“ณพ มีเรื่องอยากคุยกับนายหน่อย”
บุริศร์รั้งอรรณพเอาไว้ทันเวลา
รมิดามองบุริศร์แวบหนึ่ง และพาลูกสาวเดินไปก่อน
อรรณพขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบาว่า “นี่เป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของลูกสาวฉัน นายอย่าก่อเรื่อง”
“เกรงว่าคนที่ก่อเรื่องไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนอื่น”
บุริศร์ส่งข้อความที่นรมนส่งมาให้อรรณพอ่าน
คิ้วของอรรณพกดลึกลงกว่าเดิม
“ฉันจะส่งคนไปช่วยนาย แต่ไม่สามารถทำให้ภรรยาและลูกสาวฉันได้รับผลกระทบได้”
“รู้แล้ว”
หลังจากชายหนุ่มทั้งสองคนทำข้อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว บุริศร์ก็ถอยออกไป
ตอนที่บุริศร์พาคนที่ไปที่น้ำ ชยนจ์และหญิงคนนั้นกำลังทำเรื่องมีความสุขกันอยู่ จึงถูกคนจับได้ในที่เกิดเหตุพอดี
หญิงสาวกรีดร้องแต่กลับถึงคนอุดปากเอาไว้ หลังจากนั้นก็ลากออกไป
ตอนที่ชยนต์เห็นบุริศร์ก็รู้แล้วว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว เขาคิดจะหลบหนี แต่กลับถูกคนล้อมเอาไว้ จึงหมดสติไปทันที
นรมนปีนลงมาจากช่องทางระบายอากาศ มองชยนต์ที่หมดสติไป เอ่ยเสียงเย็นชา “ฉันอยากจะรู้ว่าในตอนแรกเขาทำอะไรกับสองพี่น้องตระกูลเจริญไชยไปบ้างกันแน่”
แน่นอนว่าเรื่องนี้บุริศร์ต้องช่วยเหลืออยู่แล้ว
“คุณไปกินอาหารที่งานเลี้ยงสักหน่อย เรื่องสอบถามนี่ผมจัดการเอง”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนลังเลเล็กน้อย
“ไม่ต้องคิดแล้ว พวกเรามางานวันเกิดของลูกสาวณพ อีกอย่างคุณก็ยังต้องไปหารมิดาคุยเรื่องขาของปัญญ์ด้วยไม่ใช่หรือ เรื่องนี้ล่าช้าไม่ได้ ส่วนชยนต์นั้น คุณวางใจเถอะ ผมจะต้องให้เขาพูดคำตอบที่คุณอยากรู้ออกมาแน่นอน”
ได้ยินบุริศร์เอ่ยเช่นนี้แล้ว นรมนถึงได้พยักหน้า
“ได้ค่ะ ฉันจะไปที่ด้านหน้า คุณก็ระวังด้วยนะคะ”
“อืม”
หลังจากนรมนแยกกับบุริศร์แล้ว ในใจก็กลัดกลุ้มและหนักอึ้งเป็นอย่างมาก
ในตอนแรกที่คมทิพย์และปัญญ์ติดตามชยนต์ไปก็เพื่อเธอ แต่พวกเขาผ่านอะไรมากันนะ ไม่มีใครในพวกเขาบอกกับเธอ นี่ทำให้นรมนนึกว่าขาที่ได้รับบาดเจ็บของปัญญ์ก็คือการถูกทำร้ายที่หนักที่สุด แต่กลับไม่รู้เลยว่าคมทิพย์ถูกวางยาพิษ
นรมนเดินเข้าไปในงานเลี้ยงด้านหน้าด้วยความรู้สึกเช่นนี้
เมื่ออรรณพอยู่ด้วย บรรยากาศก็คึกคักมากเป็นธรรมดา อีกทั้งคนที่เข้าไปประจบสอพลอก็มีไม่น้อยเช่นกัน ช่วงเวลานี้นรมนจึงหาโอกาสที่จะเข้าไปไม่ได้
“คุณผู้หญิง”
ไม่รู้ว่าชัยยศมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร ตอนที่เรียกนรมนจึงทำให้นรมนตกใจสะดุ้ง
“คุณมาได้อย่างไรคะ ปัญญ์ล่ะ?”
