“ไปตามต่อ ฉันจะให้เบาะแสกับพวกนาย ถ่ายทอดสดที่โรงพยาบาลเมื่อกี้เห็นหรือยัง? เห็นเด็กคนนั้นไหม? นายเริ่มตามหาจากเด็กตัวนั้น จริงด้วย หาเด็กคนนั้นออกมาด้วย ฉันมีการวางแผนแบบอื่น” คุณปู่เย่ไม่ได้ฟังออกถึงความผิดปกติจากทางโทรศัพท์ และไม่ได้คิดมาก ออกคำสั่งโดยตรงเลย
“ต้องหาคนเพิ่มอีกคน?” ฝ่ายตรงข้ามหยุดชะงักไปเลย ดังนั้นจึงจะมีเสียงดังผ่านมา ฟังแล้วเหมือนเสียงจะตะกุกตะกัก
“ใช่ หาคนเพิ่มอีกคน ก็คือเด็กผู้ชายที่อยู่ในห้องผู้ป่วยของฉันก่อนหน้านี้ เด็กผู้ชายคนนั้นพึ่งออกจากโรงพยาบาลไป พวกนายตามเบาพแสนี้ไปน่าจะหาคนเจอในไม่ช้า” น้ำเสียงของคุณปู่เย่ในขณะนี้มีความเคร่งขรึมเล็กน้อย ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น คุณปู่เย่ในขณะนี้ก็ยังคงหยิ่งยโสและน้ำเสียงโอหังเหมือนเดิม
“คุณปู่เย่ครับ ผู้ชายคนนั้นจะจัดการยังไงครับ?” ฝ่ายตรงข้ามถามกลับอีกประโยคด้วยความอ่อนแรง
“หลังจากเจอคนแล้ว นายหาที่ให้เขาอยู่สักสองวัน รอทางฉันติดต่อสถานที่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นนายค่อยส่งเขาไป” คุณปู่เย่ปฏิบัติกับถังจื่อโม่และถังจื่อซีไม่เหมือนกัน ถังจื่อซีคือให้คนพวกนั้นส่งจากไปเลย ส่งไปไหนเขาก็ไม่สนใจแล้ว
แต่ว่าถังจื่อโม่ เขาจะเลือกสถานที่ด้วยตัวเอง ไม่ว่ายังไงแล้วเขาก็ยังอยากให้ถังจื่อโม่กลับมา
จริงๆแล้วตอนแรกคุณปู่เย่ตัดสินใจว่าพอตัวเองเลือกสถานที่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นค่อยส่งถังจื่อโม่ไป ทว่าคุณย่าเย่บอกว่าตอนนี้เย่ซือเฉินเปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว เรื่องนี้วุ่นวายใหญ่โตจนผู้คนรู้ไปหมด คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ต้องรู้แน่นอน เวลานี้ห้ามเกิดอะไรผิดพลาดเด็ดขาด ห้ามให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้รู้เด็ดขาด
ดังนั้นคุณปู่เย่ได้แต่ให้คนพวกนั้นส่งจากไป
สิ่งที่คุณปู่เย่ไม่รู้คือ คนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์กำลังเปิดลำโพงอยู่ และกู้หวูก็ยืนอยู่ข้างกายของคนคนนั้น ได้ยินคำพูดทั้งหมดของคุณปู่เย่อย่างชัดเจน
มุมปากของกู้หวูยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ฟังจากคำพูดของคุณปู่เย่แล้วคงจะรู้ฐานะของคุณชายน้อยแล้ว ดังนั้นคุณปู่เย่กำลังจะลงมือกับคุณชายน้อย
กู้หวูอยู่ที่องค์กรยมบาลตลอดหลายปีมานี้ ได้รับหน้าที่มากมาย เขาเคยเห็นคนที่จิตใจย่ำแย่มามากมาย ทว่าขณะนี้ตกใจจนวิธีการของคุณปู่เย่มาก
เขาไม่เคยเห็นคนที่โหดร้ายขนาดนี้มาก่อนเลย นั่นเป็นสายเลือดของตระกูลเย่เขาเลยนะ คือคนในครอบครัวของตระกูลเย่ คุณปู่เย่กลับจะส่งพวกเขาจากไป
อยากจะส่งคุณชายน้อยองค์กรยมบาลของพวกเขาจากไป คุณปู่เย่ช่างกล้าคิดจริงๆ เขาคิดว่าเขาคิดใครเหรอ?
