คุณนายหยวนต้องไป ตอนที่ดึงสติกลับมานั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา “เด็กคนนี้……ทำไมถึงชอบทำตัวให้คนอื่นหลงได้ขนาดนี้เนี่ย”
ใครบ้างที่ไม่ชอบได้ยินคนอื่นชม แล้วอีกอย่างผู้หญิงก็มักจะชอบให้คนอื่นชมตัวเองว่ายังสาว ยังสวย แน่นอนว่าปกติคุณนายหยวนจะได้ยินคนชมแบบนี้ไม่น้อยเลย
แต่ว่านั่นมันไม่เหมือนกัน เพราะว่าเธอคือคุณนายหยวน ก็เลยมีคนไม่น้อยเลยที่พยายามจะประจบประแจงเธอ แน่นอนว่าเธอก็จะโดนประจบสอพลอ และโดนเยินยอตลอดเวลา
แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ตอนนี้พอมาโดนเด็กอายุห้าขวบเอ่ยปากชม แล้วเด็กคนนี้ก็พูดอย่างเป็นธรรมชาติและจริงใจมาก รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณนายหยวนก็เลยเหมือนกับดอกไม้บาน
“เด็กคนนี้ปากหวานจริงๆ เลย”คุณนายหลี่ที่อยู่ข้างหลังก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชม
ถึงแม้ว่าเฟิ่งเหมียวเหมียวจะรู้ดีอยู่แล้วว่าสิ่งที่ถังจื่อซีพยายามจะสื่อไม่ได้มีความหมายไม่ดี แต่ไม่คิดเลยว่าถังจื่อซีจะพูดอะไรแบบนี้ได้ด้วย เฟิ่งเหมียวเหมียวรู้สึกอึ้งไป เด็กน้อยคนนี้ยิ่งนับวันปากยิ่งหวานขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งนับวันยิ่งพูดเก่งขึ้นเรื่อยๆ
“แล้วก็คุณย่าน้อย แล้วก็คุณย่าหลี่ ทั้งๆที่พวกคุณยังสาว ยังสวยขนาดนี้ ทำไมต้องให้หนูเรียกว่าคุณย่าด้วย นี่มันเป็นการทำให้หนูลำบากไม่ใช่เหรอคะ หนูรู้สึกลำบากใจจังเลย”ดวงตาที่สดใสของถังจื่อซีมองไปที่เฟิ่งเหมียวเหมียวและคุณนายหลี่ แล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสับสน
“หา? นี่มัน……ฮ่าๆๆ ……” คุณนายหลี่หัวเราะจนน้ำตาไหล “หนูน้อย ทำไมหนูถึงน่ารักได้ขนาดนี้”
คุณนายหลี่แทบทนไม่ไหวที่จะกอดเจ้าตัวเล็กคนนี้เอาไว้แล้วก็ถูสักสองที น่ารักน่าชังจริงๆ
คำพูดของเด็กน้อยทำให้หัวใจของเธอรู้สึกหอมหวาน เธอไม่ได้หัวเราะขนาดนี้มานานแล้ว
เจ้าเด็กน้อยคนนี้คือผลไม้แห่งความสุขจริงๆ แล้วก็เป็นผลไม้แห่งความสุขที่เอาใจใส่ที่สุดด้วย
“เด็กน้อย ปากหวาน รู้จักชมคนอื่นจริงเชียวนะ” ใบหน้าของเฟิ่งเหมียวเหมียวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เฟิ่งเหมียวเหมียวไม่ได้แค่รู้สึกมีความสุขอย่างเดียว แต่เธอยังรู้สึกภาคภูมิใจอีกด้วย เด็กน้อยที่เป็นที่ถูกใจ แล้วก็เอาใจใส่ขนาดนี้เป็นคนของบ้านเธอ บ้านอื่นไม่มีทางมีแบบนี้อย่างแน่นอน แล้วใครก็อย่าได้คิดจะแย่งไปเลย
“ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยได้ยินคนอื่นชมเด็กน้อยทั้งสองคนนี้ไม่หยุดปาก รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเขาต้องยอดเยี่ยม ต้องเป็นที่ถูกอกถูกใจอย่างแน่นอน ในที่สุดวันนี้ก็ได้เจอกันแล้ว แต่พวกเขาดีกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ซะอีก ทำไมถึงได้มีเด็กที่หน้าตาดี และน่ารักขนาดนี้ได้เนี่ย”คุณนายหยวนรู้สึกชอบเด็กน้อยทั้งสองคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น และคำพูดของถังจื่อซีเมื่อกี้นี้ก็ยิ่งทำให้คุณนายหยวนมีความสุขเป็นพิเศษ แล้วก็รู้สึกชอบเด็กน้อยทั้งสองคนมากกว่าเดิมซะอีก
“เหมียวเหมียว ฉันล่ะอิจฉาเธอจริงๆ เลย ที่มีเด็กน้อยน่ารักอย่างทั้งสองคนนี้อยู่ในบ้าน”คุณนายหยวนมองไปที่เฟิ่งเหมียวเหมียว แววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา คำพูดนี้ของเธอไม่ได้พูดเพื่อประจบประแจงเลย แต่ว่ามันออกมาจากใจของเธอจริงๆ
“ฉันก็อิจฉา ฉันก็อยากเจอเด็กน้อยสองคนนี้ทุกวันเหมือนกัน สองสามวันนี้ไม่ได้เจอ ฉันก็รู้สึกลุกลี้ลุกลนเหมือนกันนะ”คุณนายหลี่ก็อิจฉาเหมือนกัน แต่ว่าเธอจะไปที่บ้านถังทุกวันก็ไม่ได้
“อืม เด็กน้อยทั้งสองคนนี้ช่างเป็นที่ชื่นชอบจริงๆ ทั้งน่ารักและเฉลียวฉลาด รู้จักมารยาทดี แถมยังอบอุ่นอีกด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนใจท่านถังแล้ว วันๆเอาแต่อยู่กับเจ้าเด็กน้อยสองคนนี้”เฟิ่งเหมียวเหมียวคลี่ยิ้มออกมา พอได้ยินคนอื่นชมเด็กน้อยทั้งสองคนของบ้านเธอ เฟิ่งเหมียวเหมียวก็รู้สึกหวานหอมในหัวใจเหมือนได้ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์
“ถ้าเกิดว่าบ้านฉันมีเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสองคนแบบนี้ ฉันก็คงไม่สนใจท่านหลี่เหมือนกัน แล้วจะเอาแต่อยู่กับเด็กน้อยทั้งวัน”คุณนายหลี่ปากมุ่ยเล็กน้อย ถ้าเกิดว่าบ้านเธอมีเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสองคนแบบนี้บ้าง เธอรับรองเลยว่าเธอจะ ‘ทิ้ง’ผู้ชายที่บ้านของเธออย่างไม่ลังเลเลย
“ไม่ใช่แค่ฉันนะ ท่านถังของบ้านฉันพอเลิกงานก็กลับบ้านทันที ไม่ออกไปเข้าสังคมอะไรเลย รักบ้านมากกว่าตอนที่พึ่งแต่งงานกันซะอีก”เฟิ่งเหมียวเหมียวเริ่มอวดเด็กๆ แต่ไม่ว่าใครถ้าเกิดว่ามีเด็กที่น่ารักแบบนี้ก็คงอดไม่ได้เหมือนกัน
“เฟิ่งเหมียวเหมียว ฉันอยากให้ท่านหลี่ขโมยเด็กน้อยบ้านเธอกลับไปจริงๆ ขโมยไปได้คนเดียวก็ยังดี”ตอนนี้คุณนายหลี่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา จนตาร้อนผ่าวไปหมด
“ถ้ายังงั้นเธอก็ลองให้ท่านหลี่ของเธอลองดูสิ ยังไม่ต้องพูดถึงถังหลินกับท่านถังเลย ฉันว่าท่านปู่บ้านฉันคงสั่งสอนท่านหลี่ของเธอก่อนเลยล่ะ”เฟิ่งเหมียวเหมียวเหลือบมองคุณนายหลี่ มีผู้ชายตั้งหลายคนคอยเฝ้าขนาดนี้ ยังคิดจะแย่งหลานเธอไปอีกเหรอ? ไม่มีทางซะหรอก
