“แค่นี้หรือคะ”
นรมนคิดว่าเชษฐ์ ยังจะฝากเรื่องอะไรอื่นกับเธออีก คาดไม่ถึงเขาจะร้องขอเพียงแค่เรื่องจัดการงานศพ
เชษฐ์ยิ้มบางๆ
“เพียงเท่านี้ ชีวิตนี้พานพบอุปสรรคมากมาย เคยแค้น เคยรัก ก็ถือว่าชาตินี้ไม่เสียเปล่าแล้ว ชาตินี้ผมเป็นสามีภรรยากับอชิระ ชาติหน้าพวกเราจะยังได้อยู่ด้วยกัน มีเธอเป็นเพื่อนร่วมทางไปนรก ผมไม่โดดเดี่ยวอ้างว้างแล้ว”
แววตาลึกๆ ของเชษฐ์ฉายประกายความสุข
นรมนบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
ไม่อาจปฏิเสธได้ เชษฐ์คือคนชั่ว! แต่สำหรับอชิระ เขาคือคนดี
เขาสร้างเกาะอิสระให้อชิระเพื่อให้อชิระได้ใช้ชีวิตอย่างสงบและมีความสุขจนถึงตอนนี้ แม้ว่าจะไม่อาจเป็นแม่ได้ แต่มีผู้ชายรักเธออย่างนี้ ก็เป็นเรื่องที่มีความสุข
“ค่ะ ฉันรับปากคุณ ว่าแต่ทำไมคุณแน่ใจอชิระจะอยากตายไปกับคุณล่ะคะ ถ้าเธออยากมีชีวิตต่อไป เป็นไปได้หรือคุณจะต้องส่งคนไปฆ่าเธอให้ได้”
“ถ้าเธออยากมีชีวิตต่อ งั้นผมก็ขอร้องคุณหาที่สงบๆ ให้เธอละกัน ไม่มีผมแล้ว เธอก็เหมือนดอกไม้ขาดน้ำหล่อเลี้ยง คงอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ผมไม่รบกวนเวลาคุณมากนัก แค่หวังว่าคุณอย่าเอาความแค้นต่อผมไปลงกับเธอ เธอไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”
แววตาของเชษฐ์ฉายความทุกข์โศก
เขาอยากจะเป็นที่พักพิงกันลมกันฝนให้อชิระไปตลอดชีวิต นึกไม่ถึงสุดท้ายตัวเองจะทำตามสัญญานี้ไม่ได้
นรมนเงียบงัน แต่ก็เท่ากับยอมรับคำร้องขอของเชษฐ์แล้ว
ในห้องรับแขกเงียบกริบครู่หนึ่ง เงียบจนทำให้รู้สึกกดดัน
เชษฐ์ถอนหายใจถามขึ้น “ไม่อยากรู้หรือผมจะใช้ความลับอะไรมาแลก”
“คุณอยากจะบอกก็บอกมา ไม่อยากบอกก็ช่างเถอะค่ะ”
นรมนจู่ๆ ก็รู้สึกว่าทั้งหมดนี้ไม่มีความหมายอีกแล้ว
เชษฐ์ใกล้จะตายแล้ว รับโทษทัณฑ์ตามกฎหมาย ไม่ว่าเขาเคยทำเรื่องอะไร วินาทีที่เขาถูกประหารก็ควรจะถือว่าทุกอย่างจบกันแล้ว
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคุณอารองของบุริศร์ เห็นแก่ความรักที่เขามีต่ออชิระ ช่วยเขาเรื่องงานศพ นรมนรู้สึกว่าตัวเองเป็นสะใภ้ของตระกูลโตเล็ก เป็นพี่สะใภ้ของธิดา ไม่มีอะไรที่เธอจะทำให้ไม่ได้
เธอจึงไม่ถามเรื่องความลับอะไรนั่นอีก
เชษฐ์มองเธอ แล้วถอนหายใจอีกครั้ง “นรมน คุณเป็นคนจิตใจดี เป็นผู้หญิงที่ดีมาก แต่คุณไม่เหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของตระกูลโตเล็ก คุณเป็นอย่างนี้ ถ้าไม่มีบุริศร์ปกป้องล่ะก็ คุณคงจะตายไปนานแล้ว”
นรมนยิ้มเย็น “หรือว่าอชิระเหมาะเป็นสะใภ้ของตระกูลโตเล็กหรือคะ”
“ผมถึงได้ให้เธอหนีไปไกลๆ บาปทั้งหมด เรื่องชั่วร้ายทั้งหมดผมขอรับเพียงคนเดียว”
