บทที่135 ช่วยสาวตกน้ำ
หลังจากที่คุยกับทั้งสองคนอยู่พักหนึ่ง หลินหยางจึงออกจากบ้านของหานซาน
เมื่อมองเงาหลังที่จากไปของหลินหยาง หานเฉิงอดขมุ่นคิ้วเข้ากันไม่ได้ ก่อนหน้าตอนที่เข้า มาบ้าน เสื้อผ้าของมารดาตนนั้นยับยู่ยี่ สองคนนั้นไม่มีอะไรกันจริงๆเหรอ
หลินหยางร้อนรุ่มด้วยความร้อนแรงของหานซาน แต่กลับโดนหานเฉิงขัดจังหวะกลางคัน จึงรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจอย่างมาก เดิมทีคิดจะกลับไปที่ร้านเสื้อผ้าในทันที รู้สึกว่าภายนอกนั้นร้อนอบอ้าวเสียเหลือเกิน จู่ๆหลินหยางเกิดอยากจะอาบน้ำ
ถ้าจำไม่ผิดแล้วล่ะก็ ที่ชานเมืองเจียงหลิงมีห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ น้ำข้างในใสสะอาด มาก ไปอาบน้ำสักทีดีกว่า
พอตัดสินใจแล้ว หลินหยางจึงขับเบนซ์ มุ่งหน้าไปยังห้องอาบน้ำ
หลินหยางขับรถทั้งเร็วทั้งนิ่ง ราวๆยี่สิบนาที หลินหยางจึงมาถึงห้องอาบน้ำ
ห้องอาบน้ำนี้มีลักษณะเป็นตัว“L” หลังจากที่หลินหยางลงจากรถ มองดูห้องอาบน้ำที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ จึงรู้สึกสบายอกสบายใจขึ้น
มองไปรอบๆไม่มีใคร หลินหยางจึงรีบถอดเสื้อวางไว้ด้านข้าง จากนั้นกระโดดตูมลงน้ำไป
หลินหยางเติบโตจากชนบท มักจะได้อาบน้ำในคูคลองบ่อยๆ ตอนเด็กๆในช่วงฤดูร้อน มัก จะมาว่ายน้ำในคลองกับพวกเด็กๆในหมู่บ้าน พูดได้ว่าตลอดฤดูร้อน เวลาส่วนมากหมดไปกับการว่ายน้ำ
หลินหยางผู้ที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ ดำมุดลงไป เขาดำผุดๆโผล่ๆอยู่สักพัก เงยหน้าขึ้นมาสะบัดน้ำ พร้อมตะโกนออกมาว่า“สะใจ”
ห้องอาบน้ำนี้ใหญ่มาก หลินหยางแหวกว่ายอยู่ด้านในไม่หยุดหย่อน เรื่องที่ก่อไว้ในบ้านของหานซาน ดับมอดลงในสระน้ำแห่งนี้
ในขณะที่หลินหยางกำลังแหวกว่ายอย่างสนุกสนาน มีเสียงผู้หญิงดังมา“ช่วยด้วย！ช่วยด้วย！”
หลินหยางตกใจ หรือว่าจะมีคนจมน้ำ สระน้ำนี้เป็นรูปตัวL หลินหยางมองไม่เห็นเหตุการณ์อีกฟาก แต่รู้สึกว่าสถานการณ์นั้นน่าจะอันตรายพอควร หลินหยางจึงหันเหทิศทางว่ายน้ำในทันที ร่างกายของเขาแหวกว่ายราวกับปลา มุ่งไปยังทิศทางของเสียงอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนักหลินหยางก็ว่ายมาถึงมุม ดูสถานการณ์ชัดแจ้ง
เรือไม้ลำน้อยลอยคว้างอยู่กลางน้ำ คนสองคนกำลังลอยคออยู่ในน้ำ หลินหยางผู้มีสายตาดีมองได้ชัดว่าคนสองคนนั้นเป็นเด็กสาว จึงอุทานออกมาในใจ โอ๊ย พวกผู้หญิงนี้ยุ่งจริงๆ จึงรีบว่ายน้ำไปทางนั้น
