เป็นไปได้อย่างไร?
ถ้าบอกว่าเขาไม่เชื่อคำพูดก่อนหน้านี้ของนรมนได้ แต่ตอนนี้ได้ยินรายงานจากผู้ช่วยคนสนิทของตัวเองทางโทรศัพท์ หัวใจคุณอารองเชษฐ์ก็สั่นอย่างสมบูรณ์
“เธอกับองค์กรRมีความสัมพันธ์อะไรกัน?”
เสียงคุณอารองเชษฐ์ทุ้มต่ำ แต่มีความสงสัยเล็กน้อย
นรมนไม่ตอบ แต่เพราะไม่ตอบ จึงทำให้คุณอารองเชษฐ์มีความหวาดกลัวเพิ่มขึ้น
เขาไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง จะมีความสัมพันธ์กับองค์กรRองค์กรก่อการร้ายต่างประเทศจริงๆ
องค์กรRขึ้นชื่อว่าให้บริการยาก และยิ่งหยิ่งผยอง คนปกติทั่วไปไม่สามารถติดต่อกับเส้นทางนี้ได้ และคนคนนั้นก็จะไม่ไว้หน้าใครเพื่อช่วยคนอื่นทำสิ่งต่างๆ นอกจากคนคนนี้จะเป็นผู้ช่วยคนสนิทหรือญาติเขา
แต่คุณอารองเชษฐ์ก็ไม่รู้สึกว่าญาตินรมนเป็นสมาชิกองค์กรR
คุณอารองเชษฐ์ยิ่งสงสัยมากเท่าไร นรมนก็ยิ่งมั่นใจมากเท่านั้น
ทั้งสองคนเผชิญหน้าถกเถียงกันแบบนี้ ไม่มีใครพูด ราวกับกำลังคิด กำลังพิจารณาอะไรบางอย่างอยู่
ในที่สุด ประมาณสิบนาที คุณอารองเชษฐ์ก็เอ่ยปาก
“แค่ฉันถอนการร้องเรียนบุริศร์ เธอจะถอนคนของเธอไปใช่ไหม? และสาบานว่าจะอยู่ห่างจากสถาบันวิจัยฉันหน่อย?”
ดูเหมือนคุณอารองเชษฐ์จะใส่ใจกับสถาบันวิจัยแห่งนี้มาก
จุดประสงค์ของนรมนคือช่วยบุริศร์ออกมา
คุณอารองเชษฐ์ทำมาเยอะขนาดนี้ แค่ต้องการตระกูลโตเล็กและบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด ส่วนเรื่องต้องการทำไม นรมนไม่รู้ แต่มันต้องมีประโยชน์แน่นอน ตอนนี้เห็นคุณอารองเชษฐ์ประนีประนอมเพื่อสถาบันวิจัยแห่งนั้น นรมนก็รู้อยู่บ้างว่าสถาบันวิจัยแห่งนั้นคงจะมีความสำคัญกับคุณอารองเชษฐ์มากกว่าตระกูลโตเล็ก
และเขาก็หวาดกลัวองค์กรR
เข้าใจในจุดนี้ นรมนก็พยักหน้า
“แน่นอน ฉันเคยบอกแล้ว ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ สิ่งที่ฉันต้องการก็แค่อยากให้สามีฉันปลอดภัยเท่านั้น ถ้าอาสองทำได้สำเร็จก็จะดีมากที่สุด สำหรับสถาบันวิจัยอะไรนั่น ฉันไม่สนใจเลย แค่อาสองปล่อยบุริศร์ไป ฉันจะถอนตัวทุกคนออกให้หมด แต่อาสอง คุณอย่าพยายามเล่นตุกติกมีแผนการอะไรกับพวกเราดีกว่านะ ยังไงแล้วฉันสามารถทำได้ครั้งหนึ่ง ก็สามารถทำครั้งที่สองได้ ถึงตอนนั้นมันจะไม่ง่ายแบบในตอนนี้”
นรมนยังคงพูดอย่างสงบใจเย็น แต่สีหน้าคุณอารองเชษฐ์กลับแย่สุดขีด
ตอนนี้เขารู้สึกแย่เหมือนกินแมลงวัน เมื่อได้รับโอกาสที่ดีแล้วกลับสูญเสียไป ความรู้สึกนี้ไม่ใช่ว่าคนธรรมดาจะเข้าใจได้
“ตกลง”
คุณอารองเชษฐ์กัดฟันกรอดพูดขึ้น
แต่นรมนยิ้มเหมือนดอกไม้
