“พวกคุณเข้าใกล้หน่อย ผมจะบอกรายละเอียดแผนการของผมให้”ถังจื่อโม่ไม่สนใจกู้หวู เรียกให้คนอื่นเข้าใกล้กว่าเดิม ความหมายก็คือจะคว่ำบาตรกู้หวู
ในใจคนอื่นก็เป็นกังวลและกลัวเช่นกัน ทว่าเมื่อสักครู่พวกเรารับปากว่าจะฟังคำสั่งจากคุณชายน้อยแล้ว กลับคำไม่ได้ และพวกเขายังรู้ว่าหากพวกเขากลับคำเวลานี้ ปีศาจน้อยไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆแน่
กู้หวูตะลึงงัน ปีศาจน้อยไม่ยอมรับฟังเลย แถมยังมีแผนการอีกด้วย？
กู้หวูสามารถคาดเดาได้ว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้ต้องควบคุมไม่อยู่แน่ๆ
ครั้งนี้กู้หวูไม่เดินห่างออกไป แต่เดินเข้าไป ไม่ได้ เขาต้องฟังแผนการของปีศาจน้อยด้วย จะได้รับปากทันท่วงที
เขาปล่อยให้เรื่องสูญเสียการควบคุมในองค์กรยมบาลไม่ได้เด็ดขาด
“คุณอยากฟังก็ได้ ผมไม่กันคุณก็ได้”ครั้งนี้ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้ไล่กู้หวูแล้ว ยอมให้กู้หวูเข้ามาฟังได้
กู้หวูอึ้งด้วยความประหลาดใจ ทำไมปีศาจน้อยถึงเปลี่ยนใจกะทันหันล่ะ？ไม่ใช่มีกลลวงอะไรอีกนะ？
ทว่ากู้หวูอยากรู้อยากเห็นมากจริงๆ ถึงจะนึกได้ว่าปีศาจน้อยอาจมีแผนลวง แต่ก็ยังอดเข้าใกล้ไม่ได้ อยากฟังแผนการของปีศาจน้อยว่าเป็นยังไงกันแน่
“ตอนผมเข้ามาเห็นทิวทัศน์นอกองค์กรยมบาลแล้ว มีหลายที่เหมาะดักซุ่มมาก”เพราะครั้งนี้ไม่ต้องหลบกู้หวู ถังจื่อโม่จึงไม่ได้กดเสียงให้ต่ำลงแล้ว
คนพวกนั้นได้ยินคำพูดของปีศาจน้อยก็อึ้งทันที ต่างจ้องมองถังจื่อโม่อย่างใจจดใจจ่อ
เกิดอะไรขึ้น？นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
ตอนปีศาจน้อยเข้ามาก่อนหน้านี้ก็สังเกตดูแล้ว？
นี่เป็นความคิดของเด็กอายุห้าขวบเหรอ？
เด็กห้าขวบควรสนใจเรื่องของเล่นชิ้นไหนเล่นสนุกหรือเปล่า？
ก็ได้ คุณชายน้อยไม่เหมือนใครจริงๆ！！
แล้วทำไมคุณชายน้อยถึงสังเกตเห็นจุดที่เหมาะสมแก่การดักซุ่มแต่แรกล่ะ？
หรือคุณชายน้อยอยากลักพาตัวลูกพี่แต่แรกแล้ว？！
พอนึกความเป็นไปได้นี่ขึ้น ทุกคนก็ต้องรู้สึกทึ่ง！！แถมยังประหวั่นพรั่นพรึงด้วยความกลัวอีกด้วย
ใช่ ประหวั่นพรั่นพรึงด้วยความกลัว！！
ความสามารถของเด็กห้าขวบเหนือจินตนาการของพวกเขาไปแล้ว เหนือการรับรู้ของพวกเขา พวกเขาจะไม่ประหวั่นพรั่นพรึงได้ไง？
ตอนนี้กู้หวูก็ทึ่งมาก ก่อนหน้านี้คัดค้านปีศาจน้อยถังจื่อโม่อย่างแรงกล้า นาทีนี้กลับไม่ได้เอ่ยห้ามสักคำ
เพราะกู้หวูก็อยากรู้ว่าคุณชายน้อยเก่งกาจแค่ไหนกันแน่？
วันนี้คุณชายน้อยทำลายการมองเด็กอายุห้าขวบโดยสิ้งเชิงแล้ว ไม่ ถึงแม้คุณชายน้อยจะมีอายุเพียงห้าขวบ แต่สติปัญญาไม่ใช่ของเด็กห้าขวบอย่างแน่นอน
กู้หวูติดตามคุณชายสามเย่มาหลายปี เขารู้ความสามารถของคุณชายสามเย่ดีเป็นพิเศษ
อยากจับตัวลูกพี่ เกรงว่าคงไม่ง่ายอย่างนั้น ดังนั้นกู้หวูคิดว่าตนจะเป็นคนรับชมเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง ชมละครเด็ดอยู่เงียบๆดีกว่า
“คุณชายน้อยครับ ที่ไหนเหมาะจะดักซุ่มครับ？”หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนเอ่ยความสงสัยในใจ เขาอยู่ในองค์กรยมบาลมานาน ทำไมไม่รู้ว่าประตูทางเข้าองค์กรยมบาลมีจุดให้ดักซุ่ม
“มีทั้งหมดสามที่ คนที่เดินมาจากด้านนอกไม่เห็นความผิดปกติแน่นอน”ถังจื่อโม่มองคนพวกนี้ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาช้าๆอีกครั้ง บัดนี้สีหน้าถังจื่อโม่จริงจังมาก เข้มงวดมาก หากไม่ฟังเสียงอ่อนของเด็ก ไม่มองความน่ารักของเขา คงจะเชื่อยากว่าเป็นเด็กอายุห้าขวบจริงๆ
