เมื่อนรมนคิดพัวพันกันอุตลุด คิมก็ตื่นขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นข้างนอก?”
“ไม่แน่ใจค่ะ แม่อยู่ที่นี่แหละ หนูจะออกไปดู”
นรมนไม่ต้องการให้คิมเหนื่อยเกินไป
คิมไม่เห็นด้วย แต่ตอนนี้สภาพร่างกายของเธอแย่มาก และเธอจำต้องพยักหน้า
เมื่อเห็นคิมตอบรับ นรมนจึงค่อยยันกายลุกขึ้น
เมื่อเห็นนรมนจากไปแล้ว คิมก็ไอออกมาเป็นเลือด
ภายในท้องเจ็บปวดราวกับถูกไฟเผาไหม้
เธอดึงดันลุกขึ้น เธอมักรู้สึกว่าในห้องใต้ดินน่าจะมีเบาะแส ทำไมถึงหาไม่เจอกันนะ?
คิมสวมรองเท้า
ทุกคนที่อยู่ด้านนอกต่างก็รีบไปที่ตำหนักหลัก คิมตัวสั่นเทาออกจากตำหนักข้าง และไปที่ห้องใต้ดินอีกครั้ง
ห้องใต้ดินถูกคนล็อคไปแล้ว
คิมขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไม่มีอะไรในห้องใต้ดิน ทำไมต้องล็อคอีกรอบ?
เป็นไปได้ไหมที่แพรวาถูกจับกลับมา?
แต่ถ้าจับกลับมาได้ ทำไมทุกคนถึงต้องไปที่ตำหนักหลัก
คิมรู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างที่เป็นความลับในห้องใต้ดินนี้
เธอมองซ้ายขวาไม่เห็นใคร จากนั้นจึงหยิบเครื่องมือออกมาแล้วเปิดประตูห้องใต้ดินเบาๆ
ทักษะนี้เธอเรียนรู้มาจากอันธพาลวัยรุ่นเมื่อตอนยังอยู่ต่างประเทศ คิดไม่ถึงว่าจะถูกนำมาใช้ที่นี่
คิมเข้าไปในห้องใต้ดินอีกครั้ง เพราะว่าเคยเข้ามาสำรวจแล้ว รอบนี้เธอเลยใส่เสื้อผ้าหลายชั้นมา ก่อนจะค่อยเดินลงไป
ทางครั้งก่อนที่เดินครั้งล่าสุดยังคงอยู่ คิมเดินไปตามทางทีละนิด พยายามค้นหาเบาะแสจากข้างใน แต่ก็ไม่สำเร็จ
เมื่อเธอเดินไปจนสุดทาง เธอก็ยังคงไม่พบเจออะไร
เป็นไปไม่ได้?
คิมรู้สึกดื้อรั้นว่ามันควรจะมีบางอย่างที่นี่ จะไม่มีได้อย่างไร?
เธอคลำหาอีกครั้ง และจู่ๆ ก็สัมผัสอะไรได้บางอย่าง ทั้งเย็นและแข็ง
คิมหมุนเล็กน้อย ทันใดผนังด้านหน้าของเธอก็เปิดออก
นี่คือประตูลับ?
หัวใจของคิมพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
หลังจากที่เธอเดินเข้ามา ผนังก็ปิดเองโดยอัตโนมัติ
คิมรู้สึกว่าอุณหภูมิที่นี่ต่ำกว่าข้างนอกด้วยซ้ำ นี่ถึงใต้ท้องทะเลแล้วเหรอ?
ไม่ถูก!
น่าจะมีเครื่องทำความเย็นที่นี่ เพราะเธอได้ยินเสียงเครื่องจักรกำลังทำงาน
คิมเดินเข้าไปทีละก้าว นึกไม่ถึงว่าที่นี่จะมีการเหนี่ยวนำกระแสไฟฟ้าสลับ
เธอเห็นว่าที่นี่ไม่มีอะไร มีเพียงแค่โต๊ะทรงกลมอยู่ตรงกลาง และมีโลงศพคริสตัลอยู่บนแท่น
อัตราการเต้นของหัวใจคิมเต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหัน
“ชินทร”
เธอวิ่งโซเซเข้าไปหา
อุณหภูมิของโลงศพคริสตัลนั้นต่ำมาก และคนที่อยู่ข้างในคือชินทร
หลังจากผ่านไปกว่า 20กว่า ปี ในที่สุดคิมก็ได้พบกับชายอันเป็นที่รักของเธออีกครั้ง
เขายังวัยรุ่น และหล่อเหมือนเดิม แต่เธอแก่แล้ว
คิมลูบชินทรผ่านโลงศพคริสตัล จู่ๆ น้ำตาก็ไหลลงมา
ได้เห็นเขาก่อนตายเพียงสักครั้ง ก็เพียงพอแล้วสำหรับชีวิตนี้
“ชินทร คุณนอนอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วสินะ เหงามากไหม?”
