นึกถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ในใจของโจ๋วอันหนานก็แอบตื่นต้นไม่ไหว เอาตามจริง นานมากแล้วที่เธอไม่เจอกับเย่ซือเฉิน และเธอกับเย่ซือเฉินก็ไม่ติดต่อกันนานมากแล้ว ตั้งแต่ที่เวินลั่วฉิงกลับบ้านถัง เธอกับเย่ซือเฉินก็ไม่เคยโทรหากันเลย
ต่างก็เพราะเวินลั่วฉิง ก่อนที่เวินลั่วฉิงจะปรากฏตัว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินสนิทกันมาก ตอนนั้น เย่ซือเฉินเชื่อฟังเธอมากๆ
ขณะที่โจ๋วอันหนานกำลังคิดอยู่ ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออก โจ๋วอันหนานรีบเงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นก็เห็นเย่ซือเฉินกำลังผลักประตูห้องออก ทว่าเย่ซือเฉินกลับไม่รีบเข้ามา แต่ให้เวินลั่วฉิงที่อยู่ข้างหลังเข้ามาก่อน เขาช่วยเวินลั่วฉิงเปิดประตู
ในมือของเย่ซือเฉินยังถือผลไม้ไว้ด้วย แล้วก็อาหารบำรุงเล็กน้อย ตอนนี้ยังช่วยเวินลั่วฉิงเปิดประตูอีก ช่วยเวินลั่วฉิงกั้นประตู ส่วนในมือของเวินลั่วฉิงถือดอกไม้ว่าช่อหนึ่ง
นี่สำหรับเย่ซือเฉินแล้วไม่เป็นอะไร ทว่าขณะนี้โจ๋วอันหนานมองแล้วกลับรู้สึกแทงตาเป็นพิเศษ
เวินลั่วฉิงเป็นคนตายเหรอ? ไม่รู้จักช่วยเย่ซือเฉินถือหน่อยเลย อีกอย่างซือเฉินถือของมากมายขนาดนั้น เวินลั่วฉิงยังให้ซือเฉินช่วยเธอเปิดประตูอีก? ทำไมเวินลั่วฉิงไม่ดูเลย?
ในตอนที่เวินลั่วฉิงเดินเข้ามาแล้ว เย่ซือเฉินจึงจะเดินตามเข้ามา จากนั้นก็ปิดประตู
เย่ซือเฉินวางผลไม้และอาหารบำรุงลงก่อน จากนั้นก็หันไปรับดอกไม้จากในมือของเวินลั่วฉิง วางอยู่โต๊ะข้างๆ
ท่าทางทั้งหมดดูเป็นธรรมชาติมาก อ่อนโยนมาก เอาใจมาก โจ๋วอันหนานเห็นแล้วตาแดงเลย
เธอไม่เคยเห็นเย่ซือเฉินแบบนี้มาก่อนเลย เธอไม่เคยรู้เลยว่าเย่ซือเฉินจะดูแลคนเก่งแบบนี้
ในสายตาของเธอ เย่ซือเฉินมาโดยตลอด ดูสูงส่งส่ง
แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงเองก็เห็นแววตาที่โจ๋วอันหนานมองมาแล้ว ทว่าเธอตั้งใจทำเป็นมองไม่เห็น แต่ว่า ก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานปกปิดมาโดยตลอด ตอนนี้เหมือนว่าไม่ได้ปกปิดแล้ว มองเย่ซือเฉินตรงๆ เลย
เวินลั่วฉิงมองไปทางถังหลิน ดูเหมือนว่าเมื่อกี้ถังหลินจะพูดอะไรบางอย่างที่กระทบต่อโจ๋วอันหนานแล้ว หรือว่าโจ๋วอันหนานน่าจะรู้ว่าพวกเขาเริ่มสงสัยเธอแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้พยายามปกปิดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
โจ๋วอันหนานมองดูเย่ซือเฉินแบบนี้ทำให้ในใจของเวินลั่วฉิงไม่สบายใจ
เย่ซือเฉินคือผู้ชายของเธอ หากไม่มีอุบัติเหตุในวันนี้ เธอกับเย่ซือเฉินจดทะเบียนสมรสแล้ว
โจ๋วอันหนานรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้วแท้ๆ ยังจ้องเย่ซือเฉินแบบนี้ คิดว่าเธอตายแล้วเหรอ?
