เขาไม่มีทางคิดถึงว่า คนในครอบครัวของเขา จะทำกับเขาเช่นนี้!!
สปีดของโจ๋วอันหนานเร็วมาก ผ่านไปไม่นานก็กลับมาถึงแล้ว เธอเข้าไปในห้องผู้ป่วย เห็นถังหลินแล้วตะลึงงันไปสักพัก ตอนที่เธอจากไปถังหลินออกไปแล้วแท้ๆ ทำไมถึงกลับมาอีกครั้งล่ะ?
ถังหลินบอกว่าจะไปสืบเรื่องพวกนั้นไม่ใช่หรอก? เป็นไปไม่ได้ที่จะมาว่างมาห้องผู้ป่วยอีกครั้งหรอกมั้ง?
หัวใจของโจ๋วอันหนานในตอนนี้มีความไม่สงบ หรือว่าพวกถังหลินสืบอะไรเจอแล้ว?
ถึงแม้ว่าถังหลินสืบอะไรเจอแล้ว ก็ควรจะไปหาเวินลั่วฉิง บอกกับเวินลั่วฉิง เป็นไปไม่ได้ที่จะมาหาโจ๋วชิง
ถังหลินได้ยินเสียงผลักประตู เงยหน้าไปมองทีหนึ่ง เห็นโจ๋วอันหนาน แต่ไม่ได้พูดอะไร
โจ๋วอันหนานเย็นชา หยิ่งยโสมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเติบโตมาพร้อมๆกัน ทว่าความสัมพันธ์ของโจ๋วอันหนานกับพวกเขาก็ไม่ได้ดีมาก ปกติก็ไม่ค่อยเป็นมิตร
ตอนนี้แม้กระทั่งการทักทายถังหลินก็ไม่อยากทักทายกับโจ๋วอันหนานแล้ว เรื่องพวกนั้นที่โจ๋วอันหนานทำได้เปลี่ยนแปลงความคิดของเขาจริงๆ ไม่ต้องพูดว่าเรื่องพวกนั้นโจ๋วอันหนานต่างก็ทำเพราะต่อต้านฉิงฉิงบ้านเขา ถึงแม้ว่าโจ๋วอันหนานจะต่อต้านผู้อื่น นั่นก็ไม่สามารถให้อภัยได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนั้นที่โจ๋วอันหนานทำกับโจ๋วชิง โจ๋วชิงเป็นถึงน้องชายแท้ๆ ของโจ๋วอันหนานเลย ตอนนั้นโจ๋วชิงเจ็บปวดขนาดนั้น หลายปีมานี้ก็ตัวคนเดียว แฟนสาวก็ไม่คบหาแม้กระทั่งคนเดียว แค่จุดนี้โจ๋วอันหนานไม่มีความรู้สึกผิดสักน้อยเลยเหรอ?
ถังหลินเห็นโจ๋วอันหนานเดินเข้ามาอย่างเฉยชา เขาอดหัวเราะอย่างเย็นชาในใจไม่ได้เลย ดูเหมือนว่าโจ๋วอันหนานไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อยจริงๆ แต่แค่ว่าเดี๋ยวรอเรื่องทุกอย่างกระจ่างแล้ว โจ๋วอันหนานะมีการตอบสนองยังไง?
“เกิดอะไรขึ้น?” โจ๋วอันหนานไม่ได้สนใจถังหลิน ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของเธอกับถังหลินก็ไม่ได้ดีอยู่แล้ว พอตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอไม่อยากเจอถังหลินจริงๆ
อีกอย่างโจ๋วชิงโทรหาเธอให้เธอกลับมา บอกว่าหยวนหยูจะฟื้นแล้ว
โจ๋วอันหนานเดินมายังข้างเตียงทำการตรวจอาการให้หยวนหยู หลังจากตรวจเรียบร้อยแล้ว เธอขมวดคิ้วเบาๆ นัยน์ตาคู่หนึ่งมองไปทางดโจ๋วชิง “โจ๋วชิง เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อกี้เธอได้ตรวจให้โจ๋วชิงแล้ว อาการเหมือนกับก่อนหน้านี้ทุกอย่าง เธอไม่ได้มีอาการที่จะฟื้นขึ้นมาเลย ถึงแม้ว่าด้านหัวใจโจ๋วชิงจะสู้เธอไม่ได้ ทว่าในเรื่องอื่นๆ มีหลายที่มากที่เก่งกว่าเธอ เธอไม่เชื่อว่าโจ๋วชิงจะทำข้อผิดพลาดแบบนี้ขึ้น
งั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว โจ๋วชิงโกหกเธอ โกหกให้เธอกลับมา?
