ตอนที่ 533 ลดภาระ
‘แต่มันจะง่ายขนาดนี้เชียว?’ ความคิดของหลินหยางกำลังทำสงครามกันอยู่ในสมองของเขาไม่มีฝ่ายใดได้เปรียบเสียเปรียบกันเลย
ค้างคาวตัวจิ๋วที่มีหน้าที่ป้องกันมิให้เหยื่อของผู้เป็นนายหลุดรอดออกไปจากสถานที่แห่งนี้มันจะละเลยงานที่เกิดมาเพื่อมันได้รึหรือบางทีมันอาจจะรู้ตัวแล้วว่าตนเองตกเป็นเป้าหมายของคนกว่าห้าสิบชีวิตที่เตรียมจะเข้ามาโจมตีมันอย่างพร้อมเพรียง
ความคิดแง่ลบของเขากลับมีน้ำหนักมากกว่า เนื่องจากเขาเองก็รู้สรรพคุณของค้างคาวตัวจิ๋ว
เขาไม่ปฏิเสธเลยหากว่าเมืองผู้เริ่มต้นเมืองใดเมืองหนึ่งถูกค้างคาวตัวจิ๋วฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เพียงลำพังแค่ค้างคาวตัวเดียว ด้วยพละกำลังและความเร็วของมันเป็นเลิศอยู่แล้ว
ฉะนั้นจำนวนคนทั้งห้าสิบชีวิตที่ติดตามเข้าร่วมกลุ่มเพื่อจุดมุ่งหมายเดียวกันนี้ย่อมมิสามารถทำให้มันเกรงกลัวจนหนีหน้าหายตาไปได้แน่นอน หากความคิดของเขาถูกต้องละก็มันจะต้องซ่อนตัวอยู่เพื่อรอโอกาศและจังหวะอันเหมาะลอบโจมตีอย่างที่มันถนัดเป็นแน่
เขามิอยากมองโลกในแง่ดีเข้าข้างตนเองมากเกินไป มิฉะนั้นอาจเกิดโศกนาฏกรรมที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นมาก็เป็นได้ เพราะงั้นคิดถึงความเลวร้ายเอาไว้ก่อนเพื่อเตรียมรับมือกับมันดีกว่าสายเกินแก้
ไม่มีใครล่วงรู้อนาคตทั้งอุบัติเหตุและเหตุการณ์มิคาดฝันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
ชู่วว~
หลินหยางส่งเสียงให้สัญญาณความเงียบแก่คนทั้งสองฟากของตน ตอนนี้พวกเขาล้วนยืนนิ่งอยู่กับที่มิได้รุกคืบหน้าไปต่อ
“มองรอบข้างเอาไว้อย่าลดการป้องกัน” หลินหยางกล่าว
ตัวเขาพยายามมองบนล่างซ้ายขวาทั้งยังใช้หูของตนคอยจับเสียงจากเจ้าค้างคาวตัวจิ๋ว เวลาค่อยๆผ่านไปทีละวินาทีอย่างเชื่องช้า ก็ยังมิพบเบาะแสของสัตว์ประหลาดตัวจิ๋วเลยแม้แต่เงา
‘…’ ความคิดของเขายังคงโลดแล่นไปมาในสมอง ท้ายแล้วเขาก็ได้บทสรุปอันยาวนาน หากหยุดเคลื่อนทัพยืนอยู่กับที่เช่นนี้รังแต่จะตกเป็นเป้านิ่งให้แก่ศัตรูของเขาเสียเปล่า
“นายนำคนออกไปก่อน” หลินหยางกล่าวกับชายร่างท้วมซึ่งอยู่ทางด้านขวาของเขา ถึงจะคิดว่าค้างคาวตัวจิ๋วมิได้หนีหายไปไหนยังคอยหลบซ่อนอยู่แต่ก็ไม่มีสิ่งใดมายืนยันความคิดของเขาได้ ฉะนั้นใช้โอกาศที่หาได้ยากยิ่งนี้นำกลุ่มคนทยอยกลับออกไปก่อนย่อมดีกว่าปล่อยเป็นภาระ
อย่างใดผู้ที่ติดตามชายร่างท้วมทั้งยี่สิบห้าคนก็มิค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่สำหรับการต่อสู้อยู่แล้ว มีเพียงชายห้าคนที่ได้เพิ่มสถานะพลังไปยังพอมีคุณค่าอยู่บ้างหากใช้อย่างถูกวิธี
ส่วนอีกห้าคนในทีมของมันนั้นที่เพิ่มสถานะไปยังความเร็ว หลินหยางมิเห็นหนทางที่พวกมันจะสร้างคุณประโยชน์ใดๆได้เลยเมื่อเผชิญการต่อสู้เพราะตัวเขาที่มีความเร็วมากเกินสองเท่าของมนุษย์ยังไม่มั่นใจว่าจะหลบการโจมตีของค้างคาวตัวจิ๋วได้ทัน
ฉะนั้นพวกมันก็คงไม่ต่างจากเด็กทารกที่หาญกล้าท้าประลองกับชายฉกรรจ์วัยกลางคน กลับกันแทนที่จะให้พวกมันอยู่ต่อ สู้ให้กลับออกไปเป็นกลุ่มแรกเพื่อลดภาระเสียดีกว่า
ที่สำคัญหากค้างคาวตัวจิ๋วหลบซ่อนรอโอกาศดั่งที่คิด กลุ่มชายร่างท้วมที่เป็นกลุ่มแรกบุกเบิกหนทางนี้ย่อมต้องถูกโจมตีก่อน…เขาใช้พวกมันเป็นตัวล่อ!!
ตอนที่ 534 หลบหนี
ส่วนคนอีกสิบห้าคนจากแถวของชายร่างท้วมนั้นยิ่งแล้วใหญ่ พวกมันไม่มีค่าสถานะและทักษะพิเศษอะไรเลยที่จะปกป้องตนเองหรือใช้สำหรับต่อสู้ หากเทียบกับเหล่าทีมเด็กจากเมืองของเขาแล้วนับว่าพวกมันมิสามารถเปรียบเทียบได้กับแม้แต่เหล่าเด็กน้อยของเขาที่ผ่านการฝึกอย่างยากลำบากทรหด
หากเป็นช่วงเวลาอื่นพวกมันอาจจะสามารถสร้างประโยชน์ได้ด้วยการใช้แรงงานหรือทำงานจุกจิกเล็กน้อย แต่มิใช่สำหรับสถานการณ์เป็นตายปัจจุบัน
“พวกนายคอยคุ้มกันให้พวกเขาด้วย” หลินหยางกล่าวกับชายผู้มีระดับสี่และแถวของมัน
“ครับ!” ชายผู้มีระดับสี่ตอบรับอย่างแข็งขัน
“ตั้งแต่คนที่สิบห้าเป็นต้นไปสามารถกลับออกไปพร้อมกับกลุ่มของเขาได้เลย” หลินหยางกล่าวกับคนจากกลุ่มของชายผู้มีระดับสี่
พวกมันแทบทุกคนฉีกยิ้มประดับบนใบหน้า เดิมทีพวกมันก็เตรียมใจรับการต่อสู้เตรียมพร้อมการปะทะด้วยร่างกายที่สั่นเทา
แต่ตอนนี้มันคิดไม่ผิดเลยจริงๆที่เข้าร่วมกับหลินหยาง ไม่เพียงแต่ไม่ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงอันตรายแถมพวกมันยังจะได้กลับออกไปเป็นกลุ่มแรกอย่างปลอดภัยโดยไม่ต้องทำงานทำหน้าที่อะไรเลย มิให้พวกมันดีใจได้เยี่ยงไร
ในจำนวนคนเหล่านี้รวมถึงเต๋อหลงชายวัยยี่สิบอันมีช่วงอายุไล่เรี่ยกับหลินหยาง นับเป็นโชคชะตาฟ้าประทานของคนขี้ขลาดอย่างมันที่บังเอิญพบเจอกับหลินหยางในช่วงแรกที่มันแทบจะหิวตายอยู่รอมร่อ
มันยังมิลืมรสชาติอาหารตากแห้งอันห่วยแตกที่หลินหยางมอบให้แก่มันเพื่อประทังชีวิต ตั้งแต่มายังโลกนี้นับว่าเนื้อตากแห้งมื้อนั้นที่ทำให้มันสามารถรอดพ้นจากความหิวโหยมาได้ เรียกได้ว่าเป็นมื้ออาหารที่สำคัญที่สุดยิ่งกว่าอาหารเลิศรสจากโลกเก่าของมันเสียอีก หากมินับเรื่องรสชาติละก็..
และตอนนี้มันกำลังจะได้กลับออกไปเป็นกลุ่มแรก มิต้องถามถึงความรู้สึกของมันตอนนี้หากบัดนี้มิใช่สถานการณ์คับขันมันคงกระโดดโลดเต้นแสดงออกถึงความดีใจเป็นที่สุดไปแล้วเป็นแน่แท้
“จริงหรอพี่หยาง!” ชายร่างท้วมถามย้ำราวกับมันคิดว่าตนเองหูฝาด
“รีบไปอย่าชักช้า อย่าลดการป้องกันคอยระวังรอบข้างไว้ด้วย ตอนนี้พวกเรายังไม่พบตัวค้างคาวตนนั้นเลยแม้แต่เงา แต่ว่ามันต้องแอบอยู่ที่ใดสักแห่งเป็นแน่ หากมิใช่ทางออกตรงนี้ก็คงเป็นเส้นทางที่มุ่งไปยังปากถ้ำ”
“เมื่อผ่านจุดนี้ไปแล้วกลุ่มคนทั้งห้าที่มีค่าสถานะความเร็วให้สลับเปลี่ยนมาป้องกันยังส่วนท้ายของแถว ส่วนด้านหน้าให้นายและชายอีกห้าที่มีพละกำลังสูงรับหน้าที่ปกป้องคนที่้เหลือ ถ้าเกิดเผชิญหน้ากับค้างคาวปกติไม่ว่าจะเยอะมากแค่ไหนพวกนายก็มิควรถอยหลังให้มุ่งหน้าใช้กำลังด้านออกไปเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เมื่อพบกับค้างคาวตัวจิ๋วหากเป็นไปได้ให้หลีกเลี่ยงการปะทะ ใช้ความเร็วสูงสุดวิ่งหนีเอาตัวรอดออกไปให้ได้ ฉะนั้นระวังตัวเอาไว้ด้วย” หลินหยางกล่าวเพื่อย้ำเตือนให้พวกมันคอยระวังภัย
