การนอนครั้งนี้ของนรมนถือได้ว่านอนหลับสบายดี
ถึงแม้ว่าจะนอนหลับไม่ค่อยสนิท แต่ว่าภายใต้การเอาสองครั้งติดของบุริศร์ คาดว่าฝนตกฟ้าร้องก็คงจะไม่ทำให้เธอตื่นขึ้นมาแน่
เพราะว่าหลายวันมานี้นภดลพักผ่อนน้อยเกินไป หลังจากที่หมดสติไปบุริศร์ก็ให้คนฉีดยานอนหลับใส่เขา จะได้ให้เขานอนนานขึ้นอีกหน่อย
ทุกอย่างของปาณีเป็นปกติ ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง
บุริศร์ส่งคนมาส่วนหนึ่งให้มาคุ้มครองห้องผู้ป่วยของปาณีเอาไว้ จากนั้นก็กลับมาที่ห้องผู้ป่วยVIPแล้วกอดภรรยาและนอนหลับไป
จะฉลองตรุษจีนสักหน่อยก็เรื่องเยอะขนาดนี้ เขาเองก็เหนื่อยมากแล้วนะรู้ไหม?
เช้าวันที่สองในตอนที่ขอบฟ้ากำลังค่อย ๆ สว่างขึ้นนั้น บุริศร์ก็ตื่นขึ้นมาก่อน
เขากะพริบตาทั้งคู่เล็กน้อย แล้วถึงเพิ่งนึกออกว่าที่นี่คือโรงพยาบาล
มีบ้านตระกูลโตเล็กดี ๆ ไม่อยู่ มีบ้านตระกูลพรโสภณก็ไม่อยู่ มีบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็ไม่นอน แต่วิ่งมาเสพสุขกับภรรยาที่โรงพยาบาลรอบหนึ่ง มันไม่มีใครเกินแล้ว
บุริศร์ตื่นขึ้นมาอย่างเงียบเชียบ หลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยไป
ข้างนอกยังคงหนาวอยู่เล็กน้อย หิมะที่ตกเมื่อคืนไม่ได้หนักมาก เพียงแต่แค่เกาะเป็นน้ำแข็งชั้นเดียวเท่านั้น
บุริศร์เดินไปที่ร้านอาหารใกล้ ๆ แถวนั้นเพื่อซื้ออาหารเช้ามาให้นรมนกิน
นรมนโดนเสียงเอะอะโวยวายระลอกหนึ่งปลุกให้ตื่นขึ้นมา
เสียงร้องที่แหลมสูงนั่น ฟังแล้วคล้าย ๆ กับเสียงของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
นรมนขมวดคิ้วแล้วลืมตาขึ้นมา ชั่วขณะหนึ่งจำไม่ได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน
พอขยับตัวนิดหนึ่ง ทั่วทั้งตัวก็ปวดเมื่อยไปหมดราวกับร่างทั้งร่างได้แตกสลายไป
บุริศร์!
เจ้าผู้ชายที่น่ารังเกียจคนนี้!
นรมนก่นด่าอยู่ในใจ พอลุกขึ้นมาแต่กลับมองไม่เห็นเงาร่างของบุริศร์
ที่ข้างเตียงมีเสื้อผ้าที่ให้ผลัดเปลี่ยนวางเอาไว้ บุริศร์ได้ตระเตรียมไว้ให้ตั้งนานแล้ว
นรมนล้างหน้าแปรงฟันเล็กน้อย แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากห้องผู้ป่วยไป
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์โดนคนขัดขวางอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยของปาณี แต่ว่าเธอเข้าไปไม่ได้แล้วก็ไม่ยอมจากไปด้วย ได้แต่ร้องตะโกนด่าเสียงดังอยู่หน้าห้อง
ด่าปาณีว่าเป็นปีศาจจิ้งจอก เป็นมือที่สาม อะไรที่ไม่น่าฟังก็ด่าอย่างนั้น
บอดี้การ์ดสามารถขัดขวางเธอไม่ให้เข้าไปได้ แต่กลับห้ามเธอไม่ให้ด่าไม่ได้
นรมนมองเห็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์เหมือนอย่างกับเป็นมนุษย์ป้าคนหนึ่งที่ด่าคนไปทั่ว แล้วก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วจนลึกขึ้นมาอีก
ผู้หญิงคนนี้ตกลงมาเป็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ได้ยังไงกัน?