“สำหรับท่านปู่แล้ว เด็กน้อยทั้งสองคนนี้ก็เหมือนเลือดหล่อเลี้ยงชีวิต โมเดลที่ท่านปู่สะสมเอาไว้และห้ามใครแตะต้องนั้น วันแรกที่จื่อโม่ไปก็รื้อจนเละเทะไปหมด แต่ว่าท่านปู่กลับไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เพราะว่าเขาโอ๋เด็กทั้งสองคนนี้จริงๆ ตอนนั้นถังหลินยังไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้เลย”
“เรื่องนี้ฉันก็รู้ หลังจากนั้นท่านปู่ถังก็มาที่บ้านฉัน แล้วก็เอาโมเดลของท่านปู่ฉันกลับไปให้จื่อโม่หมดเลย ปกติท่านปู่ของฉันรักของพวกนั้นมาก ขนาดลูกของบ้านพี่รองเขายังไม่ให้จับเลย นั่นเป็นน้องหลานแท้ๆของเขาด้วยซ้ำ แต่ว่าพอท่านปู่ถังบอกว่าจะเอากลับไปให้จื่อโม่เล่น ท่านปู่ของฉันก็ไม่แม้แต่พูดคำว่าไม่เลยด้วยซ้ำ”คุณนายหลี่พูดเรื่องนี้แล้วก็อดรู้สึกอัศจรรย์ไม่ได้ ท่านปู่หลี่นี่ช่างลำเอียงมากจริงๆ
“แต่ว่า หลังจากนั้นก็ได้ยินว่าท่านปู่ถังเอาโมเดลกลับมาคืนให้ท่านปู่ของฉันแล้ว เขาบอกว่าจะเอาไปให้จื่อโม่รื้อเล่นไม่ใช่เหรอ? หรือว่าสุดท้ายแล้วท่านปู่ถังไม่ได้เอาไปให้จื่อโม่ฃรื้ออย่างนั้นเหรอ? ก็แค่โมเดลไม่กี่อันเท่านั้นเอง? มีอะไรให้เสียดายกัน? ”คุณนายหลี่ชอบเด็กทั้งสองคนนี้จริงๆ แล้วก็ให้ความสำคัญกับเรื่องของเด็กสองคนนี้มาก
“รื้อสิ รื้อออกหมดแล้ว แต่ว่าสุดท้ายจื่อโม่ก็ประกอบให้ใหม่”พอเฟิ่งเหมียวเหมียวพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ใบหน้าเธอก็ดูภาคภูมิใจขึ้น “ตอนนั้นที่ท่านปู่เห็นแบบจำลองถูกหรือเป็นชิ้นๆ เดาว่าหัวใจน่าจะแตกสลายน่าดู ฉันเห็นสีหน้าที่ปวดใจและผิดหวังของท่านปู่ แต่ว่าหลังจากนั้นตอนที่จื่อโม่ค่อยๆ ประกอบให้ใหม่ ประกอบจนเป็นเหมือนเดิมเป๊ะ มองไม่ออกว่าเคยถูกรื้อมาแล้วเลย จื่อโม่ของพวกเราเก่งไหม？”
เฟิ่งเหมียวเหมียวไม่ลืมที่จะอวดเด็กน้อยตลอดเวลา
“ฉันจำได้ว่าลูกชายฉันรื้อโมเดลของท่านปู่ตอนสมัยมัธยม แล้วพยายามจะประกอบเท่าไหร่ก็ประกอบได้ไม่ดี แล้วก็เกือบจะโดนตีเพราะเรื่องนี้”คุณนายหลี่อึ้งไป สีหน้าดูประหลาดใจอย่างไม่อยากจะเชื่อ “จื่อโม่รื้อออกจนหมด แล้วก็ประกอบใหม่ได้จริงๆ เหรอ？”
“จริงแท้แน่นอน ฉันจะโกหกเธอทำไมล่ะ ตอนนั้นฉันเห็นสีหน้าที่ท้อแท้สิ้นหวังของท่านปู่ ก็เลยลองเข้าไปดูในห้องทำงาน แล้วก็เห็นว่าตอนนั้นจื่อโม่ได้รื้อโมเดลทั้งหมดในห้องทำงานออก แล้วก็เอามากองไว้ด้วยกัน ภาพนั้นช่างน่าเวทนาจริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมท่านปู่ของฉันถึงมีสีหน้าที่หมดหวังขนาดนั้น แต่ว่าจื่อโม่ก็ใช้เวลาเพียงสองวันในการประกอบขึ้นมาใหม่ ตอนนั้นฉันตกใจฉันจนบื้อไปเลย ท่านปู่ของฉันก็ตกใจฉันพูดอะไรไม่ออกอยู่นาน”เฟิ่งเหมียวเหมียวจำได้อย่างลึกซึ้ง แล้วเธอก็จำสีหน้าของท่านปูในตอนนั้นได้อย่างชัดเจน
“เด็กคนนี้ฉลาดจริงๆ ”คุณนายหลี่อดประหลาดใจไม่ได้ “ก็จริง ฉิ้นเอ๋อของเธอเป็นคนฉลาด เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรรม คดีที่หลายคนหาปมไม่เจอ และก็ไม่สามารถคลี่คลายได้ตั้งหลายปี แค่ฉิ้นเอ๋อออกตัวก็แก้ได้แล้ว ไร้เทียมทานจริงๆ ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉิ้นเอ๋อแก้ปมคดีนั้นได้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหัวหน้ากงกับตระกูลกู้จะมาสร้างเรื่องอะไรให้ท่านถังของพวกเธออีก ต้องขอบคุณฉิ้นเอ๋อ”พอคุณนายหลี่นึกถึงเรื่องเมื่อก่อนก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชม
“วันนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ทำให้อารมณ์เสียพวกนั้นหรอก วันนี้ที่ฉันเรียกเธอมาก็เพื่อให้ทุกคนได้มารวมตัวกัน ให้ทุกคนได้มีความสุข”พูดถึงเรื่องการไขคดี สีหน้าของคุณนายหยวนก็ดูเคร่งขรึมมากขึ้น
ถึงแม้ว่าคนที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในวันนี้จะเป็นคนที่สามารถเชื่อใจได้ แต่ว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรจะพูดไปเรื่อยเปื่อย
คุณนายหลี่รู้ตัวว่าตัวเองพลั้งปากพูดไป ก็เลยหยุดพูด
“ฉันจำได้ว่าสวนหลังบ้านของเธอมีของเล่นเยอะแยะเลยนี่ เดี๋ยวฉันพาเด็กน้อยทั้งสองคนไปเล่น”เฟิ่งเหมียวเหมียวรีบเปลี่ยนเรื่องในทันที เรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลถังกับตระกูลกู้ ไม่ควรพูดในตอนนี้จริงๆ
คุณนายหลี่เป็นคนคิดอะไรก็พูดแบบนั้น เฟิ่งเหมียวเหมียวรู้ดีว่าคุณนายหลี่ไม่ได้มีเจตนาอะไร แต่ก็กลัวว่ามันจะเป็นการสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น
“ได้ เธอพาเด็กน้อยออกไปเล่นก่อน ฉันยังมีเรื่องให้ต้องจัดการหน่อย เดี๋ยวจัดการเสร็จแล้ว ฉันจะออกไปเล่นกับเด็กน้อยด้วย”คุณนายหยวนมองไปที่ใบหน้าของเด็กน้อยทั้งสองคนแล้วก็รู้สึกไม่อยากห่าง แต่ว่าเธอยังมีเรื่องให้ต้องไปจัดการ เพราะถึงยังไงงานเลี้ยงในวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงของคฤหาสน์หยวน ในฐานะที่เธอเป็นเจ้าของงานจะไปมัวแต่เล่นก็ไม่ได้
เฟิ่งเหมียวเหมียวกับคุณนายหลี่พาเด็กน้อยทั้งสองคนไปเล่นที่สวนหลังบ้าน ที่สวนหลังบ้านมีของเล่นที่น่าตื่นตาตื่นใจเยอะมาก ถึงแม้ว่าท่านหยวนจะอยู่ในตำแหน่งที่สูงส่ง และปกติตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะเป็นคนที่ดูเย็นชา แต่ว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่สบายๆมาก ปกติท่านหยวนเป็นคนที่ชอบสะสมของเล่นแปลกๆ
พอสะสมไว้เยอะ ก็เลยสร้างห้องโถงไว้ที่สวนหลังบ้าน ขนาดห้องโถงใหญ่ขนาดนั้นยังเกือบจะเต็มแล้ว ของที่น่าตื่นตาตื่นใจมีไม่น้อยเลยจริงๆ มันต้องถูกใจเด็กๆอย่างแน่นอน