ทำไมโจ๋วชิงถึงต้องโกหกให้เธอกลับมา?
ในเมื่อถังหลินอยู่ที่นี่ในตอนนี้ เชื่อว่าต้องเป็นความคิดของถังหลินแน่นอน
โจ๋วอันหนานเป็นคนฉลาด แน่นอนว่าในไม่ช้าก็เข้าใจแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ในเมื่อเข้าใจแล้ว โจ๋วอันหนานก็ไม่มีทางอยู่ที่นี่ต่อแล้ว เธอรีบหันหลัง กำลังจะเดินออกไปทางข้างนอก
“อันหนาน อย่าพึ่งรีบไป มีเรื่องบางอย่าง……” ในเมื่อถังหลินหลอกเธอมาได้แล้ว ก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปแบบนี้อยู่แล้ว เรื่องต่อจากนี้เธอจำเป็นต้องอยู่ในสถานการณ์ด้วย
“ถังหลิน นายหมายความว่าอะไร? นายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน” โจ๋วอันหนานโมโหอยู่แล้ว ขณะนี้เห็นถังหลินห้ามเธอไว้ สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเลย แน่นอนว่าตอนนี้เธอไม่เพียงแต่โมโห ยิ่งไปกว่านั้นคือกังวลว่าถังหลินจะสืบอะไรเจอแล้วจริงๆ?
“ซือเฉินจะมาถึงแล้ว ซือเฉินบอกว่าสืบเจอเรื่องบางอย่าง เกี่ยวข้องกับเธอ ฉันรู้สึกว่าเธอจำเป็นต้องรับฟังหน่อย” คำพูดของถังหลินในขณะนี้ยังถือว่าอ้อมค้อม ถือว่าให้หน้าแล้ว
โจ๋วอันหนานได้ยินคำว่าเย่ซือเฉินแล้วนัยน์ตาก็เปล่งประกายขึ้นทันที และเมื่อได้ยินว่าเย่ซือเฉินสืบอะไรบางอย่างเจอแล้ว หัวใจของเธอดิ่งลงเหว ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปเลย ไม่ได้เย็นชาเหมือนปกติอีก
เย่ซือเฉินสืบเจอแล้ว? เขาสืบเจอแล้วจริงๆ?
เป็นไปได้ยังไง?
เธอจัดการได้ลึกลับขนาดนั้นแท้ๆ เย่ซือเฉินไม่มีทางสืบเจอเร็วขนาดนี้
เป็นไปไม่ได้
โจ๋วอันหนานปลอบใจตัวเองในใจอย่างไม่หยุด ทว่ามือที่กำแน่นก็ยังคงควบคุมการสั่นไม่อยู่
ถังหลินเห็นการตอบสนองของโจ๋วอันหนานในตอนนี้แล้ว ความไม่แน่ใจเส้นสุดท้ายที่อยู่ในใจได้หายไป ดูเหมือนว่าเรื่องนี้โจ๋วอันหนานเป็นคนทำร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
“พี่ พี่ทำอะไรไป?” โจ๋วชิงคือคนฉลาด แน่นอนว่ามองออกแล้ว
ทว่าไม่ว่ายังไงโจ๋วชิงก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นโจ๋วอันหนานที่วางแผน โจ๋วชิงคิดว่าโจ๋วอันหนานอาจจะถูกคนหลอกใช้แล้ว
“ฉันทำอะไร? นายคิดว่าฉันทำอะไร?” โจ๋วอันหนานมองไปทางโจ๋วชิง นัยน์ตาคู่หนึ่งมีความโกรธอย่างเห็นได้ชัดเจน ทำไม แม้กระทั่งโจ๋วชิงก็กล้าด่าโทษเธอแล้ว?
