“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
ชยินมีท่าทีไม่ค่อยดีสักเท่าไร แต่นรมนไม่สนใจ
“นายรู้เรื่องของคมทิพย์มากน้อยแค่ไหน”
“ไม่รู้อะไรเลย”
ชยินมองนรมนอย่างเย็นชา และตอบอย่างไม่ใส่ใจ
นรมนหรี่ตาลง
“แค่นายบอกฉัน นายต้องการอะไร ว่ามาได้เลย ไม่ว่านายจะเป็นที่หนึ่งในวงการ หรือเป็นเงินก็ได้ทั้งนั้น แค่นายพูดออกมา ฉันสนองให้นายได้”
นี่คือเงื่อนไขสุดพิเศษที่นรมนพูดออกมา
ถึงวงการบันเทิงจะสกปรก แต่แค่เธอต้องการ ก็สามารถจัดการได้ทุกคน
ชยินแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “เอาเงินฟาดฉันเหรอ เสียใจด้วย ฉันไม่ต้องการ”
“ไม่ต้องการเหรอ”
นรมนขยับมุมปาก แล้วมองชยิน จู่ๆ เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง
“นายชอบคมทิพย์เหรอ”
ชยินชะงักไป เขาดูไม่เป็นธรรมชาติ
“เธอเป็นคนให้เงินฉัน ฉันชอบเธอ ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ”
ไม่รู้เพราะนรมนจ้องอยู่หรือเปล่า ทำให้ชยินไม่กล้าสบตาเธอ
นรมนไม่รู้จะรู้สึกยังไง
เธอรู้ว่าคมทิพย์เป็นคนดี แต่ตอนนี้คมทิพย์มีสามีแล้ว บางเรื่องไม่สามารถทำผิดได้ กลัวว่าคนที่ผิดจะไม่ใช่เธอ
“ทางที่ดี นายเก็บความรู้สึกนี้ไว้เถอะ ฉันสามารถทำให้นายอยู่ข้างกายเธอได้ และสามารถทำให้นายออกไปได้ทุกเมื่อ และไม่ให้นายเจอเธออีก”
“เธอมีสิทธิ์อะไร”
“เพราะฉันเป็นคนสนิทของคมทิพย์!”
นรมนหรี่ตาลง แววตาอันดุดันมองออกไป ทำให้ชยินไม่กล้าสบตา
“พี่คมทิพย์มีความคิดของตัวเอง ไม่ว่าทำอะไร เธอมีหลักการเป็นของตัวเอง”
“แต่ตอนนี้เธอมีสามี! ไม่ว่าระหว่างเธอกับพฤกษ์ จะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอกับพฤกษ์ยังสมรสกันอยู่ ถ้านายส่งผลกระทบไม่ดีกับเธอ ฉันสามารถทำให้นายหายออกไปจากวงการ โดยไม่มีใครรู้ ไม่เชื่อก็ลองดู”
นรมนรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ออกมานานเกินไปแล้ว จนทำให้คนอื่นคิดว่าที่พึ่งเดียวของคมทิพย์ มีเพียงพฤกษ์คนเดียวเท่านั้น
คมทิพย์เป็นลูกมีพ่อมีแม่!
และเธอเป็นเพื่อนของคมทิพย์!
ไม่ว่าตอนนี้คมทิพย์ มีเรื่องอะไรปิดบังเธออยู่ สำหรับนรมน ไม่มีใครแทนที่คมทิพย์ได้
ชยินคิดไม่ถึงว่านรมนจะมีอำนาจขนาดนี้ เขาอึ้งไป และเริ่มมีท่าทีอ่อนลง
เมื่อเห็นว่าได้ผล นรมนจึงซ่อนสายตาดุร้ายเอาไว้ แล้วพูดว่า “คมทิพย์เป็นโรคอะไร อย่าบอกฉันว่านายไม่รู้”
ชยินหรี่ตาลง เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ นรมนก็ไม่เร่งเขา
ผ่านไปครู่หนึ่ง เหมือนชยินคิดได้แล้ว เขานั่งลงตรงข้ามนรมน
นรมนเทน้ำให้เขา และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น
“ถ้านายดีกับคมทิพย์จริง ก็ไม่ควรปิดบังแทนเธอ โรคบางโรคต้องรีบรักษา ถ้าเอาแต่ปิดบัง จะทำให้โรคร้ายแรงขึ้น ถ้าถึงตอนนั้น ถึงเราอยากช่วย ก็ไม่สามารถช่วยได้แล้ว”
ไม่รู้ว่าเพราะน้ำเสียงนรมนอ่อนโยนขึ้น หรือชยินครุ่นคิดเพื่อคมทิพย์ เขาพูดเบาๆ ว่า “เธอไม่บอกพี่คมทิพย์เรื่องความรู้สึกของฉันได้ไหม”
“หืม?”
นรมนคิดไม่ถึง
ชยินยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพูดว่า “ในใจของพี่คมทิพย์ ฉันเป็นเพียงแค่น้องชายคนหนึ่ง เธอไม่ได้ทำกับฉัน เหมือนกับที่คนนอกเห็น ระหว่างเราไม่มีอะไรทั้งนั้น”
พูดจบ เหมือนเขากลัวนรมนไม่เชื่อ รีบเงยหน้ามองนรมน แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้โกหก ฉันพูดเรื่องจริง!”
“ฉันเชื่อนาย”
ถ้าให้พูดว่าเชื่อชยิน ให้พูดว่านรมนเชื่อคมทิพย์ดีกว่า
เธอไม่มีทางตัดใจจากพฤกษ์ได้เร็วขนาดนั้น ถึงพฤกษ์นอกใจจริงๆ คมทิพย์ก็ไม่มีทางทำใจได้เร็วขนาดนั้น
ดังนั้นในช่วงนี้ คมทิพย์น่าจะทุกข์ใจมากที่สุด
ชยินได้ยินว่านรมนเชื่อตัวเอง เขาจึงโล่งอก และพูดว่า “ฉันเป็นแค่นักเรียนยากจน ครอบครัวของฉันฐานะไม่ดี ยังมีน้องชายกับน้องสาว ที่ต้องเรียนหนังสือ ฉันได้ยินว่าแสดงเป็นตัวประกอบได้เงินเยอะ จึงมาลองดู ตอนนั้นเป็นละครของพี่คมทิพย์ พี่คมทิพย์ได้ยินว่าฐานะทางบ้านฉันไม่ดี เลยบอกผู้กำกับ ให้ฉันแสดงบทเล็กๆ ถึงบทจะไม่เยอะ แต่เพราะหน้าตาของฉันพอดูได้ เลยได้เงินมากกว่าตัวประกอบนิดหน่อย”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ชยินเหมือนจะร้องไห้ นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาพูดเรื่องพวกนี้ให้คนนอกฟัง
นรมนคิดไม่ถึงว่าชยินจะเจอกับคมทิพย์เพราะแบบนี้
บางทีคนอื่นอาจไม่รู้ แต่นรมนรู้จักคมทิพย์ดี
เธอเห็นอดีตของเธอจากชยิน นั่นจึงเป็นข้อยกเว้นสำหรับผู้มาใหม่
“คมทิพย์พานายเข้าบริษัทเหรอ”
“ใช่ หลังจากครั้งนั้น ก็พาฉันเข้าบริษัท และเซ็นสัญญาเป็นนักแสดง แถมยังส่งฉันไปเป็นเด็กฝึก บริษัทใช้เงินกับฉันเยอะมาก พี่คมทิพย์ใส่ใจฉันมาก ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ เธอช่วยฉันดูแลน้องชายกับน้องสาว บุญคุณนี้ฉันจดจำอยู่ในใจเสมอมา”
ได้ยินชยินพูดเช่นนี้ นรมนรู้ทันทีว่า ทำไมชยินถึงหวั่นไหวกับคมทิพย์
“เธอมีสามีแล้ว”
“แต่เธอไม่มีความสุข! สามีเธอนอกใจ! ตอนนั้นพี่คมทิพย์ป่วยด้วย เป็นไข้และสลบอยู่ข้างทาง ถ้าฉันไม่ผ่านไป ไม่รู้เธอจะเป็นยังไง ตอนนั้นสามีเธอไปอยู่ไหน”
ชยินดูสะเทือนใจ
เมื่อได้ยินเรื่องคมทิพย์จากปากคนอื่น นรมนรู้สึกหงุดหงิดใจมาก
“นายบอกว่าคมทิพย์ป่วยตั้งแต่ตอนนั้น”
“ใช่ ตอนนั้นเธอบอกว่าจุกตรงหน้าอก ทรมาน ไอบ่อยด้วย เราเข้าใจว่าเป็นอาการหลังจากเธอตกจากสลิง ที่ใช้ในการแสดง จึงให้เธอไปตรวจที่โรงพยาบาล แต่เธอก็ไม่ยอมไป”
“เดี๋ยวนะ นายบอกว่าคมทิพย์ตกจากสลิงเหรอ”
สีหน้าของนรมนเป็นกังวลขึ้นมา
“ใช่”
คำพูดของชยินทำให้นรมนมีแววตาเย็นชา
“ตอนนั้นพฤกษ์รู้หรือเปล่า”
“เราโทรหาประธานเจตต์ แต่ผู้หญิงรับสาย บอกว่าประธานเจตต์กำลังประชุม ไม่สะดวกคุยโทรศัพท์ เดี๋ยวจะบอกประธานเจตต์ให้ แต่รอจนกระทั่งพี่คมทิพย์ตรวจเสร็จ และออกจากโรงพยาบาล ประธานเจตต์ก็ยังไม่โทรมา”
ชยินโมโหมาก
นรมนเดาว่า คนที่รับโทรศัพท์ น่าจะเป็นบุลิน ผู้ช่วยของพฤกษ์
ถ้าผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรกับพฤกษ์จริง ไม่มีทางให้คมทิพย์ได้มีโอกาสอยู่กับพฤกษ์แน่นอน
นรมนหรี่ตาลง
ดูเหมือนว่าบุลินจะแอบทำอะไรลับหลังคมทิพย์ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ตอนนั้นจิตใจของคมทิพย์เป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนั้นจิตใจของพี่คมทิพย์ไม่ดีเป็นอย่างมาก ตั้งแต่ตอนนั้นเธอไอบ่อย เราเข้าใจว่าพี่คมทิพย์กลุ้มใจเพราะเรื่องนี้ ต่อมาประธานเจตต์นอกใจเธออีก ทำให้พี่คมทิพย์ยิ่งเศร้าขึ้นไปอีก”
แววตาของนรมนเคร่งขรึม
พฤกษ์ นายต้องโดนให้สาสม!