“จับผมไว้แน่นๆ！”หลินหยางว่ายไปอยู่ข้างเด็กสาวสองคน เด็กสาวสองคนพอเห็นว่ามีคนมา ก็รีบไขว่คว้าเอาไว้
โดนเด็กสาวสองคนจับ หลินหยางรู้สึกตัวจมลงไป และพยายามเขย่งปลายเท้าในน้ำ ร้องเสียงดัง“อย่าจับแน่นขนาดนั้นสิ”
แต่ตอนนี้เด็กสาวสองคนตระหนกตกใจเป็นอันมาก ใครจะไปมีแก่ใจสนใจว่าจับแน่น หรือไม่แน่น แต่ละคนกอดหลินหยางไว้แน่นแฟ้น
หลินหยางถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ เขาพยายามปัดเด็กสาวคนหนึ่งออกก่อน จากนั้นจับเรือที่ล่มไว้ แล้วพยายามหงายเรือขึ้นกลับคืน
ดีที่หลินหยางฝึกลมปราณมา ไม่อย่างนั้นวันนี้คงต้องกลายเป็นวีรบุรุษผู้พลีชีพเป็นแน่
หลังจากที่พลิกเรือขึ้นแล้ว หลินหยางจึงเอาเด็กสาวคนหนึ่งขึ้นเรือไปก่อน จากนั้นตัวเองจึง ปีนขึ้นเรือ แล้วดึงเด็กสาวอีกคนหนึ่งขึ้นมา
เรือน้อยลำแคบ เด็กสาวสองคนนอนเบียดกันค่อนข้างแออัด หลินหยางจึงได้แต่ยืนอยู่ที่หัว เรือ แสงสาดส่องเข้ามา หลินหยางยืนเปลือยกายอยู่
“เป็นยังไงกันบ้าง”หลินหยางถามอย่างห่วงใย
“ก็ดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยพวกเรา ฉันคิดว่าฉันจะต้องจมน้ำตายแล้วซะอีก！”สาวน้อยหน้ารูปไข่ดวงตาแดงก่ำ
หญิงสาวอีกคนหนึ่งก็รีบขอบคุณหลินหยางเป็นการใหญ่
หลินหยางมองคะเนหญิงสาวทั้งสอง ทั้งคู่ล้วนดูหมดจดงดงาม ดูสะสวยทั้งคู่ โดยเฉพาะอย่างสาวหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตผิวขาว สวยอย่างมีเสน่ห์
เสื้อผ้าของหญิงสาวทั้งสองเปียกปอน เสื้อผ้าที่เปียกปอนนี้แนบลงที่ลำตัว เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนในสายตาของหลินหยาง หลินหยางกวาดตามองเรือนร่างของทั้งคู่ สุดท้ายได้ข้อสรุปว่าสวยคนละแบบ รูปร่างก็ไม่เลวเลยทีเดียว
ภายใต้การคะเนด้วยกิเลสตัณหาเช่นนี้ อารมณ์ราคะที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยก่อนหน้าก็พลุ้งพล่านขึ้นมาอีก ตอนนี้มันกำลังจะปะทุออกมาอีกครั้ง มังกรที่นอนสงบลงไปแล้วกลับชูชันผงาดขึ้นมาอีกครา
“ว๊าย！ทำไมคุณถึงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าล่ะ！”หญิงสาวหน้ารูปไข่ได้สติคืนมาก่อน เธอกำลังจะถามชื่อวีรบุรุษของเธอ ก็สบมาเห็นชายหนุ่มเปลือยกายต่อหน้าเธอพอดี ท่อนแข็งใหญ่ท่อนนั้นทำให้พวกเธอใบหน้าแดงก่ำ
หลินหยางก็สังเกตได้ว่าตนเปลือยกายอยู่ จึงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน“ก่อนหน้าผมอาบน้ำอยู่ฝั่งโน้น คิดว่าในห้องอาบน้ำไม่มีใคร ก็ไม่ได้สังเกต ไม่รู้ว่าพวกคุณสองคนอยู่ที่นี่”
“คุณยังไม่รีบกลับไปใส่เสื้อผ้าอีก น่าอายจะตาย！”หญิงสาวหน้ารูปไข่เบนหน้าออกด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ก็แอบชำเลืองมองที ดูเหมือนจะมีแรงดึงดูดใจมาก
ส่วนเด็กสาวอีกคนหนึ่ง ก็มองหลินหยางด้วยสีหน้าที่แดงก่ำเช่นกัน ท่าทีเจ้าเล่ห์แสนกล ดูไม่น่ากลัว แต่ทำให้คนดูคิดลึก
“ดูก็ดูแล้ว อีกอย่างเสื้อผ้าของเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย เธอคงไม่ให้เขากระโดดลงน้ำไปอีกหรอกมั้ง”หญิงสาวหน้ากลมที่อยู่ข้างๆพูดขึ้น
หญิงสาวหน้ารูปไข่ฟังแล้วหน้ายิ่งแดงก่ำ เธอกวาดตามองมังกรผงาดของหลินหยาง ใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ ของใหญ่ขนาดนั้น เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“งั้น งั้นคุณก็พายเรือกลับไปใส่เสื้อผ้าแล้วกัน”
หลินหยางนั่งอยู่บนเรือ หยิบพายไม้ไผ่พายกลับ
“จริงสิ ฉันชื่อเผิงจิ้ง นี่คือหยางหวั่น ยังไม่ทราบชื่อผู้มีพระคุณเลยค่ะ”สาวน้อยหน้ากลมลอบมองหลินหยางพลางถามขึ้น
เมื่อเห็นความยาวอันแสนจะเร้าใจของหลินหยาง หัวใจของเผิงจิ้งก็เต้นเร็วและรัวขึ้นมา ตอนที่ทำเรื่องอย่างว่ากับแฟนหนุ่ม มักจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจเสมอ รู้สึกว่าความรู้สึกยังไม่ค่อยเต็ม ของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ยาวพอๆกับมะเขือยาว คงจะป้อนให้เธออิ่มได้มั้ง
“ผมชื่อหลินหยาง อากาศร้อนขนาดนี้พวกคุณมาแช่น้ำหรือ แล้วเรือมันยังดีๆอยู่ มันคว่ำได้ยังไง”หลินหยางตั้งคำถาม
“พวกเราเป็นคนเมืองเจียงหลิง อยู่บ้านว่างๆไม่มีอะไรทำเลยมาเที่ยวที่นี่ พอดีเห็นในสระน้ำมีเรือ พวกเราก็เลยขึ้นมา หลังจากที่ไปกลางสระแล้ว จู่ๆก็เห็นปลาตัวใหญ่ พวกเราอยากจับปลา จับโดนตัวปลาแล้วล่ะ แต่ปลามันดิ้นมากเกินไป ฉันยืนไม่มั่นคงเลยตกลงไป เผิงจิ้งอยากจะช่วยฉัน ก็โดนฉันดึงตกน้ำไปด้วย เรือก็พลิกคว่ำ”หยางหวั่นที่มีใบหน้ารูปไข่ตอบอย่างเขินอาย
พอหลินหยางได้ฟังก็พูดไม่ออก ไม่รู้ว่าสองคนนี้ดวงนี้หรือดวงซวยกันแน่ ปลาตัวโตโดนหยางหวั่นจับเข้าจนได้
“พวกเธอยังเป็นนักเรียนสินะ”หลินหยางถามขึ้น