กู้หวูหน้าเปลี่ยนสี จากนั้นก็อดยกมุมปากขึ้นไม่ได้ สมกับที่เป็นลูกชายของลูกพี่จริงๆ！！
ทางเข้าองค์กรยมบาลมีสามจุดที่เหมาะในการดักซุ่มโจมตีจริงๆ ซึ่งเป็นการออกแบบของลูกพี่ เพื่อเป็นการป้องกันแต่เนิ่นๆอยู่แล้ว
ทว่าคนทั่วไปไม่สังเกตเห็นสิ่งนี้หรอก คาดไม่ถึงว่าคุณชายน้อยจะสังเกตเห็น ก่อนหน้านี้กู้หวูได้ยินถังจื่อโม่บอกว่าทางเข้ามีจุดดักซุ่ม ถึงแม้จะทึ่ง แต่ก็ยังไม่ค่อยเชื่อ
กู้หวูคิดว่าจุดที่ถังจื่อโม่กล่าวถึงจะเป็นจุดที่ลับๆ แต่เมื่อกู้หวูได้ยินสามจุดที่ถังจื่อโม่กล่าวถึงแล้วก็เกิดความทึ่งของแท้เลย
กู้หวูรู้สึกว่าต่อจากนี้คงจะมีละครชุดใหญ่แห่งปีแล้ว
ไม่รู้ว่าลูกพี่จะรับมือไหวไหม？
ตอนนี้กู้หวูรู้สึกเป็นห่วงลูกพี่ของตนซะแล้ว
ทว่าจุดเหล่านั้นเป็นการออกแบบของลูกพี่เอง คนอื่นไม่เห็น แต่ลูกพี่ต้องเห็นแน่ ดังนั้นลูกพี่คงไม่โดนจู่โจมหรอก
ดังนั้น กู้หวูรู้สึกว่าเขารอดูละครอย่างสบายใจเถอะ！！
ถังจื่อโม่ยื่นมือเล็กออกมาชี้ตัวสามคน จากนั้นก็สั่งการว่า“พวกคุณสามคนแยกกันดักซุ่มอยู่ตามจุดพวกนี้”
“ครับ ครับ”สามคนที่ถูกชี้ตัวไม่มีความเชื่องช้าเลยสักนิด รีบพยักหน้าทันควัน
“แล้วพวกเราล่ะครับ？”พวกที่ไม่โดนชี้ตัวอดถามไม่ได้ หรือพวกเราแค่ยืนชมละครอยู่ด้านข้าง
“ผมคิดว่าแค่ดักซุ่มยังไม่พอ ผมยังอยากวางกับดักด้วย”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่คลี่ยิ้ม จากนั้นก็บอกแผนการของเขาต่อ
“พวกคุณมีใครถนัดขุดหลุมพราง หรือว่าถนัดวางกลไก？”สำหรับเรื่องวางกับดัก ถังจื่อโม่ไม่ค่อยถนัดนัก ดังนั้นเขาจำเป็นต้องพึ่งความเชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านนี้
คนพวกนั้นถอยหลังหลายก้าวด้วยจิตใต้สำนึก กระทั่งกู้หวูยังถอยกับเขาด้วย ขุดหลุมพรางหรือวางกลไกใส่ลูกพี่เหรอ？
ไม่เท่ากับรนหาที่ตายเหรอ？
พวกเขาไม่กล้า
ถึงแม้จะถนัด แต่เวลานี้ก็ยอมรับกับปีศาจน้อยไม่ได้！
ทว่ามีคนหนึ่งไม่ถอยหลัง เขาก็คือหนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุน ต้าชุนไม่เพียงแต่ไม่ถอยหลัง ยังยกมือเสนอชื่อตัวเองด้วย“ผมถนัดครับ”
ต้าชุนพูดความจริง เขาถนัดด้านนี้ที่สุด ตอนนี้กู้หวูรับเขาเข้ามาทำงานในองค์กรยมบาลก็เพราะเห็นความสามารถของเขาทางนี้
เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของต้าชุนพลันกระตุกมุมปากแรงๆ
รู้ว่าคุณถนัดน่ะ แต่เวลานี้ก็อย่าพุ่งไปด้านหน้าสิ นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายเองหรอกเหรอ？
“โอเค งั้นคุณขุดหลุมพราง”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่พอใจมาก หากเวลานี้คนอื่นยืนออกมา เขายังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่คนนี้คือต้าชุน ปีศาจน้อยถังจื่อโม่วางใจเป็นพิเศษ
“คุณต้องเร่งเวลาหน่อย เย่ซือเฉินคงใกล้จะถึงแล้ว”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่สั่งการหนึ่งประโยคอีกครั้ง
“ครับ”หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนตอบรับอย่างตรงไปตรงมา ไม่รับว่าจะมีปัญหาใด。
“ทำดีๆ ครั้งนี้ถ้าคุณสร้างผลงานได้ดี นายน้อยอย่างผมจะให้รางวัลอย่างงามเลย”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ตรึกตรองดูแล้ว นึกถึงภาพที่ก่อนหน้านี้พบเจอ จากนั้นตบไหล่ต้าชุนเบาๆราวกับจะมีเรื่องอย่างนั้นจริงๆ
