เวินลั่วฉิงรับผลไม้มา คิ้วเธอขมวดเล็กน้อย ถังจื่อโม่อยู่คนเดียวในห้องหนังสือเป็นเรื่องปกติมาก แต่ว่า ถังจื่อซีเล่นอยู่คนเดียวในห้อง?
นี่มันไม่ค่อยปกติแล้ว
เวินลั่วฉิงหยิบผลไม้เดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูห้องถังจื่อซี ก็เคาะประตูด้วยความเคยชิน : “จื่อซี แม่เข้าไปได้ไหมจ๊ะ?”
“อ๊ะ?” เสียงของถังจื่อซีดังขึ้นมาจากในห้อง เห็นได้ชัดว่าเสียงฟังดูร้อนรน จากนั้นเวินลั่วฉิงก็ได้ยินเสียงโครมครามแปลก ๆ ดังมาจากในห้อง
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เด็กคนนี้ทำอะไรอยู่ในห้องกันนะ?
“แม่คะ เข้ามาได้แล้วค่ะ” ในห้องดูเหมือนจะวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเสียงของถังจื่อซีก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เวินลั่วฉิงผลักประตูเข้าไป ก็เห็นถังจื่อซีนั่งอยู่บนเตียงด้วยท่าทางที่เรียบร้อยมาก ๆ
“ทำอะไรอยู่น่ะ?” เวินลั่วฉิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ทำไมวันนี้เด็กคนนี้ดูแปลกจัง?
“เปล่าค่ะ ไม่ได้ทำอะไร” ถังจื่อซีส่ายหัวแรง ๆ เมื่อครู่นี้เธอคุยกับพ่ออยู่ตลอดเลยล่ะ เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเธอกับพ่อ จะบอกให้แม่รู้ไม่ได้
เวินลั่วฉิงดูออกว่าถังจื่อซีมีเรื่องปิดบังเธอ แต่เธอไว้ใจและให้เกียรติลูกทั้งสองคนของเธอมาโดยตลอด ในเมื่อลูกไม่อยากพูด เธอก็จะไม่บังคับให้ลูกพูดออกมา
ดีที่เด็กทั้งสองคนฉลาดและว่านอนสอนง่ายมาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ปกติถังจื่อซีจะซนไปบ้าง แต่โลกทัศน์ ทัศนคติในชีวิต รวมถึงค่านิยมนั้นถูกต้องมาก ไม่มีทางทำผิดร้ายแรงแน่นอน!
ดังนั้น เธอจึงไม่กังวลว่าถังจื่อซีจะทำเรื่องเลวร้ายอะไร เธอคิดว่าถังจื่อซีอาจจะแค่แอบกินขนมขบเคี้ยวอะไรทำนองนั้น
เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงแน่นอนว่าเจ้าหญิงตัวน้อยของเธอในตอนนี้แอบเป็นสายลับตัวน้อยแฝงตัวอยู่ข้างกายเธอ
“ดึกแล้ว หนูจะนอนเลยหรือเปล่า?” เวินลั่วฉิงจุ๊บแก้มของถังจื่อซี แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอไม่ได้ซักไซ้ความลับของถังจื่อซี
“แม่คะ หนูยังไม่ง่วง หนูอยากเล่นอีกสักพัก” ถังจื่อซีนึกถึงภารกิจที่พ่อมอบหมายให้เธอทำ เธอต้องทำมันให้สำเร็จ ฉะนั้นจึงยังนอนไม่ได้
“จ๊ะ งั้นแม่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ยังไม่ดึกมากนัก เวินลั่วฉิงจึงไม่อยากบังคับถังจื่อซี
วันนี้เธอยุ่งมาทั้งวันแล้ว อากาศร้อนจนทำให้เหงื่อไหลไม่น้อยเลย ตอนนี้เธอจึงจำเป็นต้องอาบน้ำแช่ตัวในอ่างเสียก่อน
“ค่ะ ค่ะ แม่รีบไปเถอะค่ะ” ถังจื่อซีพยักหน้าหงึก ๆ การที่แม่ไปอาบน้ำนั้นถูกใจเธอพอดี