“อืม พวกเราเป็นเด็กเทคนิคการแพทย์ ปีนี้ปีสามแล้ว”พอพูดถึงโรงเรียนของตัวเอง หยางหวั่นก็รู้สึกภูมิใจ มหาวิทยาลัยเทคนิคการแพทย์ขึ้นชื่อที่สุดในเมืองเจียงหลิงแล้ว
“บังเอิญจังเลย ผมก็เด็กเทคนิคการแพทย์เหมือนกัน โตกว่าพวกคุณปีนึง”
“จริงเหรอคะ บังเอิญจังเลย พวกเราเรียนแพทย์แผนตะวันตกน่ะค่ะ แล้วคุณล่ะคะ”พวกผู้หญิงมักเชื่อในเรื่องบุญสัมพันธ์ พอรู้ว่าหลินหยางเรียนเทคนิคการแพทย์ ก็ดีใจเป็นลิงโลด
“ผมเรียนแพทย์แผนจีนครับ”
หลังจากทั้งสามคนดีใจที่รู้จักกัน เผิงจิ้งจึงถามขึ้นอย่างใคร่รู้“ จริงสิหลินหยาง คุณมาที่ห้องอาบน้ำนี้ได้ไงคะ แต่โชคดีที่วันนี้มีคุณ”
“ผมรู้สึกว่าอากาศมันร้อนเกินไป ก็เลยมาอาบน้ำน่ะ ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกันจริงๆ”หลินหยางเองก็ถอนใจว่าสองคนนี้ดวงดีจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะจู่ๆตนเองอยากมาอาบน้ำ สาวสวยสองคนนี้คงตายวิญญาณสลายไปแล้ว
“คุณก็ไม่รู้จักอาย กลางวันแสกๆยังจะแต่งตัวแบบนี้อีก”เผิงจิ้งค่อนข้างกล้า เจ้าหล่อนคะเนดูความยาวที่ห้อยต่องแต่งของหลินหยาง โดยที่ไม่อาจละสายตาได้
หลินหยางลูบจมูกอย่างเขินอาย โดนรุ่นน้องเห็นเปลือยกายเต็มตาขนาดนี้ อย่าให้บอกเลย ว่าอายแค่ไหน
ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงริมฝั่ง หลินหยางรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า มองดูสองคนที่ตัวเปียกโชก หลินหยางกล่าวว่า“ข้างนอกร้อนขนาดนี้ เข้ามานั่งข้างในก่อนไหม พวกเธอถอดเสื้อผ้าตากไว้ข้างนอกก่อน”
“โอ้โห คุณมีรถด้วย เบนซ์ซะด้วย！”เผิงจิ้งมองรถหรูด้วยตาลุกวาว แววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม
“เหอะๆ เพื่อนให้มาน่ะ ผมจะไปมีปัญญาซื้อรถพรรคนี้ได้ยังไง”หลินหยางยักไหล่“เข้ามานั่งข้างในก่อนไหม”
“ต้องแน่นอน โดนตากแดดจนจะเกรียมอยู่แล้ว เสื้อผ้าถอดแล้วไว้ไหน อีกอย่างเวลาพวกเราถอดเสื้อผ้าคุณจะเฝ้าดูอยู่ข้างๆอย่างนั้นเหรอ”เผิงจิ้งกระพริบตาปริบๆถาม
“เอ่อ……แล้วมันเป็นไงเล่า พวกคุณยังเห็นผมล่อนจ้อนแบบนี้เลย ก็ถือว่าเจ้าท์กัน ไม่ถือว่าขาดทุนหรอกมั้ง”หลินหยางย้อนเข้าให้
“ไปตายเถอะ คุณให้พวกเราดูพวกเราก็ขาดทุนแล้ว ยังอยากดูของพวกเราอีก”หยางหวั่นนิสัยค่อนข้างอนุรักษนิยม พูดด้วยสีหน้าแดงก่ำ แต่ว่าเสื้อผ้าที่เปียกปอนแนบเนื้อขนาดนั้น แสงแดดก็ส่อง ความรู้สึกแบบนี้ช่างลำบากใจเสียจริง
“หรือว่าพวกคุณอยากจะให้ผู้มีพระคุณยืนตากแดดอยู่แบบนี้”หลินหยางอ่อนใจ
“เอาล่ะเอาล่ะ เขาเป็นผู้มีพระคุณ ให้เขาดูหน่อยจะเป็นไรไปเล่า ถือว่าเป็นของขวัญตอบแทนแล้วกัน อีกอย่างไม่มีใครเห็นสักหน่อย”เผิงจิ้งหน้าแดงก่ำ แต่ว่าเสื้อผ้าที่แนบเนื้อนั้นทำให้รู้สึกแย่จริงๆ ต่อหน้าหลินหยาง พวกเธอถอดเสื้อออก เผยให้เห็นยกทรงสีดำขาว
จากการปลดตะขอยกทรง ลูกบอลกลมๆสองลูกก็ทะลักออกมา แต่ไม่ได้ห้อยย้อยลงมา ก็แค่กระเพื่อมเล็กน้อย แต่ยังคงตั้งตรง
หญิงสาวทั้งสองคนสวมกางเกงขาสั้น หลังจากที่เผิงจิ้งถอดกางเกงขาสั้นออก เธอก็ พลอยถอดกางเกงในออกมาด้วย
“หลินหยาง หาที่แขวนให้ฉันหน่อย เดี๋ยวฉันค่อยใส่ ข้างนอกร้อนมาก ฉันขึ้นรถก่อนแล้วกัน หยางหวั่นเร็วหน่อยสิ ข้างนอกร้อนจะตาย”เผิงจิ้งมองหยางหวั่นผู้ที่กำลังร้องเรียกจน หน้าแดงก่ำ
เมื่อเห็นเพื่อนรักของตนเปิดเผยขนาดนี้ หยางหวั่นก็รู้สึกเขินอายในใจ แต่พอเห็นแบบคนแรก เธอเองก็เตรียมใจเอาไว้แล้ว เธอถอดเสื้อเชิ้ตออกมา เผยให้เห็นยกทรงสีฟ้า
เธอทำตามเพื่อนรัก หลังจากที่หยางหวั่นถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้ว หลินหยางก็พยายาม อดกลั้นกิเลสในใจ เขาพยายามพาดเสื้อผ้าของทั้งคู่ไว้ที่กระจกรถ
รถจอดอยู่อีกมุมหนึ่ง ตำแหน่งอยู่ในที่ค่อนข้างลับตา จึงไม่ค่อยกลัวคนเห็นมากนัก พอ เปิดประตูรถหลินหยางก็มุดเข้าไปในรถ
เมื่อหันไปมองสองสาว แววตาของหลินหยางก็เหม่อลอย
ลูกบอลคู่ของหยางหวั่นไม่ค่อยใหญ่ แต่กลมกลึง และคับคุณภาพ เขามองดูเม็ดไข่มุกสี ชมพูสองลูกนั้น หลินหยางใจสั่นไหว สายตามองต่ำลงไป เมื่อมองลอดป่าดงดิบสีดำ ประตู ของผืนนาน้อยสีชมพูปิดสนิทแน่น
จากประสบการณ์ หลินหยางรู้ว่าหยางหวั่นยังเป็นสาวพรหมจรรย์
ส่วนเผิงจิ้งที่หน้ากลมๆนั้น มีลูกบอลสองลูกที่ใหญ่กว่ามาก สูงบอลสองลูกตั้งตรง เด้ง อย่างเป็นจังหวะ เม็ดองุ่นสีม่วงอ่อนสองลูก ราวกับถูกดูดจนช้ำ ส่วนสีของเห็ดหูหนูข้าง ล่างค่อนข้างเข้ม ประตูก็ปิดได้ไม่ค่อยสนิท หลินหยางอุทานเบาๆในใจ ไม่รู้ว่าสัตว์เดรัจฉานตัวไหน ที่ขย้ำสาวสวยจนเละขนาดนี้
แต่ไม่นานหลินหยางก็ปลดปล่อยออกมา นักศึกษาสาวสมัยนี้ โดนขยี้ก็ไม่น้อย พวกที่ดูมีสี ม่วงคล้ำหน่อยๆ เกรงว่าน่าจะโดนคนอื่นกินมาก่อนหน้าแล้ว สวยสดบริสุทธิ์แบบหยาง หวั่นดูท่าจะเหลือน้อยเต็มที
