จำนนรักชายาตัวร้าย – ตอนที่ 104-3 คนโกหก ลงโทษ!
ได้ยินดังนั้นอวี้เฟยเยียนก็หัวเราะเยาะนิดๆ กล่าวว่า
“จะมีใครหลงตัวเองเช่นท่านอีกหรือไม่นะ”
“รีบบอกพี่มาเร็วเข้า! ตกลงเจ้าคิดถึงพี่หรือไม่! หากเจ้าไม่พูดพี่จะใช้หนวดทิ่มเจ้า!”
ซย่าโหวฉิงเทียนโอบกอดอวี้เฟยเยียนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
ช่วงเวลาที่ผ่านมาในหัวสมองเขาเต็มไปด้วยภาพของอวี้เฟยเยียน แม้กระทั่งในฝันก็ยังเป็นดวงหน้างดงามพริ้มเพรา รอยยิ้มและน้ำเสียงหวานใสไพเราะของนาง
จนซย่าโหวฉิงเทียนรู้สึกว่าความรู้สึกที่เขามีต่อนางมิใช่เพียงคำว่า ‘ชอบพอ’ ธรรมดาจะสามารถบรรยายได้ เขาขาดจากนางไม่ได้ เขาอยากที่จะอยู่กับนางไปชั่วนิจนิรันดร์!
เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าในใจของอวี้เฟยเยียนคิดอย่างไร
หากเป็นเขาที่หลงใหลโง่งมอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่นางมิได้รู้สึกแบบเดียวกันเลยแม้แต่น้อยล่ะก็ มันจะน่าเสียดายเพียงไหนกัน! เขาจะต้องผิดหวังและเสียใจมากเป็นแน่
มองดูซย่าโหวฉิงเทียนที่ทำท่าเอาแต่ใจราวกับเด็กน้อย อวี้เฟยเยียนก็เอื้อมมือไปโอบรอบคอเขาเอาไว้
“ฉิงเทียน ข้าคิดถึงเจ้า!”
ว่าแล้วอวี้เฟยเยียนก็กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ในสมอง ในหัวใจของข้าล้วนมีแต่เจ้า!”
“เจ้าคิดถึงพี่เช่นเดียวกับที่พี่คิดถึงเจ้าใช่หรือไม่” ซย่าโหวฉิงเทียนรุกถามต่อ เพียงประโยคเดียวก็แสดงออกความคิดอ่านที่แท้จริงของซย่าโหวฉิงเทียนออกมา
อวี้เฟยเยียนได้ยินก็ยิ้มล้อเลียนซย่าโหวฉิงเทียน
“ที่แท้แล้วท่านคิดถึงข้ามากคิดถึงมากเลยสิท่า!”
ถูกแมวน้อยหัวเราะล้อเลียน ทว่าซย่าโหวฉิงเทียนกลับทำสีหน้าเคร่งขรึม
“พี่คิดถึงเจ้ามาก มากถึงมากที่สุด! มากกว่ามากอีกเป็นร้อยเท่า! ไม่สิ เป็นพันเท่า!”
ซย่าโหวฉิงเทียนกล่าวด้วยความมั่นใจ ความขึงขังจริงจังของเขาทำให้อวี้เฟยเยียนมีความสุขยิ่งนัก
เช่นนี้ก็ได้ด้วยหรือ
เมื่อได้รู้ว่าช่วงเวลาที่ห่างกันซย่าโหวฉิงเทียนคิดถึงคะนึงหานางอย่างมากเช่นเดียวกัน อวี้เฟยเยียนก็พึงพอใจยิ่งนัก มิใช่ว่าให้นางเอาแต่คิดคำนึงหาเขาเพียงฝ่ายเดียว แต่เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องฆ่าฟันเท่านั้น!
เรียนรู้ที่จะคิดถึง ครั้งนี้นับว่าซย่าโหวฉิงเทียนมีความก้าวหน้า!
การพบกันหลังจากห่างไกลกันในช่วงเวลาสั้นๆ นำมาซึ่งผลลัพธ์นั่นก็คือ ซย่าโหวฉิงเทียนหน้าด้านหน้าทนเอาแต่ร่ำร้องจะให้อวี้เฟยเยียนถูหลังให้เขาท่าเดียว
โดยซย่าโหวฉิงเทียนถึงกับเอ่ยปากว่า หากอวี้เฟยเยียนไม่ช่วยถูหลังให้กับเขาละก็ เขาจะไม่อาบน้ำตลอดไป เขาจะทำให้กลิ่นอายความเป็นผู้ชายที่ติดตัวเขาเข้มข้นมากยิ่งขึ้น!