“ขอบคุณอารองที่จะทำให้สำเร็จ งั้นฉันกลับบ้านไปรอข่าวอาสองนะ”
นรมนพูดจบก็ยกเท้าจากไป
จัสตินเห็นนรมนออกมา หลังจากแน่ใจว่านรมนไม่เป็นอะไร ก็ถอยไปข้างๆ
“จับตาดูอาสองไว้ ก่อนที่ฉันไม่ได้ให้ข่าวพวกนาย อย่าให้เขาหายไปจากสายตาพวกนาย”
ถึงนรมนรู้สึกว่าคุณอารองเชษฐ์ใส่ใจกับสถาบันวิจัยแห่งนั้นมาก แต่เธอต้องการเตรียมตัวทั้งสองฝ่าย
จัสตินพยักหน้า
เมื่อนรมนออกมา ก็เจอเนตราและพ่อนรมนอีกครั้ง
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ตั้งใจแกล้งทำเป็นจากไปโดยไม่เห็นพวกเขา แต่สายตาของเนตรานั้นมีประโยชน์มาก
“เฮ้ นรมน เธอจะกลับบ้านเหรอ? พอดีเลย ฉันก็จะกลับด้วย”
เนตราเรียกนรมนเอาไว้คำเดียว
นรมนค่อนข้างจิตใจปั่นป่วนเพราะเรื่องบุริศร์ ไม่ค่อยอยากให้เนตรากลับไปตระกูลโตเล็ก ตอนนี้เวลานี้ถ้าให้เนตราติดร่างแหไปด้วย ไม่รู้ว่าพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนจะเสียใจมากแค่ไหน
“วันนี้เธอไปอยู่บ้านพ่อแม่เถอะ คืนนี้ฉันมีธุระ”
นรมนพูดจบก็หยิบแว่นกันแดดออกมา ตั้งใจจะเดินจากไป
“ธุระอะไร? กลัวเหรอ? ฉันเพิ่งพักคืนเดียวเธอก็ไล่ฉันไปอยู่บ้านพ่อแม่เลยมันหมายความว่ายังไง?”
เนตราจับแขนนรมนเอาไว้
“ปล่อย!”
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยดี
“ไม่ปล่อย เธอจะทำอะไรฉันได้?”
เนตราหาเหาใส่หัวจริงๆ
ขณะที่นรมนแทบทนไม่ไหวจะโยนเธอออกไป พ่อนรมนก็มองออกว่านรมนใจร้อน
“เนตรา พอดีเลย พ่ออยากไปซื้ออะไรนิดหน่อย ลูกไปกับพ่อเถอะ”
“ไม่ไป อยู่กับคนแก่อย่างพ่อจะไปสนุกอะไร? ฉันอยากกลับไปฝึกเปียโน”
เนตราขณะที่พูดก็เดินไปหน้ารถนรมนอัตโนมัติ ท่าทางนั้นคือจะขึ้นรถกลับไป
“นรมน ลูกก็เห็นว่าเนตราตั้งใจอยากฝึก ลูกก็รู้ว่าแถวบ้านเราค่อนข้างเสียงดัง ไม่เหมาะกับการฝึกซ้อมเปียโน ดังนั้น……”
พ่อนรมนเอ่ยปาก ถึงนรมนจะไม่ค่อยยินดีนัก แต่นึกถึงบุริศร์ไม่รู้ว่าคืนนี้จะกลับมาได้หรือไม่ ก็พยักหน้า
“รู้แล้วค่ะ”
เธอหยิบกุญแจรถและเปิดประตูรถ
หลังจากเนตราขึ้นรถไปแล้ว ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“รถคันนี้ตกแต่งภายในเยี่ยมจริงๆ ขอฉันยืมขับสองวันนะ”
“เธอไม่เคยได้ยินคนอื่นพูดเหรอ? ยืมภรรยาได้แต่ยืมรถไม่ได้ อย่าคิดเลย เธอต้องขับรถที่ตัวเองซื้อ”
นรมนพูดจบก็ปิดประตูรถทันที
เนตราเบ้ปากพูดขึ้น “ชิ นิสัย มีเงินสกปรกๆ อีกไม่ใช่เหรอ จะทำตัวอึดอัดต่อหน้าฉันทำไม? อีกอย่าง ถ้าตอนแรกพ่อแม่ไม่ได้รับเลี้ยงเธอไว้ ทุกอย่างในตอนนี้ทั้งหมดจะเป็นของฉัน ยืมภรรยาอะไรกัน เธอมีภรรยาหรือไง? ไม่งั้นเอาสามีเธอมาให้ฉันยืมสองวันสิ?”
