ในอดีต เขารู้สึกว่าหัวหน้าเป็นคนมองการณ์ไกล ทุกวิธีการที่ตัดสินใจแล้วล้วนก้าวเดินก่อนผู้อื่นเสมอ
เขาเคยพูดหยอกล้อว่าหัวหน้าเป็นคนสามารถล่วงรู้เหตุการณ์อนาคตได้แบบไม่ต้องทำนาย เพียงแต่หลายปีนี้หัวหน้าคิดแต่จะตามหาคุณนายอยู่อย่างนั้น ทำให้เขาเกือบลืมความสามารถก่อนหน้านี้ของหัวหน้าไปแล้ว
“หัวหน้าครับ ผมจะให้คนไปหาเดี๋ยวนี้ครับ”ผู้ดูแลจ้งรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายกะทันหัน จากแค่พูดพล่อยๆ ตอนนี้กลับทำให้เขามีความหวังมากขึ้นกว่าเดิม
หัวหน้าไม่ใช้คนฟั่นเฟือน บัดนี้หัวหน้าก็ไม่ได้พูดเรื่อยเปื่อย คงจะมีเจ้าหญิงน้อยจริงๆ！！
หากเป็นเช่นนั้นก็จะดีเยี่ยมเลย！！
“อืม มีเบาะแสเมื่อไหร่ก็รีบมารายงานผมเลย”ซ่างกวนหงพอใจกับท่าทางของผู้ดูแลจ้ง เขาไม่ได้รู้สึกไม่เหมาะสมต่อเรื่องที่ตัดสินใจเมื่อสักครู่นี้เลย
“หัวหน้าไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ ผมจะไปบอกอะเหลียงเดี๋ยวนี้เลยครับ พวกเราเริ่มตามหาที่เมืองAก่อนนะครับ หากไม่เจอ พวกเราค่อยไปหาที่อื่นนะครับ”ทันใดนั้นผู้ดูแลจ้งก็มีเป้าหมายกะทันหัน รู้สึกว่าตัวเองกลับมากระปรี้กระเปร่าเฉกเช่นตอนอายุยี่สิบกว่าปีอีกครั้ง บัดนี้หัวใจเขาพองโตเป็นพิเศษ：“อำนาจองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราขจัดขจายไปทั่วโลก ต้องหาเจ้าหญิงน้อยเจอแน่ๆครับ”
ไม่มีข้อมูลสำหรับการตามหาคุณนาย เวลาตามหาจึงยากเย็นแสนเข็ญราวกับงมเข็มในมหาสมุทร แต่เจ้าหญิงน้อยไม่เหมือนกัน
หากมีเจ้าหญิงน้อยจริงๆ เจ้าหญิงเป็นลูกสาวของหัวหน้า มีความสัมพันธ์ทางสายสายเลือด พอตรวจดีเอ็นเอทุกอย่างก็กระจ่างหมดเปลือกแล้ว
อำนาจองค์กรโกสต์ซิตี้แผ่รัศมีไปทั่วทุกมุมโลก หากไม่เจอจริงๆก็นำผู้หญิงที่เข้าข่ายมีตรวจ DNAให้หมดก็สิ้นเรื่อง
เขาไม่เชื่อว่าจะหาตัวเจ้าหญิงน้อยไม่เจอ！！
แน่นอน ผู้ดูแลจ้งยังรู้สึกว่าระหว่างนี้ยังหาผู้ชายที่ตรงตามลักษณะมาตรวจDNAอีกทาง เพราะหากไม่ใช่เจ้าหญิงน้อยขึ้นมาก็ต้องเป็นเจ้าชาย？
“อะจ้ง พวกเราควรนึกถึงจุดนี้ตั้งนานแล้ว”มุมปากซ่างกวนหงยกขึ้นเล็กน้อย รูปเรเดียนอันน้อยนิดนี้เจือความตื่นเต้นดีใจไว้อย่างเด่นชัด หากนึกถึงแต่แรกคงตามหาเธอเจอแล้วละ
“ครับ เป็นความบกพร่องของผมเองครับ”ผู้ดูแลจ้งชะงัก อารมณ์ซับซ้อนเล็กน้อย หลายปีมานี้แม้แต่เงาคุณนายยังหาไม่เจอ แล้วจะไปคิดถึงเรื่องลูกได้อย่างไร？
เป็นเพราะเมื่อกี้เขากลัวหัวหน้าคิดสั้นจึงเกิดความคิดนี้ขึ้นมา