เวินลั่วฉิงมองถังจื่อซีแวบหนึ่ง แล้วส่ายหน้าเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วหยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“พ่อคะ แม่ไม่ดื้อเลย แม่กลับมาบ้านแล้วค่ะ ไม่ได้ออกไปเดทที่ไหน หนูกับแม่จะนอนกันแล้วค่ะ” จังหวะที่เวินลั่วฉิงไปอาบน้ำ เจ้าหญิงตัวน้อยถังจื่อซีก็ได้แอบส่งข้อความไปหาพ่อ เพื่อรายงานเรื่องของแม่ สายลับตัวน้อยสุดเจ๋ง มีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก
“ดีมาก ลูกรัก” คุณชายสามเย่เห็นข้อความที่ถังจื่อซีส่งมา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เขาถึงขนาดจินตนาการภาพที่ผู้หญิงของเขากำลังกอดลูกสาวของเขาเข้านอน
เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ คุณชายสามเย่ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา แต่แล้วก็กลับรู้สึกหดหู่ใจ เพราะเขาไม่สามารถกอดลูกสาวกับผู้หญิงของเขาเข้านอนได้
เสียอารมณ์มาก ๆ!!
“พ่อคะ แม่กลับมาแล้ว หนูส่งข้อความหาพ่อไม่ได้แล้วนะคะ อีกอย่างหนูต้องเข้านอนแล้วด้วย พ่อคะ ฝันดีค่ะ” ถังจื่อซีส่งข้อความไปหาคุณชายสามเย่ จากนั้นโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงที่วางอยู่บนตู้หัวเตียงก็ดังขึ้น
เวินลั่วฉิงในตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ จึงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
ตอนแรกถังจื่อซีก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เมื่อเธอนึกถึงคำพูดของพ่อ พ่อบอกว่าต้องหาวิธีไล่ผู้ชายทุกคนที่คิดจะเข้าใกล้แม่ออกไป หลังจากนั้นครอบครัวของพวกเราก็จะสามารถอยู่ด้วยกันได้
คนที่โทรศัพท์มาหาแม่เป็นผู้ชายหรือเป็นผู้หญิงกันนะ?
ถังจื่อซีมองไปยังห้องน้ำแวบหนึ่ง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับสาย จะเป็นผู้ชายหรือเปล่ารับสายดูเดี๋ยวก็รู้เอง
“คุณถังครับ ถือวิสาสะโทรหาคุณกะทันหันอย่างนี้ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมอยากนัดคุณถังมาเจอกับ……” ต้องบอกว่าผู้ดูแลจ้งจัดการเรื่องอะไรมักมีประสิทธิภาพสูงมาก ในระยะเวลาอันสั้นสามารถหาเบอร์โทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงมาได้
และแน่นอนว่าผู้ดูแลจ้งเป็นคนทำอะไรตรงไปตรงมา เมื่อหาเบอร์โทรศัพท์มาได้ ก็โทรศัพท์ไปหาทันที
ถึงแม้ผู้ดูแลจ้งเป็น หัวหน้าผู้ดูแลขององค์กรโกสต์ซิตี้ แต่เรื่องการโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวเพื่อนัดพบหน้ากันนั้นเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก ดังนั้น ผู้ดูแลจ้งจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้เลย