คำพูดของเชษฐ์กลับทำให้นรมนไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร
“ฉันเหมาะหรือไม่ ตอนนี้พูดไปก็สายไปแล้วหรือเปล่าคะ ในเมื่อฉันแต่งงานเข้ามาแล้ว”
“ที่จริง ถึงคุณจะไม่เหมาะเป็นสะใภ้ของตระกูลโตเล็ก แต่ก็ทำให้ผมค่อนข้างชอบคุณ”
“อย่าคิดเด็ดขาด คุณไม่ได้ชอบอชิระหรือคะ”
นรมนปฏิเสธคำว่าชอบของเชษฐ์อย่างสุภาพ
เชษฐ์ยิ้มแล้ว ยิ้มอย่างผ่อนคลาย
“ถ้าลูกของธิดาเกิดแล้ว อย่าบอกเธอมีคุณตาอย่างผม ถือว่าผมไม่เคยมีตัวตนละกัน ตอนที่ผมสุขสบายไม่เคยให้ความอบอุ่นเธอ ตายแล้วก็ไม่ต้องให้ลูกหลานของเธอรับรู้”
นรมนจู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจ เสียใจแทนธิดา
“ฉันจะทำตามที่คุณบอกค่ะ แต่ธิดาจะรับฟังฉันหรือไม่เรื่องนี้ฉันไม่รู้”
“ธิดาเด็กคนนั้น ไม่เหมือนแม่ของเธอสักนิด เมื่อก่อนผมเคยเสียใจที่เธอเพิ่งเกิดก็ต้องส่งเธอไปอยู่กับคนอื่นแล้ว ตอนนี้ดูไปแล้วเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ถ้าให้เธออยู่กับแพรวาไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นคนยังไง”
คำพูดของเชษฐ์ทำให้นรมนย่นคิ้วนิดหนึ่ง
“ทำไมหรือคะ”
“คุณยังไม่เห็นข้อเสียของแพรวาหรือ”
เชษฐ์มองนรมน ยิ้มออกมา “ความลับที่อยากจะบอกคุณก็คือ แพรวาไม่ใช่คนดีอะไร”
“คำพูดนี้ไม่จำเป็นต้องให้คุณบอก และมันก็ไม่ใช่ความลับอะไร ถ้าคุณอยากจะพูดเรื่องพวกนี้ งั้นฉันขอตัวก่อนค่ะ”
นรมนพูดจบจะลุกขึ้น ก็ได้ยินเชษฐ์พูด “คุณรู้มั้ยผมมีลูกเลี้ยงคนหนึ่งชื่อกล้าณรงค์”
“รู้ค่ะ”
นรมนชะงักฝีเท้า หันไปมองเขาแวบหนึ่ง
“ไม่แปลกใจหรือทำไมผมหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว คนของผมไม่เหลือสักคนเดียว แต่กล้าณรงค์ปลอดภัยอยู่คนเดียว”
ปัญหานี้นรมนกับบุริศร์เคยสงสัย แต่สืบแล้วไม่เจอปัญหาอะไร ทำได้แต่ป้องกัน ตอนนี้ได้ยินเชษฐ์พูดเช่นนี้ นรมนรู้แล้ว นี่ถึงจะเป็นความลับที่เชษฐ์ต้องการบอกตัวเองสินะ
เธอกลับมานั่งที่เก้าอี้อีกครั้ง
เชษฐ์เห็นท่าทางเธออย่างนี้ ก็รู้ว่าเธออยากฟังเรื่องของเขาแล้ว
เขาถอนหายใจ “เพราะผมอวดดีเกินไป คิดว่าแพรวาอยู่ในสายตาจะทำเรื่องวุ่นวายไม่ได้ แต่ผมนึกไม่ถึง เธอจะใช้ร่างกายตัวเองซื้อบอดี้การ์ดที่ส่งข้าวให้เธอมานาน คุณก็รู้ บนเกาะนั่น นอกจากคนรับใช้ไม่กี่คนกับอชิระ ที่เหลือก็มีแต่ผู้ชาย เพราะอยู่ห่างจากโลกข้างนอก พวกเขาเมื่อเจอผู้หญิงย่อมหื่นกระหายเป็นธรรมดา แม้ว่าแพรวาจะเสียโฉมแล้ว แต่ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง เป็นเพราะผมเองที่สะเพร่า ทำให้เธอมีโอกาส”
นรมนไม่ได้พูดอะไร ฟังเงียบๆ