ทันใดนั้นการกระทำของนรมนก็ชะงักทันที
เธอมองเนตราอย่างเย็นชา พูดขึ้นทีละคำ “ลองพูดอีกทีสิ เธออยากยืมใครนะ?”
นรมนรู้ว่าวันนี้ตัวเองอารมณ์เสียมาก เพราะเรื่องบุริศร์ เดิมทีเธอก็จิตใจสับสนวุ่นวาย ถึงแม้ทางด้านคุณอารองเชษฐ์จะชนะชั่วคราว แต่ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเธอ เธอต้องแบกรับความกดดันมากแค่ไหน มันคือการทุ่มสุดตัว
ตอนนี้คำพูดรนหาที่ตายของเนตราทำให้ความโกรธนรมนพุ่งไปถึงจุดสูงสุดทันที
รู้สึกถึงจิตวิญญาณฆาตกรรมของนรมน เนตราก็ตัวสั่นไปเองอย่างอดไม่ได้
“เธอจะทำอะไร? ก็เธอพูดเอง ฉันอยากยืมรถเธอไม่ให้ยืม งั้นก็แสดงว่าเธอต้องการให้ยืมสามีเธอไม่ใช่เหรอ”
“เนตรา เธอไสหัวลงไปเลยนะ! ไปซะ!”
นรมนโกรธแทบตายแล้ว
ถ้าเป็นคนทั่วไป เธอลงมือไปนานแล้ว แต่หล่อนดันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพ่อแม่บุญธรรม ตอนนี้พ่อแม่บุญธรรมก็รักหล่อนเหมือนแก้วตาดวงใจ ถ้าเธอลงมือจริงๆ เรื่องที่จะเกิดขึ้นตามมานรมนคิดแล้วก็ปวดศีรษะ
ดังนั้นเธอจึงพยายามระงับเอาไว้ อดทนเอาไว้
เนตรารู้สึกค่อนข้างอึ้ง
“เธอว่าไงนะ?”
“ฉันบอกว่าให้เธอไสหัวลงไปจากรถตอนนี้!เดี๋ยวนี้ ทันที!อย่าบังคับให้ฉันลงมือ”
“เธอกล้าเหรอ!”
เนตราคิดว่าตัวเองแน่มากจริงๆ ทำท่าทางไม่พอใจ
เดิมทีนรมนอารมณ์ไม่ดี ตอนนี้ถูกเนตรายั่วโมโหซ้ำแล้วซ้ำเล่า เปิดประตูรถทันที แล้วเตะเนตราลงไป
“อ๊ะ!นรมน แกมันไอ้เลว!”
ทั้งร่างเนตรานอนอยู่บนพื้นท่าทางเหมือนหมากินอึ
เธอด่านรมนด้วยความขุ่นเคืองโกรธแค้น ทันใดนั้นก็เกิดเสียง “บรื้น” ท่อไอเสียรถพุ่งเข้าไปในปากเธอ ทำให้เธอสำลักไอขึ้นมา และรถนรมนก็จากไปอย่างรวดเร็วเหมือนลูกศร
“ไอ้เลว!ไอ้น่ารังเกียจ!”
เนตรากินควันเสียไปทั้งปาก กระทืบเท้าด้วยความเกลียดชัง แต่นรมนกลับไม่สนใจเธอ
โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมาทันเวลา
นรมนเหลือบมอง กานต์โทรมา อารมณ์เธอถึงได้ดีขึ้นหน่อย
“กานต์”
“หม่ามี้ ทางด้านองค์กรRถามผมว่าจะถอนตัวเมื่อไร? ยังไงแล้วพวกเขาก็ไม่อยากปะทะกับปู่สอง”
คำพูดกานต์ทำให้นรมนลังเลนิดหน่อย
ตอนนี้ทางด้านบุริศร์ยังไม่มีข่าวใดๆ ถ้าองค์กรRถอนตัวแล้วทางด้านคุณอารองเชษฐ์กลับคำพูดจะทำอย่างไร?
แต่นรมนก็รู้ องค์กรRสามารถช่วยเหลือตนได้ ทั้งหมดเพราะเห็นแก่กานต์ ตอนนี้กานต์รู้สึกค่อนข้างลำบากใจ นั่นแสดงว่าช่วยเหลือไปทั้งหมดแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าก้าวเดินนี้ของนรมนคือความเสี่ยง
ยิ่งไม่มีใครรู้ กานต์เคยเป็นบุญคุณกับหัวหน้าองค์กรR นี่ทำให้นรมนมีโอกาสข่มขู่คุณอารองเชษฐ์นิดหน่อย
กานต์ก็สังเกตได้ถึงความลังเลของนรมน
“หม่ามี้ ผมรู้ว่าต้องทำยังไง คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะไปพูดกับหัวหน้าองค์กรR”
“กานต์ เขตทหารคือเส้นทางในอนาคตที่ลูกต้องเดิน องค์กรRยังไงแล้วก็เป็นผู้ก่อการร้ายต่างประเทศ หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ พวกลูกต้องเคลียร์กันสองฝ่าย ห้ามติดต่อกันอีก ก่อนหน้านี้ลูกคนเดียวช่วยหัวหน้าพวกเขาซ่อนจากเรดาร์ค้นหายังไงแม่ไม่สน แต่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราห้ามติดต่อกับพวกเขาแล้ว”
ก่อนหน้านี้ นรมนไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองมีความสามารถขนาดนี้ ถ้ากานต์ไม่ได้บอกตัวเอง ให้ตายอย่างไรเธอก็ไม่เชื่อว่าลูกชายตัวเองติดต่อกับองค์กรต่างประเทศจริงๆ แถมยังเป็นหัวหน้าอีกฝ่ายด้วย
ว่ากันว่าครั้งหนึ่งหัวหน้าองค์กรRถูกคนไล่โจมตี กานต์บุกเข้าไปในระบบไล่ตามของอีกฝ่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ อาจจะเพราะนิสัยเด็กน้อย อยากดูว่าทักษะคอมพิวเตอร์ของใครสุดยอดกว่ากัน กานต์เลยสกัดกั้นระบบค้นหาเรดาร์อีกฝ่าย ทำให้พื้นที่ค้นหาของโดรนเข้าใจผิด เลยทำให้หัวหน้ามีเวลาและพื้นที่ในการหลบหนี
ต่อมาหัวหน้าองค์กรRสืบพบว่ากานต์เป็นคนช่วยเหลือตน เลยบอกว่าติดหนี้น้ำใจเขา โทรหาเขาได้ตลอดเวลา
ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยบุริศร์ออกมา นรมนไม่รู้เลยว่าลูกชายตนมีความสามารถขนาดนี้ และสถาบันวิจัยของคุณอารองเชษฐ์กานต์ก็เป็นคนบอกเธอ
เมื่อนรมนคิดว่ากานต์กับองค์กรก่อการร้ายติดต่อกันก็รู้สึกอกสั่นขวัญหาย ตอนนี้ถึงแม้อีกฝ่ายจะช่วยเหลือตน แต่นรมนก็ไม่อยากให้กานต์ติดต่อกับพวกเขาอีกแม้แต่นิดเดียวจริงๆ
กานต์ก็เชื่อฟัง ตอบกลับรวดเร็วทันที
“ครับ”
“ยื้ออีกสักครู่ สิบนาที สิบนาทีต่อมาถ้าทางด้านคุณอารองเชษฐ์ไม่ตอบสนอง เราก็ไม่มีทางเลือก ก็ให้พวกเขาถอนตัวเถอะ”
นรมนรู้ จริงๆ แล้วผลลัพธ์ที่ตัวเองต้องการบรรลุเป้าหมายแล้ว
ถึงแม้คุณอารองเชษฐ์ต้องการกลับคำพูด เดาว่าความเป็นไปได้ก็ไม่สูงมาก แต่อุบัติเหตุบางอย่างเกิดขึ้นได้ ดังนั้นนรมนยังไม่ค่อยสบายใจนัก
กานต์รู้สึกได้ถึงอารมณ์ห่อเหี่ยวของนรมน เขากัดปากพูดขึ้น “หม่ามี้ คุณไม่ต้องเป็นห่วง คุณบุริศร์จะไม่เป็นอะไร”
“แม่รู้ ลูกรีบถอนคอมพิวเตอร์ลูกออกมา ล้างข้อมูลร่องรอยให้หมด แม่จะรอที่ละแวกสถานกักกัน หวังว่าคืนนี้ครอบครัวเราจะได้กลับมารวมตัวกัน”
นรมนวางสายไป ขับรถไปจอดข้างถนน
สามารถรับบุริศร์กลับมาได้จริงๆ ไหม?
คุณอารองเชษฐ์มีความตั้งใจอะไรกันแน่? หรือต้องการตระกูลโตเล็กและบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดง่ายๆ แค่นี้? ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมตระกูลเจริญไชยเจอกับหายนะ?
ในหัวสมองนรมนเกิดความสงสัยมากมาย
