ดวงตาของกานต์หรี่ลงเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ส่วนทางฝั่งนี้ไอรากับกมลเดินเล่นกันไปสักพัก ก็รู้สึกว่าเบื่อๆแล้ว ตอนที่คิดว่าจะกลับบ้าน จู่ๆไอราก็เห็นร่างที่คุ้นตาร่างหนึ่ง
เธอหยุดฝีเท้าเล็กน้อย ทำให้กมลสงสัยขึ้นมา
“มองอะไร?”
“เห็นคนรู้จักน่ะ”
แววตาของไอราเย็นยะเยือกเล็กน้อย
พริมรตาบาดเจ็บหนักมาก แต่ตอนนี้กลับปรากฏตัวอยู่ที่เมืองชลธี ถ้าบอกว่าบังเอิญ ยังไงไอราก็ไม่เชื่อหรอก
เธอกำลังคิดจะดึงกมลออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าพริมรตาจะเห็นเธอซะแล้ว ทั้งยังรีบวิ่งมาที่ด้านนี้ด้วย
“รีบเดิน!”
ไอราสังหรณ์ใจว่าไม่น่าใช่เรื่องดี แต่ไม่ทันรอให้เธอดึงกมลออกไป พริมรตาก็วิ่งมาถึงด้านหน้าของพวกเธอแล้ว ขวางทางพวกเธอเอาไว้
“คุณไอรา ขอร้องล่ะคุณสงสารฉันเถอะ คุณหน้าตาสะสวย พูดเก่ง ทั้งยังเป็นที่ชื่นชอบของใครๆอีก ต่อไปคุณจะหาแฟนแบบไหนก็ได้ แต่ฉันทำไม่ได้ ตอนนี้ฉันมีลูกไม่ได้แล้ว นอกจากคุณชายกานต์ฉันก็ไม่เจอผู้ชายคนไหนที่จะมาแต่งงานกับฉันได้อีกแล้ว ขอร้องล่ะ ขอร้องคุณยกเขาให้ฉันเถอะนะ ฉันจะกราบคุณเลย”
พริมรตาพูดแล้วก็คุกเข่าให้ไอราต่อหน้าคนมากมายจริงๆ
เดิมทีไอราอยากจะหลบออก แต่พริมรตาดึงกางเกงของเธอเอาไว้ ทำให้เธอขยับไม่ได้ ส่วน พริมรตาก็คุกเข่าโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายได้ในทันที
“นี่เกิดอะไรขึ้น?”
คนรอบๆเริ่มพากันวิพากษ์วิจารณ์
สีหน้าของไอราแย่สุดๆ
“พริมรตา เธอทำอย่างนี้สนุกนักใช่ไหม?”
กมลก็มองออกว่าผู้หญิงที่ชื่อพริมรตาคนนี้เอาแต่ตื๊อลูกเดียวเลยจริงๆ แต่เธอยังไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แค่รู้สึกว่าสีหน้าของไอราไม่ดีเลย ถึงกับมีอาการโมโหอยู่ลางๆ
“เฮ้ เธอทำอะไรเนี่ย? ได้ฟังความหมายในคำพูดของเธอเมื่อกี้ก็คือไม่อยากไปจากพี่ชายฉันใช่ไหม?”
แค่กมลพูดออกไป พริมรตาก็ชะงักเล็กน้อย
พี่ชายเธอ?
น้องสาวของกานต์?
