ตอนที่83 มีบางคนหึง
เป็นลั่วนิ่งจ้องเขา เห็นใบหน้าเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ริมฝีปากบางอันเซ็กซี่ค่อยๆใกล้เข้ามา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจของเวินลั่วฉิงสั้นกระชับ จังหวะการเต้นของ หัวใจก็เร็วขึ้นจนไม่สามารถควบคุมได้ เขาคงไม่ได้คิด เข้าหอกับเธอจริงหรอกใช่ไหม จะบอกว่า เขาหล่อ รูปร่างก็ดี ถึงเธอจะไม่ใช่พวกที่
หลงใหลใน รูปร่างภายนอก ” แต่ว่าใครบ้างไม่ชอบมอง
ของสวยๆงามๆ พูดตามตรง เขาเช่นนี้ช่างล่อตาล่อใจ
ชะมัด.. แต่ว่า เธอตระหนักถึงอันตรายของเขาดี เธอรู้ว่าด้วย อารมณ์ของเขาแล้ว เธอรู้ถ้าหากว่าทั้งสองพัวพันกัน โดยไม่ควรล่ะก็ พอถึงเวลาขึ้นมาเธอก็จากเขาไป
ลำบาก
ดังนั้น จะทำอย่างนี้ไม่ได้ ไม่ได้เป็นอันขาด แต่ว่า แล้วเธอจะหยุดมันอย่างไรล่ะ
ณ ขณะนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
“โทรศัพท์ฉัน” เป็นลั่วนิ่งได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัว
เอง เธอจึงพยายามออกแรงผลักเย่ซื้อเฉินออกไป เวินลั่วฉิงไม่ได้มองเย่ซื้อเฉินอีกต่อไป ว่าตามจริง ตอน
โทรมาได้เวลาเหมาะเสียจริง
นี้เธอไม่กล้าจ้องเขา เธอรีบพลิกตัวไป เพื่อหยิบ
โทรศัพท์ที่ข้างเตียง
เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์ ตัวเธอก็แข็งที่อ เธอเอียงหลบไปด้านข้างเล็กน้อยก่อนจะรับสาย เย่ซื้อเฉินถูกเธอผลักออก สีหน้าเขาก็เครียดจนดูน่า กลัว ตอนที่เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สายตาเขาเหลือบ ไปเห็นบนหน้าจอปรากฏชื่อว่า รุ่นพี่-
รุ่นพี่รี
รุ่นพี่อะไรกัน
พอเห็นเธอเอียงตัวไปรับสาย สายตาเย่ซื้อเฉินก็ค่อยๆ
หรี่ลง
“ฉิงฉิง” เมื่อเวินลั่วฉิงรับสาย เสียงชายหนุ่มที่ปลาย
สายก็ลอดผ่านเข้ามา
“อื้อ” เพราะว่าเย่ซือเฉินอยู่ข้างๆ เวินลั่วฉิงได้แต่ตอบ %3D อย่างแผ่วเบา และไม่ได้พูดอะไรมาก รุ่นพี่อะไรช่างลึืบลับ มีเรื่องอะไรเป็นความลับนักหนา
เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะลุกจากเตียงไป ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์เมื่อครู่ เธอคงไม่รับสายรุ่น พี่ต่อหน้าเย่ซื้อเฉินแน่
แต่พอรับ ตอนนี้ก็วางไม่ได้แล้ว
“โทรหาคุณดึกขนาดนี้ รบกวนคุณนอนหลับรึเปล่า” เสียงที่ปลายสายฟังดูอ่อนโยนขึ้นมา
เงินลั่วชิงเมื่อได้ยินคำพูดเขา เธอก็นึกถึงฉากเมื่อครู่ นึกถึงเรื่องที่เย่ซือเฉินทำกับเธอ สีหน้าเธอก็แดงขึ้นมา อย่างควบคุมไม่ได้ เยซื้อเฉินพิงเตียง นัยน์ตาทั้งคู่จับจ้องไปที่เธอ เมื่อเห็น
เธอจงใจลงจากเตียง ดวงตาอันโค้งมนของเขาก็เยือก
เย็นลงหลายส่วน
ตอนนี้ เห็นหน้าเธออยู่ๆก็แดงขึ้นมา สายตาเขาเยือกเย็นขึ้นจนสุดขั้ว ความโกรธแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง ลมหายใจอันอันตรายจนเกือบทำคนหายใจไม่ออก เมื่อครู่ที่เขาปฏิบัติต่อเธอ ก็ไม่เห็นว่าเธอจะหน้าแดง แต่พอตอนนี้คุยโทรศัพท์กับไอ้รุ่นพี่ หน้าเธอกลับแดง ขึ้นมา
เธอหน้าแดงอะไรกัน
“เปล่านี่” เวินลั่วฉิงไม่ได้มองเย่ซือเฉิน แต่เธอก็รู้สึกได้ ถึงสายตาดั่งคันธนูที่พุ่งตรงมา ไม่รู้ทำไม จู่ๆเธอก็รู้สึก ขาอ่อนขึ้นมา น้ำเสียงล่องลอย
เมื่อได้ยินเสียงอันอบอุ่นและแผ่วเบาของเธอ นัยน์ตา เยซื้อเฉินก็ค่อยๆหรี่ลง.
เธอก็เหลือเกินจริงๆ เขาแต่งงานกับเธอมาตั้งนานแล้ว เวลาคุยกับเขาก็ไม่เห็นทำเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างนี้ ตอนนี้คุยกับไอ้รุ่นพี่กลับทำเสียงอ่อนขนาดนี้ เยซื้อเฉินไม่ขยับ และไม่ได้พูดอะไร เธอแค่มองเขาไป
เป็นลั่วนิ่งก้าวเท้าไป มุ่งหน้าไปทางระเบียง
เช่นนั้น “ฉิงฉิง เด็กสองคนนั้นกลับไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง คุ้น เคยแล้วหรือยัง” เสียงชายหนุ่มที่ปลายสายนั้นยังคง นุ่มนวลและอ่อนโยน
“ก็ดี ไม่ต้องเป็นห่วง” เวินลั่วฉิงตอบกลับด้วยเสียงแผ่ว เบา
มุมปากเย่ซื้อเฉินดูเหมือนจะแสยะยิ้มออกมา ก็ดี ไม่ ต้องเป็นห่วงรี ฟังดูเอาเถอะ ดูเหมือนรุ่นพี่คนนี้ช่วงเป็น ห่วงเป็นใยเธอเหลือเกินนะ
ห่วงขนาดไหน ขนาดที่โทรหาเธอกลางดึกกลางดื่น นี่มันก็ตีสองเข้าไปแล้ว
“ถ้าไม่มีอะไร ฉันวางก่อนนะ” เป็นลั่วฉิงคิด ถ้าหากว่า รุ่นพี่ไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไร เธอก็จะวางก่อน คุยกับ รุ่นพี่ตอนที่มีเย่ชือเฉินกำลังจับตามองอยู่อย่างนี้ เธอ รู้สึกเกร็งมาก
“” ชายที่ปลายสายนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ได้ คุณไปพัก ผ่อนก่อน ส่วนเรื่องรายละเอียดผมจะส่งอีเมล์ให้คุณ ไว้คุณว่างเมื่อไหร่ค่อยเช็คดู”
“โอเค” เป็นลั่วนิ่งได้ยินเช่นนี้ก็รู้แล้วว่าเขามีธุระอะไร จริงๆ แต่ว่าด้วยสถานการณ์ตอนนี้ยังไม่สะดวกคุยราย ละเอียด พูดมากไปเยซื้อเฉินต้องสังเกตเห็นความผิด ปกติแน่
สถานะของรุ่นพี่นั้นพิเศษ ตัวตนของเธอก็พิเศษเช่น
กัน!
เป็นลั่วนิ่งวางสายไป เธอลอบถอนหายใจ เมื่อนึกถึงว่า เยซื้อเฉินยังอยู่บนเตียง เธอก็เริ่มมีอาการปวดหัวขึ้นมา เธอรู้ดีกว่าเย่ซื้อเฉินไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น แต่ก็จะ
ให้ทำอย่างไรล่ะ!
เป็นลั่วนิ่งหมุนตัว เมื่อต้องเผชิญกับใบหน้าอันเคร่งขรึม ดำทะมึนของเย่ซื้อเฉิน เธอก็ต้องแอบพ่นลมออกทาง ปากอีกครั้ง
“ใครโทรมา ทำไมต้องทำลับๆล่อๆด้วย” เย่ซือเฉินจ้อง เธอ แสงเย็นวาบดูเหมือนจะจางลงเมื่อเขาหรี่ตา แต่น้ำ เสียงนั้นกลับทำเอาคนขนหัวลุก
ยิ่งน้ำเสียงที่พูดคำว่าหลบๆซ่อนๆด้วยแล้วนั้นยิ่งไปกัน ใหญ่ฟังคำของเขาแล้ว นัยน์ตาเป็นถั่วนิ่งก็เปล่งประกาย ข้อ ตกลงของพวกเขานั้นระบุไว้อย่างชัดเจน ว่าต้อง เคารพความเป็นส่วนตัวของอีกฝ่าย นั่นหมายความว่า เธอสามารถใช้คำพูดเหล่านั้นมาต่อกรกับเขาได้ แต่ว่า ในตอนนี้คำพูดเหล่านั้น เธอกลับไม่ได้พูดมัน
ออกมา
แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่กลัวใครหน้าไหน แต่ทำไมตอน ที่เผชิญหน้ากับเขา ถึงกลับกลัวเสียได้ พอเห็นว่าเธอไม่ตอบ นัยน์ตาเย่ซือเฉินก็เย็นวาบอีก หลายขุม ะ นั้น ทำไมเธอถึงได้ไม่ยอมบอกอะไรเขาเลยทั้ง
สำหรับเธอแล้วรุ่นพี่สำคัญขนาดนั้นเลย เห็นเธออยู่ที่ไกลห่าง เย่ซือเฉินก็ถอนใจ ทำไมถึงคิด อยากจะบีบคอเธอให้ตายไปซะเลยตอนนี้
“มานี่” เย่ซื้อเฉินพยายามรักษาความสงบของตนเอง เอาไว้ พยายามสะกดกลั้นความอยากจะที่จะบีบคอ
เธอ
เงินลั่วชิงเห็นเขาเช่นนั้น ใจเธอก็สั่นเทา เขาที่เป็นแบบ นี้ช่างน่ากลัวมาก อันตรายอย่างยิ่ง ไม่รู้ที่ผ่านมาเธอ
รอดมาได้อย่างไร
แต่ว่าเป็นลั่วชิงรู้ถ้าหากว่าเธอรอดไปไม่ได้ สถานการณ์จะยิ่งแย่ไปกว่านี้
ดังนั้น เวินลั่วฉิงจึงได้ขยับเขยื้อนฝีเท้า มุ่งไปที่เตียง แต่ว่า เธอเยื้องกรายไปอย่างเชื่องช้า ช้ามาก ซื้อเฉินเห็นเธอนวยนารถเช่นนี้ เขาก็แอบกัดฟัน ความเร็วเท่าหอยทาก กะจะเดินถึงพรุ่งนี้หรืออย่างไรทันใดนั้นเยซูเฉินก็ลุกขึ้น เขาคิดว่าจะเดินไปอุ้มเธอ มา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะถูกเธอแหย่จนเป็นบ้าแน่ แต่ว่าในตอนนี้ อยู่ๆโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นมา การกระทำ ของเยซือเฉินหยุดนิ่ง เขาหยิบโทรศัพท์มาดู เมื่อเห็น หน้าจอ นัยน์ตาทั้งคู่ของก็หรี่ลงอีกครั้ง-พี่ใหญ่โทรมา!