คาดไม่ถึงว่าด้วยความคิดจากสถานการณ์บีบบังคับ จะทำให้เป็นจุดเปลี่ยนในการพบเจอแสงสว่างจากเงามืดอย่างน่าอัศจรรย์ใจ
บัดนี้ซ่างกวนหงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่ตั้งมั่นจะยืนอยู่ท่าเดียวแล้ว เขายอมกลับเข้าห้องตัวเองแล้ว
เขาจะพักผ่อนเยอะ ฟื้นบำรุงร่างกายให้แข็งแรง เพื่อจะได้เจอหน้าลูกสาวอย่างมีชีวิตชีวา
ไม่รู้เพราะเหตุใด บัดนี้หัวใจเขามั่นใจเหลือหลายว่าเขามีลูกสาวจริงๆ
ช่างแปลกประหลาดจนเหลือเชื่อ แต่เขามั่นใจว่าไม่ผิด ไม่มีทางผิดคาดเป็นอันขาด
“อะไรนะครับ？หาเจ้าหญิงน้อย？”อะเหลียงได้รับคำสั่งก็ตะลึงงัน แม้แต่เงาคุณนายยังหาไม่เจอ แล้วจะไปหาเจ้าหญิงได้จากไหนกัน？
“ผู้ดูแลจ้ง คุณฝันลมๆแล้งๆหรือเปล่าครับ？คุณแน่ใจนะครับว่ามีเจ้าหญิงจริงๆ？คุณได้ข่าวมาจากไหนครับ ทำไมผมไม่รู้เลยครับ”อะเหลียงรู้สึกช็อก ตามไม่ทันไปชั่วขณะ เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เกินจริงไปมากแล้ว
“หัวหน้าเป็นคนบอกเอง”เวลานี้ผู้ดูแลจ้งไม่มีความสงสัยใดๆทั้งสิ้น เขาเชื่อมั่นในตัวหัวหน้า ในเมื่อหัวหน้าแน่ใจว่ามีเจ้าหญิงน้อย งั้นก็ต้องมีเจ้าหญิงน้อยเป็นแน่
“หัวหน้าบอก？”อะเหลียงกระตุกมุมปากแรงๆ：“ผู้ดูแลจ้ง คุณมั่นใจหรือเปล่าว่าตอนนี้หัวหน้ามีสติอยู่？ขนาดพลังอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา ออกตามหาคนคนหนึ่งมายาวนานถึงยี่สิบห้าปี แต่ก็ไม่มีข่าวคราวสักอย่าง คุณแน่ใจหรือเปล่าว่าคนผู้นี้มีตัวตนจริงๆ？”
อะเหลียงเคยสงสัยเช่นนี้มาก่อน เพียงแต่ไม่กล้าพูดเฉยๆ ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งยังให้เขาไปตามหาเจ้าหญิงน้อย ซึ่งเป็นความคิดเพ้อฝันที่ไม่เป็นเอาเสียเลย？
เขารู้สึกว่าหัวหน้าจินตนาการเรื่องคุณนายขึ้นมาเอง แล้วจะมีเจ้าหญิงได้อย่างไร
“หัวหน้ามีสติมาก ไม่เคยมีสติเท่านี้ในช่วงยี่สิบกว่าปีนี้เลย ดังนั้นไม่ต้องสงสัยในคำพูดของหัวหน้า”ผู้ดูแลจ้งมองไปยังอะเหลียงด้วยสีหน้าไม่พอใจ สำหรับผู้ดูแลจ้งคำพูดของหัวหน้าถูกเสมอ เขาไม่อนุญาตให้ใครบังอาจสงสัยเด็ดขาด
ยิ่งไปกว่านั้นเขามั่นใจยิ่งนักว่าครั้งนี้หัวหน้ามีสติมากๆ มีเหตุผลที่สุด ดังนั้นเรื่องนี้ไม่ผิดแน่
“หัวหน้าได้ข่าวเจ้าหญิงน้อยจากไหนครับ？”อะเหลียงเห็นผู้ดูแลจ้งกล่าวอย่างมั่นใจขนาดนี้ รู้สึกตกใจเล็กน้อย หรือหัวหน้าได้ข่าวอะไรมาหรือเปล่า？
“หัวหน้ามีวิธีการของหัวหน้า นายไปตามหาตามคำสั่งของหัวหน้าก็พอ ทำไมพูดไร้สาระมากขนาดนี้”ผู้ดูแลจ้งนึกถึงเรื่อง เขาพูดส่งเดชไปงั้นๆ จากนั้นหัวหน้าก็มั่นใจว่ามีเจ้าหญิงอยู่จริง ซึ่งเรื่องนี้เขาเชื่อในความคิดของหัวหน้า แต่ก็ไม่อาจอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้ง่าย
เขาคงบอกอะเหลียงไม่ได้ว่าเป็นลางสังหรณ์ของหัวหน้าหรอกมั้ง หากเขาพูดเช่นนี้จริงๆ คาดว่าอะเหลียงยิ่งไม่เชื่อกันไปใหญ่ ยิ่งไม่พยายามตามหาอย่างเต็มที่
“ครับ ผมจะรีบสั่งการลูกน้องทันทีครับ”อะเหลียงได้ยินผู้ดูแลจ้งกล่าวเช่นนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนมาเป็นจริงจังในพริบตา บุคคลที่เขาเลื่อมใสที่สุดคือหัวหน้า ในเมื่อหัวหน้าได้ข่าวมาแล้ว เช่นนั้นก็ไม่ผิดแน่นอน
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา ดังนั้นจะสะเพร่าไม่ได้เด็ดขาด
นึกถึงเรื่ององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขามีเจ้าหญิง ทันใดนั้นเลือดร้อนของอะเหลียงพลุ่งพล่าน เกิดความทะเยอทะยานขึ้นมาทันทีทันใด
เจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้คือผู้สูงศักดิ์ประหนึ่งเลือดมังกรไขกระดูกหงส์ คือไม่มีใครมีเทียบเทียมได้ และอีกอย่างเมื่อตามหาเจ้าหญิงเจอ องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาก็มีทายาทสืบทอดแล้ว ไม่หวาดหวั่นว่าจะมีคนนอกมายึดครองธุรกิจขององค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว
ถึงแม้ยังไม่ทันตามหาเจ้าหญิงน้อยเจอ แต่ในใจอะเหลียงก็มั่นใจว่าลูกสาวหัวหน้าต้องโดดเด่น ล้ำเลิศ เก่งกาจที่สุด
“ผู้ดูแลจ้ง ครั้งนี้ให้คนของผมตามหา？หรือใช้คนในองค์กรโกสต์ซิตี้ครับ？”อะเหลียงไม่ค่อยมั่นใจว่าหัวหน้ามีความคิดเห็นเช่นไรต่อเรื่องนี้ ไม่รู้ว่ายังคงออกตามหาลับๆเหมือนเดิม？หรือตามหาอย่างเปิดเผยเอิกเกริก？
การตามหาตัวเจ้าหญิงน้อยถือเป็นเรื่องใหญ่ขององค์กรโกสต์ซิตี้ หากใช้กองกำลังองค์กรโกสต์ซิตี้คงจะยิ่งได้ผลเร็วขึ้น แต่ก็กังวลว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นได้
เพราะอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นใหญ่มหาศาล หลายปีมานี้หัวหน้าไม่ดูแลเรื่องภายในองค์กรโกสต์ซิตี้เลย ตอนนี้หัวหน้าอยากควบคุมองค์กรโกสต์ซิตี้ในช่วงเวลาสั้น เกรงว่าคงเป็นเรื่องยากเล็กน้อย
“ให้คนของนายตามหาในเมืองAก่อน หากไม่เจอค่อยใช้กองกำลังอื่นเข้ามาเสริม”สีหน้าผู้ดูแลจ้งเกิดความลังเลหลายส่วน เขาก็อยากใช้กำลังคนในองค์กรโกสต์ซิตี้ไปตามหาอย่างเอิกเกริก แต่เขากังวลว่าจะมีคนเล่นไม่ซื่อ จนพลอยทำร้ายเจ้าหญิง ดังนั้นเรื่องนี้จำเป็นต้องระมัดระวัง ต้องรอบคอบให้มากที่สุด