ศาสตราจารย์ฐานทัตที่รักในการวิจัย คงไม่น่าจะมีมาตรฐานผู้หญิงที่ชอบต่ำขนาดนี้หรอกมั้ง?
หรือว่าการตายของฉัตรยาทำให้เธอสะเทือนใจจนกลายมาเป็นแบบนี้?
แต่ว่าฟังจากที่บุริศร์พูดแล้ว ตอนที่ฉัตรยายังมีชีวิตอยู่ ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้แล้ว
นรมนฟังเธอด่าไป ยิ่งด่าก็ยิ่งไม่ใช่เรื่องแล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะโกรธเคืองขึ้นมา
ปาณีทำอะไรผิดเหรอ?
ก็แค่ช่วยนภดลบังกระสุนเท่านั้น ตอนนี้ยังนอนไม่ได้สติอยู่ในห้องผู้ป่วยอยู่เลย แต่คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็มาเอะอะโวยวายอย่างนี้ นี่มันดื้อดึงจะตายอยู่แล้วจริง ๆ
แล้วในขณะที่นรมนกำลังจะยกเท้าก้าวเดินเข้าไปห้ามนั้น นภดลก็ปรากฏตัวออกมาพอดี
ท่าทางของเขาดูดีขึ้นว่าเมื่อวานเล็กน้อย อย่างน้อยในดวงตาไม่มีเส้นเลือดฝอยแดงออกมาเยอะขนาดนั้นแล้ว แต่ว่าตอนที่เห็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์นั้นหัวคิ้วก็ขมวดขึ้นมาทีหนึ่งอย่างไม่รู้สึกตัว
“คุณพอได้แล้วมั้ง!”
น้ำเสียงของนภดลไม่ได้ดังมากแต่กลับหันเหความสนใจของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไปได้อย่างสวยงาม
ชั่ววินาทีแรกที่เห็นหน้านภดล ในดวงตาของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็มีแววโกรธเคืองอย่างมากพาดผ่านไป
“นภดล! แกนี่มันเป็นคนอกตัญญูลืมบุญคุณคน! นี่แกถึงกับกล้าหักหลังฉัตรยา! แล้วแกยังวิ่งมาดูแลผู้หญิงคนนี้ที่นี่ หัวใจแกกำลังคิดอะไรอยู่? แกชอบมันเข้าแล้วใช่ไหม? แกจะแต่งงานกับมันใช่ไหม? ห๋า?”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ร้องตะโกนอย่างสุดเสียง
นี่ถ้าคนที่ไม่รู้เรื่องจะนึกว่านภดลมาแย่งผู้ชายของเธอมา หรือทำลายสุสานบรรพบุรุษของเธอไปซะอีก
นภดลจ้องมองท่าทางโหดร้ายของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ แล้วพูดอย่างเรียบเฉยขึ้นว่า “ใช่ ผมจะแต่งงานกับเธอ ผมรักเธอ!”
เสียง“เพี๊ยะ”ดังขึ้นมาทีหนึ่ง ฝ่ามือของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์สะบัดไปที่ใบหน้าของนภดลตรง ๆ
“แกพูดอีกครั้งซิ? แกกล้าพูดอีกครั้งหนึ่งดูซิ! แกจะแต่งงานกับใครนะ?”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ตัวสั่นไปทั้งตัว ในดวงตามีไฟโทสะเรืองรองอยู่
นภดลไม่ได้สนใจฝ่ามือฉาดนั้นที่ตบมาบนใบหน้า ยิ่งไม่ได้สนใจเลือดที่ซึมออกมาจากมุมปาก แล้วพูดไปทีละคำ ทีละคำอย่างชัดถ้อยชัดคำขึ้นว่า “ผมจะแต่งงานกับปาณี ผมจะเอาเธอเป็นภรรยา”
“เพี๊ยะ…..”
