“คุณนาย เป็นอะไรไปคะ?”
ปาณีรู้สึกเหมือนนรมนกำลังมองสมุดครุ่นคิดอะไรอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“ไม่มีอะไร แค่เห็นว่าสมุดนี่สวยดี”
นรมนรีบดึงสติกลับมา พูดนิ่งๆ
ปาณีมองไม่ออกว่านรมนคิดอะไรอยู่ ยิ้มอย่างไร้เดียงสาพูดขึ้น: “ถ้าคุณชอบ เดี๋ยวฉันให้คุณหมอมิลินเอาให้คุณอีกเล่ม ที่เธอมีหลายเล่มค่ะ”
“เหรอ? งั้นก็ขอบใจนะ”
นรมนพยักหน้าตอบตกลง
“เธอพักผ่อนให้เต็มที่ ฉันจะไปดูพวกกิจจาหน่อย”
“คุณชายกิจจาเป็นอะไรคะ?”
ช่วงนี้ปาณีคุ้นเคยกับสมาชิกแต่ละคนของตระกูลโตเล็กแล้ว ยังเป็นนภดลที่ให้ชัยยศมาสอนเธอ ตั้งแต่หลังจากที่สารภาพรักล้มเหลวครั้งนั้น นภดลก็เอาแต่หลบหน้าเธอ ไหว้วานให้คนอื่นมาช่วยจัดการให้ แต่ตนเองกลับไม่ปรากฏตัวออกมา
นึกถึงนภดล ปาณีรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่ทว่าเธอก็จัดการความรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว
นรมนยิ้มพูดขึ้น: “ไม่เป็นอะไรมาก แค่ล้มเอง กมลก็อยู่เป็นเพื่อนเขา”
“อ้อ งั้นก็ดีค่ะ ระยะนี้คงต้องลำบากคุณนายแล้ว คุณนายหาคนมาอยู่ข้างๆสักคนเถอะค่ะ”
“ไม่ต้องหรอก ธิดากลับมาแล้ว มีธิดาก็พอ เธอรักษาตัวให้ดี ฉันรอเธอกลับมา”
นรมนพูดจบก็ออกไป
ปาณีมองด้านหลังของเธอ จู่ๆก็รู้สึกว่าถึงนรมนจะดูสุภาพอ่อนโยน แต่ไม่ให้คนมาอยู่ข้างกายง่ายๆเลย
นภดล ชัยยศ ธิดาและนาวิน ล้วนแต่เป็นคนเก่าของที่นี่ มีเธอเพียงคนเดียวที่พามาจากตระกูลจันทรวงศ์ ปาณีรู้ว่า นรมนให้เธออยู่ข้างกายเป็นกรณีพิเศษ
ด้วยเกียรติอันสูงส่งนี้ทำให้เธอให้ความสำคัญมากที่สุด เธอสาบานเลยว่าจะต้องเรียนโภชนาการให้ดี แล้วดูแลนรมนอย่างเต็มที่
เธอออกมาจากห้องคนไข้ของปาณี อยากจะไปหามิลิน แต่กลับเห็นธิดามาทางนี้
“มีอะไรเหรอ?”
“คุณนายคะ เกิดเรื่องกับประธานบุริศร์ค่ะ”
นรมนชะงักงัน
“เกิดเรื่องอะไร?”
“โดนตำรวจพาตัวไป แล้วศพของภาริชก็โดนตำรวจเอาไปด้วยค่ะ บนร่างกายของภาริชเต็มไปด้วยบาดแผล ตำรวจบอกว่าประธานบุริศร์คุมขังภาริชเอาไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วยังใช้โทษประหารชีวิต ทำให้ภาริชถึงแก่ความตาย มีคนยื่นฟ้องร้องแล้ว ต้องการให้ประธานบุริศร์ให้คำอธิบายที่ชัดเจน”
ธิดาพูดอย่างรวดเร็ว
นรมนขมวดคิ้วแน่น
“คนที่ยื่นฟ้องร้องคือคุณอารองใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ”
“คุณชายป้องล่ะ? คุณชายป้องไม่ได้อยู่ข้างๆบุริศร์เหรอ? เขาน่าจะยืนยันให้บุริศร์ได้สิ”
นรมนกำลังมองธิดา
ธิดาพูดเบาๆ: “ตำรวจที่มาเป็นกองกำลังตำรวจคดีอาญา คุณชายป้องยืนยันไปแล้ว แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ผล บอกว่าหลักฐานมัดตัวแน่นหนา จึงพาประธานบุริศร์ไป ประธานบุริศร์ฝากให้คนมาบอก ให้คุณใจเย็นๆ ไม่ต้องเข้ามายุ่ง ดูแลลูกในท้องอย่างสบายใจแล้วก็เข้าร่วมการแข่งขันก็พอ แต่เท่าที่ได้ยินคราวนี้ประธานบุริศร์อาจจะออกมาไม่ได้แล้ว”
ได้ยินธิดาพูดอย่างนี้ นรมนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย
เวลานี้แล้ว บุริศร์ยังจะไม่ให้เธอสนใจอะไรอีก ดูแลลูกในท้องอย่างสบายใจ? ต่อให้เธออยากจะดูแลลูกในท้องอย่างสบายใจ คุณอารองจะยินยอมไหมล่ะ?
