โพนี่เห็นว่าบุริศร์รู้สึกกังวลเกี่ยวกับนรมนมากและ อดไม่ได้ช่วยให้นรมนมีความสุข
“นายไม่ต้องกังวล ฉันจะตรวจให้เธออย่างละเอียด”
โพนี่หยิบเครื่องมือออกมา และเริ่มตรวจนรมน
ถึงกระนั้น นรมนเองก็ยังไม่ตื่น
บุริศร์คอยอยู่เคียงข้างเสมอ แลดูเป็นห่วงมาก
ในที่สุด จนกระทั่งโพนี่ตรวจเสร็จ เขาก็ถามอย่างรวดเร็ว “เป็นอย่างไรบ้าง? ร่างกายเธอมีปัญหาอะไรไหม?”
โพนี่ส่ายหัว และพูดด้วยรอยยิ้ม “น่าจะตั้งครรภ์ ข้างบนนี่แสดงให้เห็นว่าเป็นช่วงเริ่มต้นของการตั้งครรภ์ โปรเจสเตอโรนค่อนข้างดี”
บุริศร์ตกตะลึง
“เธอพูดอะไร?”
ไม่ต้องพูดถึงที่บุริศร์ไม่เชื่อเลย โพนี่ยังคิดว่ามันเป็นปาฏิหาริย์
เธอยิ้ม และมองไปที่บุริศร์ ก่อนจะพูดว่า “ข้อมูลอยู่ที่นี่ เธอตั้งครรภ์แล้ว แม้ฉันจะไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ แต่โดยรวมแล้วนี่เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอ? ระวังเรื่องการพักผ่อนของเธอให้ดี อย่าให้เหนื่อยเกินละ”
ตอนนี้การตอบสนองเป็นปกติทุกอย่าง แค่เธอกินดีพักผ่อนดีก็ไม่มีปัญหา
บุริศร์หันไปอยู่ตรงที่เดิมสองครั้ง เหมือนเด็ก ยิ้มกว้างเกือบถึงรูหู
เขากำลังจะเป็นพ่อคน!
ครั้งก่อนที่เขาเป็นพ่อคน เขาไม่ได้สัมผัสกับความรู้สึกของการเป็นพ่อ ลูกก็อายุได้สี่ขวบแล้ว ในที่สุดพระเจ้าก็ให้โอกาสเขาอีกครั้งเพื่อสัมผัสกับความรู้สึกของการเป็นพ่อคน เขารู้สึกมีความสุขล้นเหลือ
เมื่อโพนี่เห็นท่าทางของเขาอย่างนี้ ก็นึกไปถึงตอนที่ป้องรู้ว่าเธอท้อง เหมือนกันไม่มีผิด
เธอยิ้มและพูดว่า “เอาละ รู้ว่านายดีใจ กลับมาติดตามเรื่องโภชนาการของนรมนกันเถอะ อย่างไรร่างกายของเธอก็ไม่ได้ดีมาก”
เมื่อพูดอย่างนี้ บุริศร์ก็เริ่มวิตกกังวล
“ใช่ ช่วงนี้ดูเหมือนร่างกายของนรมนไม่ดีมาตลอด เธอที่ตั้งครรภ์อย่างนี้จะรับได้ไหม?”
“ถ้ารับไม่ได้ละ? นายจะไม่ต้องการเด็กคนนี้หรือ?”