แล้วคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็สะบัดมือมาตบอีกฉาดหนึ่ง
“แกฝันไปเถอะ! นภดล ฉันจะบอกแกให้นะ ชาตินี้เมียของแกเป็นได้แค่ฉัตรยาเท่านั้น ถึงเธอจะตายไปแล้วแกก็ต้องกตัญญูกตเวทีเพื่อเธอ รักษาขนบธรรมเนียมประเพณีเพื่อเธอ จงรักภักดีต่อเธอ! แกทำให้ลูกสาวของฉันต้องตายไป แต่ตอนนี้กลับอยากไปมีชีวิตที่เสวยสุขของตัวเองเหรอ? บนโลกใบนี้จะไปมีเรื่องที่สวยงามแบบนี้ได้ยังไง! ฉันไม่เพียงจะไม่อนุญาตให้แกแต่งงานกับมัน ฉันยังจะด่ามันด้วย ฉันจะให้คนทุกคนรังเกียจมัน มันเป็นปิศาจจิ้งจอกตัวหนึ่ง เป็นมือที่สามที่หน้าไม่อาย!”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ยังคงมีแต่คำพูดสกปรกเต็มปากเหมือนเดิม แต่ว่าครั้งนี้นภดลไม่ได้ปล่อยให้เธอด่าตามใจอีก
ในขณะที่คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ด่าคำพูดพวกนี้เสร็จนั้น ฝ่ามือของนภดลก็สะบัดตบไปฉาดหนึ่ง
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์โดนตบจนมึนงงไปทั้งตัวเลย ร่างกายก็ซวนเซล้มลงไปกับพื้น
เธอมองเห็นดวงตาของนภดลมีแววอาฆาตและโกรธเกลียด อยู่ ๆ ก็สะดุ้งตกใจขึ้นมาทีหนึ่ง
“แก แกกล้าตบฉันเหรอ?”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์อยากจะด่าทอเขาแรง ๆ แต่ว่านภดลในวินาทีนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกหน้ามาก
แววอาฆาตในดวงตาของนภดลทำให้คนรู้สึกกลัวออกมาจากกระดูกเลย
“คุณสามารถตีผม ด่าผม หรือว่าเหยียดหยามผมก็ได้ แต่ว่าคุณจะมาเหยียดหยามเธอแบบนี้ไม่ได้! สิ่งที่ผมติดค้างคุณก็ดี ติดค้างฉัตรยาก็ดี นั่นล้วนเป็นหนี้ที่ผมต้องชดใช้ แต่ไม่ใช่เธอ เธอสะอาดบริสุทธิ์ ไร้มลทิน จะให้คุณมาพูดจาใส่ร้ายเธอที่นี่ไม่ได้”
นภดลพูดออกมาประโยคหนึ่ง สีหน้าก็ขรึมลงไปอีกนิดหนึ่ง แม้แต่จะเป็นตัวนรมนเองก็ยังรู้สึกกดดันขึ้นแปลก ๆ แม้แต่อากาศรอบข้างก็ยังทำให้คนรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาเล็กน้อย
เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่านภดลก็มีแรงสังหารแบบนี้ด้วย
วินาทีนี้ เหมือนกับว่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์จะทำให้เขาโกรธขึ้นมาแล้ว
ถ้าหากว่านภดลฆ่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไปในวินาทีนี้ นรมนก็จะไม่รู้สึกแปลกใจเลย
แน่นอนว่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์เองก็กลัว แต่ว่าหลายปีมานี้คุ้นชินกับนภดลคนที่ตีไม่โต้ตอบด่าไม่เถียงกลับคนนั้นแล้ว หลังจากที่แปลกใจและกลัวในตอนแรกแล้ว เธอก็ระเบิดความเกลียดขึ้นมาอีกครั้ง โดยเฉพาะที่นภดลปฏิบัติอย่างนี้ต่อเธอก็เพราะปาณี เธอก็เลยรู้สึกว่านภดลหักหลัง
วินาทีนี้ คุณนายตระกูลจันทรวงศ์บ้าคลั่งแล้ว
“แกกล้าตบฉันเหรอ? เพื่อนังสารเลวนั่น แกถึงกับกล้าลงมือกับฉันเลยเหรอ? นภดล แกลืมไปแล้วเหรอ ว่าแกโตมาได้ยังไง?”
“ผมโตมาได้ยังไง ทั้งคุณและผมต่างก็รู้ดี ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่ามูลค่าการทดลองในเลือดของผม คุณจะปล่อยให้ผมมีชีวิตอยู่รอดมาจนถึงตอนนี้ได้เหรอ? ฉัตรยาดีกับผม คนที่ผมติดค้างอยู่คือเธอ ไม่ใช่คุณ ถ้าจะพูดให้ถูก ตั้งแต่เล็กจนโต คุณก็ดุด่าทุบตีผมมา ผมติดค้างคุณเหรอ? ผมไม่เพียงไม่ติดค้างคุณ แต่เป็นตระกูลจันทรวงศ์ของคุณต่างหากที่ติดค้างผม! พ่อแม่ของผมตายยังไง? คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่คุณยังไม่รู้อีกเหรอ? แต่ว่าเพื่อฉัตรยาแล้ว ผมยอมกลืนความแค้นลงท้องไป ยอมอดกลั้นไว้ และหนำซ้ำผมยังยอมเลี้ยงดูพวกคุณยามแก่เฒ่าเพื่อฉัตรยาด้วย แต่ว่าถ้าคุณยังกล้ามาแตะต้องคนที่ผมให้ความสำคัญอีก งั้นคุณก็อย่ามาโทษว่าผมไม่เกรงใจเลย เรื่องไม่รักษาสัญญาไม่ใช่ว่าผมจะทำไม่ได้ โดยเฉพาะกับคนอย่างคุณ?”
ทุกคำพูดของนภดลเหมือนกับมีดสั้นที่อาบยาพิษอยู่ และทิ่มแทงลงไปที่ใจของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ไม่รักษาสัญญาเหรอ? แกรู้ตัวด้วยเหรอว่าตัวเองไม่รักษาสัญญา? ไหนแกเคยรับปากฉัตรยาไว้ว่า จะเลี้ยงดูพวกเรายามแก่เฒ่า แกลืมไปแล้วใช่ไหม?”
“ผมไม่ได้ลืม แล้วก็ไม่ได้คิดว่าจะไม่ทำตามด้วย ผมสามารถซื้อบ้านให้พวกคุณได้ ทุกเดือนสามารถให้ค่าเลี้ยงดูประจำกับพวกคุณได้ แต่ว่านอกเหนือจากนั้นแล้ว ชีวิตของผม ความเป็นอยู่ของผมจะต้องไม่โดนคุณควบคุมอีก แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์นี้ด้วย!”
คำพูดประโยคนี้ของนภดลทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์โกรธขึ้นมาจริง ๆ
“แกอยากจะสลัดพวกเราทิ้งแล้วไปมีชีวิตสุขสบายของตัวเองเหรอ? ฝันไปเถอะ! วันนี้ฉันจะฆ่านังตัวดีนั่นซะ! แล้วจะดูซิว่าแกจะยังมีชีวิตสุขสบายได้ยังไง? ฉัตรยาของฉันตายไปแล้ว ทั้งชีวิตของฉันจบสิ้นไปแล้ว แกมีสิทธิ์อะไรมามีชีวิตสุขสบายอีก? มีสิทธิ์อะไร?”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดจบก็จะพุ่งเข้าไปข้างใน
นรมนส่ายหน้าเล็กน้อย
นภดลได้ทำการตัดสินใจแล้ว แต่น่าเสียดายคุณนายตระกูลจันทรวงศ์คนนี้นี่ช่างดื้อดึงมากจริง ๆ
พอเห็นกระเป๋าของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์มีมีดสั้นเล่มหนึ่งโผล่ออกมา สีหน้าของนภดลก็เปลี่ยนไปเลย หลังจากที่แผ่ซ่านความโกรธแล้วก็เป็นความอาฆาตพุ่งขึ้นมา
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์คนนี้จะเอาชีวิตปาณีจริง ๆ!
ความคิดนี้ทำให้นภดลรีบก้าวเดินเข้าไป แล้วก็มาบังอยู่ข้างหน้าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์อย่างรวดเร็ว
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เห็นนภดลเป็นห่วงปาณีขนาดนี้ ก็โกรธจนเอามีดสั้นออกมาแล้วก็หันไปทางนภดล
นภดลไม่หลบหลีก ปล่อยให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เอามีดสั้นแทงเข้ามาที่หน้าอกตัวเอง
เลือดของนภดลพุ่งออกมาทันที
ของเหลวที่อุ่นร้อนทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์อึ้งไปทันที
แต่นภดลกลับมองนรมนอย่างนิ่งเฉย แล้วพูดขึ้นว่า “คุณนายครับ ช่วยแจ้งตำรวจให้หน่อย ให้มาจับกุมตัวคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ในข้อหาเจตนาฆ่าด้วยครับ”
ใจของนรมนรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
นภดลตั้งใจให้เป็นอย่างนี้
เขาสามารถที่จะหลบหลีกได้ แต่ว่าเขาไม่ทำ
ปกติคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ดุด่าทุบตีเขาจนชินแล้ว พอตอนนี้ทำอย่างนี้แล้วก็รู้สึกว่าไม่มีอะไร เพียงแต่ว่าเลือดที่อุ่นร้อนนั่นทำให้เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย แล้วตอนนี้มาได้ยินคำพูดของนภดล เธอก็โดนกระตุ้นขึ้นมาทันที
“แจ้งตำรวจจับฉันเหรอ? ยังเป็นข้อหาเจตนาฆ่าคนอีกเหรอ? นภดล แกนี่ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม? ฉันเป็นแม่ของฉัตรยานะ แกแจ้งตำรวจจับฉันแล้วแกจะบอกกับฉัตรยาว่ายังไง?”
“นั่นเป็นเรื่องของผม ไม่เกี่ยวกับคุณ”
สีหน้าของนภดลเริ่มขาวซีดแล้ว
นรมนไม่กล้าเสียเวลาอยู่อีก ตั้งแต่ที่คุณนายตระกูลจันทรวงศ์มาถึง เธอก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเริ่มกดบันทึกวิดีโอแล้ว
เธอคิดว่าถ้านภดลทำใจที่จะลงมือไม่ได้ เธอก็จะไม่ปล่อยคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไว้แน่
ปาณีเป็นคนของตัวเอง เธอไม่มีทางที่จะทนเห็นชีวิตต่อไปของปาณีจะต้องมาโดนคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ข่มขู่และควบคุมหรอก เพราะฉะนั้นเธอถึงได้ตระเตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อม แต่ว่าวินาทีนี้มองเห็นสายตาของนภดล นรมนก็รู้แล้วว่า นภดลได้ตัดสินใจแล้ว
นรมนรีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรแจ้งตำรวจ
แล้วคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ถึงได้รู้สึกกลัวขึ้นมา
เธออยากจะหลบหนี แต่กลับโดนบอดี้การ์ดขวางเอาไว้
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์หมุนตัวมาจะแย่งโทรศัพท์ที่อยู่ในมือนรมน
“ห้ามแจ้งตำรวจนะ! ห้ามแจ้งนะ!”
เธอพุ่งมาหานรมนราวกับบ้าคลั่ง
แต่ว่านรมนไม่ใช่นภดล ที่ปล่อยให้เธอทำตามใจชอบ ก็เลยยกเท้าขึ้นมาถีบคุณนายตระกูลจันทรวงศ์จนกระเด็นออกไปเลย
แตะทีหนึ่งนี้เรี่ยวแรงไม่เบาเลย พอตัวคุณนายตระกูลจันทรวงศ์โดนเตะออกไปนอนคว่ำอยู่กับพื้นแล้วก็เริ่มเสแสร้งร้องเอะอะโวยวายขึ้นมา
“อ๋ายโยว่ ฆ่าคนแล้ว นรมนเมียของบุริศร์จะฆ่าคนแล้ว! หน้าอกฉันเจ็บจังเลย ฉันจะตายแล้ว!”
แต่ว่าสายตาของคนรอบข้างกลับแฝงไว้ด้วยความรังเกียจเสี้ยวหนึ่ง แม้แต่พวกบอดี้การ์ดก็ยังดูถูกเธอ
ผู้หญิงคนนี้ดื้อด้านไปดื้อด้านมา ในที่สุดวันนี้ก็ได้ดื้อด้านจนตัวตายแล้ว
หลังจากที่นรมนแจ้งตำรวจแล้ว ก็ให้คนรีบพาตัวนภดลส่งเข้าไปจัดการบาดแผลในห้องฉุกเฉิน
เลือดไหลออกมาเยอะขนาดนั้น และเพราะว่าสีเลือดของเขาค่อนข้างพิเศษ จึงดึงดูดความสนใจคนมาไม่น้อย นรมนแค่ส่งสายตาออกไปทีหนึ่งก็ทำให้พวกบอดี้การ์ดควบคุมสถานการณ์โดยรอบไว้ได้แล้ว
ในตอนที่นภดลโดนส่งตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉินนั้น ก็จ้องมองนรมนแล้วพูดอย่างขอร้องขึ้นว่า “อย่าให้ปาณีรู้เรื่องในวันนี้ เธอไม่ควรที่จะถูกปฏิบัติแบบนี้ด้วย”
“เดินทางของตัวเองให้ดี อย่างอื่นที่เหลือมอบให้เป็นหน้าที่ฉัน”
นรมนรู้ว่าวินาทีนี้ หัวหน้าทีมใหญ่ของอาณาจักรรัตติกาลของเธอได้กลับมาแล้ว
ในใจยังไงก็เสียใจอยู่บ้าง
หลังจากที่นภดลโดนส่งตัวเข้าไปให้ห้องฉุกเฉินแล้ว บุริศร์ก็กลับมาถึงแล้ว นรมนหมุนตัวเดินไปหา แต่จู่ ๆ กลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา
