ไป๋ยี่รุ่ยวางแผนเรื่องทั้งหมดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาสงบนิ่งมาก มองไม่ออกถึงสภาพจิตใจที่ฟุ้งซ่านออกมาเลยสักนิดเดียว!!
“พี่รู้หรือเปล่าว่าพี่ไปมอบตัวแล้วมันจะมีผลลัพธ์ยังไง?” หลิวหยิงรู้สึกว่าตอนนี้ทั้งร่างเหมือนกับว่าจะลอยปลิวออกไปหมด จนถึงตอนนี้เธอไม่กล้าเชื่อเลยว่าไป๋ยี่รุ่ยจะฆ่าคนได้
“ฉันรู้ ฉันก็ได้เตรียมพร้อมเอาไว้เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ชีวิตแลกด้วยชีวิต” สามารถบอกได้ว่าไป๋ยี่รุ่ยได้วางแผนที่จะเอาชีวิตแลกด้วยชีวิตเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
หลิวหยิงเห็นเขาพูดออกมาว่าชีวิตแลกด้วยชีวิตออกมาด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ภายในใจของเธอมันก็รู้สึกช็อกขึ้นมา ยิ่งยากที่จะยอมรับมันได้มากกว่าเดิม จู่ ๆ เธอก็คิดประเด็นสำคัญอย่างหนึ่งขึ้นมาได้ “พี่ฆ่าใครไป?”
ไป๋ยี่รุ่ยตะลึงไปเล็กน้อย และก็ไม่ได้ปกปิดออกไปอีก จากนั้นก็เอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำมาว่า “ไป๋หยิง”
เดิมทีอารมณ์ของไป๋ยี่รุ่ยสงบนิ่งมาโดยตลอด แม้แต่ตอนที่พูดถึงที่ว่าชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตก็ยังสงบนิ่งเป็นอย่างมาก แต่ในตอนนี้ตอนที่เขาพูดถึงไป๋หยิงขึ้นมามันได้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
บนใบหน้าได้มีความโกรธและความเกลียดชังเพิ่มมาอย่างเห็นได้ชัด แล้วก็ยังมีรังสีฆ่าฟันที่ไม่ได้ปิดบังเลยแม้แต่น้อยนั้นอีก เหมือนกับว่าแทบอยากจะฆ่าไป๋หยิงให้ตายอีกครั้งไปเสียให้ได้
“ไป๋หยิง?” หลิวหยิงตื่นตกใจออกมาอีกครั้ง “เธอไม่ใช่พี่สาวต่างแม่ของพี่ที่คุณลุงเขารับมาคนนั้นหรอกเหรอ?”
เรื่องนี้หลิวหยิงรู้อยู่แล้ว เมื่อตอนนั้นตระกูลไป๋ยังไม่เกิดเรื่อง บ้านของพวกเธอก็ยังไม่เกิดเรื่องขึ้นเหมือนกัน ตอนที่เธอไปตระกูลไป๋ก็เคยเจอไป๋หยิงอยู่ครั้งนึง
เจอครั้งแรก ไป๋หยิงไม่เป็นมิตรกับเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะถึงยังไงเธอไปตระกูลไป๋ไม่ได้ไปหาไป๋หยิงอยู่แล้ว เธอกับไป๋หยิงเองก็ไม่มีทางจะมีความสัมพันธ์กันมากมายนักด้วยเช่นกัน
“เฮอะ…” ไป๋ยี่รุ่ยยิ้มเย็นออกมา ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะยิ้มเย็นออกมา แต่ก็ยังคงปิดซ่อนความโกรธและความเกลียดชังในดวงตาเอาไว้ “ใครจะรู้บางทีอาจจะไม่ใช่เลยก็ได้”
ตามที่ไป๋หยิงเคยพูดมาเมื่อก่อนหน้านี้ เมื่อตอนนั้นแม่ของไป๋หยิงพาไป๋หยิงไปหาผู้ชายมามากมาย แต่ผู้ชายพวกนั้นต่างก็รู้ทันแผนร้ายของแม่ของไป๋หยิงกันทั้งนั้น ต่างก็ไม่ยอมรับไป๋หยิงเป็นลูกกันทั้งนั้น
สุดท้ายพ่อของเขาก็ยอมรับ บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าพ่อของเขาค่อนข้างที่จะหลอกง่าย หรือไม่บางทีไป๋หยิงก็อาจจะเป็นลูกสาวของพ่อเขา ดังนั้นแล้วพ่อของเขาถึงได้มองไม่ออกถึงช่องโหว่นี้
แต่สิ่งเหล่านี้มันต่างก็ไม่สำคัญแล้วทั้งนั้น เรื่องบางเรื่องมันได้เกิดขึ้นไปแล้ว มันไม่อาจจะกู้คืนกลับมาได้แล้ว ตอนนี้เขานอกจากความเกลียดชังก็เป็นความขยะแขยง ถ้าเลือกดูอีกที ไม่สิ เลือกอีกสักสิบครั้ง เขาก็ยังเลือกที่จะฆ่าไป๋หยิงเหมือนเดิมอยู่ดี ไม่มีความลังเลเลยสักนิดเดียว
“หมายความว่าอะไร?” หลิวหยิงตกตะลึงไป ได้ยินสิ่งที่ไป๋ยี่รุ่ยว่ามาแล้วก็หมายความว่ามันยังมีเงื่อนงำอื่นอีก แต่ถึงแม้ว่าไป๋หยิงจะไม่ใช่ลูกสาวของคุณลุงไป๋ ไป๋ยี่รุ่ยก็ไม่ถึงขนาดที่ต้องฆ่าไป๋หยิงมั้ง?
“ทำไมพี่ถึงต้องฆ่าเธอ เธอทำผิด พี่ก็ใช้วิธีการทางกฎหมายมาจัดการกับเธอก็ได้นี่ ทำไมต้องฆ่าเธอ?” หลิวหยิงรู้ว่าไป๋ยี่รุ่ยเป็นคนแยกแยะบุญคุณและความแค้นออกมาชัดเจน และเธอเองก็รู้เหมือนกันว่าไป๋ยี่รุ่ยเป็นคนใจอ่อนมาก
สามารถทำให้ไป๋ยี่รุ่ยลงมือฆ่าไป๋หยิงด้วยตัวเอง และจวบจนถึงตอนนี้ไป๋ยี่รุ่ยก็ไม่มีความรู้สึกนึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไปเลยสักนิด หลิวหยิงเชื่อว่าไป๋หยิงจะต้องทำเรื่องที่ชั่วร้ายมากเสียจนไม่อาจให้อภัยได้ ไป๋หยิงจะต้องสมควรตายจริง ๆ
แต่ว่าไป๋หยิงทำเรื่องที่สมควรตายลงไปมันก็สามารถลงโทษไป๋หยิงทางกฎหมายก็ได้ ทำไมไป๋ยี่รุ่ยถึงต้องทำลงมือฆ่าไป๋หยิงด้วยตัวเอง?
ไป๋ยี่รุ่ยฆ่าไป๋หยิงไป ถึงแม้ว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมันล้วนมีมูลเหตุทั้งนั้น ไป๋ยี่รุ่ยถึงแม้ว่าจะไม่ได้ชดใช้ด้วยชีวิต ก็จะต้องเข้าคุกอยู่ดี
ไป๋ยี่รุ่ยเงยหน้ามองไปทางหลิวหยิงแวบนึง ไม่ได้พูดอะไรออกมา ภายในใจของเขารู้ดี เรื่องจำพวกนั้นที่ไป๋หยิงได้ทำต่อเขาลงไป เกรงว่ากฎหมายคงจะไม่อาจจัดการได้
จะจัดการยังไง? จะพิพากษาโทษให้กับไป๋หยิงไปยังไง
ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ไป๋หยิงเป็นผู้ชาย เรื่องนี้อาจจะยังพอพิพากษาโทษได้อยู่ แต่เขาเป็นผู้ชาย ไป๋หยิงเป็นผู้หญิง ในเรื่องจำพวกนี้ผู้หญิงเป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่ามาโดยตลอด
ถึงแม้ว่าเขาจะไปแจ้งความว่าไป๋หยิงวางยาเขา ทำเรื่องอย่างนั้นลงไป มันก็ต้องมีคนเชื่อถึงจะได้
ถึงแม้ว่าตำรวจจะเชื่อ แต่คาดว่าคงจะทำเป็นเรื่องตลกไปเสียมากกว่า และเกรงว่าคงจะไม่เดินคดีให้เลยนี่สิ
ภายในใจของเขาเข้าใจในตรงจุดนี้ดี แต่ไป๋หยิงได้ทำเรื่องอย่างนั้นกับเขา สำหรับทางเขาแล้วไป๋หยิงสมควรตายแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปได้ จึงทำได้แค่เพียงลงมือเองไปเท่านั้น
เขาไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป ไม่เสียใจเลยสักนิด
เรื่องพวกนั้นที่ไป๋หยิงได้ทำลงไปถึงแม้ว่าจะฆ่าไปเป็นสิบครั้งมันก็ยังไม่พอเลยด้วยซ้ำ
“ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่?” หลิวหยิงลอบถอนหายใจออกมา ตอนนี้เธอก็ได้สงบกลับมาเหมือนเดิมได้เสียที “พี่ลองว่ามาให้ชัดเจนสิว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันแน่? แล้วต่อจากนี้พวกเราก็มาคิดหาวิธีกัน”
เรื่องมันได้เกิดขึ้นมาแล้ว มันได้เป็นสถานการณ์ที่แย่ที่สุดไปแล้ว อย่างนั้นแล้วตอนนี้สิ่งที่ต้องทำเพียงอย่างเดียวก็คือคิดหาวิธีเพื่อพยายามช่วงชิงด้านที่จะเอื้อประโยชน์ให้ไป๋ยี่รุ่ยไปเท่าที่จะเป็นไปได้เท่านั้น
ไป๋ยี่รุ่ยได้ยินคำพูดของหลิวหยิงสีหน้าก็ได้นิ่งขรึมออกมาทันที เรื่องอย่างนั้น เขาจะบอกคนอื่นได้ยังไง
“ไป๋ยี่รุ่ย เรื่องมันก็ได้เกิดไปแล้ว อีกอย่างพี่ก็ตัดสินใจที่จะไปมอบตัววันพรุ่งนี้แล้ว ไหน ๆ พี่ก็จะไปมอบตัว อย่างนั้นแล้วเรื่องนี้มันก็ปิดเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ไม่ว่าอะไรมันก็ปิดเอาไว้ไม่อยู่ ดังนั้นแล้วพี่ยังมีอะไรให้น่าปิดบังอีก?”
คำพูดของหลิวหยิงหยุดไปเล็กน้อย ดวงตาวูบไหวออกมาเล็กน้อย “พี่คิดจะปิดบังฉิงฉิงใช่มั้ย? พี่คิดว่าเรื่องอย่างนี้มันจะปิดบังฉิงฉิงได้เหรอ? ถึงแม้ว่าพี่กับฉิงฉิงจะไม่ได้ติดต่อกันอีก ฉิงฉิงก็จะต้องรู้อยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพี่ยังคิดจะเอาหุ้นทั้งหมดของบริษัทของพี่แล้วก็ทรัพย์สินทั้งหมดของพี่โอนไปให้ฉิงฉิงทั้งหมดอีก”
หลิวหยิงรู้ว่าทำไมเขาถึงอยากจะปิดบัง ไป๋ยี่รุ่ยไม่ใช่คนที่ใส่ใจความคิดคนอื่นมากเกินไปจำพวกนั้น สิ่งที่เขาแคร์เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือความคิดของเวินลั่วฉิง
แต่เรื่องนี้คิดจะปิดบังเวินลั่วฉิงนั่นมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
“บางทีฉันอาจจะช่วยพี่คิดหาวิธีมาให้ได้ ถ้าพี่คิดว่าไม่อยากให้ฉิงฉิงรู้ ฉันสามารถคิดหาวิธีช่วยพี่ปิดบังสักหน่อยก็ได้” หลิวหยิงรู้ว่าจะโน้มน้าวเขายังไง
“แน่นอน พี่ไม่มีความจำเป็นจะต้องปิดบังฉัน พวกเราเองก็นับว่าเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก นับว่าเป็นพี่น้องกันล่ะมั้ง พี่พูดออกมา บางทีฉันอาจจะช่วยได้ก็ได้” หลิวหยิงได้ปิดบังความในใจที่ตนมีต่อไป๋ยี่รุ่ยมาโดยตลอด แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่มีเผยออกมาเลยสักนิดเดียว ตอนนี้แน่นอนว่าเธอยิ่งไม่อาจเผยออกมาได้เลย
ไป๋ยี่รุ่ยขัดขืนออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขามองหลิวหยิง คิดอยู่สักพักนึง จากนั้นก็ได้พูดออกมาอย่างยากลำบาก “เธอวางยาจำพวกนั้นให้ฉัน แล้ว…”
“หืม? ยาอะไร?” หลิวหยิงไม่มีการตอบสนองออกมาอยู่ชั่วขณะ รอจนถึงตอนที่เธอเห็นความโกรธและความขยะแขยงที่ยากที่จะทนรับไหวอย่างเห็นได้ชัดนั้นของไป๋ยี่รุ่ยชัดแล้วถึงได้เข้าใจขึ้นมา
หลิวหยิงช็อกตกใจไปโดยสมบูรณ์ ทำไมเธอนึกไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นสถานการณ์อย่างนี้
ไป๋หยิงวางยาไป๋ยี่รุ่ย แล้วเกิดความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาขึ้นมา?
พระเจ้า นี่มันเรื่องอะไรกัน ไป๋หยิงผู้หญิงคนนั้นบ้าไปแล้วเหรอ?
ถึงแม้ว่าตัวตนของไป๋หยิงมันจะน่าสงสัย ถึงแม้ว่าไป๋หยิงเป็นไปได้ว่าจะไม่ใช่ลูกสาวของคุณลุงไป๋ แต่เมื่อตอนนั้นไป๋หยิงถึงยังไงก็เป็นคนที่คุณลุงไป๋พากลับมาด้วยสถานะลูกสาวของตระกูลไป๋
หลายปีมานี้ถึงยังไงไป๋หยิงก็ได้แบกสถานะพี่สาวของไป๋ยี่รุ่ยเอาไว้
เธอจะทำเรื่องอย่างนั้นกับไป๋ยี่รุ่ยออกมาได้ยังไง
บ้าไปแล้วจริง ๆ มันน่าขยะแขยงเกินไปแล้วจริง ๆ !!
หลิวหยิงไม่ได้พูดอะไรออกไปอยู่ชั่วขณะ เพราะว่าตอนนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปเลยจริง ๆ
ปลอบไป๋ยี่รุ่ย? ในสถานการณ์จำพวกนี้ดูเหมือนว่าพูดอะไรไปมันก็ไม่เหมาะทั้งนั้นเลย!!