เชษฐ์หยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “บอดี้การ์ดคนนั้นใช้ระบบของผมทำเรื่องมากมาย รวมทั้งช่วยแพรวาตามหาญาติของเธอ เรื่องนี้ผมไม่เคยรู้ ผมรับเลี้ยงกล้าณรงค์เป็นเรื่องบังเอิญ ปกติแล้ว ผมจะรับเด็กอายุน้อยจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเป็นลูกเลี้ยง ทำอย่างนี้ พวกเขาจะรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณ จะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อผม แต่กล้าณรงค์ต่างออกไป เขาเป็นเด็กที่เข้ามาบังกระสุนให้ผม ตอนที่ครั้งหนึ่งผมออกไปข้างนอกแล้วถูกศัตรูโจมตี จะบอกว่าเด็กก็ไม่ถูก ในเมื่อตอนนั้นเขาอายุ 17 แล้ว”
“ตอนนั้นกล้าณรงค์เกือบตาย ช่วยชีวิตสามวันสามคืนถึงยื้อชีวิตมาได้ ใช่ว่าผมไม่เคยคิดจะสืบเรื่องที่มาที่ไปของเขา แต่ผมสืบได้ว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ตายหมดแล้ว เพื่อเอาชีวิตรอดเป็นเด็กรับใช้คนอื่นในบ่อนและบาร์มาหลายปี เก็บเงินค่าคุ้มครอง พูดตามตรง ผมไม่คิดจะเลี้ยงเขาไว้ แต่เขาช่วยชีวิตผม ผมก็เลยต้องดีกับเขาหน่อย ผมส่งเขาไปเรียน แล้วให้บริษัทแห่งหนึ่ง ให้เขาไปบริหาร”
“เดิมทีคิดว่าเด็กสิบแปดสิบเก้าจะทำไม่ได้ แต่กล้าณรงค์มีพรสวรรค์ทางนี้มาก คาดไม่ถึงจะจัดการบริษัทได้ดี ตอนนั้นผมถึงได้ให้ความสำคัญกับเขา จากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามเหตุตามผล เขากลายเป็นลูกเลี้ยงของผม ช่วยผมทำงาน ผมไม่เคยคิดมาก่อน เรื่องนี้ทำไมบังเอิญขนาดนี้ ในเมื่อกล้าณรงค์ไม่มีที่มาที่ไป จะรู้ได้อย่างไรวันหนึ่งศัตรูของผมจะลอบฆ่าผม ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเตรียมตัวล่วงหน้ารับกระสุนปืนแทนผม ถึงกับรู้สึกว่าไม่น่าจะมีใครเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่น น่าเสียดาย ที่เรียกว่าโหดเหี้ยม ผมยังแพ้ให้กับแพรวา”
“ใช่แล้ว ก่อนถูกจับผมเพิ่งรู้ กล้าณรงค์คือหลานชายของแพรวา!”
เมื่อได้ยินเชษฐ์พูดอย่างนี้ นรมนตกตะลึง
แม้จะเดาได้แพรวากับกล้าณรงค์อาจจะเกี่ยวข้องอะไรกัน แต่เธอนึกไม่ถึงจะเกี่ยวข้องกันเช่นนี้
เชษฐ์มองเห็นสีหน้าของนรมนก็รู้ว่าความลับของตัวเองมีแรงกระแทกรุนแรงแค่ไหน
“คาดไม่ถึงใช่มั้ย พวกเขาเป็นป้าหลานกัน! แพรวาใช้บอดี้การ์ดคนนั้นหาญาติของตัวเอง น่าเสียดายพี่ชายพี่สะใภ้กับพ่อแม่ตายหมดแล้ว เหลือเพียงหลานชายคนเดียว เธอให้บอดี้การ์ดเอาเงินก้อนหนึ่งไปชดเชยให้กล้าณรงค์ถึงกับยุแหย่กล้าณรงค์ อยากจะได้เงินทองมหาศาลก็เลยใช้ชีวิตเข้าแลก ถึงได้มีเหตุการณ์ที่กล้าณรงค์ช่วยชีวิตผม เขากลายเป็นลูกเลี้ยงของผมอย่างไม่มีอะไรน่าสงสัย รับกิจการของผม แต่ถูกแพรวาแอบชักใย คอยทำเรื่องต่างๆ อยู่ลับๆ ชีวิตนี้คิดว่าตัวเองเจ๋ง นึกไม่ถึงจะพังพินาศในมือของผู้หญิงอย่างแพรวาไม่อย่างนั้นคุณกับคิมและยังมีบุริศร์ ไม่มีทางสั่นคลอนรากฐานของผมได้”
เชษฐ์จนถึงตอนนี้ยังคงหยิ่งทระนง
นรมนไม่ได้ฟังว่าสุดท้ายเขาพูดอะไร เพียงแต่ครุ่นคิดคำพูดของเขาเมื่อครู่
“เมื่อกี้คุณบอกว่าแพรวาแอบชักใย ให้กล้าณรงค์เอากิจการของคุณฟอกเงิน จะเป็นไปได้ยังไง คุณเป็นคนฉลาดขนาดไหน ต่อให้กล้าณรงค์มีความสามารถขนาดไหน คิดจะทำอะไรในสายตาคุณไม่ง่ายมั้ง นอกจากจะมีคนที่มีอำนาจแข็งแกร่งกว่าคุณคอยช่วยเขา คุณคงจะไม่ได้บอกฉันใช่มั้ย คนที่ทรงอิทธิพลนั่นเป็นคนที่แพรวาหามา”
“ไม่ใช่อย่างนั้น เป็นความสามารถของกล้าณรงค์เอง ผมไม่รู้เขาไปเกี่ยวข้องกับองค์ชายสามของประเทศFตั้งแต่เมื่อไหร่ และยังเป็นคนหนุนหลัง ไม่อย่างนั้นแค่ความสามารถของกล้าณรงค์จะปิดบังเอากิจการของผมไปฟอกเงินโดยที่ผมไม่ระแคะระคายได้ยังไง”
คำพูดของเชษฐ์ ยิ่งทำให้นรมนตกตะลึงอีกครั้ง
ประเทศFหรือ
ประเทศของราเชนอย่างนั้นหรือ
เรื่องนี้ยิ่งทียิ่งซับซ้อนยุ่งเหยิง!
“คุณบอกว่าก่อนถูกจับถึงรู้ว่าแพรวาวางแผนกับคุณ อย่างนั้นคือตอนไหนกันแน่ ตอนที่ฉันอยู่บนเกาะหรือคะ”
“ใช่แล้ว ถ้าจะพูดให้ถูก เพลิงไหม้ครั้งนั้นที่เกิดกับพ่อแม่ของคุณ แพรวาเป็นคนวางเพลิง แม้ว่าคิมไม่อยากอยู่แล้วก็จริง อยากจะตายตามพ่อของคุณไป แต่ขณะที่เธอกำลังจะทำอะไรได้ทัน แพรวาเป็นคนจุดไฟเผาพวกเขา”
คำพูดของเชษฐ์ทำให้นรมนประหลาดใจสุดๆ
“จะเป็นไปได้ยังไง”
“ยังจำได้ที่ก่อนหน้านี้ แพรวาหนีไปใช่มั้ย คนของผมตามหาทุกที่ แต่ก็หาเธอไม่เจอ ตอนนั้นเธอกำลังทำเรื่องนี้ เธอทำอย่างนี้เพื่อให้คุณเกลียดผม เบี่ยงเบนความสนใจของทุกคน เธอจะได้หลบหนีไป น่าเสียดาย คนไม่อาจฝืนชะตา ในที่สุดเธอก็หนีไม่พ้น”
เมื่อได้ยินเชษฐ์เล่าอย่างนี้ นรมนยิ่งขมวดคิ้วแน่น
“เธอไม่ได้หนีไป แต่เจอคนโง่อย่างฉัน นอกจากไม่ได้เห็นเธอมีพิษสงแล้ว ยังพาเธอกลับมาตระกูลโตเล็ก มาอยู่ข้างตัวธิดา กระทั่งข้างตัวฉัน”
“ในที่สุดคุณก็เข้าใจ”
เชษฐ์มองหน้านรมน กระซิบ “ผมใกล้ตายแล้ว คนกำลังจะตาย พูดแต่ความจริง นรมน คุณต้องระวังแพรวาให้ดี ไม่งั้นคุณได้เสียใจแน่”
เขาพูดถึงตรงนี้ ก็หมดเวลาเยี่ยม แม้ว่าเชษฐ์ยังพูดไม่หมด แต่ไม่มีเวลาแล้ว
นรมนเห็นเขาถูกคนพาไป จิตใจรู้สึกหนักอึ้ง
กล้าณรงค์กับแพรวาเป็นป้าหลานกัน เพราะแพรวาทำให้กล้าณรงค์มีทุกอย่างในวันนี้ กล้าณรงค์น่าจะทำทุกอย่างตามที่แพรวา ต้องการใช่มั้ย
หรือพูดได้ว่า เรื่องที่บุริศร์ถูกใส่ความฆ่าคนถ้าหากกล้าณรงค์แอบจ้างวานคนทำ น่าจะเป็นแพรวาที่อยู่เบื้องหลัง
ทันใดนั้นนรมนรู้สึกหวาดหวั่น
เวลานี้เอง มือถือของเธอก็ดังขึ้น นรมนตกใจจนตัวสั่น