การโทรศัพท์ไปนัดพบกันอย่างที่ผู้ดูแลจ้งทำนั้น มักจะถูกมองว่าเป็นพวกหลอกลวงต้มตุ๋น และอาจจะถูกวางสายใส่ในทันที
ถ้าหากเป็นเวินลั่วฉิงรับสายด้วยตัวเอง น่าจะไม่ตัดสายไปก่อน เวินลั่วฉิงจะฟังจนจบ ไม่ว่าจะทำไปตามมารยาท หรือเป็นเพราะสัญชาตญาณของความเป็นมืออาชีพก็ตาม
ยังไงน้ำเสียงของผู้ดูแลจ้งในตอนนี้ก็ฟังดูจริงใจมาก
แต่เพราะตอนนี้คนที่รับสายไม่ใช่เวินลั่วฉิง แต่เป็นเจ้าเด็กถังจื่อซี
ถังจื่อซีเมื่อได้ยินเสียงผู้ชาย ใบหน้าเล็ก ๆ นั่นก็บึ้งตึงขึ้น ได้ยินว่าผู้ชายในสายต้องการนัดเจอกับแม่ เจ้าหญิงตัวน้อยถังจื่อซีก็โมโหทันที ไม่รอฟังผู้ดูแลจ้งพูดจนจบ ถังจื่อซีก็กดตัดสายไปเลย
พ่อพูดถูกจริง ๆ ด้วย เหอะ อยากนัดเดทกับแม่เหรอ? มีเธออยู่ก็อย่าฝันไปเลย
เมื่อก่อนแม่นัดเดทกับใครเธอไม่สนใจทั้งนั้น แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เธอยอมรับพ่อแล้ว เธอต้องช่วยพ่อ ช่วยพ่อกำจัดผู้ชายทุกคนที่คิดจะมายุ่งกับแม่
ผู้ดูแลจ้งเห็นว่าถูกตัดสายไป เลยรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เขายังพูดไม่จบเลยนะ……
หรือเป็นเพราะเมื่อครู่นี้เขาโผงผางเกินไป เลยทำให้คุณถังตกใจ?
เมื่อนึกถึงคำสั่งของหัวหน้า ผู้ดูแลจ้งก็แอบถอนหายใจออกมา เขารู้สึกว่าเขาควรจะอ่อนโยนและจริงใจให้มากกว่านี้อีกหน่อย
ผู้ดูแลจ้งโทรศัพท์ไปที่เบอร์เมื่อสักครู่อีกครั้ง ผู้ดูแลจ้งสาบานในใจว่าครั้งนี้เขาจะต้องไม่ทำให้คุณถังตกใจแน่นอน
แต่เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นแปบหนึ่ง อีกฝ่ายก็ตัดสายไปทันที ทั้งที่ยังไม่กดรับสายด้วยซ้ำ
ดังนั้น ความอ่อนโยนและความจริงใจที่ผู้ดูแลจ้งเตรียมไว้จึงไม่ทันได้ใช้การ
ผู้ดูแลจ้งมองไปที่โทรศัพท์มือถือในมือ ดวงตาคู่นั้นกะพริบอย่างรวดเร็ว หรือว่าเขาจะบุ่มบ่ามมากเกินไปจริง ๆ?
ในเมื่อโทรไม่ติด งั้นก็ส่งข้อความแทนแล้วกัน ส่งข้อความอธิบายให้ชัดเจน
“คุณถังครับ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมไม่ใช่คนเลว ผมคือผู้ดูแลจ้งขององค์กรโกสต์ซิตี้ หัวหน้าของพวกเราอยากนัดเจอกับคุณถังครับ” ผู้ดูแลจ้งเรียบเรียงคำพูดอย่างรวดเร็วแล้วส่งข้อความไป
ผู้ดูแลจ้งได้ชี้แจงเรื่องสถานะของตัวเองให้ชัดเจนก่อน แล้วค่อยอธิบายเรื่องราว เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด
ถึงแม้ถังจื่อซีอายุเพียงห้าขวบ แต่ก็รู้จักตัวหนังสือค่อนข้างเยอะ แต่ว่าตัวหนังสือที่พิมพ์ว่าองค์กรโกสต์ซิตี้นี้เธออ่านไม่ออก
เธออ่านออกเพียงหัวหน้าอยากนัดเจอกับแม่
เป็นถึงหัวหน้าเลยเหรอ? !
หัวหน้าอะไรนี่เก่งกาจมากหรือเปล่า? ฟังดูเหมือนเก่งกาจมากเลยนะ
ถ้าอย่างนั้นพ่อก็มีศัตรูหัวใจที่เก่งกาจมากคนหนึ่งเลยสิ?