โพนี่ถามอย่างตั้งใจ
สีหน้าของบุริศร์ดูยุ่งเหยิงและทุกข์ตรม
“ฉันต้องการ ฉันต้องการเด็กคนนี้มากเป็นพิเศษ อย่างไรเมื่อตอนท้องครั้งก่อน ฉันพลาดการเติบโตของเด็กๆ กระทั่งตอนพวกเขาเกิดฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไร แต่ถ้าสิ่งเหล่านี้สร้างปัจจัยที่ไม่มั่นคงแก่นรมน และสามารถคุกคามความปลอดภัยในชีวิตขอนรมน อย่างนั้นฉันก็ยินยอมไม่ต้องการเด็กคนนี้”
บุริศร์พูดขึ้นด้วยความปวดใจ
เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าในฐานะที่เป็นลูกผู้ชาย มันเจ็บปวดมากที่จะต้องปล่อยลูกไป
ครั้งก่อนเด็กคนนั่นก็ไม่มีแล้ว บุริศร์เศร้าเป็นเวลานาน แต่ครั้งนี้… …
เขาไม่กล้าคิด
โพนี่เห็นท่าทางของเขา ก่อนถอนหายใจ “นายต้องเชื่อนรมน มารดาต่างก็ยิ่งใหญ่ เพื่อนาย เพื่อพวกเด็กๆ เธอต้องผ่านไปได้ด้วยดี แถมฉันเพิ่งตรวจร่างกายเธอไป ถึงแม้จะอ่อนแอ แต่ทุกอย่างก็ปกติ บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับหญ้าในศาลบรรพบุรุษที่ป้าโอให้พวกนายมาก่อนเสียชีวิต”
“ไม่หรอก เจ้าของนั้นทำให้ร่างกายของนรมนเย็น ทำให้ตั้งครรภ์ยากขึ้น”
“’งั้นก็แปลกมาก ตอนนี้นรมนท้องแล้ว และสมรรถภาพร่างกายของเธอก็ดีขึ้นด้วย หากไม่มียาชูกำลัง ฉันคิดว่านี่เป็นไปไม่ได้ ในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา นรมนได้กินพวกผลิตภัณฑ์เสริมอาหารบ้างไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามของโพนี่ บุริศร์ก็ส่ายหัว แต่ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้
“ตอนที่เธออยู่เมืองใต้ดินเธอกินยาชูกำลังไปมาก แถมเธอยังมีเลือดของนภดลด้วย”
“หมายความว่ายังไงที่มีเลือดของนภดล”
โพนี่งุนงงเล็กน้อย
บุริศร์รีบไปที่ห้องทำงาน เพื่อเอาเลือดสองสามหยดที่นภดลเคยมอบไว้ให้แก่นรมน
“คืออันนี้ เธอกลับไปตรวจให้หน่อย หรือมันจะมีความเกี่ยวข้องกัน?”
โพนี่มองไปยังเลือดของนภดล ทันใดดวงตาก็สว่างวาบ
“เจ้านี่… …”
“นภดลเป็นคนปรุงยา เป็นของทดลอง ในครรภ์ถูกคนทำให้เป็นของทดลองคลอดออกมา เลือดของนภดล มิลินเคยพูดไว้ว่า เลือดของเขาหยดหนึ่งมีคุณค่าทางยาและการรักษาสูงมาก”
บุริศร์บอกโพนี่ในสิ่งที่เขารู้
โพนี่ระมัดระวังมากในการเก็บเลือดของนภดล เธอพูดเสียงต่ำ “ฉันจะกลับไปวิจัยดูสักหน่อย ถ้าเกิดอะไรกับนรมนโทรหาฉันได้ทุกเมื่อ”
“โอเค”
หลังจากส่งโพนี่กลับไปแล้ว บุริศร์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ขณะที่เธอมองไปยังนรมนที่ซึ่งกำลังหลับอยู่เหมือนคนโง่
“นรมน พวกเรามีลูกแล้ว ไม่ใช่สิ พวกเรามีลูกอีกแล้ว พวกเราจะเป็นพ่อแม่คนอีกแล้ว”
เขาจับมือของนรมนอย่างโง่เง่า ก่อนกระซิบ
นรมนนอนหลับไปเป็นเวลานานจนปวดเมื่อยไปทั้งตัว ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
ทันทีที่ลืมตา เธอเห็นบุริศร์ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขาอ่อนโยนราวกับมีน้ำกลิ้งภายใน ดูเหมือนจะมีความตื่นเต้นในดวงตาคู่นั้น
เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “เป็นอะไรไป? มีข่าวดีหรือคะ? ดูท่าคุณมีความสุขเหลือเกิน”
ในขณะที่พูด นรมนก็ต้องการที่จะลุกขึ้นนั่ง แต่เธอรู้สึกเจ็บที่เอวเล็กน้อย
“อย่าขยับนะ!”
บุริศร์รีบเอาหมอนมาวางซ้อนไว้ข้างหลังเธอ ท่าทางนุ่มนวลและระมัดระวัง
“คุณเป็นอะไร?”
นรมนรู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินเล็กน้อย
บุริศร์รอให้นรมนนั่งให้เข้าที่เข้าทางก่อน และเขาก็นั่งลงตรงหน้าเธอ เขายิ้มพลางพูดทีละคำ “นรมน ผมมีข่าวดีมาบอกคุณ”
“อืม พูดมาสิคะ”
นรมนพยักหน้า โดยรู้สึกว่าบุริศร์ในวันนี้ดูแตกต่างไปเล็กน้อย
นรมนไม่สนใจว่านรมนจะคิดอย่างไรกับเขา เขายิ้มจนดวงตาหยีเข้าหากัน
“ผมให้โพนี่มาตรวจร่างกายคุณ คุณทายสิว่าผลเป็นอย่างไร?”
“แล้วเป็นอย่างไรคะ?”
หัวใจของนรมนกระตุก
หรือตัวเองจะป่วยจริง?
แต่มันไม่ถูก ถ้าเธอป่วยจริง บุริศร์ไม่มีทางมีท่าทีอย่างนี้แน่
เมื่อเห็นท่าทางที่สงสัยของนรมน บุริศร์ยิ้มก่อนจะพูดต่อ “คุณท้อง นรมน คุณกำลังจะเป็นแม่!”
นรมนตกตะลึง
แล้วเธอก็หัวเราะ ก่อนพูดว่า “อย่ากวนได้ไหม เรื่องนี้มันไม่ตลกนะ”
ร่องรอยความเศร้าปรากฏในดวงตาของเธอ
บุริศร์เงยหน้าขึ้นมองเธอโดยตรง ให้เขาสบตาของตนเอง ก่อนจะพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันไม่ได้ล้อเล่น นรมน นี่เป็นความจริง โพนี่ตรวจให้คุณแล้ว คุณท้องจริง! ท้องได้เดือนหนึ่งแล้ว! คุณขี้เซา กินได้ เหนื่อยตลอดเวลา ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นปฏิกิริยาปกติในช่วงแรกของการตั้งครรภ์”
นรมนกอดไม่ได้ที่จะกระโดดด้วยความปิติยินดี เมื่อเห็นว่าดวงตาของบุริศร์จริงจังมาก ไม่ได้ล้อเล่น
“คุณพูดจริงเหรอ? ผลตรวจเลือดอยู่ไหน ให้ฉันดูหน่อยค่ะ”
นรมนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เธอรู้ดีกว่าใครๆ ว่าบุริศร์หวังอยากมีลูกอีกคน อย่างไรเขาก็พลาดการคลอดและการเจริญเติบโตของกานต์และกมล แต่เพราะว่าเรื่องของป้าโอ ตัวเองไม่มีโอกาสได้เป็นแม่แล้ว
ในแต่ละวันเธอรับมือกับความจริงช้าๆ กลับไม่คิดว่าตอนนี้บุริศร์จะมาบอกว่าเธอท้อง!
เธอกำลังตั้งครรภ์จริงๆ!
นรมนใช้มือลูบไปยังท้อง เธอรู้สึกว่ามันมหัศจรรย์มาก
บุริศร์รีบส่งรายงานการตรวจเลือดให้เธอ
“ดูสิ คุณท้องจริงๆ จากนี้เป็นต้นไป คุณเป็นสมบัติของชาติในครอบครัวของเรา คุณอยากกินอะไร ทำอะไร ผมไม่ขัด ถ้าอยากพัก ก็พัก ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น คุณมีผม ครั้งนี้ผมจะชดใช้หนี้เมื่อห้าปีที่แล้วของสองแม่ลูกให้เอง”
คำพูดของบุริศร์ ทำให้นรมนแสบจมูกเล็กน้อย
เมื่อดูผลการตรวจเลือดแล้ว เธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่และเริ่มหลั่งน้ำตา
“ทำอย่างไรดีคะ? จู่ๆฉันก็อยากร้องไห้ ฉันกลั้นไม่ไหว!”
นรมนร้องไห้ในอ้อมแขนของบุริศร์ราวกับเด็กน้อย
บุริศร์รับรู้ถึงความซับซ้อนและความตื่นเต้นในอารมณ์ของนรมน
เขาลูบหลังเธอและกระซิบ “อยากร้องก็ร้องเลย โพนี่บอกแล้วว่า อยากร้องไห้ก็เป็นปฏิกิริยาปกติในช่วงแรกของการตั้งครรภ์ ร้องไม่กี่วันก็โอเคแล้ว อย่าร้องไห้ตาช้ำก็พอแล้ว รู้ไหม?”
“อืม”
นรมนฟุบอยู่บนไหล่ของบุริศร์ เธอยังคงงุนงงเล็กน้อย
ท้องจริงๆเหรอ?
รู้สึกราวกับฝันอยู่เลย!
“ร่างกายของฉันจะเหมาะกับการตั้งครรภ์หรือคะ?”
นรมนผลักบุริศร์ออกไป ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตนเองเป็นเด็ก
บุริศร์ยิ้ม พลางเช็ดน้ำตาให้นรมน และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่รู้สิ พวกเราก็กลุ้มใจ ผมเอาเลือดของนภดลที่เขาให้คุณ ส่งให้โพนี่ไปตรวจ ลองดูสิเพราะเกี่ยวข้องกลับเลือดนี่ด้วยหรือเปล่า ถ้าหากใช่ คราวหน้าผมต้องไปขอบคุณนภดลเสียหน่อย”
“ต้องทำสิ! ถ้าหากทั้งหมดนี้เป็นเพราะเลือดของนภดล ฉันจะไปเยี่ยมเยียนเขาด้วยตัวเอง”
“อืม ผมจะไปพร้อมกับคุณ”
บุริศร์และนรมนโอบกอดกันอย่างมีความสุข มือของพวกเขาสัมผัสอยู่ตรงท้องของนรมนด้วยกัน รู้สึกถึงการมาอย่างเงียบๆ ของชีวิตน้อยๆ ที่น่าอัศจรรย์ใจ
จู่ๆ นรมนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เธอถามบุริศร์ด้วยเสียงต่ำ “บุริศร์คะ คุณคิดว่ากานต์กับกมลจะชอบเด็กไหม? เขาจะมีใจขัดแย้งไหม? ยังมีกมล เด็กคนนี้ความคิดค่อนข้างอ่อนไหว จะเป็นอย่างไรถ้ารู้สึกว่าถูกทิ้งเพราะการเกิดมาของเด็กคนนี้?”
บุริศร์นิ่งไปชั่วขณะและพูดด้วยเสียงต่ำ “เรื่องพวกนี้เอาไว้ให้ผมจัดการ คุณพักผ่อนให้ดี เลี้ยงลูกในท้องให้ดี”
“ค่ะ”
เมื่อเห็นบุริศร์พูดเช่นนี้ นรมนก็โล่งใจ เธอเชื่อว่าบุริศร์จะแก้ปัญหาทั้งหมดนี้ได้
หลังจากตื่นเต้นแล้ว นรมนก็เหนื่อยอีกครั้ง
“น่าแปลกนะ ตอนฉันท้องกานต์กับกมลไม่เคยขี้เซาอย่างนี้มาก่อนเลย”
นรมนพึมพำ
เมื่อเห็นว่าเธอง่วงแล้ว บุริศร์ก็ดึงหมอนออกมา ก่อนจะให้เธอนอนราบลง และพูดด้วยรอยยิ้ม “โพนี่บอกแล้วไง สถานการณ์ของเด็กแต่ละคนแตกต่างกัน และปฏิกิริยาตอบสนองก็ต่างกัน ดังนั้นอย่ากังวลไป อยากนอนก็นอน เดี๋ยวผมบอกป้าอ้อยไว้ ว่าให้ตามคุณ อยากทานอาหารตอนไหนก็ให้ป้าเขาเตรียมให้”
“อย่างนี้ไม่ดีไหมคะ? ฉันไม่ได้ไร้เหตุผลอย่างนั้น”
นรมนรู้สึกเกรงใจ
ตอนเธอตั้งครรภ์เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เธอเกือบจะตายในเปลวเพลิงด้วยความคับแค้นใจ เธอไม่เคยได้รับความอ่อนโยนและการดูแลของสามีเธอเลยแม้แต่วันเดียว วันนี้ห้าปีต่อมาเธอสามารถได้รับทั้งหมด นรมนรู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลยจริงๆ
“ไม่ใช่ไร้เหตุผล คุณมีคุณสมบัตินี้!”
บุริศร์ลูบศีรษะของนรมน และพูดเบา ๆ
นรมนปิดตาลงอย่างมีความสุข
เมื่อบุริศร์คิดว่าเธอกำลังจะหลับ นรมนก็ลืมตาขึ้น จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งด้วย และพูดอย่างเศร้าๆ ว่า “จบแล้ว จบแล้ว บุริศร์ เด็กคนนี้ไม่ควรมาตอนนี้!”
