พระชายาปีศาจพันหน้า – ตอนที่ 137.1

“ถ้ามีอะไรที่เจ้าต้องการความช่วยเหลือให้บอกลุงของเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เจ้าจะทำได้ ลุงหยวน จะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเจ้า”

“ชิงอู๋ขอขอบคุณท่านผู้นำหยวนสำหรับความห่วงใยของท่านเจ้าค่ะ” นางกลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้น “ข้าไม่ทราบว่าความช่วยเหลือประเภท​ไหนที่ท่านผู้นำหยวนกำลังมองหาอยู่เจ้าค่ะ​?”

“เรื่อง​นั้น​ …”

หยวน ซิวเหรินไม่คิดว่าโหลว ชิงอู๋ จะเป็นคนแรกที่จะพูดมันขึ้นมาก่อน

ในตอนแรก เขาอยากจะพูดถึงแม่ของนาง เพื่อนำไปสู่การระลึกถึงแม่ของนางก่อนกล่าวถึงฮูหยินเก้า

แต่การที่โหลว ชิงอู๋ พูดขึ้นก่อน ทำให้แผนการเดิมของเขายุ่งเหยิงขึ้น

ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว ก่อนที่จะพูดต่อขึ้นอย่างราบรื่น“ ชิงอู๋ เจ้ามีอะไรที่จะต้องทำในวันนี้หรือไม่”

“ไม่มีอะไรในตอนนี้เจ้าค่ะ” โหลว ชิงอู๋ดูสงบและนิ่ง พร้อมทั้งยังดูเชื่อฟังเป็นพิเศษ​

“ดี ดีมาก ถ้าเช่นนั้นลุงหยวน จะพาเจ้าไปพบกับใครคนหนึ่ง?” ในที่สุด หยวน ซิวเหรินก็ผ่อนคลาย​ยามความระมัดระวัง​ของเขาลง

เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับตัวนาง แต่นี่ก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ยังไม่โตเต็มที่เท่านั้น​

ตราบใดที่หนิงเอ้อร์ สามารถใช้อารมณ์ของนางเล่นกับนางเพียงเล็กน้อย โดยใช้ความรักและความห่วงใย​จากคนในครอบครัวของนาง ในการทำให้นางซาบซึ้ง​ มันคงไม่ยากสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตัวนี้ที่จะชักชูงได้ง่ายขึ้น

ตราบใดที่พันวันมึนเมา​ของหนิงเอ้อร์ ได้รับการรักษา เขาจะไม่ต้องทนกับภัยคุกคามของหยวนเฉิน อีกต่อไป

หลังจากนั้น ดวงตาที่เย็นชาของเขาก็สว่างขึ้น ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับความสงบก่อนหน้านี้ ในขณะที่รอการตอบสนองของโหลว ชิงอู๋ อย่างเงียบ ๆ

ดวงตาที่งดงามของโหลว ชิงอู๋ ลดลงและเต็ม​ไปด้วยความเยือกเย็นในขณะที่นางพยักหน้าอย่างช้า ๆ “ได้เจ้าค่ะ”

หลังจากนั้นโหลว ชิงอู๋ ก็ได้ตามหยวน ซิวเหริน ไปที่ร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง

หยวน ซิวเหริน พานางขึ้นไปบนชั้นสองและหยุดที่ห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง

หยวน ซิวเหรินไม่ได้เข้าไปข้างใน เขายืนอยู่ที่ทางเข้า ในขณะที่​ใบหน้าที่เย็นชาและแข็งทื่อของเขาฝืนยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมา“ ชิงอู๋ เจ้าสามารถเข้าไปได้ด้วยตัวเอง คนที่อยากพบเจ้ารออยู่ข้างในแล้ว”

โหลว ชิงอู๋ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ดวงตาของนางมองไปรอบๆ​ในขณะที่ข้อมือเรียวขาวของนางยกขึ้นและผลักประตูเบา ๆ

หยวน ซิวเหริน หันหลังกลับไปและเข้าไปในห้องข้างเคียง

ดวงตาเหยี่ยวของเขาดูลึกและไม่สามารถ​อ่านได้

เมื่อโหลว ชิงอู๋ ก้าวเข้ามาในห้อง นางก็ปิดประตูลง

นางก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ก่อนจะยกม่านมุกขึ้น

ที่นั่น นางได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังให้กับนาง

เอวของนางเรียวพร้อมกับมีปิ่นหยกอันเดียวที่ยกผมของนางขึ้น

เมื่อนางได้ยินเสียง นางก็หันกลับมาพร้อม​ด้วยดวงตาที่เป็นประกายและใบหน้าที่งดงาม

ดวงตาที่เปียกน้ำตาของนางตกลงมาในขณะที่​เห็นโหลว ชิงอู๋​ และโดยไม่มีคำพูดอะไรสักคำ น้ำตาหยดแรกก็ตกลงไปบนมือที่เหมือนหยกของนาง“ ชิงอู๋….”

เสียงของนางยังคงพึมพำ ในขณะที่โหลว ชิงอู๋ แข็งค้าง​ไปทันที

นางมองไปที่ผู้หญิงมีอายุ​ที่ยังคงดงาม​อย่างงงงวยที่อยู่​ต่อหน้านาง

มันเหมือนกับว่ามีกลองเล็ก ๆ เต้นอย่างแรงอยู่ในหัวใจของนาง

แต่เมื่อมันทุบตีและพังทลายทุกอย่างลง​ นางก็ยังสามารถบังคับตัวเองให้กำจัดความมืดดำในหัวใจของนางออกไปและดึงการแสดงออกที่เป็นปกติออกมา ก่อนจะถามอย่างว่างเปล่าว่า “ท่านแม่หรือ?”

น้ำตาของฮูหยินเก้าก็ยิ่งมากขึ้น ในขณะที่​นางบิดผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในมือ

นางลุกขึ้นยืน กำลังจะจะเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อกอดโหลว ชิงอู๋แต่กลัวว่านางจะทำให้นางตกใจกลัว จึงได้แค่ยืน​อยู่นิ่งๆ เท่านั้น

บางครั้งนางก็จะก้มลงและใช้ผ้าเช็ดหน้าเพื่อซ่อนน้ำตาของนาง“ ชิงอู๋ แม่ไม่สมควรเป็นแม่ของเจ้า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมามันเป็นแม่คนนี้ที่ไม่สมควรเป็นแม่ของเจ้า ข้าได้เปลี่ยนไปแล้วและตอนนี้ข้าก็เป็นฮูหยินเก้าของตระกูล​หยวน”

โหลว ชิงอู๋กำกำปั้นเอาไว้แน่น

หลังจากนั้นไม่นาน พวกมันก็ถูกปล่อยออกอย่างช้าๆ

เมื่อนางเดินไปที่ด้านหน้าของฮูหยินเก้า นางก็ลูบไหล่ของนางเบา ๆ แล้วดึงนางลงไปนั่งที่ของนาง “ท่านสบายดีหรือไม่ในหลายปีที่ผ่านมาที่จวนตระกูล​หยวน?”

“ดีมาก ผู้นำตระกูล​หยวนปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี เมื่อก่อนบิดาของเจ้าปฏิบัติต่อข้าด้วยการบังคับ เขาบังคับให้ข้าทำสิ่งนี้ ข้าถูกบังคับ”

“ข้ารู้” แล้วความเจ็บปวดของนางก็พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง

แม้ว่านางจะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะช่วยชีวิตนาง แต่การมาถึงของนางก็ยังคงสร้างบาดแผลอีกแห่งหนึ่งในหัวใจที่เต็มไปด้วยเลือดของนาง

มันเจ็บหรือเปล่านะหรือ? มันด้านชาไปแล้ว

“ชิงอู๋ แม่มาคราวนี้เพื่อขออะไรบางอย่าง​จากเจ้า”