ในตอนที่เย่ซือเฉินวางดอกไม้ลงแล้วหันมา เวินลั่วฉิงยื่นมือไปจัดผมให้เย่ซือเฉิน ท่าทางดูสนิทสนมมาก
เย่ซือเฉินตะลึงงันไปสักพัก จากนั้นก็ยิ้ม เย่ซือเฉินหน้าตาหล่ออยู่แล้ว พอยิ้มที ทันใดนั้นในห้องก็ดูสว่างไปเลย
โจ๋วอันหนานตะลึงงันไปเลย เธอรู้จักกับเย่ซือเฉินมานานขนาดนี้ น้อยมากที่จะเห็นเย่ซือเฉินยิ้ม ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่เคยเห็นเย่ซือเฉินยิ้มแบบนี้มาก่อนเลย
โจ๋วอันหนานมองดูเย่สือเฉิน นัยน์ตาเริ่มมีความคลั่งแล้ว เขายิ้มแล้วสวยมากจริงๆ สวยยิ่งกว่าสิ่งใดๆ บนโลกใบนี้
โจ๋วอันหนานเย็นชามาโดยตลอด ไม่ว่ากับใครก็ทำท่าทีสูงส่ง มีเพียงแต่อยู่ต่อหน้าซือเฉินที่เป็นเช่นนี้
แน่นอนว่าถังหลินเห็นสีหน้าการคลั่งของโจ๋วอันหนานแล้ว นัยน์ตาของถังหลินก็เย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
โจ๋วชิงในขณะนี้มองไปทางเย่ซือเฉิน ดังนั้นจึงไม่ได้สังเกตเห็น “ซือเฉิน พี่ใหญ่บอกว่านายมีเรื่องจะพูด เรื่องอะไร?”
ในตอนที่โจ๋วชิงพูดประโยคนี้ น้ำเสียงดูเป็นธรรมชาติมาก เขาคิดว่าเย่ซือเฉินจะพูดเรื่องเครื่องดับฟัง เขาคิดว่าโจ๋วอันหนานอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เล็กน้อย เย่ซือเฉินก็แค่อาจจะอยากถามโจ๋วอันหนานดู อาจจะแค่เพราะอยากหาเบาะแสบางอย่างจากโจ๋วอันหนาน
เย่ซือเฉินมองไปทางโจ๋วชิง เห็นนัยน์ตาของโจ๋วชิงแล้ว เย่ซือเฉินแอบสูดหายใจลึก ตอนนี้โจ๋วชิงยังไม่รู้ ดังนั้นโจ๋วชิงสามารถสงบสติอารมณ์เช่นนี้ได้ หากต่อจากนี้โจ๋วชิงได้ยินเรื่องที่เขาจะพูดแล้ว เขากลัวว่าโจ๋วชิงจะรับไม่ไหว อาจจะระเบิดแตกได้
ทว่า เขาก็ไม่สามารถปกปิดโจ๋วชิงได้ ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนั้นหยวนหยูก็ถูกโจ๋วอันหนานบังคับให้จากโจ๋วชิงไป หยวนหยูนั้นบริสุทธิ์ และรักโจ๋วชิง โจ๋วชิงน่าจะรู้เรื่องพวกนี้
โจ๋วอันหนานได้ยินคำพูดของโจ๋วชิงแล้วก็ได้สติกลับมา สมองก็ตื่นเล็กน้อย จริงด้วย เย่ซือเฉินจะพูดอะไรกันแน่
“ซือเฉิน นายจะพูดเรื่องอะไรกันแน่? โจ๋วชิงยังเรียกฉันมาด้วย เรื่องนี้เกี่ยวกับฉันเหรอ?” โจ๋วอันหนานมองไปทางเย่ซือเฉิน ริมฝีปากยิ้มโค้ง บนใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย สำหรับเย่ซือเฉินแล้วเธอไม่ได้เย็นชาเหมือนที่ทำกับคนอื่น