ซึ่งอวี้เฟยเยียนถึงกับพูดไม่ออก
แล้วไอ้ความรักสะอาดของท่านเล่า
ใครๆ ต่างก็บอกว่าหลินเจียงอ๋องรักความสะอาดอย่างยิ่งมิใช่หรือ
“อากาศร้อน หากไม่อาบน้ำล่ะก็ ท่านไม่ทรมานหรืออย่างไร”
ทว่าครั้งนี้ซย่าโหวฉิงเทียนกลับตัดสินใจแน่วแน่ หลังเขายืนหยัดมาหนึ่งวันเต็ม ในที่สุดอวี้เฟยเยียนก็เป็นฝ่ายยกธงขาวยอมแพ้
ยังดีที่ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองอยู่ในวังหลวงแห่งแคว้นฉินจื้อแล้ว ดังนั้นจึงมีทั้งห้องอาบน้ำขนาดมหึมาและน้ำที่พร้อมจะสนองให้ได้อย่างเต็มที่
กระทั่งซย่าโหวฉิงเทียนโถมร่างเข้าใส่อ่างน้ำอุ่น อวี้เฟยเยียนถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ทั้งๆ ที่อายุอานามก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว แต่เหตุใดกลับทำตัวคล้ายเด็กน้อยขึ้นไปทุกวัน
ไม่ทันทีนางจะได้วิเคราะห์ว่าที่ซย่าโหวฉิงเทียนแสดงออกมานั้นว่าผิดแผกไปจากปกติหรือไม่ ร่างของนางก็ถูกเรี่ยวแรงมหาศาลเหนี่ยวรั้งลงไปในน้ำเสียแล้ว
“แค่กๆ!”
สำลักน้ำเข้าไปอึกใหญ่ก่อนที่อวี้เฟยเยียนจะโผล่พ้นขึ้นเหนือน้ำ นางจึงถลึงตาจ้องหน้าตัวต้นเหตุอย่างซย่าโหวฉิงเทียนเขม็ง
ไม่ต้องรอให้นางเรียกขาน ซย่าโหวฉิงเทียนก็ทำตัวราวกับปลาก็ไม่ปาน ว่ายน้ำเข้าไปหานางที่ข้างกายแล้วใช้จุมพิตลึกซึ้งปิดริมฝีปากนางเอาไว้
แม่เจ้า…
มิใช่พูดกันชัดเจนแล้วหรือว่าแค่ถูหลังเท่านั้น เหตุใดถึงกลายเป็นนกยวนยางเคียงคู่ไปได้นะ อวี้เฟยเยียนยังไม่ทันได้ทำความเข้าใจก็ถูกจูบจนหูตาอื้ออึง หัวสมองว่างเปล่าไปหมด
จนในที่สุดเมื่อนางได้สูดหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปนั่นเอง นางจึงเพิ่งค้นพบว่า หมอนี่ลอกคราบนางไปกว่าครึ่ง ตอนนี้บนร่างนางเหลือเพียงชุดชั้นในและกางเกงชั้นในเท่านั้นเอง
“เดี๋ยว! ท่านกำลังทำอะไร!”
เห็นซย่าโหวฉิงเทียนใช้สายตาอยากรู้อยากเห็นมองสำรวจสิ่งที่นางสวมใส่อยู่ อวี้เฟยเยียนก็ตกใจจนถลึงตาโตแล้วกระเถิบถอยห่างออกไปไกล
“เจ้าสวมอะไรน่ะ”
ซย่าโหวฉิงเทียนกล่าวตั้งคำถาม
เอี๊ยมตัวน้อยและกางเกงขายาวของอวี้เฟยเยียนไปอยู่เสียที่ไหนกัน
เหตุไฉนถึงได้กลายเป็นชุดที่แปลกประหลาดหายากเช่นนี้…
แต่มันก็ดูสวยดีทีเดียว!
ส่วนบนเศษผ้าสีชมพูสองชิ้นห่อหุ้มกระต่ายน้อยเอาไว้ ลวดลายจับจีบเป็นครึ่งวงกลมเว้าลงไป มองดูแล้วทำให้เลือดในกายของเขาสูบฉีดแล่นพล่าน
ยังมีส่วนล่างเศษผ้าสามเหลี่ยม ที่ปกปิดน้องสาวน้อยๆ ของนางเอาได้พอดิบพอดี
เรือนร่างที่เดิมทีซุกซ่อนความเปล่งปลั่งสาวสะพรั่งของนาง ถูกจ้องมองอย่างโจ่งแจ้ง ไม่มีปิดบังเลยแม้แต่น้อย วินาทีนั้นทำเอาซย่าโหวฉิงเทียนถึงกับรู้สึกว่าอากาศเร่าร้อนขึ้นมาฉับพลัน
แต่เขาหารู้ไม่ว่า เป็นเพราะว่าอากาศร้อนนี่แหละ อวี้เฟยเยียนถึงได้เชิญช่างมาตัดเย็บชุดชั้นในเอาไว้ตั้งหลายชุดโดยใช้ชุดบิกีนีในยุคสมัยของนางในชาติปางก่อนเป็นต้นแบบ
เพิ่งจะได้สวมใส่ ซย่าโหวฉิงเทียนก็กลับมาพอดี
มาเร็วยังมิสู้มาด้วยความบังเอิญจริงๆ นะ!
“ท่าน อย่าเข้ามานะ!”
จากสายตาที่ร้อนแรงของซย่าโหวฉิงเทียน อวี้เฟยเยียนถึงกับมองเห็นภาพจิ้งจอกผู้หิวโหยเลยทีเดียว
พี่ชายท่านนี้ ถึงแม้ว่าพี่สาวอยากกลืนกินเจ้าใจจะขาด แต่เหตุการณ์ฉับพลันทันด่วน ทั้งยังในน้ำอีกด้วย มันช่างไม่สวยงามเอาเสียเลย
อวี้เฟยเยียนรีบแหวกว่ายหนีไปที่บริเวณบันไดหยกในเร็วพลัน
หญิงสาวผิวขาวเนียนละเอียด เรียวขายาวกำลังตีขาแหวกว่ายในสายน้ำ หยาดน้ำสาดกระเซ็นเป็นวงกว้างราวกับมัจฉาสีเงิน ที่กำลังแหวกว่ายออกจากหัวใจของซย่าโหวฉิงเทียน
นางหลบหลีก เขาไล่ตาม!
ห่างจากบันไดหยกอีกเพียงขั้นเดียว ข้อเท้าของอวี้เฟยเยียนก็ถูกซย่าโหวฉิงเทียนคว้าเอาไว้ได้
“แมวน้อย อย่าเพิ่งไป…”
เสียงซย่าโหวฉิงเทียนที่เดิมทีจะต้องเสียงดังฟังชัด ทว่าในตอนนี้กลับเจือไว้ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
หากมองจากมุมของเขา ก็จะสามารถมองเห็นแก้มก้นน้อยๆ ที่โด่งขึ้นของอวี้เฟยเยียนได้อย่างชัดเจน วินาทีนั้น ไฟปรารถนาร้อนแรงลุกโชนอยู่ในร่างกายซย่าโหวฉิงเทียน
เสียงเรียกร้องสัตว์ร้ายในร่างเขาร้องตะโกนดังกึกก้อง
กินนางเข้าไปเสีย! กินนางเสียเถอะ!
ไม่ได้!
ซย่าโหวฉิงเทียนสะบัดหัวไปมาอย่างรุนแรงเพื่อไล่ความคิดนั้น
ตอนนี้ไม่ได้!
แมวน้อยยังเป็นเพียงปรมาจารย์เท่านั้น ยังมิอาจฝึกร่วมได้!
อีกทั้งแมวน้อยยังเด็กเกินไปที่จะมีไอ้เด็กเปรต เด็กเปรตน้อยน่ารำคาญที่สุด!
ไม่เอาเด็กเปรต…
ซย่าโหวฉิงเทียนหลับตาลงแล้วท่องเอาไว้ในใจคนเดียว
กระทั่งเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ซย่าโหวฉิงเทียนก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จนอวี้เฟยเยียนเริ่มที่จะเบื่อหน่าย นางจึงหันกลับไปมอง ก็พบว่าซย่าโหวฉิงเทียนยังอยู่ในน้ำเช่นเดิม เขากำลังหลับตาปากก็พร่ำสวดอะไรบางอย่างราวกับหลวงจีนที่กำลังสวดภาวนาอย่างไรอย่างนั้น
ดีนี่นา!
เดินทีนางยังคิดว่าเกมไล่ล่าครั้งนี้ ภายหลังจะกลายเป็นหนังรักไปเสียแล้ว
สุดท้าย พระเอกของเรื่องดันไม่ให้ความร่วมมือเสียนี่!
สิ้นเปลืองชุดบิกินี่สีชมพูแสนสวยชุดนี้ของนางจริงๆ เลย!
ผู้หญิงมักจะสับสนทั้งยังขัดแย้งในตัวเองเช่นนี้เสมอ อวี้เฟยเยียนก็เช่นเดียวกัน
หากซย่าโหวฉิงเทียนทำอะไรขึ้นมาจริงๆ นางก็คงตื่นกลัวราวกับกระต่ายน้อยก็ไม่ปานเป็นแน่ แต่หากรอจนกระทั่งเขามาเป็นสามีนางเสียก่อนละก็ นางกลับรู้สึกเสียใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น
กระทั่งอวี้เฟยเยียนกลับมาอยู่ที่ข้างกายซย่าโหวฉิงเทียน เขาลืมตาขึ้น แววตากลับแววใสเป็นประกาย
“มา ถูหลังให้พี่ที!”
