เมื่อนรมนพูดชื่อพฤกษ์ออกมาคมทิพย์ก็ตกตะลึงอย่างลืมตัว จากนั้นก็ก้มศีรษะลง พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันแค่อยากกระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา”
“กระตุ้น? ใช้ชีวิตตัวเองเนี่ยนะ? คมทิพย์ เธอโง่ไปแล้วเหรอ?”
นรมนยื่นนิ้วไปจิ้มหน้าผากคมทิพย์อย่างรุนแรง
หล่อนทำให้เธอโกรธแทบตายแล้วจริงๆ
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
เห็นนรมนโกรธแบบนี้ คมทิพย์ก็ไม่กล้าปิดบัง พูดขึ้นเสียงทุ้ม “พฤกษ์ให้คนไปสืบเรื่องที่ฉันโหนสลิง แต่ทั้งๆ ที่เขารู้ว่าสุดท้ายมันเกี่ยวข้องกับบุลิน แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถึงขนาดปกป้องบุลินด้วยซ้ำ กลัวว่าฉันจะลงมือทำร้ายเด็กในท้องหล่อน ฉันจะทำอะไรได้? ฉันเอามีดไปสับผู้หญิงคนนั้นได้นะ แต่จากนั้นล่ะ? ฉันกับพฤกษ์ก็กลายเป็นศัตรูกัน”
“เธอยังอยากให้พฤกษ์ทำยังไงกับเธออีก? เขาทำกับเธอขนาดนั้นแล้ว เธอยังอยากรั้งเขาไว้อีกเหรอ?”
นรมนโกรธจนหน้าอกเจ็บ แค่คมทิพย์พูดประโยคเดียวว่าใช่ เธอจะไม่ยุ่งอะไรทั้งนั้นแล้ว
คมทิพย์ส่ายหน้าพูดขึ้น “ไม่ ไม่ใช่เพื่อรั้ง ฉันรักเขา รักเขามาก แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาทำร้ายฉันแบบนี้ บุลินทำเรื่องแบบนี้กับฉัน ฉันคือภรรยาเขา แต่เขากลับแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรได้ลงคอ ตอนนั้นฉันก็รู้แล้วว่า ความรักสามีภรรยาระหว่างเรามันมาถึงจุดจบแล้ว แต่จะให้ฉันหย่ากับเขาแบบนี้ ฉันไม่ยอม”
“นี่มันเกี่ยวอะไรกับที่เธอวางยางพิษตัวเอง?”
นรมนค่อนข้างสงสัย
คมทิพย์ยิ้มพูดขึ้น “ผู้ช่วยของฉันเป็นคนที่พฤกษ์หามาให้ พูดตรงๆ คือเป็นคนของพฤกษ์ พฤกษ์สนใจทุกการกระทำของฉัน แต่หลังจากเรื่องสลิงฉันพบว่าผู้ช่วยของฉันกับบุลินติดต่อกัน บุลินให้ผู้ช่วยซื้ออาหารเสริมบางอย่างให้ฉันด้วย ฉันเอามันไปตรวจ ในอาหารเสริมมันใส่อะไรบางอย่าง ไม่ใช่ยาพิษ แต่เป็นชะมด ถ้ากินต่อไปนานๆ จะทำให้ฉันท้องไม่ได้ พฤกษ์อาจจะไม่ได้บอกบุลินเกี่ยวกับสภาพร่างกายฉัน หล่อนก็เลยใช้วิธีนี้ และผู้ช่วยคนนั้นก็ให้ฉันกิน ในเมื่อหล่อนเอาจุดอ่อนมาให้ฉันถึงที่ ทำไมฉันไม่ใช้ประโยชน์มันล่ะ? ถึงฉันกับพฤกษ์จะหย่ากัน ฉันก็อยากให้เขารู้สึกผิดต่อฉัน และอยากให้เขากับบุลินเกิดความขัดแย้งกันต่อไป เกิดความไม่พอใจกันอีกครั้ง เขาต้องการลูก ฉันก็ทำให้เขาสมหวัง แต่เขาทำให้การแต่งงานของฉันเละเทะไปหมด เขาก็อย่าคิดที่จะมีความสุข!”
จู่ๆ นรมนก็เห็นความเกลียดชังอันลึกซึ้งและรุนแรงในก้นบึ้งหัวใจคมทิพย์
เธอเกลียดพฤกษ์!
ใช่แล้ว
เธอควรเกลียดพฤกษ์
ตั้งแต่ตอนนั้นที่ตัวเองโดนคนเล่นงาน ตกลงมาจากสลิง เธอหวังว่าสามีตัวเองจะเป็นห่วงตัวเอง จะออกหน้าให้ตัวเอง แต่พฤกษ์ทำอะไร?
ไม่คิดว่าเขาจะทำเป็นไม่เห็นอะไร ไม่คิดว่าจะปกป้องบุลิน บอกว่าทำเพื่อลูกในท้อง แต่สำหรับคมทิพย์มันคือการทำร้ายอย่างหนึ่งไม่ใช่เหรอ?
ทันใดนั้นนรมนก็เข้าใจความเกลียดชังของคมทิพย์แล้ว แต่พูดขึ้นด้วยความโกรธ “งั้นเธอก็อย่าเอาตัวเองไปแก้แค้นสิ! นี่เธอทำร้ายศัตรูพอๆ กับทำร้ายตัวเองเลย”
“ยาประเภทนั้นดูอันตรายแค่ผิวเผินเท่านั้น จริงๆ แล้วไม่ได้ทำร้ายร่างกายมากนัก อีกอย่างฉันเคยถามเขาแล้ว เขาบอกว่ายาประเภทนี้ถ้าไม่กินติดต่อกันสามเดือนก็จะไม่เป็นอะไร”
“เขา? เขาคือใคร? ชยินเหรอ?”
นรมนจับประเด็นสำคัญได้ทันที
คมทิพย์ส่ายหน้า จะเป็นหรือตายก็ไม่พูดถึงคนคนนั้น
นรมนรู้ว่าคมทิพย์มีเรื่องปิดบังตน แต่เรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องจริง
“เธอรู้ไหมว่ายาประเภทนั้นมีความร้ายแรงมาก? ถ้าเธอมดลูกไม่เย็นล่ะก็ เป็นไปได้ที่จะ……”
“ฉันรู้ แต่ฉันโดนลงโทษประหารชีวิตไปแล้ว เป็นผู้หญิงที่ไม่สามารถเป็นแม่คนได้ตลอดชีวิต จะกลัวอะไรอีกล่ะ? ตราบใดที่ไม่ตาย ก็ได้ทั้งนั้นแหละ”
ท่าทางไม่แยแสของคมทิพย์ทำให้นรมนเห็นแล้วในใจรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก
“เธออยากกินไปอีกนานแค่ไหน?”
“กินจนกว่าพฤกษ์จะหย่ากับฉัน!”
ดวงตาคมทิพย์เต็มไปด้วยความเกลียดชังอันแรงกล้า
“เขาต้องการลูก ฉันก็ให้เขา แต่สิ่งที่เขาควรให้ฉันก็ต้องได้มาหมดเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เพราะเรื่องลูก ฉันเคยอยากหย่ากับเขาแบบสงบ แต่ในเมื่อบุลินลงมือกับฉัน แต่เขาแสร้งเพิกเฉยทำเป็นไม่เห็น งั้นก็ดี ฉันต้องการทรัพย์สินทั้งหมดของเขา! ยังไงแล้วทุกอย่างนี้บุริศร์ก็เป็นคนให้เขา! ถ้าไม่ใช่เพราะแต่งงานกับฉัน บุริศร์คงไม่ให้ทรัพยากรเส้นสายเยอะแยะมากมายกับเขาหรอก และคงไม่โอนบริษัทร่วมทุนสามแห่งในเครือให้พฤกษ์เป็นของขวัญแต่งงาน ฉันคำนวณแล้ว ทรัพย์สินแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเขาในตอนนี้คือบุริศร์เป็นคนให้ ฉันก็จะไม่ทำเกินไป อุตสาหกรรมดั้งเดิมของเขาฉันจะไม่เอาเงินแม้แต่ส่วนเดียว แต่บริษัทพวกนั้นที่ตระกูลโตเล็กให้เขาเพราะการแต่งงานของฉัน ฉันต้องได้หุ้นคืนกลับมาทั้งหมด!”
จู่ๆ นรมนก็เข้าใจคมทิพย์
เธอปล่อยให้บุลินทำร้ายตัวเองมาตลอด แสดงออกว่าไม่สนใจเกี่ยวกับการเพิกเฉยของพฤกษ์ด้วยซ้ำ แต่มันคือการซ่อนตัว เพื่อรอคอยโอกาส
เธอบอกแล้วไง คมทิพย์ที่เธอรู้จักไม่ใช่คนที่อดทนขนาดนั้นอย่างแน่นอน
ที่จริงแล้วสำหรับภาพรวม คมทิพย์ยังปฏิบัติโอเคกับพฤกษ์อยู่
อย่างน้อยเธอให้ทรัพย์สินดั้งเดิมกับพฤกษ์ ให้ที่พึ่งในการใช้ชีวิตในอนาคตกับเขาและลูก สิ่งที่เธอต้องการคือทุกอย่างที่ตระกูลโตเล็กให้พฤกษ์ เพราะนั่นคือของขวัญแต่งงานของพฤกษ์และคมทิพย์ที่บุริศร์และนรมนมอบให้ เพื่อไม่ให้คมทิพย์คับข้องใจ แต่ผลสุดท้ายล่ะ?
ผลสุดท้ายก็ทำให้เธอคับข้องใจ เป็นความคับข้องใจที่ยิ่งใหญ่ด้วย ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมอุตสาหกรรมพวกนี้จะเอากลับมาไม่ได้?
แต่ถ้าบุริศร์เป็นคนเอาคืนมามันก็จะไม่สมเหตุสมผลขนาดนั้น คมทิพย์คือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด
นรมนถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “วิธีนี้ของเธอเสี่ยงอันตรายเกินไปแล้ว”
“ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่ถ้าอยากเอาสินสอดทองหมั้นของฉันไปช่วยเหลือบุลินไอ้เมียน้อยกับเลี้ยงลูกในท้องหล่อน ฉันใจกว้างแบบนั้นไม่ได้หรอก! พฤกษ์ต้องการลูก ก็ใช้เงินตัวเองเลี้ยงสิ”
เมื่อคมทิพย์พูดก็อยากจะขบฟันให้แตกด้วยความโกรธ
นรมนตบบ่าเธอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “จะบอกข่าวดีเธอหนึ่งเรื่อง”
“ตอนนี้ฉันยังมีข่าวดีอะไรอีกเหรอ?”
คมทิพย์ไม่ตื่นเต้นอะไรเกี่ยวกับสิ่งนี้
นรมนพูดเสียงทุ้ม “พี่ชายฉันบอกว่า เพราะเธอใช้ยาประเภทนี้ มันโจมตีมดลูกเย็นของเธอโดยบังเอิญ แค่ดูแลรักษามันเป็นอย่างดี เธอก็เป็นแม่คนได้”
คมทิพย์ตกตะลึงทันที ราวกับได้ยินเรื่องตลกอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็หัวเราะขึ้นมา หัวเราะไปหัวเราะมาก็ร้องไห้ ร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจ ร้องไห้จนนรมนจมูกแสบนิดหน่อย
“ฮ่าๆๆ! พฤกษ์อยากมีลูกมากๆ คิดมาตลอดว่าฉันมีลูกไม่ได้ ไม่มีความหวัง ตอนนี้ไม่คิดว่าเพราะแผนการของฉันจะทำให้ฉันมีสิทธิท้องจริงๆ? เธอว่านี่มันตลกเกินไปหรือเปล่า? พระเจ้าก็คิดเหมือนกันเหรอว่าฉันไม่ควรมีลูกให้พฤกษ์? ฮ่าๆๆ น่าขำเกินไปแล้ว!”
คมทิพย์หัวเราะขณะร้องไห้ สุดท้ายก็ไอขึ้นมาอย่างรุนแรง เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากปาก กระเซ็นลงพื้น มันบาดตาอย่างมาก