ไม่มีคุณชายบ้านเขา คุณปู่เย่คิดว่าบ้านเย่ยังคงเป็นบ้านเย่เหมือนเดิมเหรอ? คุณปู่เย่คิดเรื่องนี้ง่ายเกินไป สวยงามเกินไปแล้ว
รอดูละกัน ในไม่ช้าคุณปู่เย่ก็จะรู้ว่าหลังจากที่คุณชายจากไปแล้ว บ้านเย่จะกลายเป็นยังไง
แต่ว่า เรื่องนี้ของคุณปู่เย่ ตอนนี้เขาจะคิดบัญชีกับคุณปู่เย่ดีๆ กล้าแตะต้องตัวคุณชายน้อยบ้านเขา องค์หญิงน้อยบ้านเขา ยังกล้าแตะต้องคุณหญิงบ้านเขาอีก คุณปู่เย่คงจะเบื่อที่ชีวิตของตัวเองสุขสบายเกินไปแล้ว
“คุณปู่เย่ คุณอยากจะส่งคุณชายน้อยองค์กรยมบาลของเราไปไหนครับ?” กู้หวูหยิบโทรศัพท์ของคนนั้นไปเลย พูดอย่างเย็นชาไปทางโทรศัพท์ประโยคหนึ่ง
อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ คุณปู่เย่ตกใจมาก สีหน้ารีบเปลี่ยนไปทันที “นายคือใคร? เป็นคนอะไร?”
“คุณปู่เย่ช่างลืมง่ายจริงๆ เมื่อกี้เราพึ่งเจอกันเองนะครับ ผมไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับคุณชายน้อย” กู้หวูไม่ได้ปิดบัง แต่ว่าเปิดเผยตัวตนออกมาเลย “กู้หวูในองค์กรยมบาล”
หัวหน้าขององค์กรยมบาลลึกลับมาก ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของหัวหน้าองค์กรยมบาลทว่าคนมากมายต่างก็รู้ว่าองค์กรยมบาลนั้นมีกู้หวูคอยดูแลรับผิดชอบ ทว่าคนที่เคยเจอกู้หวูก็มีไม่มาก เหมือนคนอย่างพวกเขานั้นไม่ชอบที่จะเผยหน้าออกมาอยู่แล้ว
“นายคือกู้หวู คนที่ดูแลองค์กรยมบาล?” คุณปู่เย่ได้ยินแล้วนัยน์ตาเปล่งประกายขึ้นทันที เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเขาเคยได้ยินชื่อของกู้หวู
“ใช่แล้วครับ” กู้หวูในขณะนี้สีหน้าดูอึมครึมอย่างเห็นได้ชัดเจน นึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของคุณปู่เย่ เขาอยากจะส่งคุณปู่เย่จากไปจริงๆ ไม่ให้คุณปู่เย่กลับมาได้อีก
“คนที่มาโรงพยาบาลเมื่อกี้คือคุณชายน้อยขององค์กรยมบาล” หากไม่ใช่เพราะกู้หวูรับโทรศัพท์ตอนนี้กะทันหัน เขาเองก็ลืมไปเรื่องนี้ไปแล้ว ตอนที่เด็กผู้ชายคนนั้นเข้าห้องผู้ป่วยมาบอกว่าตัวเองเป็นคุณชายน้อยขององค์กรยมบาล
“คุณปู่เย่รู้แล้วไม่ใช่เหรอครับ? เมื่อกี้คุณปู่เย่ยังคิดอยากจะส่งคุณชายน้อยองค์กรยมบาลจากไปด้วย” กู้หวูพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้ายิ่งเข้มขรึมไปใหญ่ น้ำเสียงตอนพูดก็ไม่ดีอยู่แล้วแน่นอน
“เขาไม่ใช่ลูกของซือเฉิน?” คุณปู่เย่รีบถามต่ออีกหนึ่งประโยค ตอนที่เขาถามประโยคนี้ นัยน์ตาคู่หนึ่งเปล่งประกายขึ้น