คิมพูดคนเดียว ชินทรไม่สามารถตอบกลับเธอได้
ตอนนี้ทุกอย่างระหว่างเธอกับชินทรชัดเจนมากอยู่ในใจ สิ่งที่เคยลืมไปแล้วก่อนหน้าก็ปรากฏขึ้นมาอีกรอบ
“คุณคิดว่าฉันใกล้ตายแล้วไหม? ฉันถึงจำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เรามีก่อนหน้านี้ได้ ฉันกับคุณถึงแม้จะมีวาสนากันในชีวิตนี้ โชคดีที่เรายังมีลูกสาวอยู่ เพียงแค่เธอได้มีชีวิตที่ดี ฉันกับคุณก็นับว่ามีตอนจบที่สมบูรณ์แล้วใช่ไหมคะ?”
คิมฟุบลงบนโลงคริสตัล ไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด
“ฉันคิดว่าชั่วชีวิตนี้คงจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว ตอนนั้นพวกเขาพูดว่าคุณตายไปแล้ว แม้แต่ศพของคุณฉันก็ไม่ได้เห็น เขาก็เผาคุณไป ฉันมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องในเรื่องราวตอนนั้น แต่ฉันจะพูดอะไรได้ ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ ไม่ใช่คนในชีวิตอะไรของคุณเลย ฉันไม่มีสิทธิ์ในร่างของคุณ ถึงแม้ฉันจะรู้สึกไม่ปกติแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หลายปีมานี้ฉันอยู่ต่างประเทศ มีชีวิตที่ผ่านไปแต่ละวันราวกับซากศพเดินได้ ฉันกำลังคิดว่าถ้าหากฉันตายไปแล้วไม่เจอคุณจะทำอย่างไร? ดีแล้ว ตอนนี้เราได้พบกันแล้ว ในที่สุดฉันก็ได้พบคุณ”
คิมร้องไห้พลางยิ้ม ราวกับคนบ้า
ชินทรที่อยู่ในโลงราวกับคนที่กำลังหลับใหล
จู่ๆ คิมก็พบกองกระดาษคำนวณที่ติดอยู่ที่ขอบโลงศพ
เธอหยิบขึ้นมาอ่านทีละแผ่น ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง
“นี่คือเหตุผลที่เชษฐ์พาฉันและนรมนมาที่นี่”
ดวงตาของคิมเย็นชาเล็กน้อย
เธอมองไปที่ชินทร ก่อนจะพูดว่า “ชินทร คุณก็ไม่อยากให้เชษฐ์ทำร้ายลูกสาวของเราใช่ไหม? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราไปด้วยกันดีไหม? แต่แค่นรมนที่น่าสงสาร จะไม่ได้เห็นร่างของคุณ แต่มันไม่สำคัญหรอก คุณจะอยู่ในใจของเธอตลอดไปใช่ไหม?”
ชินทรไม่ตอบ แต่คิมกลับยิ้ม
“แต่เดิมเชษฐ์ต้องการจะใช้เลือดของคุณและนรมน เพื่อมาสกัดเป็นยาที่เหมาะสมสำหรับอชิระน่าจะมีร่องรอยของการทดลองบนร่างกายของคุณใช่ไหม? เชษฐ์เลยพาร่างของคุณมาที่นี่และแช่แข็งไว้ เพราะการแช่ไว้ หลายสิ่งหลายอย่างเลยยังคงไม่บุบสลายและไม่ได้ถูกทำลาย แต่คุณตายไปแล้ว ดังนั้น เลือดของคุณจึงเย็น แม้ว่าจะละลายแล้วก็ตาม แต่ก็ใช้การไม่ได้ นรมนเป็นลูกสาวของคุณ น่าจะมีประโยชน์ ไอ้เชษฐ์คนนี้ ทำเพื่ออชิระจริงๆ ไม่สนใครหน้าไหนเลย”
ในที่สุดคิมก็เข้าใจเหตุผลที่ เชษฐ์พาพวกเธอมาที่นี่ แต่เพราะรู้ คิมจะยิ่งไม่ให้เชษฐ์ทำสำเร็จ
“ชินทร นอนอยู่ที่นี่คนเดียวคุณเหงาไหม? ฉันก็ใกล้จะไม่ไหวแล้ว ฉันเป็นมะเร็งและเจ็บปวดมากขึ้นทุกวัน ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีนรมน ฉันคงไม่ทนอยู่ในทุกวันนี้ ตอนนี้ฉันเจอคุณแล้ว ความปรารถนาในชีวิตของฉันเป็นจริงแล้ว ฉวยโอกาสตอนที่เชษฐ์ไม่มาเจอ ให้ฉันพาคุณไปด้วยกันดีไหม? พวกเราไม่ได้ไปที่สุสาน แต่ถูกฝังอยู่ในทะเลแห่งนี้แทนก็ไม่มีอะไรไม่ดีใช่ไหม? บางทีพวกเราตายไปแล้ว อาจจะสามารถส่งสัญญาณเตือนให้บุริศร์รู้ที่อยู่ของนรมนได้ เรามีแค่ลูกสาว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เธอมีความสุขใช่ไหม? คุณยังไม่รู้แน่เลย? นรมนเป็นแม่คนแล้วนะ คุณได้เป็นคุณตาแล้ว ไม่รู้ว่าท้องนี้ของเธอจะเป็นลูกสาวหรือลูกชาย คาดว่าพวกเราคงไม่ได้เห็นถึงตอนนั้น”
คิมยังพูดไม่หยุด แต่ในมือเธอก็มีไฟแช็กแล้ว
เธอหยิบมันออกมาเพียงเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเธอเองแข็งตายในห้องใต้ดิน ไม่คิดว่าตอนนี้มันจะมีประโยชน์
คิมมองไปรอบๆ และพบสวิตช์ไฟ
เธอมองไปที่ชินทร และจดจำภาพของชายผู้นี้เอาไว้ในใจ
เธอรู้ เมื่อตัวเองทำให้ไฟฟ้าของที่นี่หยุดลง ชินทรจะไม่ได้อยู่ในสภาพนี้อีกแล้ว
บางทีเขาอาจจะกลายเป็นศพแห้งกรัง หรือเน่าเปื่อย แล้วมันจะอย่างไรละ?
อย่างไรเธอก็ต้องการตายไปกับเขา
คิมยิ้มทั้งน้ำตา ในที่สุดก็ดึงสวิตช์ลง
ทันทีที่สวิตช์หยุดทำงาน ทางฝั่งเชษฐ์ก็ได้ยินเสียงเตือน
สีหน้าของเชษฐ์พลันเปลี่ยนเป็นไม่น่ามอง
“ใครอยู่ในห้องใต้ดิน”
นรมนนิ่งไปครู่หนึ่ง
ห้องใต้ดิน?
แม่?
เธอหันกลับมาอย่างกะทันหัน แล้ววิ่งตรงไปยังตำหนักข้าง,
เชษฐ์เห็นนรมน และรีบตะโกน “จับนรมนมาให้ฉัน”
“ปล่อยฉัน!”
นรมนเริ่มขัดขืน
โดมไม่คิดว่าฝีมือของนรมนจะดีอย่างนี้ ตอนนี้เธอเป็นเหมือนเสือร้ายเพราะเป็นห่วงคิม
แต่ที่นี่สิ่งที่ไม่ขาดแคลนเลยก็คือคน ถึงแม้นรมนจะสามารถชกต่อย แต่เธอก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย
“เชษฐ์ แกจะทำอะไร?”
นรมนมั่นใจมากว่าคนที่อยู่ในห้องใต้ดินตอนนี้คือคิม
แม่ไม่ได้พักผ่อนอยู่ที่ตำหนักข้างเหรอ?
เธอไปทำอะไรที่ห้องใต้ดิน?
นรมนไม่เข้าใจ แต่กลับกังวลมาก
สีหน้าของเชษฐ์น่าเกลียดน่ากลัวมาก
เขาหัวเราะเยาะ ก่อนพูด “ฉันจะทำอะไร? เธอควรจะภาวนาไม่ให้คิมทำอะไรเลย ไม่อย่างนั้น… …”
“ทำไม?”
เชษฐ์ไม่พูดอะไรต่อ แค่พาคนเดินไปยังห้องใต้ดิน
เมื่อเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น คิมก็รู้ว่าตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว
เป็นไปได้ว่าเชษฐ์จะมาที่นี่พร้อมด้วยผู้คน
คิมก็ไม่ได้ตื่นตระหนกเช่นกัน เธอรีบเปิดโลงศพคริสตัล ก่อนจะเอื้อมมือเอาร่างของชินทรออกมา ตอนนั้นเองที่พบว่าร่างของชินทรถูกผ่าตัด
อวัยวะหลายส่วนบนร่างกายของเขาต่างก็ถูกเย็บ
คิมไม่รู้ว่าชินทรต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหน หลังจากที่เขาเสียชีวิต ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
“ขอโทษนะชินทร ฉันมาช้าไป ให้คุณตายอย่างไม่สบาย แต่ไม่เป็นไรนะ ต่อแต่นี้ไป ฉันจะอยู่ข้างกายคุณ อยู่ข้างคุณตลอด”
คิมนำน้ำมัน มาเทลงบนร่างของชินทร
เธออยากจะพูดกับนรมนจริงๆ ว่าขอให้เธอมีชีวิตที่ดี แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสแล้ว
เธอสามารถตายไปแบบไม่เป็นกังวล เพราะเธอรู้ ว่านรมนยังมีบุริศร์คอยปกป้อง ชีวิตนี้ไม่น่าจะมีปัญหามากนัก
คิมแบกชินทรไว้บนหลัง มาที่มุมของห้องใต้ดิน
เธอตรวจดูแล้ว ที่นี่ค่อนข้างเปราะบาง หากร่างกายของพวกเขาถูกไฟไหม้ จะละลายน้ำแข็งบนกำแพงที่นี่ ไม่รู้ว่าจะตายในทะเลหรือเปล่า แต่ตราบใดที่อยู่กับคนที่รัก นรกก็ยังหวาน
คิมจุดไฟบนร่างของตัวเองและชินทร
เปลวเพลิงลุกโชนขึ้น ปกคลุมแผ่ขยายพวกเขาไว้อย่างรวดเร็ว
คิมโดนเปลวไฟเผาไหม้ ฟังเสียงผิวหนังของตัวเองพุพอง กระทั่งได้กลิ่นเนื้อสุกของตัวเอง
เธอกอดชินทรแน่นด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ
ก่อนจะพูดว่า “ชินทร ฉันรักเธอ ชาตินี้ ชาติหน้าหรือชาติต่อไปอีก ฉันก็หวังให้พวกเราได้อยู่ข้างกัน ฉันจะไม่แยกจากคุณไปไหนอีก”
เปลวเพลิงเป็นเหมือนพยานรักของพวกเขาสองคน ฝังคู่รักที่พรากจากกันมานานกว่า 20 ปีเข้าด้วยกัน
“ปัง” ห้องใต้ดินทรุดตัวลง
เปลวไฟที่ลุกโชนทำให้ทั่วทั้งเกาะสว่างไสว
“คิม! ฉันจะทำลายกระดูกและกระจายเถ้าถ่านแก”
ดวงตาของเชษฐ์กลายเป็นสีแดงเข้ม ราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังโกรธแค้น
นรมนรู้สึกไม่ดีทั่วร่างกายของเธอ
“ทำไมถึงมีไฟละ? แม่ฉันละ? แม่ฉันอยู่ไหน?”
เธอจับโดมไว้แน่นพลางถาม แต่ โดมไม่สามารถให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เธอได้
ในขณะนี้ อชิระก็ถูกปลุกขึ้นด้วยเปลวไฟ
เธอมองทะเลเพลิงด้วยความประหลาดใจ และจู่ๆ ก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