“หาพยาบาลมาคอยดูแลคุณปัญญ์เรียบร้อยแล้วครับ อีกอย่างพยาบาลคนนั้นก็มีความสามารถมาก เป็นคนที่ประธานบุริศร์หามา ประธานบุริศร์ให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนคุณผู้หญิงครับ กลัวว่าคุณอยู่ในงานเลี้ยงคนเดียวแล้วจะโดดเดี่ยวเกินไป”
คำตอบของชัยยศทำให้นรมนพยักหน้า
บุริศร์นั้นละเอียดรอบคอบมาโดยตลอด เธอจึงไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
รอจนเหล่าคนที่มาประจบสอพลอแยกย้ายไปบ้างแล้ว นรมนถึงได้เดินไปทางรมิดา
“คุณหมอรมิดา สวัสดีค่ะ ดิฉันคือนรมน”
นรมนเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อน จึงทำให้รมิดาชะงักไปเล็กน้อย
“นรมนแห่งเมืองชลธีหรือคะ”
“ใช่ค่ะ”
รมิดานั้นมีท่าทางเหมือนอย่างที่นรมนคิดในใจ เย็นชาและห่างเหินไปหน่อย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ สิ่งที่เธอของร้องกับรมิดาคือฝีมือทางการแพทย์
“นี่คือแบบจำลองรถยนต์ที่ฉันออกแบบเพื่อลูกสาวของคุณค่ะ หวังว่าเจ้าหญิงตัวน้อยจะชอบนะคะ”
นรมนไม่รู้ว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญดี จึงนึกถึงแบบจำลองรถยนต์ที่ตัวเองเป็นคนออกแบบเอง
ไอราลูกสาวของรมิดาชอบของขวัญชิ้นนี้มาก เมื่อเอ่ยขอบคุณแล้วก็นำของขวัญชิ้นนี้ไปเล่น
“ขอบคุณค่ะ”
มุมปากรมิดาโค้งขึ้นเล็กน้อย มองออกเลยว่าเธอชื่นชอบลูกสาวตัวเองมาก
“ที่ไหนกันคะ ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องคุณหมอรมิดา เพียงแต่ว่ากะทันหันไปหน่อย ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของลูกสาวของคุณ ดังนั้นในช่วงเวลาเร่งรีบก็ไม่ได้เตรียมการอะไรให้ดีนัก”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณมาคนเดียวหรือคะ”
รมิดายกน้ำมาแก้วหนึ่งส่งให้นรมน
นรมนรับมา เอ่ยยิ้มๆว่า “ฉันมากับสามีของฉันค่ะ เพียงแต่ว่ามีเรื่องส่วนตัวที่ต้องจัดการนิดหน่อย จึงไม่ได้มาปรากฏตัวที่นี่ด้วย”
รมิดานึกถึงชายคนนั้นในตอนที่เพิ่งจะเข้ามา ชายที่เรียกอรรณพว่าณพคนนั้น เป็นผู้ชายที่ไม่สามารถละเลยได้จริงๆ
“ฉันได้ยินเขาบอกว่า วันนี้ดึกเกินไป พรุ่งนี้แล้วกัน พรุ่งนี้ฉันจะตรวจดูให้ว่าน้องชายของคุณสามารถผ่าตัดได้หรือไม่”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอรมิดา”
ความกังวลใจของนรมนสามารถวางลงได้แล้ว
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ วันนี้ก็กินและเล่นให้สนุก ฉันจะไปดูที่อื่นสักหน่อย”
“ค่ะ”
นรมนก็คิดไม่ถึงว่ารมิดาจะปฏิบัติต่อตัวเองอย่างอบอุ่นเช่นนี้ ถึงอย่างไรก็เป็นการพบหน้ากันครั้งแรกของทั้งสองคน ขอเพียงแค่เธอยอมรักษาให้ปัญญ์ก็พอแล้ว
เมื่อเห็นว่าบรรลุวัตถุประสงค์ของตัวเองแล้ว นรมนก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่ต่อไปอีก เพราะในที่นี่มีคนสนิทไม่เยอะ
เธอเพิ่งคิดจะหาข้ออ้างในการจากไป แต่ก็เห็นเงาร่างอันคุ้นตาเสียก่อน
ผู้กำกับที่อาศัยโอกาสมาทรมานคมทิพย์คนนั้น
ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่ด้วยกัน
ชัยยศเห็นนรมนชะงักไป จึงมองไปตามสายตาของเธอ และมองเห็นผู้กำกับคนนั้นด้วย จึงรีบเอ่ยว่า “ผมตรวจสอบมาแล้วครับคุณผู้หญิง ผู้กำกับคนนี้ชื่อบูรณ์ ผลงานที่ถ่ายทำออกมาล้วนอยู่ในระดับแนวหน้า ได้รับรางวัลมาไม่น้อย ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับลูกน้องคนหนึ่งคุณชายอรรณพ มาที่นี่เพื่อมาดูว่าจะสามารถสร้างความสัมพันธ์กับคุณชายอรรณพได้หรือไม่น่ะครับ”
เมื่อได้ยินชัยยศเอ่ยเชนนี้ นรมนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ผู้กำกับคนนี้มีความสามารถ แต่ใจคิดไม่ซื่อ อีกทั้งยังมีเรื่องขัดแย้งกับคมทิพย์ ถ้าหากให้เขาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับอรรณพได้จริงๆ เกรงว่าจะไม่เป็นผลดีต่อตัวเองและคมทิพย์
เมื่อคิดถึงตรงนี้ นรมนก็เดินไปอยู่ข้างกายรมิดา
“คุณนายอรรณพ ฉันอยากขอให้คุณช่วยฉันสักเรื่องค่ะ”
รมิดาชะงักไปเล็กน้อย
“ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรือคะว่า พรุ่งนี้ตอนค่ำ ฉันจะแวะไปตรวจให้ อีกครู่คุณบอกชื่อโรงแรมให้ฉันก็พอแล้วค่ะ”
“ไม่ใช่ค่ะ ความหมายของฉันคือ ฉันอยากรู้จักกับคุณชายอรรณพสักหน่อย หวังว่าคุณนายอรรณพ จะแนะนำให้น่ะค่ะ”
“คุณให้สามีคุณเป็นคนแนะนำไม่ดีกว่าหรือคะ”
รมิดารู้สึกว่านรมนตลกอยู่บ้าง จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง
นรมนเอ่ยยิ้มๆ “ให้สามีของฉันแนะนำ สามีของฉันจะหึงเอาได้ค่ะ”
รมิดาตะลึงค้างไปทันที อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้ แต่ในใจกลับชื่นชอบอยู่บ้าง
“ฉันถูกใจนิสัยคุณ ได้ค่ะ ฉันจะพาคุณไป”
รมิดาพานรมนเดินไปทางอรรณพ
นรมนคิดถึงคำพูดที่ชยนต์พูดกับผู้หญิงคนนั้นในห้องน้ำ ก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาว่า “คุณนายอรรณพ มีคนต้องการใส่ร้ายคุณ แอบถ่ายรูปที่คุณเดินเข้าไปในโรงแรมกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ฉันไม่ทราบการเคลื่อนไหวในภายหลัง แต่ผู้ชายคนนั้นน่าจะถูกสามีของฉันจัดการจนยอมศิโรราบไปแล้ว บางทีถ้าคุณอยากรู้ล่ะก็…”
“ขอบคุณที่คุณบอกฉันเรื่องพวกนี้นะคะ”
รมิดาตัดบทนรมนกะทันหัน เอ่ยยิ้มๆว่า “ฉันมีช่องทางในการจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”
นรมนชะงักไปเล็กน้อย
คุณนายอรรณพคนนี้ดูเหมือนว่าจะเข้มแข็งกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้เยอะมาก
คล้ายกับว่ารมิดามองออกถึงความสงสัยของนรมน จึงเอ่ยยิ้มๆว่า “อาชีพของฉันทำให้ฉันรู้จักกับคนชนชั้นสูงที่มีอำนาจและคนที่อยู่ในโซนสีเทามากมาย ขอเพียงแค่ฉันอยากรู้อะไร จะต้องมีลู่ทางในการส่งข่าวคราวแน่นอน คุณก็เห็นแล้วว่า คนที่ขอร้องให้ฉันผ่าตัดให้มีไม่น้อย นี่คือต้นทุนของฉัน ผู้หญิงคนหนึ่งคิดอยากจะก่อร่างสร้างตัว ก็ต้องมีต้นทุนของตัวเอง ฉันก็มองออกเช่นกันว่า คุณก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอาศัยผู้ชายเพื่อความอยู่รอด ฉันเคยตรวจสอบคุณ คุณเคยเป็นนักออกแบบรถยนต์ ความจริงแล้ว ถ้าหากเดินในเส้นทางนี้ต่อไปล่ะก็ บางทีอนาคตของคุณจะดียิ่งกว่าตอนนี้ อีกทั้งช่วงนี้งานประกวดการออกแบบในรอบแรกก็กำลังจะเริ่มแล้ว ถ้าหากว่าคุณมีความสนใจ ฉันสามารถช่วยคุณได้”
เมื่อนรมนได้ยินคำพูดที่รมิดามีให้ด้วยความจริงใจเช่นนี้แล้ว ก็รู้ว่าเธอที่ดูภายนอกเย็นชา แต่ภายในชอบช่วยเหลือคนอื่นนั้นเห็นตัวเองเป็นเพื่อนแล้ว
“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าฉันสละสิทธิ์ไปแล้ว”
“ทำไมคะ”
รมิดาประหลาดใจอยู่บ้าง
นรมนเป็นนักออกแบบ เธอไม่ควรจะละทิ้งโอกาสแบบนี้ถึงจะถูก
เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของรมิดาแล้ว นรมนก็เอ่ยเสียงเบา “เพื่อพี่สาวแท้ๆของน้องชายที่คุณจะผ่าตัดให้ในวันพรุ่งนี้คนนั้น ฉันติดค้างครอบครัวพวกเขามากเกินไป ฉันก็รู้เช่นกันว่า เดินบนเส้นทางนักออกแบบจะทำให้ตัวเองใช้ชีวิตได้สบายกว่า แต่ฉันไม่สามารถสนใจแต่ตัวเอง ฉันต้องพาพวกเขาก้าวไปข้างหน้าด้วย พวกเขาสองพี่น้อง คนหนึ่งชื่อคมทิพย์ คนหนึ่งชื่อปัญญ์ คมทิพย์อยากจะเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง ฉันก็จะมอบที่ว่างและการรับประกันให้กับเธอ นี่คือเรื่องที่ฉันอยากทำมากที่สุดในตอนนี้ค่ะ”
นรมนเล่าเรื่องของตัวเองให้รมิดาฟัง
หลังจากรมิดาฟังจบแล้ว ก็ยื่นนามบัตรใบหนึ่งให้กับนรมน