นึกถึงตรงนี้ พริมรตาจึงรีบพูดกับกมล: “คุณหนู ฉันชื่อพริมรตา เป็นตัวประกันที่คุณชายกานต์พลาดทำให้บาดเจ็บในภารกิจคราวก่อน แต่ต่อไปฉันไม่สามารถเป็นแม่คนได้อีกแล้ว แฟนฉันก็เลิกกับฉัน ชีวิตนี้ของฉันถือว่าพังทลายไปหมดแล้ว คุณชายกานต์เคยบอกว่าจะดูแลฉันไปตลอดชีวิต ฉันก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว คุณช่วยให้คุณไอราสงสารฉันหน่อยเถอะ ยกคุณชายกานต์ให้ฉันเถอะนะ”
ถือว่ากมลเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้ว ก็รู้สึกว่าพริมรตาหน้าไม่อายเลย
เธอยิ้มเยาะ: “ผิวหน้าของเธอนี่หนาใช้ได้นะ พี่ชายฉันพลาดทำร้ายเธอเป็นเขาที่ทำไม่ถูก ถ้าฉันเดาไม่ผิด เขาเคยให้เงินเธอไปแล้วใช่ไหมล่ะ? เงินเธอก็รับไปแล้ว ตอนนี้ยังคิดจะเก็บพี่ชายฉันไปด้วยเหรอ เธอก็ไม่ได้สวยนะแต่เพ้อฝันซะสวยเชียว! อีกอย่างนะ พี่สะใภ้รองของฉันกับพี่ชายฉันใกล้จะแต่งงานกันแล้ว มีเหตุผลอะไรที่ต้องยกผู้ชายของตัวเองให้เธอด้วย? เธอมีคุณสมบัติอะไรล่ะ?”
คำพูดของกมลไม่เกรงใจเลยสักนิด ตอกกลับพริมรตาไปจนสะอึก
“พี่ไอราไปกัน อย่ามัวไร้สาระกับผู้หญิงหน้าด้านคนนี้เลย!”
กมลพูดจบก็ไม่มองพริมรตาอีก ดึงไอราเดินไปทันที
พริมรตาเห็นพวกเธอจะเดินไปแล้ว ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กอดต้นขาของไอราเอาไว้กำลังวิงวอนขอร้องด้วยความโศกเศร้า
“คุณไอรา ขอร้องล่ะ คุณช่วยฉันเถอะ ฉันไม่มีคุณชายกานต์ไม่ได้จริงๆ!”
คนหน้าด้านอย่างพริมรตานี่ไม่ใช่ไอราไม่เคยเจอนะ ถ้าเป็นแต่ก่อนคงเตะกระเด็นออกไปทันที แต่คนตรงหน้านี้เป็นข้อยกเว้นนิดหน่อย
ถึงยังไงก็เป็นตัวประกันที่กานต์พลาดทำให้บาดเจ็บ ถ้าก่อเรื่องจนแย่เกินไปคงไม่ดีต่อชื่อเสียงของกานต์แน่ๆ แต่ไม่เตะเธอออกไป ก็น่ารำคาญจนทนไม่ไหว
สีหน้าของไอราแย่มากขึ้น
“เธอปล่อยฉันนะ!”
ไอราถอยหลังแล้วดึงขาของตนเองกลับมา
พริมรตาจึงหมดสติอยู่บนขาของเธอทันที เลือดที่ท้องค่อยๆซึมผ่านเสื้อผ้าสีขาวออกมา คนรอบๆด้านจึงพากันตกใจร้องเสียงหลง
“คุณพระ! เลือดไหลแล้ว! จะมีคนตายใช่ไหม?”
“เมื่อกี้ฉันเห็นขาของผู้หญิงคนนั้นขยับนิดหน่อยด้วย เตะบาดแผลของเธอหรือเปล่า?”
“ไม่นึกว่าจะเป็นคนป่วย! นี่ต้องผิดหวังขนาดไหนถึงทำให้เธอมีสภาพอย่างนี้นะ แล้วยังวิ่งมาอ้อนวอนด้วยความโศกเศร้าที่นี่อีก!”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของคนรอบๆด้านดังขึ้นเรื่อยๆ ท้ายที่สุดสายตาที่มองไอราก็ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ยิ่งกว่านั้นยังมีบางคนหยิบมือถือออกมาถ่ายวิดีโอแล้วโพสลงในอินเทอร์เน็ตทันทีด้วย
สถานการณ์ในตอนนี้ควบคุมไม่อยู่แล้ว
กมลขมวดคิ้วแน่น ไม่พอใจกลุ่มคนด้านข้างที่รอสอดรู้สอดเห็นความจริงของเรื่องนี้อย่างไม่หยุดหย่อนมากๆ
“โวยวายอะไรกัน? ถ้าไม่รู้ว่าพวกเขาเคยเจ็บปวดอะไรมา ก็ไม่มีสิทธิ์มาขอให้พวกเขามีเมตตาหรอกนะ พวกคุณยิ่งใหญ่ขนาดนั้น กลับบ้านไปก็ยกแฟนของตัวเองให้มือที่สามดีไหมล่ะ? อย่างนี้จะได้แสดงความยิ่งใหญ่และความเป็นแม่พระของพวกคุณออกมาอย่างชัดเจน!”
แค่กมลพูดออกไป ก็ราวกับน้ำเย็นที่สาดลงไปในหม้อน้ำมัน ทุกอย่างระเบิดตู้มออกมา
ไอราเห็นสถานการณ์ค่อนข้างรุนแรง จึงรีบพูดขึ้น: “ฉันกับแฟนฉันอยู่ด้วยกันมายี่สิบปี รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ความรู้สึกลึกซึ้ง แต่เพราะแฟนของฉันปฏิบัติภารกิจผิดพลาดทำร้ายเธอเข้า จึงมาบังคับให้ฉันเลิก ให้ฉันยกแฟนตัวเองให้เธองั้นเหรอ? นี่ทฤษฎีอะไรล่ะ? ตอนที่พวกคุณมาประณามฉันเคยคิดบ้างไหมว่าคนที่อ่อนแออาจจะไม่ใช่คนที่จิตใจดีเสมอไป?”
คนรอบๆพากันเงียบกริบ
ใครๆก็คิดไม่ถึงผลลัพธ์อย่างนี้
ไอราเคยชินกับการไม่แบ่งปันความรู้สึกดีหรือความรู้สึกแย่ของตนเองให้แก่คนอื่นได้รับรู้ โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า แต่เธอคำนึงถึงชื่อเสียงของกานต์ ถึงได้เอ่ยปากอธิบายออกมา
กมลเห็นเบ้าตาของเธอค่อนข้างแดง ก็รู้แล้วว่าเธอลำบากใจ จึงอดไม่ได้ที่จะดึงมือของเธอพูดขึ้น: “โทรเรียกรถพยาบาลมาก็พอ เรื่องต่อจากนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”
“อืม”
ไอราพยักหน้า
เธอหยิบมือถือออกมาโทรไปที่เบอร์120 พริมรตาที่ควรจะแกล้งตายอยู่บนพื้นกลับกระโดดขึ้นมาทันที แย่งมือถือของไอรามาแล้วโยนออกไป ทั้งยังยืนโอนเอนชี้นิ้วใส่ไอราพูดได้แค่ “เธอๆๆ” อยู่สักพัก สุดท้ายก็ “พลั่ก” เสียงล้มลงบนพื้นอีกครั้ง หมดสติไปแล้ว
กมลไม่เคยเจอผู้หญิงที่เล่นแง่เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย นอกจากนั้นเธอยังรู้สึกว่าที่พริมรตาสวมเสื้อผ้าสีขาววันนี้อาจจะเพื่อแสดงละครก็ได้ เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนเห็นสภาพเลือดที่ซึมผ่านเสื้อผ้าออกมา
“ผู้หญิงอย่างนี้ตายไปก็ไม่น่าเสียดายจริงๆ พี่ไอรา เราไปกันเถอะ!”
กมลพูดๆแล้วก็จะดึงไอราออกไป แต่ทว่าดวงตาหลายคู่ที่กำลังมองมา และตัวตนของเธอก็พิเศษมากๆ ไอราจึงดึงมือของกมลพูดขึ้น: “เอามือถือมาให้ฉันยืมหน่อย”
“เธอยังจะสนใจความเป็นความตายของยัยนั่นอีกเหรอ?”
กมลรู้สึกว่าที่ไม่ได้จัดการพริมรตาด้วยมือของตนเองก็ถือว่าไว้หน้าเธอมากแล้ว
แต่ไอรากลับไม่พูดอะไรอีก โทรเรียกรถพยาบาลทันที หลังจากรอจนรถพยาบาลมา ส่งพริมรตาขึ้นรถไปแล้ว ถึงได้ออกไปกับกมล
แต่ทว่าวิดีโอของไอราที่รังแกคนป่วยคุกเข่าในที่สาธารณะได้เผยแพร่ไปทั่วในอินเทอร์เน็ตแล้ว
ตอนที่กานต์ได้รับข่าว มหาชนก็แสดงความเห็นต่างๆนานากันสนั่นหวั่นไหวพุ่งโจมตีมาที่ไอราโดยไม่ทันตั้งตัว
