การต่อสู้ในสระมังกร
ในตอนนั้นเองที่หานเซิ่นสังเกตเห็นว่าช่องว่างทรงกลมบนหมวกของรูปปั้นเต่าทะเล
เมื่อเต่าหนามแหลมระดับราชันลงไปเหยียบหมวกนั่น มันก็หดตัวเข้าไปในกระดองและร่วงลงไปในช่องว่างนั้นแบบพอดิบพอดี ราวกับว่ามันถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน
กระดองเพชรสีดำของเต่าราชันเริ่มส่องแสงสว่างออกมา หลังจากนั้นทั้งรูปปั้นก็ส่องแสงสีดำออกมา รูปปั้นสีฟ้าค่อยเปลี่ยนไปเป็นสีดำ
หานเซิ่นและคนอื่นๆตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน
ตูม!
รูปปั้นเต่าเดินออกมาข้างหน้า และด้วยการก้าวเท้าเพียงก้าวเดียว พื้นดินของทั้งสระน้ำก็สั่นสะเทือน มันทำให้ฝูงเต่ารอบๆถูกซัดกระเด็นออกไปด้านหลัง
“ทรงพลังอะไรอย่างนี่ นั่นมันเหนือกว่าระดับราชันซะอีก!” หลงอิ๋งตกตะลึง
ดราก้อนฟิฟทีนพูด “ไม่ใช่แค่เหนือกว่าระดับราชันเท่านั้น พลังของมันเทียบได้กับระดับครึ่งเทพเลย”
ซิวซือพยักหน้าและพูด “มันไม่ใช่ระดับเทพเจ้า แต่มันเหนือกว่าระดับราชันอย่างเห็นได้ชัด มันเป็นระดับครึ่งเทพ”
ขณะที่พวกเขาทั้ง 3 พูดคุยกัน รูปปั้นเต่าก็เดินผ่านซากปรักหักพังของปราสาท ปราสาทขนาดใหญ่ยักษ์ดูเหมาะสมกับขนาดของรูปปั้นเต่าทะเลนี้ ขณะที่มันเดินหน้าต่อไป มันก็ทุบสิ่งก่อสร้างที่ขวางทางด้วยค้อนของมัน
ทุกๆการทุบของมันจะปลดปล่อยแรงสั่นสะเทือนที่น่าสะพรึงกลัวออกมา มันทุบทุกสิ่งทุกอย่างออกไปเพื่อสร้างเส้นทางสำหรับตัวเอง
ไม่นานมันก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าปราสาท หลังจากนั้นมันก็เหวี่ยงค้อนในมือเข้าใส่ปราสาท แต่ทันใดนั้นก็มีพลังบางอย่างพุ่งออกมาจากปราสาท พลังทั้ง 2 ปะทะซึ่งกันและกัน แต่มันไม่เกิดการระเบิดขึ้นมา พลังทั้ง 2 รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกันและเกิดเป็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ ทุกอย่างที่อยู่รอบๆถูกดูดเข้าไปหามัน
เต่าที่อยู่รอบๆพยายามจะว่ายหนีไป เต่าที่เชื่องช้าหลายๆตัวถูกดูดเข้าไปในพายุทอร์นาโด พวกมันถูกบดขยี้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที ทำให้พายุทอร์นาโดค่อยๆถูกย้อมเป็นสีแดง
หานเซิ่นรีบว่ายหนีไปทันที พลังของพวกมันน่าสะพรึงกลัวเกินไป มันเกินกว่าระดับที่เขาจะต่อสู้ด้วยได้
ดราก้อนฟีฟทีนก็คิดแบบเดียวกัน พวกเขาพยายามจะหนีไป ถ้าพวกเขาไม่ไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ พวกเขาก็อาจจะต้องตายอยู่ที่นี่
ประตูของปราสาทเปิดออกมา และท่ามกลางการว่ายหนีไปนั้น หานเซิ่นก็หันกลับไปมองเป็นครั้งสุดท้าย
ภายในประตูนั้นมีหัวขนาดใหญ่ยักษ์ปรากฏออกมา มันคือเทพเจ้ามังกรที่กลืนหานเซิ่นเข้าไป
โฮก!
เจ้ามังกรคำรามและปลดปล่อยพลังออกมาจากปากของมัน ซึ่งหานเซิ่นและดราก้อนฟิฟทีนเชื่องช้าเกินกว่าที่จะหลบได้พ้น แรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้น ทำให้เลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของพวกเขา
ตอนนี้เมื่อสัตว์ประหลาดทั้ง 2 เริ่มต่อสู้กัน แรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นก็มากพอที่จะฆ่าหานเซิ่นกับดราก้อนฟิฟทีนได้
หานเซิ่นได้ยินเสียงคำรามและเสียงค้อนดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั้นทั้งโลกก็เริ่มสั่นสะเทือน
หานเซิ่นไม่มีเวลาจะหันกลับไปมองว่ากำลังเกิดขึ้น เขารีบว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำอย่างสุดชีวิต
หลงอิ๋งคว้าตัวดราก้อนฟิฟทีนและปลดปล่อยพลังของเธอออกมา ปีกมังกรของเธอกางออก หลังจากนั้นเธอก็พุ่งขึ้นสู่ผิวน้ำด้วยความเร็วสูงราวกับกระสุนปืนใหญ่ เธอไม่ได้สนใจอะไรหานเซิ่นและซิวซือ
ซิวซือปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา ซึ่งมันช่วยเสริมความเร็วในการว่ายน้ำของเธออย่างมาก เธอสามารถว่ายแซงเต่าหนามแหลมระดับดยุกไปได้อย่างง่ายดาย
หานเซิ่นเองก็ไม่ได้ล้าหลังเช่นกัน เขาใช้พลังทั้งหมดเพื่อว่ายน้ำหนีไป และเขาก็สามารถตามความเร็วของซิวซือได้ทัน
ซิวซือรู้สึกแปลกใจที่เห็นว่าหานเซิ่นสามารถตามความเร็วของเธอได้ทัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมัวมาสนใจหานเซิ่น เธอต้องรีบขึ้นไปบนผิวน้ำให้เร็วที่สุด
ตูม!
คลื่นกระแทกลูกใหญ่พุ่งเข้ามาจากด้านหลังพวกเขา หานเซิ่นรีบว่ายเข้าไปหลบอยู่หลังของเต่าหนามแหลมระดับดยุก หลังจากนั้นคลื่นกระแทกก็พุ่งผ่านเขาไป เต่าหนามแหลมระดับต่ำถูกฉีกเป็นชิ้นๆ กระดองของพวกมันฉีกขาดราวกับเป็นแผ่นกระดาษ และทำให้น้ำโดยรอบถูกย้อมเป็นสีแดง
เต่าหนามแหลมระดับดยุกนั้นกระเด็นไปข้างหน้ากว่าสิบเมตร
หานเซิ่นจับหนามแหลมบนกระดองของเจ้าเต่าเอาไว้และปล่อยให้มันพาเขากลับไปขึ้นไปบนผิวน้ำ
เมื่อพวกเขาพ้นจากผิวน้ำแล้ว ดราก้อนฟิฟทีนก็รีบเรียกหลงซานและคนอื่นๆมารวมตัวกัน จากนั้นเขาก็พาพวกหลงซานออกไปจากเกาะแห่งนี้
พวกเต่าเองก็ต้องการจะรีบหนีไปเช่นกัน ดังนั้นหานเซิ่นจึงเกาะหลังของพวกมันต่อไป
ตูม!
ก่อนที่พวกเต่าจะหนีไปถึงชายฝั่งก็มีเสียงดังขึ้นมาจากสระน้ำ น้ำในสระพุ่งขึ้นมาราวกับเสาที่สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า
หลังจากนั้นก็มีมอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมา มันมีเกล็ดสีฟ้าและหัวของมังกร แต่ทว่าร่างกายของมันดูเหมือนกับกิเลน ร่างกายของมันเรืองแสงสีฟ้าออกมา โดยรวมแล้วมันดูไม่เหมือนกับสัตว์ประหลาด มันดูเหมือนกับอสูรศักดิ์สิทธิ์มากกว่า
ตอนนี้หานเซิ่นรู้แล้วว่าเทพเจ้ามังกร จริงๆแล้วมีรูปลักษณ์เป็นยังไงกันแน่ แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นซีโน่เจเนอิคแบบไหนกันแน่
รูปปั้นเต่าทะเลตามมันออกมาพร้อมกับค้อนในมือ มันเทเลพอร์ตเข้าไปตรงหน้าเทพเจ้ามังกร
เทพเจ้ามังกรคำรามและปลดปล่อยลำแสงสีฟ้าออกมาปะทะกับค้อนของรูปปั้นเต่าทะเล
การปะทะกันของพวกมันทั้งคู่ ทำให้ภูเขาบนเกาะสระมังกรถล่มลงมา และหานเซิ่นกับเต่าหนามแหลมก็ถูกส่งกระเด็นออกไปในทะเล แต่หานเซิ่นก็ยังคงจับหนามบนกระดองของมันเอาไว้แน่น
ทั่วทั้งทะเลโบราณหวนคืนสั่นสะเทือน แม้แต่ใต้น้ำทะเล หานเซิ่นก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากการปะทะกันของพวกมัน ภายในทะเลนั้นแปรปรวนจนเกิดเป็นคลื่นสูงหลายร้อยเมตร