“พี่ พี่ตอบสนองรุนแรงขนาดนี้ทำไม หากพี่ไม่ได้ทำก็พูดให้ชัดเจนก็ได้แล้ว” โจ๋วชิงเห็นสภาพที่เขาโมโหแล้วก็ตกตะลึงไปเลย เขาก็แค่ถาม ทำไมพี่เขาต้องตอบสนองรุนแรงขนาดนี้ด้วย
“นายช่วยคนนอกมาหลอกฉัน ตอนนี้มาด่าโทษฉันเพราะเชื่อคำพูดของคนนอก นายช่างเป็นน้องชายที่ดีของฉันจริงๆ” โจ๋วอันหนานในตอนนี้รู้สึกเพียงแค่ว่าหน้าอกอัดแน่นไปหมด หายใจไม่ทั่ว แน่นอนว่าไม่ใช่เพียงเพราะโจ๋วชิงไม่เชื่อใจเธอจึงโมโห หลักๆ เป็นเพราะว่าเย่ซือเฉิน
“พี่ พี่อย่าโมโห พี่ใหญ่ไม่ใช่คนนอก พี่ใหญ่แค่บอกว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับพี่ พวกเราก็กลัวว่าพี่จะถูกคนอื่นหลอกใช้แล้ว ฉันเองก็หวังดีกับพี่” จนถึงตอนนี้โจ๋วชิงยังคิดอยู่ว่าพี่สาวของเธอต้องถูกคนอื่นหลอกใช้แล้วแน่ๆ
โจ๋วอันหนานได้ยินประโยคนี้แล้ว ในใจก็ค่อยๆปล่อยวางลง ฟังจากความหมายของโจ๋วชิงแล้ว พวกถังหลินน่าจะยังสืบอะไรเจอไม่มาก อย่างน้อยพวกเขาก็น่าจะยังสืบไม่เจอว่าเธอเป็นคนทำ หากเป็นแบบนี้ เธอห้ามขัดแข้งขัดขาตัวเองก่อนเด็ดขาด
“นายมีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถบอกฉันตรงๆ ทำไมต้องโกหกฉัน ยังช่วยคนนอกมาโกหกฉันอีก” โจ๋วอันหนานให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลง ทว่าก็ในใจก็ยังไม่สงบ อารมณ์บางอย่างก็ต้องระบายออกมาอยู่
อีกอย่างเธอตั้งใจพูดเสียงดัง ตั้งใจแสดงออกถึงความไม่พอใจของตัวเอง ยืนยันว่าตัวเองบริสุทธิ์
“พี่ พี่ใหญ่ไม่ใช่คนนอก ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกพี่ ผมเชื่อใจพี่อยู่แล้ว” โจ๋วชิงนึกขึ้นว่าไม่ว่ายังไงแล้วเมื่อกี้เขาก็โกหกกับโจ๋วอันหนานแล้ว ก็มีความรู้สึกผิดบ้าง
“โจ๋วชิง ฉันคือพี่สาวแท้ๆ ของนาย” โจ๋วอันหนานไม่ชอบจริงๆ กับการที่โจ๋วชิงทำตามคำสั่งของถังหลินแบบนี้ ถึงแม้ถังหลินจะความสัมพันธ์ดีกับเขาแค่ไหน นั่นก็ไม่ใช่คนในครอบครัว เธอต่างหากที่เป็นพี่สาวแท้ๆ ของเขา
“ครับ ครับ พี่เป็นพี่สาวแท้ๆของผมอยู่แล้ว” เพราะว่าเรื่องที่โจ๋วชิงโกหกโจ๋วอันหนานเมื่อกี้มีความรู้สึกผิดเล็กน้อย ดังนั้นขนาดนี้เธอพยายามตามใจโจ๋วอันหนาน โจ๋วอันหนานพูดอะไรก็คืออันนั้น แน่นอนว่าเขาไม่มีทางขัดกับโจ๋วอันหนานอยู่แล้ว
“โจ๋วชิง นายต้องรู้ ฉันคือคนในครอบครัวของนาย สิ่งที่ฉันทำต่างก็หวังดีกับนายจากใจจริงๆ” โจ๋วอันหนานเห็นท่าทีของโจ๋วชิงในตอนนี้แล้วถือว่าพอใจ แต่ว่า เธอเห็นถังหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วในใจก็รู้สึกไม่สบายใจมากๆ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคำพูดนี้ของโจ๋วอันหนานมีความหมายที่จะสร้างความแตกแยกแล้ว
ถังหลินได้ยินคำพูดของโจ๋วอันหนานแล้วก็ยักคิ้วไปที โจ๋วอันหนานสุดยอดมากจริงๆ เรื่องพวกนั้นที่เธอทำกับโจ๋วชิง ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้ได้อีก หน้านี่ช่างด้านจริงๆ
ถังหลินไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอด เขาถึงขั้นไม่หัวไปมองโจ๋วอันหนานเลย โจ๋วอันหนานพูดคำพูดแบบนี้กับโจ๋วชิง ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะหน้าแตกหรือเปล่า?