เห็นท่าทางที่เงียบสงบเฉยชาของโจ๋วอันหนานแล้ว ในใจของเวินลั่วฉิงแอบนับถือโจ๋วอันหนานไม่ไหวจริงๆ
จิตใจของโจ๋วอันหนานดีมากจริงๆ ถึงป่านี้แล้วยังทำเหมือนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
เป็นไปได้ที่โจ๋วอันหนานจะมั่นใจเกินไปแล้ว มั่นใจแล้วว่าพวกเขาสืบเรื่องพวกนั้นที่เธอทำไม่เจอแน่นอน
แต่ว่าเวินลั่วฉิงในตอนนี้จะไม่พูดอะไรแน่นอน
เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้นมองโจ๋วอันหนานไปหนึ่งที แววตานั้นไม่ได้มีอารมณ์ใดๆ แฝงอยู่ แค่มองผ่านไปเท่านั้น ทว่าในใจของโจ๋วอันหนานกลับดิ่งลงทันที จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ไม่ดี
แล้วเย่ซือเฉินทำกับเธอแบบนี้ ในใจของเธอก็เสียใจมาก ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะเย็นชาแบบนี้กับคนอื่นๆ เช่นกันมาโดยตลอด ทว่าเย่ซือเฉินไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย
เย่ซือเฉินเชื่อใจเธอมาโดยตลอด สนิทสนมเหมือนกับเธอ
“ซือเฉิน คือเรื่องอะไรกันแน่ นายรีบพูดเถอะ” โจ๋วชิงเร่งไปประโยคหนึ่ง เขาเองก็อยากรู้ว่าเย่ซือเฉินสืบเจออะไร เขาเองก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายหยวนหยูจนเป็นแบบนี้
แต่ว่า ก่อนหน้านี้พี่ใหญ่เคยพูดว่า คนที่ทำร้ายหยวนหยูซ่อนตัวไว้ลึกลับมาก ไม่ได้สืบง่ายขนาดนั้น ซือเฉินคงจะไม่สืบเจอเร็วขนาดนั้น เขาเองก็ไม่ได้มีความหวังมากมาย
“โจ๋วชิงพูดถูก ซือเฉินมีอะไรก็รีบพูดเถอะ โจ๋วชิงยังโทรเรียกฉันมาเป็นพิเศษด้วย หากมีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน ฉันไม่ปฏิเสธแน่นอน” โจ๋วอันหนานปรับอารมณ์ของตัวเอง มองไปทางซือเฉินด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง เธอบอกกับตัวเองว่าห้ามรน ห้ามตื่นเต้น เธอบอกกับตัวเองว่าซือเฉินไม่มีทางสืบเจอเร็วขนาดนั้นแน่นอน
เวินลั่วฉิงตะลึงงันไปเลย โจ๋วอันหนานหน้าด้านเกินไปแล้ว เรื่องพวกนั้นเธอเป็นคนทำแท้ๆ เธอเสแสร้งเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นก็ช่างเถอะ ยังพูดว่าจะช่วยเหลืออีก?
โจ๋วอันหนานจะช่วยยังไง? ช่วยจับตัวเองเหรอ?
