากลับไป ก็รีบเปลี่ยนกางเกงในเลย “หยางเฟินทำเสียงออดอ้อน พูดอย่างไม่พอใจ
“มีน้ำออกเป็นเรื่องปกติ ครั้งนี้ก็จะเปียกเช่นเคย คุณกลับไปแล้วยังต้องเปลี่ยนเหมือนเดิม”หลินหยางพูดล้อเลียน
กวาดมองหลินหยางด้วยความโมโห ใบหน้างามของหยางเฟินยกขึ้น จ้องมองหลินหยางแล้วพูด “คุณพูดมากจริงๆ วันนี้ฉันจะไม่ใส่กางเกงในแล้วให้คุณนวดแพทย์แผนจีนให้”
ได้ยินคำพูดของหยางเฟินที่กล้าแบบนี้ ในใจหลินหยางกระตุก ยิ้มแล้วพูด “งั้นก็แล้วแต่คุณ แต่คุณอย่าไปบอกคนอื่นนะ ว่าผมเอาเปรียบคุณ”
“เชอะ ถึงเวลานั้นฉันจะบอกคนอื่นแน่นอน ว่าคุณเอาเปรียบฉัน ถอดเสื้อของฉันจนหมด ดังนั้นฉันจึงเสียตัวให้คุณ “หยางเฟินพูดและมองดูหลินหยางด้วยสายตาที่ท้าทาย
“คุณขี้โกง เดี๋ยวผมต่อยเลย”มองดูก้นกลมๆของหยางเฟิน หลินหยางเอามือตบ
“โอ๊ย “ถูกหลินหยางตบจนใจกระตุก หยางเฟินอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา
สายตาที่เย้ายวนมองดูหลินหยาง หยางเฟินปลดกระดุมบนเสื้อ ด้านบนเผยออกมาทันที
มองดูชุดชั้นในใสๆ หลินหยางกลืนน้ำลาย ให้หยางเฟินนั่งบนตักของตนเอง
หยางเฟินดิ้นก้นไปมา ยิ้มแล้วถอดกระโปรงออกมาด้วย จากนั้นถอดกางเกงในสีดำตัวนั้นไปด้วย ภายใต้สายตาที่สงสัยของหลินหยาง
ป่าสีดำเผยออกมาตรงหน้าของหลินหยาง หลินหยางอดไม่ได้แล้วยื่นมือไปจับต้องที่ป่านั้น ถูกหลินหยางแตะต้อง หยางเฟินอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา พูดว่า”คนไร้ศีลธรรมจะทำอะไร?เมื่อเช้าถูกคุณทำ ตอนนี้ยังรู้สึกปิดไม่ได้เลย”
หลินหยางก็ไม่บังคับ รอถึงหยางเฟินนั่งลงตรงหน้าของเขา สองมือของหลินหยางเตะไปที่อกของเธอ
สองมือจับเนื้อสองก้อนที่ใหญ่นั้น พลังมังกรและหงส์ในร่างกายเริ่มขับเคลื่อน เจินชี่เริ่มไหลเข้าสู่อกของหยางเฟิน
เนื่องจากบริบาทพิเศษของพลังมังกรและหงส์ หลินหยางนวดไปไม่กี่ที เสียงหายใจของ หยางเฟินยิ่งอยู่ยิ่งดัง สายตาที่มองดูหลินหยางอยากมีอะไร เหมือนภาพภูเขาหิมะที่ละลาย
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น แก้มอมชมพูของหยางเฟินมองดูหลินหยาง ทนไม่ไหวอีกต่อไป เอ่ยปากแล้วครางออกมา เสียงต่ำบ้างสูงบ้างดังก้องข้างในห้อง หลินหยางเริ่มตั้งขึ้น กางเกงถูกดันขึ้นสูง
สัมผัสความแข็งที่เผยออกมาจากหลินหยาง คิดถึงความสบายตอนเช้าที่หลินหยางบริการให้กับตนเองตนเอง ในป่าของหยางเฟินเริ่มมีน้ำแร่ไหลออกมา
“กางเกงของผมถูกคุณทำเปียกแล้ว “หลินหยางมองดูกางเกงตนเอง ยิ้มร้ายๆ”คุณต้องซักให้ผมนะ”
“คุณมันร้ายจริงๆเลย ฉันไม่ได้ทำคุณเปียกสักหน่อย “หยางเฟินเถียง มือยื่นไปที่กางเกงของหลินหยาง “ถ้าคุณกลัวเปียก คุณก็ถอดเลยสิ”
หลินหยางไม่ห้าม ปล่อยให้หยางเฟินถอดกางเกงในของตนเองออก ของที่ชี้ไปบนฟ้ากระเด็นออกมา มองดูความยาวนี้ ในใจหยางเฟินยึดแน่น เมื่อคิดถึงตอนเช้า กลับทนไม่ได้อีกแล้ว เปิดประตูออก ปล่อยให้งูของหลินหยางเข้าไป
สัมผัสการยัดเข้าไปด้วยความเต็ม หยางเฟินร้องออกมาด้วยเสียงที่พอใจ นั่งบนตักของ หยางหลิน ก้นที่กลมเริ่มหมุนไปมาอย่างอยู่ไม่นิ่ง
ไม่แปลกที่หยางเฟินเป็นคนที่ผ่านศึกมานาน ถึงแม้ของหลินหยางจะใหญ่มาก แต่เมื่อเธอค่อยๆยัดเข้าไป ไม่นานก็ชินกับมัน จากนั้นส่งเสียงครางเสียวออกมา
ท่าการนวดด้วยมือของหลินหยางยังคงดำเนินต่อไป ให้ความร่วมมือกับหยางเฟินเริ่มการต่อสู้ระหว่างฮาร์ดดิสก์และฟลอปปี้ดิสก์
เวลาผ่านไปทีละนาที เมื่อหยางเฟินกระตุกครั้งที่สาม เมื่อถึงจุดสุดยอด หลินหยางจึงเอามือออก
หยางเฟินในตอนนี้ร่างกายเริ่มอ่อนเพลีย ไม่มีแรงเลย สายตาเย้ายวนมองดูหลินหยาง หายใจด้วยความไม่มีแรง “เสี่ยวหยาง คุณมาเถอะ ทำแรงๆให้ฉันตายก็ได้”
มองดูใบหน้าที่แดงของหยางเฟิน หลินหยางให้หยางเฟินคุกเข่าไว้บนเตียง เริ่มคุกคลำจากด้านหลัง
หยางเฟินคว่ำตัวลง มองดูกระจกที่อยู่ตรงหน้า เห็นภาพที่สองคนต่อสู้กันพอดี ในใจยิ่งเขินอาย
ความเขินอายและความรู้สึกสบายส่งมาพร้อมกัน หยางเฟินทนไม่ได้อีกต่อไป ตัวแข็ง รู้สึกว่ามีคลื่นร้อนๆส่งมาจากตัวหลินหยาง…