ถึงแม้ว่าคุณปู่เย่จะเดาว่านั่นคือลูกของซือเฉิน ทว่ายังไม่สามารถยืนยันได้ หากเด็กคนนั้นเป็นลูกของซือเฉินจริงๆ งั้นเด็กเป็นคุณชายน้อยขององค์กรยมบาลงั้นซือเฉินก็เป็น……
คุณปู่เย่พูดถึงความเป็นไปได้นี้แล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนทันที
“ถูกครับ ถึงแม้ว่าเด็กจะไม่ได้นามสกุลเย่ แต่ว่าเด็กเป็นลูกของคุณชายเราจริงๆ ครับ เป็นลูกแท้ๆของคุณชายเรา คุณปู่เย่รู้เรื่องนี้แล้วไม่ใช่เหรอครับ?” เรื่องนี้กู้หวูไม่ได้ปิดบัง เพราะว่าตอนนี้คุณชายและคุณหญิงคบกันแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังอีกต่อไป อีกอย่างคุณปู่เย่ก็เดาออกแล้ว
ได้ยินการตอบที่แน่วแน่ของกู้หวูแล้ว นัยน์ตาของคุณปู่เย่เปล่งประกายขึ้นทันที “ดังนั้น ซือเฉินคือหัวหน้าขององค์กรยมบาลพวกนาย?”
ถึงแม้ว่าคุณปู่เย่นึกถึงจุดนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ทว่าก็ยังมีความไม่อยากจะเชื่อ
คิดไม่ถึงว่าซือเฉินจะเป็นหัวหน้าขององค์กรยมบาลองค์กรยมบาลจะเป็นของซือเฉิน? ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ซือเฉินกลับปิดบังเขามาโดยตลอด ยังปิดบังได้ลึกลับขนาดนี้
ซือเฉินยังมีอะไรที่ปิดบังเขาอีก
“ถูกต้องครับ หัวหน้าขององค์กรยมบาลเราก็คือคุณชายสามเย่ครับ” กู้หวูไม่ได้มีการปิดบังในด้านนี้อีกต่อไป ตอนนี้คุณชายได้เปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว ยังให้ทางสถานีตำรวจออกหมายยืนยันแล้วด้วย ต่อจากนี้คุณชายก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่แล้ว
ดังนั้นตอนนี้จะให้คุณปู่เย่รู้เรื่องของคุณชายก็ไม่เป็นไร อีกอย่างกู้หวูก็ตั้งใจให้คุณปู่เย่รู้ กู้หวูอยากให้คุณปู่เย่รู้ว่าคุณชายบ้านเขาสุดยอดขนาดไหน บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปสำหรับคุณชายแล้วนับเป็นอะไรไม่ได้เลย คุณชายไม่อยากได้หรอก
“จริงด้วย ผมขอให้คำเตือนหวังดีหนึ่งนะครับ คุณชายของพวกเราไม่เพียงแต่เป็นหัวหน้าขององค์กรยมบาลคุณชายของเราจะมีธุรกิจอีกมากมาย แต่ละธุรกิจของคุณชายเราต่างก็ไม่ด้อยไปกว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเลย ตอนนี้ธุรกิจที่คุณชายของเราสร้างเองสามารถเทียบกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยี่สิบกว่าบริษัทได้เลยนะครับ ดังนั้นคุณชายของพวกเราไม่ได้อยากได้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปหรอกครับ” กู้หวูไม่ชอบวิธีการนี้ของคุณปู่เย่จริงๆ เรื่องบางเรื่องคุณชายไม่มีทางพูดแน่นอน ดังนั้น เขาจึงขอให้โอกาสนี้พูดแทนคุณชาย
เขาจะให้คุณปู่เย่รู้ว่าจากเสียคุณชายไป เท่ากับว่าเสียอะไรไปบ้าง
“นาย คำพูดนี้ของนายเกินไปแล้ว” คุณปู่เย่ที่อยู่อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ตะลึงงันไปเลย แต่ว่า เขารู้สึกว่าคำพูดนี้ของกู้หวูเกินไป บอกว่าเย่ซือเฉินเป็นหัวหน้าขององค์กรยมบาลเรื่องนี้เขายังสามารถเชื่อได้ ยังสามารถฝืนรับได้ ทว่าบอกว่าธุรกิจของเย่ซือเฉินจะสามารถเทียบกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยี่สิบกว่าบริษัท จุดนี้เขาไม่เชื่อเลย และไม่อยากจะเชื่อ!!
เย่ซือเฉินจะมีธุรกิจของตัวเองใหญ่โตขนาดนั้นได้ยังไง ตลอดหลายปีมากนี้ เย่ซือเฉินดูแลแต่เรื่องในบริษัทแท้ๆ เย่ซือเฉินจะมีเวลาที่ไหน จะเอาความคิดและพลังงานจากไหนไปพัฒนาธุรกิจของตัวเองมากมายขนาดนั้น
คุณปู่เย่ไม่อยากเชื่อ ไม่สามารถเชื่อได้!!
“คำพูดนี้ไม่เกินไปเลยครับ อีกอย่างผมอาจจะพูดน้อยไปด้วยซ้ำ ไม่มีทางเยอะเกิน ธุรกิจของคุณชายบ้านเรานั้นอยู่เต็มทั่วโลก มีทั้งหมดกี่ธุรกิจนั้นแม้กระทั่งคุณชายเองก็ยังไม่ชัดเจนเลยครับ หากคุณปู่เย่อยากรู้ ผมสามารถฝืนไปรวบรวมให้ได้นะครับ จากนั้นก็เปิดให้คุณดูอย่างชัดเจน” กู้หวูเป็นคนที่ไม่ยอมคนมาโดยตลอด เขาไม่ชอบในวิธีการของคุณปู่เย่ พูดขึ้นมาแล้วไม่ไว้หน้าเลย
อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ คุณปู่เย่สูดหายใจลึก นัยน์ตาคู่หนึ่งเปล่งประกายขึ้น เรื่องนี้กู้หวูเป็นคนสืบ เขาไม่อยากจะเชื่อ เขาสามารถไปสืบเองได้ เขาจะสืบให้ชัดเจนด้วยตัวเอง เย่ซือเฉินมีธุรกิจเท่าไหร่กันแน่?!
ดูเหมือนว่าเย่ซือเฉินจะมีธุรกิจเยอะกว่าที่เขารู้ อย่างน้อยองค์กรยมบาลก็คือหนึ่งในนั้นที่เขาไม่รู้มาก่อน!!
แต่ว่าคุณปู่เย่ก็ยังรู้สึกว่ากู้หวูพูดเกินไป ถึงแม้ว่าธุรกิจของเย่ซือเฉินจะเยอะ แต่ก็ไม่มีทางเยอะเท่าที่กู้หวูพูดหรอก
บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยี่สิบกว่าบริษัท? บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเจริญเติบโตมาอย่างดีโดยตลอด สาขาย่อยของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็แยกกระจายไปยังสถานที่มากมาย บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคือบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองAถือเป็นอันดับต้นๆ ในประเทศเลย!!