หากโจ๋วอันหนานอยากช่วยจริงๆ สู้ยอมรับเรื่องทั้งหมดออกมาตรงๆ จะดีกว่า
เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมองโจ๋วอันหนานหนึ่งที แววตานั้นมีความหมายลึกซึ้ง เวินลั่วฉิงเคยเห็นคนที่เก่ง เคยเห็นคนที่เชี่ยวชาญการเสแสร้ง แต่ว่าคนแบบโจ๋วอันหนานนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเจอ หน้าด้านมากจริงๆ
โจ๋วอันหนานในขณะกำลังมองไปทางเย่ซือเฉิน ไม่ได้สังเกตเห็นแววตาของเวินลั่วฉิงที่มองมาทางเธอ
“ช่วยเหลือนี่ไม่เป็นไร แต่ว่ามีบางอย่างที่ต้องการให้เธออธิบายหน่อย” สีหน้าของเย่ซือเฉินในตอนนี้ดูเย็นชาอย่างเห็นได้ชัดเจน น้ำเสียงก็ดูสุขุมเป็นพิเศษ ดูมีความห่างเหินอย่างเห็นได้ชัดเจน
โจ๋วอันหนานคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะใช้ท่าทีแบบนี้ทำกับเธอ ทันใดนั้นก็รู้สึกเสียใจมาก ทว่าบนใบหน้าของเธอไม่ได้เผยความผิดปกติใดๆออกมา เธอมองไปทางเย่ซือเฉิน บนใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม “โอเค ขอแค่มีเรื่องที่ต้องการให้ฉันทำ ฉันจะทำแน่นอน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม และไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม”
คำพูดของคนอื่นโจ๋วอันหนานสามารถไม่สนใจได้ ทว่าคำพูดของเย่ซือเฉิน เธอกลับจดจำไว้ทุกคำ ถึงแม้ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินจะเย็นชากับเธอขนาดนี้ เธอก็จะไม่โทษเขา
ขอแค่เขาต้องการ เธอสามารถช่วยเขาทำ
เพื่อเขา เธอสามารถทำได้ทุกอย่าง
ขณะนี้ดวงตาคู่หนึ่งของโจ๋วอันหนานกำลังมองตรงไปทางเย่ซือเฉิน ไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย
เวินลั่วฉิงเห็นโจ๋วอันหนานเป็นแบบนี้แล้ว รู้สึกอัดอั้นใจเล็กน้อย ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเย่ซือเฉินไม่มีทางชอบโจ๋วอันหนาน ทว่าแววตาของโจ๋วอันหนานก็ตรงเกินไปแล้ว ทำให้รู้สึกไม่สบายใจมากจริงๆ
แล้วก็คำพูดพวกนั้นของโจ๋วอันหนานก็ทำให้คนฟังรู้สึกไม่สบายใจมากๆ
“พูดเรื่องหลักเถอะ ซือเฉินนายพูดเรื่องที่นายสืบมาหน่อย” ถังหลินมองไม่ลงแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าโจ๋วอันหนานจะหน้าด้านขนาดนี้ คำพูดนี้ของโจ๋วอันหนานเกือบจะสารภาพรักกับเย่ซือเฉินตรงๆ แล้ว
ฉิงฉิงยังอยู่ที่นี่เลย อีกอย่างโจ๋วอันหนานก็รู้ความสัมพันธ์กับเย่ซือเฉินกับฉิงฉิง ถังหลินรู้สึกว่าเหมือนโจ๋วอันหนานจะตั้งใจ
ถังหลินรู้สึกว่าโจ๋วอันหนานตั้งใจสร้างความแตกแยกระหว่างเย่ซือเฉินกับฉิงฉิง โจ๋วอันหนานตั้งใจสร้างปัญหาให้ฉิงฉิง
ความสัมพันธ์ของซือเฉินกับฉิงฉิงไม่ใช่สิ่งที่โจ๋วอันหนานจะสามารถสร้างความแตกแยกได้อยู่แล้วทว่าถังหลินกังวลว่าฉิงฉิงได้ยินคำพูดพวกนี้แล้วจะไม่สบายใจ ดังนั้นถังหลินไม่อยากให้โจ๋วอันหนานเสแสร้งแบบนี้ต่อไปแล้ว