การปรากฏตัวของคุณอารองทำให้เธอรู้สึกแปลกๆอยู่ตลอด เดิมทีรออยู่ที่นี่ พวกเขาคิดจะให้บุริศร์เข้าไปเหรอ? หรือจะบอกว่ามีแผนการร้ายอื่นอีก?
นรมนไม่เข้าใจ แต่กลับรู้ดีว่าเธอไม่สามารถนั่งรอความตายอยู่ที่นี่ได้อีก
“คุณชายป้องอยู่ที่ไหน?”
นรมนรู้ว่าตอนนี้คนที่สามารถช่วยบุริศร์ได้อาจจะมีแค่ป้องเท่านั้น
ธิดารีบพูดขึ้น: “คุณชายป้องรอคุณอยู่ที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กแล้วค่ะ”
“กลับกันเลย ให้นาวินดูแลเด็กๆให้ดี ส่งคนมาดูแลเพิ่มอีกหน่อยจะดีที่สุด ฉันกลัวคุณอารองจะหันมาเล่นงานพวกเขา” นรมนกำชับ
“ได้ค่ะ”
ธิดารีบไปจัดการ
นรมนโทรไปหานภดล
“นายอยู่ไหน?”
“อยู่ด้านนอกของสถานีตำรวจครับ ผมตามประธานบุริศร์มา แต่พวกผมโดนขวางอยู่ข้างนอก เข้าไปไม่ได้” นภดลรีบพูด น้ำเสียงไม่ดี
บุริศร์ถือเป็นคนที่โดดเด่นคนหนึ่งในเมืองชลธี คนทั่วไปไม่สามารถทำรุนแรงเกินไปกับบุริศร์ได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ไม่นึกว่าพวกเขาจะไม่ให้เข้าไป จุดนี้ทำให้นรมนรู้สึกว่าค่อนข้างร้ายแรงเกินไปแล้ว
เธอขมวดคิ้วแน่น
นรมนโทรไปหาคุณท่านตนุวร
“คุณตาคะ บุริศร์โดนจับ เรื่องราวเป็นยังไงหนูก็ไม่ค่อยแน่ใจ คุณตามีวิธีทำให้หนูเข้าไปพบเขาหน่อยได้ไหมคะ? ที่ด้านนี้ไม่ให้ใครเข้าไปเลย”
ตอนที่ได้ยินนรมนพูดอย่างนี้ คุณท่านตนุวรก็ค่อนข้างแปลกใจ
“โดนจับ? ใครจับเขาไป?”
“คนของกองกำลังตำรวจคดีอาญาค่ะ”
“เหตุผลล่ะ”
“กักขังผู้อื่นเป็นการส่วนตัว จนถึงแก่ความตายค่ะ”
คำพูดของนรมนทำให้คุณท่านตนุวรเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดขึ้น: “ศพล่ะ?”
“โดนพาไปพร้อมกันค่ะ”
“น่าจะค่อนข้างลำบากแล้ว ตาจะลองจัดการดูก่อน ถ้าไม่มีคำสั่งจากตา เราอย่าเพิ่งทำอะไร โทรไปหาตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ธรณีรู้จักคนของกองกำลังตำรวจคดีอาญา ดูว่าอาธรณีของเราพอจะมีวิธีไหม”
ได้ยินคุณท่านตนุวรพูดอย่างนี้ ในที่สุดนรมนก็พอจะตัดสินใจอะไรได้บ้างแล้ว
“ค่ะ หนูจะโทรไปเดี๋ยวนี้”
หลังจากนรมนวางสาย ธิดาด้านนั้นก็จัดการเรียบร้อยแล้ว
“คุณนายคะ เรากลับกันได้แล้วค่ะ”
“เธอไปขับรถมา”
นรมนโบกๆมือ รีบเดินออกไปข้างนอก
ตอนที่ธิดาไปขับรถมาจากที่ลานจอด นรมนก็โทรไปหาธรณี
“คุณอาคะ บุริศร์โดนจับค่ะ คนของกองกำลังตำรวจคดีอาญาจับตัวไป คุณอามีวิธีที่จะทำให้หนูไปเจอเขาหน่อยไหมคะ?”
ธรณีขมวดคิ้วแน่น
“โดนจับ? เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมอาถึงไม่ได้ข่าวอะไรเลย?”
“ไม่นานนี้ค่ะ หนูก็เพิ่งรู้เรื่อง”
นรมนกระวนกระวายใจ
ธรณีจึงรีบพูดขึ้น: “เราอย่าเพิ่งร้อนรน อาจะลองหาคนดู เดี๋ยวโทรกลับมานะ เรากลับไปรอที่บ้านก่อน”
“ค่ะ”
นรมนวางสาย
มีตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เธอจึงมีความมั่นใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่ทว่าเรื่องนี้เหมือนจะร้ายแรงมากจริงๆ
นรมนยืนรอธิดามารับอยู่ที่ประตูทางเข้า จู่ๆก็มีแม่ลูกคู่หนึ่งมุ่งหน้าเข้ามาหา ในมือของผู้หญิงกำลังอุ้มเด็กที่เพิ่งเกิดได้ไม่นาน เดินมาทางนี้อย่างรีบร้อน
อยู่ห่างกันไม่ไกล แต่นรมนก็รู้สึกถึงความผิดปกติ แม่ลูกคู่นั้นเหมือนจะตรงเข้ามาหาเธอทันที
ใจของนรมนเต้นตึกตัก รีบวิ่งเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ข้างๆ
“คุณผู้หญิง ต้องการซื้ออะไรคะ?”
พนักงานเห็นนรมนเข้ามา จึงรีบถามขึ้น
นรมนเห็นแม่ลูกคู่นั้นชะงักอย่างชัดเจน แล้วก็ถอยออกไปอย่างแค้นเคือง
ฉากนี้ทำให้นรมนเสียใจขึ้นมาบ้างแล้ว
ถ้าตนเองไม่มีความระแวดระวังตัว ตอนนี้อาจจะโดนวิ่งชนแล้วเรียกค่าเสียหายก็ได้ แล้วถ้าเกิดเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดพวกเขาเป็นทารกที่ตายไปแล้วล่ะ เธอก็ยิ่งลำบากเลยล่ะสิ ไม่แน่ว่าบุริศร์ยังไม่ทันได้ออกมา เธอก็คงต้องตามเข้าไปติดๆ
นึกถึงความเป็นไปได้นี้ นรมนก็ตื่นตระหนกจนเหงื่อเย็นๆซึมออกมา
เล่ห์เหลี่ยมพวกนี้ต้องระมัดระวังครั้งแล้วครั้งเล่าจริงๆ
คุณอารองนี่ร้ายนัก!
แววตาของนรมนเปล่งประกายความเย็นชาออกมา
ตอนที่ธิดาขับรถมาไม่เห็นนรมน เธอจึงกำลังคิดจะโทรหานรมน ก็เห็นนรมนโบกมือให้เธออยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ต
“คุณนายคะ ทำไมคุณถึงวิ่งออกมาจากในนั้น?”
ธิดามองนรมนแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย
นรมนไม่ได้พูดอะไร แค่ซื้อน้ำขวดหนึ่ง แล้วขึ้นรถ
ตอนที่รถเลี้ยวออกจากโรงพยาบาล จู่ๆนรมนก็ให้ธิดาจอดรถ
“เธอขับรถกลับไป ฉันจะไปที่อื่น”
“คุณนาย คุณจะไปไหนคะ? ให้ฉันไปส่งคุณเถอะ”
ธิดารู้สึกว่านรมนแปลกๆ
“ไม่ต้องหรอก อีกเดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว ฉันไปก่อนนะ”
นรมนไม่ได้อธิบาย ให้ธิดาออกรถไปเลย ส่วนตนเองเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง
“ไปบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กค่ะ”
นรมนนั่งอยู่ในแท็กซี่ ในใจถึงสงบลงได้บ้าง
เมื่อครู่ไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกภายใต้จิตสำนึกของตนเองหรือเปล่า เอาแต่รู้สึกว่านั่งรถของธิดากลับไปไม่ค่อยปลอดภัย ตอนนี้มีรถแท็กซี่อยู่ทั่วทุกที่ พวกเขาคงไม่ถึงกับซื้อรถแท็กซี่ทั้งเมืองชลธีหรอกใช่ไหม?
ตอนที่นรมนกลับมาถึงบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก กลับไม่เห็นรถของธิดา เธอจึงขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“ธิดา เธอยังไม่กลับมาอีกเหรอ?”
นรมนโทรไปหาธิดา
ธิดาทางด้านนั้นค่อนข้างอึกทึก
“คุณนายคะ ฉันโดนสะกดรอยตาม อีกฝ่ายเหมือนจะฆ่าฉันให้ตาย แต่ว่าคุณวางใจได้ ตอนนี้ฉันรอดพ้นมาได้แล้วค่ะ อีกเดี๋ยวจะถึงบ้านแล้ว”
“ระวังหน่อยนะ ฉันจะให้ชัยยศไปช่วยเธอ”
หลังจากนรมนวางสายไปก็ให้ชัยยศขับรถไปรับธิดา
อย่างที่คิดเอาไว้ พวกเขาอยากจะฆ่าเธอจริงๆ
นรมนหน้าตาหม่นหมองเข้าไปในบ้าน
หลังจากป้องเห็นนรมนเข้ามา จึงถามขึ้นอย่างลนลาน: “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“เกือบตาย อีกฝ่ายอยากให้เราสองสามีภรรยาเข้าไปพัวพัน”
นรมนรินน้ำแก้วหนึ่ง พึมพำแล้วดื่มลงไป
ป้องเอารายงานผลการตรวจดีเอ็นเอให้นรมนดู
“นี่เป็นผลรายงานที่บุริศร์ให้ผมทำการตรวจดีเอ็นเอ เสียใจด้วยที่จะต้องบอกพวกคุณว่า ภาริชกับบุริศร์เป็นพี่น้องกัน”
“อะไรนะ?”
นรมนยังไม่ได้กลืนน้ำลงไป เกือบจะสำลักตาย
เธอหยิบรายงานการตรวจขึ้นมาดูอย่างละเอียดสองรอบ ความเข้ากัน 99.9% ก็บอกได้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องแท้ๆ?
“ตัวอย่างเลือดไม่ผิดใช่ไหม?”
“ออกมาจากมือพวกคุณจนถึงมือผม ไม่มีบุคคลที่สองแตะต้องเลย ถ้าจะผิดก็คงเกิดจากความผิดพลาดของพวกคุณด้านนี้เท่านั้น” ได้ยินป้องพูดอย่างนี้ นรมนนึกถึงนภดลที่เป็นคนเอาตัวอย่างเลือดมา นภดลไม่ทำเรื่องอย่างนี้แน่นอน ดังนั้นหมายความว่าผลการรายงานนี้เป็นของจริงงั้นเหรอ?
สีหน้าของเธออึมครึมจนน่ากลัว
“ถ้าภาริชคนนี้เป็นตัวจริง งั้นภาริชที่เทวินพูดถึงเป็นใคร?”
“ตอนนี้ปัญหานี้อย่าเพิ่งคิดเลย ที่ผมอยากบอกก็คือ ภาริชคนนี้เป็นโรคหัวใจตั้งแต่เกิด บางทีอาจจะบอกได้ว่าเป็นความบกพร่องที่ติดตัวเขามาตั้งแต่เกิด ดังนั้นผมคิดว่าพวกเขาคุณอารองคนนั้นคงจะรู้ปัญหานี้ของเขา จึงตั้งใจทิ้งเขามาให้พวกคุณ และผมได้เจาะเลือดจากร่างกายของเขาออกมาทำการทดลอง เขาโดนคนฉีดยาที่ทำให้หัวใจวายฉับพลัน”
คำพูดนี้ของป้อง ทำให้นรมนตกตะลึงไปเลย
“เป็นไปได้ยังไง? นั่นเป็นห้องใต้ดินของตระกูลโตเล็กนะ คนทั่วไปเข้าไปไม่ได้อยู่แล้ว”
“แต่คุณจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง? เขาตายด้วยสาเหตุหัวใจขาดเลือด เกิดขึ้นจากยาภายนอก ยังไม่ต้องพูดถึงว่าคนๆนี้เป็นคนของพวกคุณหรือเปล่า บางทีบอกว่าเข้าไปได้ยังไง เพียงแค่หลักฐานนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้บุริศร์ออกมาไม่ได้แล้ว เขาจึงตกเป็นฆาตกร!”
คำพูดของป้องทำให้นรมนตื่นตกใจ
ฆาตกร?
จะเป็นไปได้ยังไง?