“ไปหาคนคนนี้ บอกว่าฉันให้คุณไปพบเธอ พาเพื่อนสนิทคนนั้นของคุณไปลองดู เดินเส้นทางตัวประกอบลำบากเกินไป อีกทั้งวันที่จะได้เข้าวงการก็ไม่ง่าย ลองใช้เสียงและความรู้สึกของเธอเถอะ ถ้าหากว่าเสียงและการแสดงออกทางความรู้สึกใช้ได้ล่ะก็ สามารถเดินทางนักศึกษาฝึกงานได้ ด้านนี้เขามีเส้นสายอยู่บ้าง”
สำหรับการช่วยเหลือของรมิดา นรมนดีใจมาก
“ขอบคุณนะคะคุณนายอรรณพ ความจริงแล้วฉันมาอยากจะพบกับคุณชายอรรณพก็เพราะเรื่องผู้กำกับคนหนึ่ง”
เมื่อเห็นว่ารมิดามีหนทาง นรมนก็ไม่รีบร้อนไปหาอรรณพแล้ว ถึงอย่างไรเรื่องที่ไม่สะดวกระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาวก็มีมากเกินไป เธอยังรู้สึกว่าถูกชะตากับรมิดามากกว่า
“ผู้กำกับคนไหนหรือคะ”
“คนนั้นทางด้านนั้นน่ะค่ะบูรณ์ เขามีความคิดไม่ซื่อต่อคมทิพย์มาโดยตลอด มักจะหาโอกาสมากดขี่ ฉันได้ยินมาว่าเขามาที่นี่เพื่อสร้างสายสัมพันธ์กับคุณชายอรรณพ ถ้าหากว่าประสบความสำเร็จจริงๆล่ะก็ คาดว่าเขาคงจะกลายเป็นสิ่งกีดขวางและต้านทานเส้นทางของฉันและคมทิพย์ในอนาคตชิ้นใหญ่เลยล่ะค่ะ”
นรมนไม่ปิดบังความคิดของตัวเองแม้แต่น้อย
รมิดาเอ่ยยิ้มๆ “นี่มีอะไรยากกันคะ ไม่ต้องไปหาอรรณพ ฉันจะจัดการให้คุณเอง”
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น เธอก็กวักมือเรียกลูกสาวของตัวเอง
“ไอรา ไป ไปจัดการผู้ชายคนนั้นสักรอบ”
“หม่ามี๊ หนูต่อยตีได้หรือคะ”
ไอราถามด้วยความตั้งใจเป็นอย่างมาก
เมื่อได้ยินคำแนะนำของหม่ามี๊แล้ว ไอราก็กระโดดโลดเต้นวิ่งไปอยู่หน้าบูรณ์ และเตะน่องขาเขาไปทีหนึ่ง
“โอ๊ย!”
บูรณ์ที่ไม่ได้ป้องกันอะไร จึงถูกเตะจนคุกเข่ากลางงาน
คนรอบด้านระเบิดหัวเราะออกมาทันที
บูรณ์หันหน้ากลับมาก็เห็นเด็กหญิงที่ซุกซนคนหนึ่งกำลังทำหน้าทะเล้นใส่เขา จึงรู้สึกขายหน้าในทันที เมื่อโทสะพวยพุ่ง ก็ไม่ได้สนใจอีกว่าเด็กหญิงมีฐานะอะไร ยื่นมือออกไปบิดหูของไอราเอาไว้ เอ่ยด้วยความโมโหว่า “แกเป็นลูกบ้านไหนกัน ถึงได้ไร้การอบรมสั่งสอนแบบนี้ พ่อแม่ไม่สั่งสอนแกหรือ วันนี้ก็ให้ฉันมาสั่งสอนแกแล้วกันว่ารู้จักกาลเทศะเขาทำกันอย่างไร”
เอ่ยแล้ว เขาก็ยกมือขวาขึ้นสูง คิดจะสะบัดลงไปที่หน้าของไอรา
เพียงแต่ว่า มือของเขายังไม่ทันได้สะบัดลงไป แขนก็ถูกจับเอาไว้แน่นเสียก่อน พละกำลังนั้นเกือบจะทำให้แขนของเขาหักได้อย่างไรอย่างนั้น
“คุณเก่งกาจมาจากที่ไหนกัน ถึงกลับกล้ามาอบรมสั่งสอนลูกสาวผม?
