“ใคร?”
บุริศร์ขมวดคิ้ว แต่กลับให้นรมนไปอาบน้ำก่อน
เสียงที่บุริศร์คุ้นเคยดังมาจากด้านนอก
“ฉันเอง พี่สอง นายไม่ใช่บอกว่าจะไปปลุกห้องเจ้าสาวเหรอ? ยังจะทำอยู่ไหม?”
เป็นเสียงของป้อง
บุริศร์มองดูเวลา ก่อนพูดเสียงเบา “พวกนายไปก่อนเลย ฉันจะพานรมนไปกินอะไรนิดหน่อย ไม่อย่างนั้นไม่มีแรง”
“โอ้ คนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งบ่ายโดยไม่รู้ว่าทำอะไร ไม่มีแรงเหรอ”
คำพูดคำจาของสุนันท์เปรี้ยวไปหน่อย
“ไม่มีใครให้นายหลบซ่อนตัวในห้องเพื่อนอนหลับ”
บุริศร์ตอบกลับไปอย่างสบาย ๆ
ป้องรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
เขาก็คิด จุดสำคัญคือโพนี่ท้องแก่ เขาทำได้ไหม?
เขาลูบจมูก ก่อนเดินจากไปอย่างไม่สนใจ
เมื่อบุริศร์เดินกลับมาก็เห็นนรมนอาบน้ำเสร็จแล้ว และกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ใครคะ?”
“ป้อง มาเรียกให้พวกเราไปปลุกห้องเจ้าสาว”
บุริศร์หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมให้เธอ จากนั้นจึงเอาเครื่องเป่าผมมาเป่าให้
นรมนนิ่งไปนิด ก่อนจะยิ้ม “อย่าเล่นใหญ่ไปเลยคุณ”
“ผมเป็นคนประเภทไม่มีขอบเขตที่เหมาะสม”
คำพูดนี่ นรมนจะรับก็ไม่ได้ รับก็ไม่ได้
หลังจากที่ผมของนรมนแห้งแล้ว บุริศร์ก็เข้าไปอาบน้ำ หลังจากเปลี่ยนชุดเขาก็ลงมาชั้นล่าง
คนรับใช้เก็บอาหารไว้ให้พวกเขา
นรมนและบุริศร์ทานอาหารอย่างเงียบๆ จากนั้นเมื่อทานเสร็จ พวกเขาก็มาถึงหน้าประตูบ้านใหม่ของเจตต์และขวัญตา
ป้องและคนอื่นๆ อยู่รายล้อมเจตต์และขวัญตาอย่างเป็นสุข
แอปเปิ้ลถูกแขวนด้วยเชือกสีแดง จากนั้นทั้งสองคนก็กัดพร้อมกัน แต่พวกเขาแย่เกินไป ทุกครั้งที่ทั้งสองคนกัด แอปเปิ้ลจะถูกลากออกจากด้านบน จากนั้น ริมฝีปากของคนสองคนก็เข้ามาชนกันโดยบังเอิญ
ใบหน้าและลำคอของขวัญตาแดงก่ำ
เจตต์ดูหลงใหลภรรยา เขาไม่สนว่าจะมีคนอยู่ด้วยไหม เขากอดขวัญตาและจูบอย่างรวดเร็วและรุนแรง
บุริศร์ยิ้มเบาๆ ก่อนยิ้มและพูดว่า “พวกนายนี่เรียกว่าปลุกห้องเจ้าสาวเหรอ? นี่ไม่ใช่กำลังให้เจตต์เอารัดเอาเปรียบหรอกเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าบุริศร์มาแล้ว ทุกคนก็หยุดการเคลื่อนไหว ต่างก็คิดว่าเรื่องปลุกห้องเจ้าสาวไม่ใช่เรื่องที่บุริศร์จะทำได้ แต่ในเมื่อมาแล้ว ก็ไม่อาจปล่อยเขาทิ้งไปได้
“ประธานบุริศร์พูดอย่างนี้ ถ้าอย่างนั้นเชิญท่าน มาบอกหน่อยครับว่าจะปลุกห้องเจ้าสาวอย่างไร?”
ป้องขำพลางถาม
บุริศร์นำไข่ดิบออกมาสองฟองจากด้านข้าง แล้วส่งให้ขวัญตา
ขวัญตาตกใจเล็กน้อย
ให้ไข่ดิบเธอทำไม?
บุริศร์ส่งสายตา ให้คนสองคนคุมเจตต์เอาไว้
“บุริศร์ จะทำอะไร? นี่นายจะทำอะไร”
เจตต์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
ของสิ่งนี้ในการปลุกห้องเจ้าสาว ดูเหมือนจะไม่ได้เล่นตามกฎ
บุริศร์ยิ้มชั่วร้าย
“ขวัญตา นำไข่ 2 ฟองออกจากขากางเกงไปยังขากางเกงอีกข้างหนึ่งด้วยมือ ถ้าในกรณีที่ไข่แตก เจตต์จะถูกลงโทษ”
เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่บุริศร์พูด พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ พลันใบหน้าของนรมนก็แดงเล็กน้อย
“นายอย่าให้มันมากนัก”
“มากนักที่ไหนเล่า ก็แค่ให้เธอนำไข่2 ฟองเดินผ่านขากางเกง?”
บุริศร์พูดสบายอารมณ์ แต่ป้องกลับหัวเราะขึ้นมา
“อะแฮ่ม คุณนายรัตติกรวรกุลครับ คุณถือไข่ให้ดีนะครับ ถ้ามันแตกในกางเกง จะทำความสะอาดลำบากเอา”
เมื่อป้องพูดอย่างนี้ ทันใดเจตต์ก็มีปฏิกิริยาตอบกลับ ใบหน้าแดงก่ำ
“บุริศร์ นายอย่าลืมงานแต่งพรุ่งนี้ของนายละ อย่าใจร้ายเกินไป เหลือทางหนีให้ตัวเองบ้าง”
ขวัญตาก็เข้าใจทันที
ไข่นี่เล็กมาก มือของเธอต้องจับประคองไข่จากข้างนอก แต่ไข่กลับต้องออกจากขากางเกง หรือสองขาก็ได้ แต่เมื่อเดินไปถึงระหว่างขาของเจตต์ก็ทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย ไม่ว่าขวัญตาจะระวังแค่ไหนอย่างไรก็ไปชนเจตต์น้อยอยู่ดี ในขณะนั้นก็เท่ากับเธอได้สัมผัสเจตต์น้อยต่อหน้าคนเหล่านี้ทั้งหมด ขวัญตารู้สึกรับไม่ได้เล็กน้อย
บุริศร์กลับยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันไม่กลัว”
“นาย… …”
เจตต์รู้สึกหดหู่มาก
ผู้ชายคนนี้จริงใจเถอะ
เมื่อป้องเห็นว่าเรื่องนี้สนุก เขาก็ร้องเชียร์ขึ้นมาทันที
“เร็วเข้า เร็ว เร็ว! วันนี้พวกเราปลุกห้องเจ้าสาวนะ พวกนายไม่ไว้หน้ากันเลย”
เมื่อป้องพูดอย่างนี้ เจตต์และขวัญตาจะยังพูดอะไรได้อีก
ร่างกายของทั้งสองเกร็งเล็กน้อย
ลมหายใจของเจตต์เริ่มไม่คงที่เมื่อตอนไข่เริ่มไป
ขวัญตาหน้าแดงก่ำ คู่สามีภรรยาจะทำอะไรบางอย่างหลังกันปิดประตูก็แล้วแต่ แต่นี่เมื่อมากลิ้งไข่ต่อหน้าผู้คนมากมาย ขวัญตาก็รู้สึกมือสั่น
นรมนมองบุริศร์ ก่อนพูดเสียงต่ำ “คุณเพลาลงหน่อย ถ้าหากว่าหาเรื่องเดือดร้อน พรุ่งนี้พวกเราต้องรับกรรมนะ”
“อย่ากลัว พวกเขาทำอะไรไม่ได้หรอก”
นรมนไม่เข้าใจคำพูดของบุริศร์ แต่กลับไม่พูดอะไร
บรรยากาศเพิ่มสูงขึ้น และอุณหภูมิในห้องก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน
ในที่สุดเมื่อมือของขวัญตาถึงระหว่างขาของเจตต์เข้า มือเธอสั่น เสียงดัง ‘เปาะ’ เกิดขึ้น ทันใดไข่ก็แตกตรงเป้ากางเกงของเจตต์
“ตายละ!”
ป้องเป็นคนแรกที่หัวเราะออกมาเสียงดัง
ของเหลวสีเหลืองไหลลงมาตามขากางเกง
ขวัญตาเกือบจะร้องไห้
“ขอโทษนะ เจตต์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เจตต์อยากจะร้องไห้
ผู้คนรอบๆ ยังคงก่อกวนให้ขวัญตามากลับอีกครั้ง
กว่าขวัญตาจะผ่านด่านก็เสียไข่ไปสิบกว่าอัน มีเพียงแต่เจตต์ที่ทุกข์ใจ ข้างในกางเกงเหนียวไปหมด
“ฉันไปอาบน้ำก่อน”
ขวัญตากำลังจะทรุดตัวลง ปริมาณเลือดบนใบหน้าเพิ่มสูงขึ้น ตอนนี้หลังของเธอเปียกโชก เมื่อได้ยินว่าตัวเองผ่านด่านแล้ว ก็นั่งแหมะลงบนเตียงแต่งงาน มองไปทางนรมนอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“คุณสองสามีภรรยาเยี่ยมยอดมาก ฉันจะจำเอาไว้”
นรมนทำได้เพียงยิ้มเจื่อน
“พี่สะใภ้ ปลุกห้องเจ้าสาวครึกครื้นไหม?”
“อืม ขอเพียงพรุ่งนี้เธอพูดอย่างนี้ก็โอเคแล้ว”
เมื่อขวัญตาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เจตต์ก็เข้าไปอาบน้ำ เมื่อเขากลับมาถึงค่อยพบว่าเสื้อผ้าที่เตรียมเอาไว้หายไปแล้ว
“ใครเอาเสื้อผ้าของผมไป?”
เสียงตะโกนของเจตต์ทำให้เส้นประสาทของขวัญตาเครียดขมึงอีกครั้ง
เธอมองไปที่บุริศร์ เขายักไหล่และพูดว่า “ฉันอยู่ที่นี่เพื่อมาปกป้องนรมน ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”
ขวัญตามองไปที่ป้อง เธอเห็นป้องเดินเข้ามาจากข้างนอก อดไม่ได้ที่จะปวดหัว
“คุณชายป้อง เสื้อผ้าของเจตต์ละ?”
“อ๋อ? นั่นเสื้อผ้าของเขาเหรอ? ฉันเอาไปเช็ดโต๊ะแล้ว ทำยังไงดี?”
ท่าทางไร้ยางอายของป้อง ทำให้ขวัญตาอยากจะตีคนจริงๆ
“ฉันจะไปเอาเสื้อผ้าให้เขา”
“ไม่ต้องหรอก ผมเตรียมไว้นานแล้ว”
ทันทีที่บุริศร์ปรบมือ ชัยยศก็นำกล่องเข้ามามอบให้ขวัญตา
“ให้เขาเถอะ เราทะเลาะกันทุกวัน วันนี้ก็ร่วมมือกันหน่อย”
เป็นครั้งแรกที่ขวัญตาเห็นด้านมืดของบุริศร์ แต่เขาจะทำอะไรนี่?
วันนี้พวกเขาบอกอย่างชัดเจนว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อปลุกห้องเจ้าสาว ไม่ฟังพวกเขา คราวหลังทะเลาะกันทุกวัน เธอและเจตต์ทนไม่ไหว
แต่ดูหน่อยว่ามันคืออะไร ขวัญตาเปิดกล่อง
ข้างในเป็นกางเกงขาสั้น แต่ที่แตกต่างคือมีตัวล็อคเล็กๆ มากมายบนกางเกงขาสั้น
“นี่คืออะไร?”
“กางเกงพรหมจรรย์”
ป้องยิ้มอย่างชั่วร้าย
บุริศร์ก็ยิ้มเช่นกัน
“ให้ป้องเข้ามาช่วยสวม ถ้าคืนนี้คุณสามารถปลดล็อคกุญแจทั้งหมดได้ อย่างนั้นพวกคุณก็ได้ร่วมเรือนหอ ผมรับประกันว่านี่จะเป็นรายการสุดท้าย ถ้าเปิดไม่ได้ เราก็ทำอะไรไม่ได้”
เมื่อบุริศร์กำลังพูด ป้องก็หยิบกางเกงพรหมจรรย์เดินไปที่ห้องน้ำของเจตต์
เจตต์อารมณ์เดือดดาลทันทีที่ได้เห็น
“บ้าจริง บุริศร์ แกตั้งใจใช่ไหม? นี่มีตัวล็อคมากกว่าสองร้อยตัว จะให้เปิดทั้งคืนเลยใช่ไหม?”
“ฉันรู้ว่านายไม่เต็มใจ เอาอย่างนี้ ฉันก็เตรียมให้ตัวเองหนึ่งตัว พรุ่งนี้นายมาปลุกห้องเจ้าสาวฉันสิ”
เมื่อได้ยินบุริศร์พูดเช่นนี้ เจตต์ก็ให้ป้องใส่เข้ามาที่ตัวเองอย่างไม่ค่อยยินยอมในใจ
ทุกคนก็นับว่ารักษาคำพูด ออกมาจากเรือนหอ คราวนี้เหลือเพียงเจตต์และภรรยาของเขา
หลังจากป้องออกมา เขาก็พูดอย่างไม่ค่อยเข้าใจว่า “นี่จบแล้วเหรอ? พี่สอง นี่ไม่ได้ป่วนใหญ่โตอะไรเลยนะ”
“คืนนี้เจตต์ไม่นอนแน่”
บุริศร์ยิ้มอย่างชั่วร้าย
“หมายความว่าอะไร?”
“แม่กุญแจบนกางเกงพรหมจรรย์นั่นฉันใช้ระบบคอมพิวเตอร์ทำให้มันอลหม่านแล้ว กุญแจล๊อกตัวไหนที่เข้ากันได้ ฉันก็ไม่รู้ คงต้องพึ่งดวงของพวกเขาแล้วแหละ”
เมื่อบุริศร์พูดแบบนี้ มุมปากของนรมนก็กระตุกขึ้นทันที
“ให้ตายสิ ใจร้ายเหลือเกิน คืนนี้พวกเขาคงไม่คิดจะนอนแล้ว เวลาดีๆที่จะได้ใช้ร่วมกันก็ผ่านไปเร็วนัก”
ป้องหัวเราะใหญ่ ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับคนของตัวเอง
นรมนมองรอยยิ้มในดวงตาของบุริศร์ เธอส่ายหน้า ก่อนพูด “คุณนี่ เล่นใหญ่ไปหน่อยไหม? อย่างไรเขาก็เป็นคู่แต่งงานใหม่นะ คุณให้เขาเปิดล็อคทั้งคืน คุณไม่กลัวโดนแก้แค้นเหรอ? อย่าลืมนะว่าพรุ่งนี้งานแต่งของเรา”
“อย่ากลัว แค่นี้ก่อนละกันผมมีวิธีที่เปิดเศษเล็กเศษน้อยนั่น ถึงแม้ไม่มี คุณคิดว่าผมจะให้โอกาสพวกเขามาปลุกห้องเจ้าสาวเหรอ?”
“หมายความว่าอะไรคะ?”
นรมนไม่เข้าใจ แต่บุริศร์กลับห้ามเธอไว้อย่างเดาไม่ถูก ก่อนจะกอดเธอแล้วพากลับห้องนอน
เจตต์รู้สึกหดหู่มาก
ไอ้เพื่อนเลวกลุ่มนี้ ไม่รู้ว่าไปเรียนวิธีการเหล่านี้มาจากไหน?
ขวัญตามองไปที่ล็อคเหล่านี้ และอยากจะหัวเราะ
“อย่าหัวเราะสิภรรยา รีบมาช่วยเปิดมันหน่อย หนักมาก”
ขวัญตาหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณพูดว่า ไปทำให้บุริศร์เคืองใจใช่ไหม? ตอนนี้ตัวเองได้รับโทษแล้วใช่ไหมละ? ”
เจตต์พูดอย่างหดหู่ “ผมไปทำให้เขาเคืองตอนไหนกันกัน? เป็นเพราะจิตใจที่แย่ของเขาเอง”
“ช่างมันเถอะ ไม่ใช่ว่าคุณแสดงความรักต่อฉันหน้านรมนนี่ ได้รับบทเรียนของวันนี้หรือไม่? คุณคิดว่าบุริศร์จะเป็นคนน่าเบื่อถึงขนาดมาปลุกห้องเจ้าสาวคนอื่นเลยเหรอ?”
คำพูดของขวัญตา ทำให้เจตต์ตรัสรู้ได้ในทันที
“ที่คุณพูดก็คือเมื่อเขาไม่อยู่แล้วเราแสดงความรักต่อหน้านรมน เรื่องที่ไปยั่วยุนรมนถูกเขารู้เข้า? นี่คือการคิดบัญชีย้อนหลัง?”
“ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น? เขามีเหตุผลอะไรถึงต้องโจมตีคุณละ?”
ขวัญตาปกติจะเห็นเจตต์ฉลาดมาตลอด ทำไมตอนนี้เขาโง่กันนะ?
เจตต์ตบต้นขาของเขาอย่างหดหู่ และพูดว่า “บ้าจริง พวกเขาอยู่ต่อหน้าพวกเราก็โชว์ความรักไม่น้อยเหอะ? พวกเราพูดอะไรหรือยัง? วันๆเอาแต่อวดผัวอวดเมียออกสื่อ ดูจนอิ่มแล้ว จะไม่ให้ผมโต้ตอบเลย?”
“คุณโต้ตอบได้ค่ะ แต่คุณต้องอดทนต่อการแก้แค้นของคนอื่น”
“จะบ้าตาย!”
เจตต์หดหู่จนอยากจะระเบิด นี่คือตัวเองทำได้ แต่คนอื่นทำไม่ได้นี่ แต่เมื่อดูกางเกงพรหมจรรย์ของเขา เจตต์ละอยากจะร้องไห้จริงๆ