“ผมรู้ ผมรู้ว่าพี่เป็นห่วงผมที่สุดแล้ว พี่ดีกับผมที่สุดแล้ว” โจ๋วชิงพยักหน้าไปทางโจ๋วอันหนาน ถึงแม้ว่าโจ๋วอันหนานจะเย็นชามาโดยตลอด สุขุมมาก ปกติก็ไม่ได้เป็นห่วงอะไรเขามาก ทว่า ตอนนี้โจ๋วชิงก็ยังไปตามน้ำกับคำพูดของเธอ ไม่ว่ายังไงแล้วนี่ก็เป็นพี่สาวแท้ๆ ของเธอ
ถึงแม้ปกติจะไม่ได้เป็นห่วงเขาเป็นพิเศษ แต่ก็จะนึกถึงเขาเป็นข้างคราว เป็นห่วงเขาบ้าง
โจ๋วอันหนานเห็นท่าทีแบบนี้ของโจ๋วชิง ในที่สุดก็หายโมโหแล้ว อารมณ์ก็สงบลง ทว่าในใจก็ยังมีความกังวลเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินสืบเจออะไรกันแน่ สืบเจอเท่าไหร่กันแน่
“พูดเถอะ เรียกฉันกลับมาเพราะเรื่องอะไร?” โจ๋วอันหนานอยากจะถามข่าวคราวบางอย่างจากปากของโจ๋วชิง ต่อจากนี้เธอก็จะสามารถรับมือได้
ครั้งนี้โจ๋วชิงไม่ได้ตอบ แต่กันไปทางถังหลิน จนถึงตอนนี้เขายังรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น “พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ”
หากโจ๋วอันหนานถามเขา เวลานี้ถังหลินไม่สนใจแน่นอน ทว่าโจ๋วชิงถาม ถังหลินก็ไม่สามารถไม่สนใจได้แล้ว
“ซือเฉินโทรมาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาแค่บอกว่าเกี่ยวข้องกับอันหนาน บอกว่าหวังว่าอันหนานจะอยู่ในสถานการณ์” ถังหลินพูดประโยคนี้ก็ไม่ได้รน เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรกับเขาเยอะจริงๆ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเรื่องที่เย่ซือเฉินจะพูดคืออะไร ทว่า……
เฮ้อ แต่ก็รอให้เย่ซือเฉินมาพูดดีกว่า
โจ๋วอันหนานได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว นัยน์ตาคู่หนึ่งก็เปล่งประกายขึ้น เย่ซือเฉินเป็นคนบอกให้เธอมา?
เย่ซือเฉินบอกว่าหวังว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ด้วย?
ฟังความหมายของนี้เย่ซือเฉินแล้วพวกเขาจะน่าจะยังสืบไม่เจอเรื่องอะไรเป็นพิเศษ หรือว่าเย่ซือเฉินอยากจะเจอกับเธอ?
