ซูเปอร์หมอเข็ม / หมอเข็มยอดฝีมือ(NC25+) – บทที่ 275 ฉันเองก็อยากจะเล่นน้ำ

บทที่ 275 ฉันเองก็อยากจะเล่นน้ำ

“เปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน!? รอสักครู่ ให้ฉันคิดหน่อย”

ไป๋เซียนเฉ่าเห็นว่าหลินหยางไม่ได้พูดเล่น ก็เคร่งขรึมขึ้นมา ยืนขึ้นโดนวนไปมาในห้อง ขมวดคิ้วคิดทบทวนไปมา

หลินหยางเห็นแบบนั้น ก็เข้าใจว่าในสมองของไป๋เซียนเฉ่านั้นเริ่มครุ่นคิดแล้ว ไม่ได้รีบร้อนอะไร รอข้อสรุปของเธอ

“คุณอยากจะเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนใหญ่แค่ไหน”ไป๋เซียนเฉ่าอยู่ดีๆก็เอ่ยถาม

หลินหยางพูด “ขนาดเล็กใหญ่ไม่ได้ใส่ใจ แต่ว่ายังไงจะต้องเป็นโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน”

ไป๋เซียนเฉ่าพูด “ขนาดจริงๆแล้วสำคัญมาก ถ้าจะเปิดคลินิกขนาดเล็ก คงจะทำเงินได้ไม่เท่าไหร่ และก็คงจะทำแบรนด์ไม่ได้ ดีที่สุดคือเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ ไม่ทำก็จบ ทำแล้วก็เป็นแบบอย่างตัวอย่างของวงการอุตสาหกรรมนี้”

หลินหยางหัวเราะไม่มีเสียง เข้าใจความคิดหลักของไป๋เซียนเฉ่าว่าทั้งหมดไปอยู่ที่ปัญหาว่าโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจะทำเงินได้ยังไง

เขาครุ่นคิด พูด “อันที่จริงแล้วทำรายได้ไม่ได้สำคัญอะไร ได้ช่วยรักษาคนนั้นเป็นเรื่องแรกสุด”

“คุณนี่ช่างสูงส่งเหลือเกิน แต่ว่าถ้าไม่มีเงิน โรงพยาบาลจะดำเนินกิจการได้อย่างไร? โรงพยาบาลที่ไม่ทำกำไร หรือว่าคุณจะผลาญเงินตัวเองเพื่อดำเนินกิจการไปเรื่อยๆ ฉันไม่ทำธุรกิจที่ขาดทุนหรอก”

หลินหยางยักไหล่พูด “เรื่องทางด้านนี้ให้คุณจัดการละกัน เพียงแค่อยากให้คุณช่วยฉันเปิดโรงพยาบาลขึ้นมา ให้ฉันได้ช่วยตรวจรักษาคนป่วยก็พอแล้ว”

ไป๋เซียนเฉ่าคิด พูดออกมา “คุณรักษาได้ทุกโรค?”

หลินหยางพูด “อาการป่วยทั่วไปสามารถหาหมอคนอื่นมาวินิจฉัยได้ ส่วนฉันก็ดูส่วนที่ทั่วไปรักษาไม่ได้ก็พอแล้ว”

ไป๋เซียนเฉ่ายิ้มแล้วพูด “ถ้าคำพูดนี้ของคุณหลุดออกไป อย่างน้อยคนที่ทำงานกับคุณพวกนั้นคงจะโมโหสุดขีดอดกลั้นจนตายแน่ๆ”

หลินหยางหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรมาก ยังไงเขาก็รู้ตัวเองดี ว่าความสามารถของตัวเองนั้นอยู่ตรงไหนแล้ว แสดงศักยภาพออกมาแทนคำพูดก็ได้แล้ว

หัวเราะ หลินหยางพูด “คุณคิดว่าโรงพยาบาลนี้จะเปิดได้เมื่อไหร่?”

ไป๋เซียนเฉ่ากลอกตาขาว พูด “คุณมองว่าการเปิดโรงพยาบาลมันง่ายนักหรือไง? ความเกี่ยวเนื่องกันมากมายหลายทาง ถึงจะเป็นเทวดา ก็ไม่ใช่ว่าจะมีวิธีเปิดโรงพยาบาลให้คุณเล่นได้ภายในสองสามวันหรอกนะ”

หลินหยางเองก็คิดเช่นนั้น โรงพยาบาลเป็นสิ่งที่อ่อนไหวอย่างมากเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว โดยเฉพาะจะเปิดโรงพยาบาลเอกชนภายในประเทศ ถ้าหากเป็นคลินิกเล็กๆคาดว่าจะง่ายกว่าหน่อย แต่ว่าดูจากน้ำเสียงของไป๋เซียนเฉ่าแล้ว ไม่พอใจอะไรประเภทนั้นแน่ๆ อย่างน้อยน่าจะใช้เวลาและกำลังไม่น้อย

แต่ว่าหลินหยางก็ขี้เกียจที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ พูด “เอาเป็นว่าฉันมีความคิดแบบนี้ ส่วนเรื่องที่เหลือให้คุณเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดแล้วกัน”

“ในบริษัทของฉันเองก็ยังมีเรื่องต้องจัดการเป็นกองนะ! คุณจะเอาแต่สั่งคนอื่นก็ช่างเถอะ ตอนนี้ยังจะเอาเรื่องใหญ่ขนาดนี้มาให้ฉันทำอีก คุณอยากให้ฉันเหนื่อยตายหรือไง?”

หลินหยางหัวเราะ โอบไป๋เซียนเฉ่าไว้ในอ้อมกอด พูดออกมาว่า “คุณเหนื่อยเมื่อไหร่ ฉันจะทำให้คุณผ่อนคลายเอง รับรองว่าคุณจะฟื้นคืนชีพเลือดไหลเวียนดีทันที ฮึกเหิมอย่างเต็มเปี่ยม”

“น่าเกลียด!”

ไป๋เซียนเฉ่าหน้าแดง ถูกคำพูดของหลินหยางแกล้งจนหัวใจเต้นแรงไปหมด

สองคนเกาะกุมนัวเนียกันสักครู่ ไป๋เซียนเฉ่าถึงจะพูดออกมา “งั้นคุณก็ใช้โอกาสนี้ผลิตสินค้าออกมา ช่วงนี้แผงวางสินค้าของบริษัทนั้นใหญ่มาก ถึงแม้ว่าเงินทองจะไหลมาเทมา ในบัญชีเองก็มีเงินอยู่บ้าง แต่ว่าถ้าจะพูดถึงการเปิดโรงพยาบาล นั่นไม่พอแน่นอน”

หลินหยางพูด “คุณเองก็มีเงินใช่ไหม? ไม่ตัดสินใจจะมาร่วมลงทุนกับฉันเหรอ?”

ไป๋เซียนเฉ่ากรอกตาขาวพูด “ฉันเอาสินสอดของฉันมารวมเข้าไปแล้ว ยังจะคิดว่าไม่พออีกเหรอ!”

“ตกลง! งั้นฉันรีบกลับไปทำสินค้าใหม่ออกมาอีกล็อต”หลินหยางพูด พร้อมกับจะก้าวขาออกไป

ไป๋เซียนเฉ่าก็มารั้งเขาเอาไว้ พูดว่า “ช้าก่อน! ฉันกำลังหิว คุณอยู่เป็นกันก่อนนะ?”

หลินหยางพูด “อย่างนั้นออกไปกินข้าวกัน”

“ไม่ต้อง ฉันอยากจะกินที่นี่……”ไป๋เซียนเฉ่าเลียริมฝีปาก น้ำเสียงสั่นนิดหน่อย

หลินหยางฟังออกว่าที่แท้ไป๋เซียนเฉ่าอยากกินไม่ใช่ข้าว แต่เป็นอย่างอื่น พูดอย่างตกตะลึง “ด้านนอกมีคนอยู่ไม่ใช่เหรอ? คุณไม่กลัวว่าเคลื่อนไหวดังไปเหรอ?”

ไป๋เซียนเฉ่าหน้าแดงหูแดงไปหมด พูดเบาๆ “ถึงเวลากินข้าว เวลานี้ด้านนอกไม่มีคนแน่นอน”

ไม่ต้องพูดอะไรอีก หลินหยางและไป๋เซียนเฉ่าอยู่บนโซฟาที่สำนักงาน กอดจูบเกาะเกี่ยวกัน ป้อนไป๋เซียนเฉ่าจนอิ่มหนำสำราญเรียบร้อยแล้ว หลินหยางก็จากไปอย่างหน้าบานระรื่น

หลินหยางกลับมาที่บ้านอยากรีบร้อนไม่หยุดพัก ภายในห้องไม่มีคนเลย โทรศัพท์ไปถามฉีเยนเอ๋อร์ ถึงจะรู้ว่าพวกผู้หญิงร่วมเดินทางไปเดินเล่นด้วยกัน หลินหยางฟังแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก รู้สึกเป็นสุขสงบ

ผ่านไปสักพัก ไป๋เซียนเฉ่าจัดการให้คนนำวัตถุดิบที่จำเป็นของต้นหญ้ากรดน้ำและการทำครีมแผลลายหนึ่งกองและครีมโต้วโค่วส่งมาให้โดยใช้รถบรรทุกคันเล็ก

หลินหยางและพนักงานทั้งหมดนำของทั้งหมดย้ายเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็ทุ่มเททำออกมา

หลังจากที่พลังมังกรและหงส์นั้นเข้าสู่ระดับต้นขั้นที่สองแล้ว หลินหยางทำการผลิตครีมแผลลายและครีมโต้วโค่ว ทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น และที่เห็นได้อย่างชัดเจนนั่นก็คือความกระฉับกระเฉง ประสิทธิภาพในการทำงานนั้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก

แต่ว่า การผลิตครีมแผลลายและครีมโต้วโค่วล็อตใหม่ให้เสร็จนี้ หลินหยางยังจะต้องใช้เวลาถึงสามวันเต็มๆ

หลินหยางเช็ดเหงื่อ ถอนหายใจยาว จากนั้นโทรศัพท์ไปหาไป๋เซียนเฉ่า ให้เขาจัดหาคนมานำสินค้าไปบรรจุขวด ทำการโปรโมท

หลินหยางคำนวณคร่าวๆ ยาที่ตัวเองผลิตขึ้นมาใหม่พวกนี้นั้น อย่างน้อยก็จะเปลี่ยนมาเป็นครีมแผลลายและครีมโต้วโค่วได้ราวๆห้าร้อยขวด ถ้าเอาออกไปวางขาย เปลี่ยนเป็นเงินสด ก็น่าจะได้สองร้อยล้านกว่าๆได้!

นอกจากนี้ หลินหยางเองก็ยังมีกำลังเหลือ ผลิตครีมแผลลายเกรดต่ำจำนวนไม่น้อย แต่ว่ายังไม่ได้เป็นสินค้าที่สมบูรณ์ ยังจำเป็นต้องเอาสินค้าเข้าสู่สายการผลิต ค่อยๆแปรรูปและหลังจากบรรจุหีบห่อถึงจะสามารถโปรโมทได้ แต่ว่าอย่างน้อยก็จะเปลี่ยนมาได้อีกสิบแปดล้าน

เกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ได้ของสามวันนี้ หลินหยางค่อนข้างพอใจอย่างมาก แต่ว่าก็พอว่าตัวเองนั้นลำบากถึงสามวันเต็มๆ เปลี่ยนเป็นคนป่าไปแล้วอย่างรวดเร็ว ร่างกายเหม็นหึ่ง ถอดเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

“เยนเอ๋อร์ คุณว่าหลินหยางเจ้าหมอนี่ ปิดตัวเองอยู่ในห้องสามวันเต็มๆ จะทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”ซินเสี่ยวลื่อและฉีเยนเอ๋อร์ปรากฏตัวอยู่หน้าประตูห้องของหลินหยาง ฟังการเคลื่อนไหวข้างใน

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ทำไมเหรอ ก็แค่สามวันเอง คุณทนไม่ไหวแล้วเหรอ?”ฉีเยนเอ๋อร์หัวเราะกวนโมโหซินเสี่ยวลื่อ บนใบหน้าหัวเราะอย่างคลุมเครือ

ซินเสี่ยวลื่อค้อนฉีเยนเอ๋อร์ พูดว่า “คุณมันเป็นผู้หญิงตายด้าน นี่เป็นเสียงจากใจของคุณจริงๆเหรอ?”

“ฮิฮิ! เมื่อคืนใครนะตอนนอน ตะโกนร้องไม่หยุดในฝัน หลินหยาง อย่า อย่า! อืม?”

“ชิ! แล้วใครกันละที่เอาฉันไปเป็นหลินหยาง จับมั่วซั่วตรงนั้นของคนอื่น! ฉันก็แค่ฝันไปเท่านั้นเอง แต่คุณนั้นลงมือเลยทีเดียว ไม่ใช่ว่าปรารถนามากกว่าฉันอย่างนั้นเหรอ?”

ผู้หญิงสองคนเถียงกันประโยคต่อประโยคอยู่หน้าประตู แต่ว่ายากที่จะรู้แพ้รู้ชนะกันได้ ทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงไปหมด

“เอะ เหมือนว่ามีเสียงน้ำ หลินหยางอยู่ในห้องน้ำ?”ฉีเยนเอ๋อร์เอาหูแนบติดประตูห้อง

“เหมือนว่าจะใช่ หรือว่าในที่สุดก็ทำเสร็จแล้ว?”

“ถ้าอย่างนั้น พวกเราเข้าไปดูกันหน่อยไหม?”ฉีเยนเอ๋อร์กัดริมฝีปาก พูดเสียงต่ำ แต่ว่าในดวงตาเต็มไปด้วยภาพแห่งการหื่นกระหาย เหมือนว่าจะเชื่อมโยงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“เจ้าเด็กหน้าด้าน ฉันว่าคุณอยากที่ใช้โอกาสที่หลินหยางอาบน้ำบุกเข้าจู่โจมใช่ไหม?”

“คุณอย่าบอกฉันนะว่าคุณไม่อยาก ถ้าไม่อยาก งั้นฉันจะเข้าไปเองแล้วนะ!”

“ฮาฮา! คุณคนเดียว จะรับมือกับเขาไหวเหรอ? ช่างเถอะ ในเมื่อเราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ฉันจะช่วยคุณแบ่งเบาหน้าที่ด้วยกันเอง!”

ผู้หญิงสองคนที่ประสบการณ์ในการร่วมรักพร้อมกันกับหลินหยาง ตอนแรกรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก แต่หลังจากได้ลิ้มลองรสชาติแล้ว ก็รู้สึกติดใจ อีกทั้งสองคนนี้ยังเป็นเพื่อนสนิทที่ตัวติดกัน พอตอนที่คิดถึงหลินหยาง ก็จะรู้อยู่แก่ใจโดยไม่ต้องอธิบายอะไรมาก

ผู้หญิงสองคนปรึกษากันเสร็จเรียบร้อย ก็เอากุญแจ ค่อยๆย่องเปิดเข้าไปในห้องของหลินหยาง หลังจากแน่ใจแล้วนะหลินหยางอยู่ในห้องน้ำ ก็รีบถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดอย่างตื่นเต้นและดีใจ เดินเข้าไปในห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อกประตูไว้

ในห้องอาบน้ำไอน้ำอบอ้าว หลินหยางกำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ ปิดตาผ่อนคลาย เพลิดเพลินกับความสบายที่ไม่ได้พบมาเป็นเวลานาน คาดไม่ถึงว่าจะมีร่างกายที่เรียบลื่นอ่อนนุ่มทั้งสองเข้ามาขนาบจากทั้งสองข้าง กระโจนเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเองในเวลาเดียวกัน

และแท่งที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองของตัวเองนั้น ก็ถูกทั้งสองข้างยึดครองทั้งบนทั้งล่าง

หลินหยางจ้องมองอย่างตกตะลึง เห็นซินเสี่ยวลื่อและฉีเยนเอ๋อร์เปลือยเปล่าเอนตัวเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง เหมือนกับกระต่ายขาวตัวน้อยที่น่าสงสาร กำลังรอที่การปลอบโยนของตัวเอง

หลินหยางหัวเราะไม่มีเสียง และก็ไม่ได้พูดมาก ยื่นมือไปโอบกอดผู้หญิงทั้งสองคนทันที

ภายในห้องอาบน้ำ มีเสียงน้ำไหลออกมา ไม่นาน ก็เริ่มมีเสียง**เริ่มแผ่ซ่านออกมาภายในห้อง

“ว้าว! ไอ้บ้ากาม พี่เยนเอ๋อร์ พี่เสี่ยวลื่อ พวกคุณมาเล่นน้ำด้วยกันคิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่เรียกฉัน!?ฉันเองก็อยากเล่นด้วย!”

ขณะที่หลินหยางกำลังเปิดศึกอย่างดุเดือดจะถึงจุดที่รุนแรงที่สุดนั้น มีร่างหนึ่งปรากฏกายออกมาอย่างไม่คาดคิดที่ประตูห้องอาบน้ำ ร้องตะโกนออกมาอย่างประหลาดใจ เริ่มลงมือถอดเสื้อผ้า

คนที่มาคงจะไม่ใช่เสี่ยวชัยหงใช่ไหม?

หลินหยางตกใจจนเกือบจะหยุดมือ รีบหยุดศึกนี้ ฉีเยนเอ๋อร์และซินเสี่ยวลื่อที่ถูกหลินหยางใช้กำลังที่เหลือประคองพลิกตัวอย่างยากลำบาก เข้าไปนอนในอ่างอาบน้ำอย่างไร้เรี่ยวแรง

หลินหยางหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวเอง จากนั้นรีบออกจากห้องอาบน้ำและปิดประตู คว้ามือของเสี่ยวชัยหง “อย่าถอด เกมจบแล้ว คราวหน้าค่อยพาคุณมาเล่นอีกที!”

“ไม่ได้นะ! ไอ้บ้ากาม พี่เยนเอ๋อร์กับพี่เสี่ยวลื่อเหนื่อยแล้วเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย พวกเราไปห้องของฉันกัน คุณไปเล่นกับฉันคนเดียว!”

หลินหยางแววตาหดหู่ ไม่มีใบหน้าที่สั่นไหวอีกต่อไป ดึงเสี่ยวชัยหงกลับเข้าไปในห้องของเธอ

“เสี่ยวชัยหง เชื่อฟังนะ พวกเราครั้งหน้าค่อยมาเล่นน้ำกัน ตอนนี้ฉันจะช่วยรักษาให้คุณก่อน เป็นยังไง?”

“งั้นรักษาเสร็จแล้ว คุณก็มาเล่นเป็นเพื่อนฉันนะ และอีกอย่าง ฉันอยากเล่นแบบที่พวกคุณเล่นกันเมื่อกี้!”เสี่ยวชัยหงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

หลินหยางพูดอะไรไม่ออก ถึงแม้ว่าฉันนั้นจะสนใจที่จะเล่นกับคุณ แต่ก็กลัวว่าแม่ของคุณคงจะไม่ยอม

หลินหยางยิ้มแห้งๆออกมา พูดแบบขอไปทีออกไปกับเสี่ยวชัยหงประโยคหนึ่ง จากนั้นก็แสดงออกอย่างเคร่งขรึม พูดว่า “เสี่ยวชัยหง ตอนนี้ฉันจะเริ่มรักษาคุณแล้วนะ คุณนอนลงก่อน”

“ต้องถอดเสื้อผ้าหรือเปล่า? ”เสี่ยวชัยหงนอนลงไปอย่างว่าง่าย ลงมือถามออกมา

“เรื่องนี้ ก็จำเป็นอยู่เหมือนกัน ถอดออกเถอะ”

หลินหยางลูบจมูก แอบพูดเงียบๆอยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าฉันจงใจจะเอาเปรียบคุณนะ โรคของคุณนี้ ถ้าถูกคั่นด้วยเสื้อผ้าอาจจะรักษาได้ไม่ค่อยดี

เสี่ยวชัยหงไม่ได้คิดอะไร รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเปลือยเปล่า นอนลง ยิ้มอย่างมีความสุขไปที่หลินหยาง

หลินหยางมองเสี่ยวชัยหงด้วยสายตาชื่นอย่างมีเหตุผลอยู่หลายครั้ง จากนั้นก็เก็บกวาดความคิดไร้สาระพวกนั้นออกไป เตรียมตัวที่จะรักษาโรคให้กับเสี่ยวชัยหง

ซูเปอร์หมอเข็ม / หมอเข็มยอดฝีมือ(NC25+)

ซูเปอร์หมอเข็ม / หมอเข็มยอดฝีมือ(NC25+)

Status: Ongoing

หลินหยางได้บทหลงเฟิ่งเจว๋-หนังสือทางการแพทย์ที่สืบทอดจากตระกูล และได้เรียนรู้วิธีรักษาในนั้น วินหนึ่งมีสาวสวยคนหนึ่งมาหาเขาเพื่อจะให้เขารักษาโรคที่ยากจะพูดออกมา เขารักษาให้หายดีแถมยังทำให้รูปร่างของสาวคนนั้นสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น ตั้งแต่นั้นมา สาวๆที่มาหาเขารักษายิ่งเยอะขึ้น…..

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท