“แม่คะ!”
นรมนวิ่งไปที่ห้องใต้ดินอย่างบ้าคลั่ง และทุกคนรอบตัวที่มาควบคุมตัวเขาก็ล้มลงกับพื้นทีละคนๆ
โดมประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังเดินตามไป
“แม่คะ!”
หลังจากที่นรมนวิ่งไป เธอก็ล้มลงอย่างกะทันหัน แต่เธอก็ไม่สนใจอะไรมาก ลุกขึ้นและวิ่งไปที่ห้องใต้ดินต่อไป
เชษฐ์มองทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าเขา และคว้านรมนไว้
“ปล่อยฉัน! เชษฐ์! ปล่อยฉัน!”
นรมนสะบัดมืออย่างบ้าคลั่ง
ร่างทั้งร่างของเชษฐ์ใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว
“เธออย่าเพิ่งยั่วโมโหผมตอนนี้ นรมน แม่ของคุณทำลายทุกอย่างของฉัน เธอทำลายชินทร!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเชษฐ์ นรมนก็เข้าใจอะไรบางอย่าง
“พ่อของฉันอยู่ในห้องใต้ดิน? เมื่อวานซืนนี้ทำไมฉันไม่เห็นเขาตอนที่ฉันไปที่นั่น? เขาอยู่ใกล้ฉันมากขนาดนี้ ทำไมฉันหาพ่อไม่เจอ? ทำไมแม่ฉันถึงรู้? ทำไมล่ะ? ในเมื่อเจอพ่อแล้วทำไมไม่บอกฉัน? ทำไมแม่ไม่พาเขาออกมาล่ะ? ทำไมถึงต้องจากไปด้วยกันแบบนี้? พ่อและแม่จากไปแล้ว ฉันควรจะทำอย่างไร? แม่คะ!”
นรมนคุกเข่าลงบนพื้น
ไฟที่โหมกระหน่ำพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้ท้องฟ้าสว่างไสวไปกว่าครึ่ง
นรมนรู้ว่าคิมกำลังจะไม่ไหวแล้ว และรู้ว่าทุกวันนี้คิมกำลังทุกข์ทรมานอย่างมาก แต่เธอก็ยังไม่สามารถทนต่อความจริงที่ว่าคิมจากตัวเองไปในลักษณะนี้ได้
เมื่อไม่นานมานี้พวกเรายังนอนด้วยกัน เพิ่งจะได้คุยกัน ทำไมอยู่ดีๆ ถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะ?
ร่างกายของเชษฐ์สั่นเทาด้วยความโกรธ
“ให้ตายสิ! นี่มันน่ารังเกียจสิ้นดี!”
เชษฐ์จำสมุดบันทึกที่คิมยังพกไว้อยู่ และทันใดนั้นก็ถามนรมน
“สมุดของแม่เธออยู่ไหน?”
นรมนเสียใจมาก เมื่อได้ยินเขาถาม ก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า “แม่ของฉันพกมันไว้กับตัวเสมอ และตอนนี้สิ่งที่คุณต้องการก็ถูกฝังอยู่ในกองไฟกับแม่ฉันแล้ว เชษฐ์ คุณวางแผนมาตั้งนานมากแล้ว คิดไว้รึเปล่าว่าจะมีวันนี้?”
“น่ารังเกียจ!”
เขาตบไปบนใบหน้านรมน
นรมนโซเซและล้มลงกับพื้น
หัวใจของเธอเจ็บ
แม่จากไปโดยไม่มีคำพูดอะไรทิ้งไว้ และจากไปพร้อมกับพ่อของเธอ สำหรับแม่แล้ว นี่อาจเป็นตอนจบที่ดีที่สุด แต่สำหรับเธอ มันทำให้เธอทนไม่ไหวจริงๆ
เชษฐ์ไม่คำนึงถึงอารมณ์ตอนนี้ของนรมน และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “รีบดับไฟให้ฉัน! เร็วเข้า!”
แต่ไม่ว่าโดมและคนอื่นๆ จะพยายามแค่ไหน เปลวไฟที่พุ่งสูงขึ้นก็ยังคงดำเนินต่อไป
บุริศร์ค้นหาไปรอบๆ อยู่เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบนรมน ทันใดนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากกานต์
“คุณบุริศร์ มีเกาะเล็กๆ เกิดไฟไหม้ แม่จะอยู่ที่นั่นรึเปล่าครับ?”
“บอกที่อยู่มา”
บุริศร์มองไปที่ที่อยู่ที่กานต์ส่งมา และรีบให้คนไปขับเฮลิคอปเตอร์
เมื่อเห็นว่าไม่สามารถควบคุมไฟได้ เชษฐ์จึงรีบคว้านรมนและกล่าวว่า “รีบจัดเฮลิคอปเตอร์เพื่อไปจากที่นี่ อชิระล่ะ? พาอชิระไปด้วย!”
ในขณะนั้น โดมก็พูดขึ้นทันทีว่า “หัวหน้าครับ แพรวาหนีไปอีกแล้วครับ”
“ผู้หญิงบ้าคนนี้! ปล่อยเธอไปเถอะ พาอชิระและนรมนไปกับพวกด้วย”
เขารู้ดีกว่าใครๆ ว่าไฟจะทำให้เกิดอันตรายได้มากเพียงใด
บุริศร์ไม่ใช่คนโง่ ไฟไหม้ใหญ่ขนาดนี้ถ้าเขาไม่มาก็ถือว่าเป็นเรื่องแปลกแล้ว
นรมนดูเหมือนจะคิดเรื่องนี้ได้เช่นกัน
คิมสามารถจุดไฟเผาตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง บางทีเพียงเพื่อล่อให้บุริศร์เข้ามา
แม่จากไปอย่างน่าสลดใจ นรมนจะปล่อยให้เชษฐ์ทำในสิ่งที่เขาต้องการได้อย่างไร?
ทันใดนั้นเธอก็หลุดจากการควบคุมของเชษฐ์ หันหลังและวิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่
อชิระเป็นจุดอ่อนของเชษฐ์ ตราบใดที่อชิระถูกควบคุม ทุกอย่างก็ง่ายที่จะพูด
นรมนรีบวิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่ตามความคิดดังกล่าว แต่ไม่คิดว่าจะมีเสียงปืนดังขึ้นตามหลังเธอ
เชษฐ์มีปืน!
นรมนรอดจากการยิงนัดแรก แต่ไม่ใช่นัดที่สอง
ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้เธอเกือบจะเป็นลม แต่เธอกลิ้งไปจากจุดนั้น หาที่หลบภัย แล้วรีบเดินไปที่ห้องโถงใหญ่
เลือดซึมไปที่ขากางเกง ทำให้เธอเคลื่อนไหวไม่สะดวกเล็กน้อย
นรมนเฝ้าดูอชิระวิ่งออกจากห้องโถงใหญ่อย่างกังวลใจ
“เชษฐ์เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น?”
“ปกป้องอชิระ!”
ใบหน้าของเชษฐ์ซีดลงทันที
เขาต้องการวิ่งไปหาอชิระ แต่ไม่คิดว่านรมนจะกระโดดออกมา และล็อกคอของอชิระอย่างกะทันหัน
“อย่าเข้ามา! เชษฐ์ ถ้าคุณก้าวมาอีกก้าวเดียว ฉันจะพาอชิระของคุณลงทะเลไปด้วยกัน พอถึงตอนนั้นเราทั้งคู่ก็จะไม่มีใครรอด ฉันตายก็ยังลากคนร่วมรับโทษไปด้วยกัน มันก็คุ้มแล้ว!”
ตอนนี้สีหน้าของนรมนน่ากลัวมาก เลือดทำให้เธอเกือบจะเป็นลม แต่เธอพยายามอดทนอย่างหนัก
อชิระรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
“คุณนรมน คุณกำลังทำอะไร? เชษฐ์เป็นอาของคุณไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึง……”
“อชิระ คุณถือว่าเป็นผู้หญิงที่นำพาความหายนะมาให้ ฉันเคยเห็นอกเห็นใจและรักคุณ แต่ตอนนี้ฉันเกลียดความใจดีของตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ แม่ของฉันคงไม่ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ พ่อของฉันที่ตายมากว่า 20 ปีก็ยังไม่ได้ฝัง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ครอบครัวของฉันคงไม่เป็นแบบนี้ ฉันรู้ ว่าคุณไม่ผิด คุณเป็นผู้บริสุทธิ์ และคุณไม่รู้อะไรเลย แต่ก็เป็นเพราะคุณ ที่ทำให้เชษฐ์กลายเป็นคนที่ทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้ คุณคือต้นตอของเรื่องทั้งหมด ถ้าทำได้ ฉันอยากจะพาคุณโดดลงจากที่นี่จริงๆ ถ้าคุณตาย ทุกคนก็จะหลุดพ้น!”
คำพูดของนรมนแทงเข้าไปในหัวใจของอชิระราวกับมีด
เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เหรอ?
ไม่ใช่!
เธอแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย
เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นแค่คนธรรมดา เธอต้องการใช้ชีวิตจนแก่เฒ่ากับผู้ชายที่เธอรัก มีลูกให้กับเขา แต่ร่างกายของเธอไม่ให้ไม่ได้
เชษฐ์ไม่เคยบอกเขาถึงสิ่งที่เขาทำอยู่ข้างนอก แต่อชิระก็ไม่ใช่ไม่รู้อะไรเลย
นักวิทยาศาสตร์เหล่านั้นเข้าๆ ออกๆ เพื่อตรวจเลือดเขา ศึกษาวิจัยข้อมูลซ้ำแล้วซ้ำเล่า อชิระรู้ว่าเชษฐ์ทำงานหนักเพื่อรักษาโรคของเธอ แต่เธอไม่ได้คิดว่าเรื่องอาชญากรรมจะมากมายขนาดนั้น จนกระทั่งนรมนและคิมถูกพาตัวไปที่เกาะ
เกาะเล็กๆ แห่งนี้เป็นสวรรค์ของอชิระและเชษฐ์ การหายตัวไปของแพรวาโดยไม่มีสาเหตุทำให้เธอต้องตามหาอยู่เป็นเวลานาน แต่เชษฐ์ยังคงบอกตลอดว่าแพรวาแต่งงานออกไปนอกเกาะแล้ว แต่เธอไม่อยากจะเชื่อมากนัก แต่ก็บังคับให้ตัวเองเชื่อ บางทีอาจจะด้วยวิธีนี้ เธอถึงจะสามารถยืนหยัดที่จะรักเชษฐ์ต่อไปได้
เมื่อฟังนรมนพูดถึงเรื่องทั้งหมดนี้ อชิระก็รู้ว่าเธอไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
เชษฐ์เห็นท่าทางที่สั่นคลอนของอชิระ ใจเขาก็แทบเป็นบ้าด้วยความทุกข์
“นรมน ปล่อยอชิระเดี๋ยวนี้ ผมจะปล่อยให้คุณไป คุณอย่าทำร้ายเธอ!”
“อย่าทำร้ายเธอ? ตอนที่คุณทำร้ายสามีของฉัน คุณเคยคิดบ้างรึเปล่าว่าจะไม่ทำร้ายเขา? คุณดูแลอชิระให้เป็นเจ้าหญิงที่ไม่สนใจโลก เธอรู้ไหมว่าข้างนอกคุณทำอะไรไว้บ้าง?”
ดวงตาของนรมนยังคงหลั่งน้ำตาไม่หยุด
ในชั่วข้ามคืน แม่ของเธอถูกฝังอยู่ในกองไฟ และพ่อของเธอก็ไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากันอีก ในชีวิตเธอจะไม่มีโอกาสได้พบพ่อแม่อีกแล้ว
เธอกลายเป็นเด็กกำพร้า!
เด็กกำพร้าที่แท้จริง!
หัวใจของนรมนฉีกขาดด้วยความเจ็บปวด
ดูเหมือนว่าเชษฐ์จะเห็นความบ้าคลั่งของนรมน เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “คุณไม่ต้องพูด คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูด!”
“คุณกลัวอะไร? คุณกลัวว่าอชิระจะไม่รักคุณหลังจากที่เธอรู้ว่าคุณเป็นใครเหรอ? เชษฐ์ คุณต้องการแสดงแต่ด้านที่ดีที่สุดต่อหน้า อชิระเสมอ แต่คุณสะอาดจริงเหรอ? คุณเป็นคนดีจริงเหรอ? คุณบอกอชิระตอนนี้สิฉันเป็นหลานสาวของคุณรึเปล่า?”
ร่างกายของอชิระสั่นเล็กน้อย
“คุณนรมน คุณหมายความว่ายังไงคะ? คุณไม่ใช่หลานสาวของเขา แล้วคุณเป็นใครคะ?”
“อชิระ อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเธอเลย ตอนนี้เธอบ้าไปแล้ว เธอเป็นสุนัขบ้า คุณไม่ต้องฟังเธอ!”
“คุณหุบปาก!”
ทันใดนั้นอชิระก็พูดออกมา
เธอมองไปที่เชษฐ์ชายที่เธอรักมาชั่วชีวิต ทันใดนั้นก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา
“คุณปล่อยให้เธอพูดเชษฐ์ฉันอยากรู้ความจริงทั้งหมด ทั้งหมดที่เกี่ยวกับคุณ ฉันไม่ต้องการอยู่ในโลกนิยายหลอกเด็ก ฉันอยากรู้ทุกอย่าง คุณอย่าห้ามให้เธอพูด”
แม้ว่าอชิระจะอ่อนแอ แต่ดวงตาของเธอก็มั่นคงมาก
เชษฐ์โซเซ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ อย่าฟังอชิระพวกเราอยู่ด้วยกันดีๆ มาโดยตลอด คุณไม่จำเป็นต้องรู้สิ่งเหล่านั้น”
“ไม่จำเป็น? ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ คุณนรมนคงไม่พูดว่าฉันคือผู้หญิงที่นำพาความหายนะมาให้ คุณรู้ไหม สิ่งที่ฉันต้องการทำมากที่สุดในชีวิตคือการได้อยู่กับคุณ แต่ฉันไม่ต้องการให้ทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับความทุกข์ของคนอื่น”
นรมนหัวเราะทันทีเมื่ออชิระพูดแบบนี้
“ไม่ต้องการให้ทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับความทุกข์ของคนอื่นเหรอ? คุณรู้รึเปล่า ว่าเชษฐ์ไม่เพียงสร้างความเจ็บปวดให้คนอื่นเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการพรากลูกพรากเมีย และชีวิตของผู้คนด้วย!”
“นรมน ถ้าเธอพูดอีกผมยิ่งคุณแน่!”
เชษฐ์หยิบปืนขึ้นมาแล้วชี้ไปที่หัวของนรมน
ตอนนี้นรมนไม่มีความกลัวเลย
เธอเยาะเย้ยและพูดว่า “เอาเลย ฆ่าฉันเลย! แม้แต่ลูกชายของคุณเองคุณยังทำได้ แล้วลูกสะใภ้อย่างฉันจะเหลืออะไร?”
ประโยคนี้ทำให้อชิระแทบจะยืนไม่ไหว
“ลูกตัวเอง? นี่มันอะไรกัน? เชษฐ์ คุณมีลูกชายเหรอ”
อชิระมองเชษฐ์ด้วยน้ำตา
ความรู้สึกของการถูกหลอกโดยคนที่รักทำให้เธอทนแทบไม่ได้
หัวใจของเชษฐ์เจ็บปวดอย่างมาก
“อชิระอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเธอ ผมไม่มี ฉันไม่เคยมีความสัมพันธ์ใดๆ กับผู้หญิงคนไหนเลย ผมไม่มีจริงๆ!”
“ไม่มีเหรอ? ถ้าไม่มี ธิดาจะเกิดมาได้อย่างไร? คุณกล้าบอกอชิระไหมว่าเพื่อนสนิทของเธอแพรวาถูกทรมานเพราะคุณมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาอย่างไร คุณใช้เธอเป็นเครื่องมือทดสอบให้อชิระและถ่ายเลือดได้อย่างไร? คุณกล้าบอกเธอไหม ว่าแพรวาให้กำเนิดลูกสาวของคุณ และคุณกลัวว่าแพรวาจะไม่ฟังคุณ จึงพาเด็กไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งๆ เพิ่งเกิดได้สองวัน? คุณกล้าบอกเธอไหม ว่าเพื่อที่จะควบคุมแพรวา คุณใช้ลูกสาวเพื่อข่มขู่แพรวา? คุณกล้าที่จะบอกเธอไหม ว่าเพื่อควบคุมลูกสาวแท้ๆ ของคุณ คุณใช้แม่ที่ถูกทรมานจนเกิดรอยฟกช้ำเพื่อควบคุมธิดา? คุณกล้าไหม?”
ทุกประโยคที่นรมนพูดออกมา ดวงตาของอชิระเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเธอก็คุกเข่าลงกับพื้น มองไปที่เชษฐ์อย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับกำลังมองคนแปลกหน้า
