Super God Gene – ตอนที่ 2360
หานเซิ่นรู้ว่าไป๋อี้ได้ทำการเก็บกวาดดาววอเทอร์โซนมาเป็นเวลานานแล้ว ด้วยเหตุนั้นหลันไห่ซินจึงไม่คิดจะส่งทีมล่าออกมา แต่ตอนนี้หานเซิ่นได้พบซีโน่เจเนอิคระดับราชันติดๆกันถึง 2 ตัว แถมพวกมันทั้งคู่ยังอาศัยอยู่ในบริเวณเดียวกันอีก นี่ถือเป็นปัญหาใหญ่
หานเซิ่นนำธันเดอร์ก็อตสไปค์ออกมาและตรงเข้าหาปลาไหลไฟฟ้าระดับราชันตัวนั้น
หานเซิ่นไม่ได้สนใจว่าดาววอเทอร์โซนกำลังเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไร เขาแค่ต้องการฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับราชันที่พบ การได้รับยีนซีโน่เจเนอิคระดับราชันถือเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา
หานเซิ่นใช้ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์พร้อมกับปลดปล่อยอาณาเขตมังกร เขาเคลื่อนไหวราวกับมังกรน้ำขณะที่เคลื่อนที่เข้าไปหาปลาไหลไฟฟ้า ธันเดอร์ก็อตสไปค์ในมือของเขาปะทุด้วยสายฟ้าสีเงินที่น่ากลัว
อาณาเขตแห่งราชันของหานเซิ่นเข้าครอบงำปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ อาณาเขตธาตุน้ำของเขาจำกัดการเคลื่อนไหวของปลาไหล และทำให้มันว่ายได้ช้าลงอย่างมาก ราวกับว่ามันกำลังว่ายอยู่ในโคลน
ขณะที่หานเซิ่นดีใจกับความสำเร็จในการโจมตี ทันใดนั้นปลาไหลไฟฟ้าก็ปลดปล่อยสายฟ้าของมันออกมาและสร้างอาณาเขตสายฟ้าที่รวมเข้ากับอาณาเขตของหานเซิ่น สายฟ้าไหลผ่านน้ำมาสู่ร่างกายของหานเซิ่นอย่างรวดเร็ว
ปัง!
หานเซิ่นถูกช็อตจนกระเด็นออกไปและเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะหยุดตัวเองได้ ลิ้นของเขารู้สึกชา
“อาณาเขตแห่งราชันที่มีพลังในการโจมตีล้วนๆเป็นอะไรที่น่ากลัวจริงๆ และสายฟ้าก็ยังมีผลทำให้เป็นอัมพาตชั่วขณะอีก นี่จะต้องเป็นอาณาเขตขั้นที่ 6 เป็นอย่างน้อย ปลาไหลไฟฟ้าตัวนี้เองก็เป็นอะไรที่ยากจะรับมือ”
หานเซิ่นพยายามจะซ่อนตัว แต่ปลาไหลไฟฟ้าว่ายตรงเข้ามาหาเขาเรียบร้อยแล้ว อาณาเขตสายฟ้าของมันก็เข้ามาพร้อมๆกันและปากของมันก็พ่นโซ่สายฟ้าออกมา
หานเซิ่นยังคงได้รับผลประโยชน์จากอาณาเขตธาตุน้ำ ทำให้เขาเคลื่อนไหวภายในน้ำได้ดีกว่าปลาไหลไฟฟ้า เขาหลบหลีกอาณาเขตสายฟ้าและโซ่สายฟ้าของปลาไหลได้สำเร็จ ถ้าเขาไม่ได้เปรียบเรื่องความเร็วล่ะก็ เขาก็คงจะถูกสายฟ้าช็อตอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่เจ็บปวดอย่างมาก ถึงแม้ร่างกายของเขาจะสามารถทนต่อมันได้ก็ตาม
หลังจากที่หนีออกมาจากระยะการโจมตีของปลาไหลได้สำเร็จ หานเซิ่นก็เรียกมนตราออกมาในร่างปืนคู่และเริ่มยิงออกไป มันไม่เหมือนกับเจ้าหอยสังข์ ดังนั้นหานเซิ่นจึงไม่ได้กังวลว่าการโจมตีของเขาจะถูกป้องกัน
เมื่อกระสุนเข้ามาในอาณาเขตสายฟ้า ปลาไหลก็ตอบสนองในทันที มันพ่นสายฟ้าออกมาเพื่อทำลายกระสุนที่เข้ามา
แต่กระสุนหนึ่งลูกหนึ่งทะลุผ่านเข้าไปถูกเกล็ดของปลาไหลได้สำเร็จ ไม่นานสัญลักษณ์ที่คุ้นเคยก็เริ่มเรืองแสงขึ้นบนเกล็ดที่ถูกยิง ซึ่งมันก็คือผลจากวิชาเต่าของหานเซิ่น
วิชาเต่าเริ่มส่งผล และหลังจากที่กระสุนถูกยิงไปถูกปลาไหลฟ้าฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ปลาไหลไฟฟ้าก็เคลื่อนไหวได้ช้าลงอย่างมาก แต่ทว่าสายฟ้าบนร่างกายของมันยังคงรุนแรงและอาณาเขตสายฟ้าของมันก็ยังคงปกคลุมบริเวณรอบๆอยู่ ทำให้หานเซิ่นไม่สามารถเข้าไปใกล้เจ้าปลาไหลได้
ปัง!
มนตราเปลี่ยนเป็นปืนไรเฟิล และหานเซิ่นก็ยิงเข้าใส่ปลาไหลไฟฟ้าอีกครั้ง กระสุนนี้ทำลายเกล็ดของปลาไหลและฉีกเข้าไปจนถึงเนื้อของมัน หลังจากนั้นพลังเขี้ยวสีม่วงก็เริ่มแพร่ขยายออกไป
วิชาของหานเซิ่นยังไม่ถึงระดับราชัน และร่างกายออริจินอลวอเทอร์ของเขาก็เป็นแค่ระดับราชันขั้นแรกเท่านั้น ดังนั้นการจะล้มซีโน่เจเนอิคระดับราชันขั้นที่ 6 จึงเป็นอะไรที่ยากลำบาก
โชคดีที่วิชาเต่าของเขาใช้ได้ผลดีกับปลาไหลไฟฟ้า เพราะแบบนั้นเจ้าปลาไหลจึงไล่ตามหานเซิ่นไม่ทัน เขาล่อมันไปเรื่อยๆและยิงใส่มันอย่างต่อเนื่อง พลังเขี้ยวยังคงฉีกบาดแผลของมันอย่างไม่หยุด ยิ่งเจ้าปลาไหลไฟฟ้าสูญเสียเลือดมากเท่าไหร่ อาณาเขตสายฟ้าของมันก็อ่อนแอลงไป
“ซีโน่เจเนอิคปลาไหลไฟฟ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ”
หานเซิ่นมองดูร่างของปลาไหลไฟฟ้าจมลงไปยังก้นทะเล ขณะที่เสียงประกาศดังขึ้นในหัวของเขา
“น่าเสียดายที่เราไม่ได้รับวิญญาณอสูร วิญญาณอสูรไฟฟ้านั้นเป็นอะไรที่ส่งพลังมากๆ” หานเซิ่นว่ายไปที่ร่างของปลาไหลไฟฟ้าและขุดเอายีนซีโน่เจเนอิคของมันออกมา
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรสัตว์เลี้ยงผึ้งราชินีชาโดว์ออกมาและให้มันกินร่างของปลาไหลไฟฟ้า
ผึ้งราชินีชาโดว์ยังไม่โตเต็มที่ และหานเซิ่นก็เป็นระดับดยุกเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นผึ้งราชินีจึงไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขาอีก แต่เนื่องจากเขาไม่รู้จะทำอะไรกับเนื้อของปลาไหล เขาก็คิดว่าการให้ผึ้งราชินีชาโดว์กินก็ไม่ได้เสียหายอะไร
ผึ้งราชินีชาโดว์ปีนขึ้นไปบนร่างปลาไหลและกินร่างของมันอย่างยากลำบาก หานเซิ่นกลืนกระดูกสายฟ้าที่เป็นยีนซีโน่เจเนอิคของปลาไหลเข้าไปทั้งอัน และเขาก็ใช้วิชาคอนซูมเพื่อสกัดมันอย่างรวดเร็ว
ความรู้สึกชาแพร่ไปทั่วร่างกายของหานเซิ่น มันเหมือนกับว่าเซลล์ของเขาถูกช็อตไฟฟ้าและเริ่มจะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน
“ยีนระดับดยุก+1, ยีนระดับดยุก+1,…”
เมื่อหานเซิ่นสกัดยีนซีโน่เจเนอิคของปลาไหลไฟฟ้าเสร็จแล้ว ยีนระดับดยุกของเขาก็มาอยู่ที่ 84 พ้อย เขาใกล้จะเก็บยีนระดับดยุกครบหนึ่งร้อยพ้อยแล้ว
‘ถ้าเราฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับราชันอีก 2 ตัว เราก็จะเก็บยีนระดับดยุกจนเต็ม หลังจากนั้นเราก็ได้ปลดล็อคยีนล็อคแรกของวิชาเรื่องราวของยีน’ ขณะที่หานเซิ่นคิด เขาได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากระยะไกล
บางสิ่งฉีกตัวเองออกมาจากรูใต้ภูเขา และทำให้รูกว้างขึ้นอย่างมาก กิเลนโลหิตโผล่ออกมาจากเศษหินที่กระจัดกระจายและกลับสู่ขนาดปกติของมัน
เลือดไหลออกมาจากปากของกิเลนโลหิต และเกล็ดของมันก็ได้รับบาดแผลที่สาหัส มันตกอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มากๆ
กิเลนโลหิตหนีกลับมาหาหานเซิ่น ก่อนที่จะล้มลงไปนอนกองกับพื้นทะเล
กิเลนโลหิตพยายามจะลุกกลับขึ้นมา แต่ขาของมันเต็มไปด้วยบาดแผล และขาข้างหนึ่งของมันก็บิดเบี้ยว 90 องศา เลือดสีดำไหลออกมาจากบาดแผลบนร่างกายของกิเลนโลหิตและย้อมสีของน้ำที่อยู่รอบๆ
หลังจากนั้นเลือดสีดำก็เปลี่ยนเป็นแมลงสีดำขนาดเล็ก พวกมันบินเข้าไปหากิเลนโลหิตและเริ่มกัดแทะบาดแผลของมัน
กิเลนโลหิตเป็นอสูรที่เหี้ยมโหดและดุร้าย แต่ตอนนี้มันส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
หานเซิ่นรู้สึกตกใจ กิเลนโลหิตเป็นซีโน่เจเนอิคครึ่งเทพที่แทบจะไร้คู่ต่อกรในระดับเดียวกัน แต่ตอนนี้มันกลับได้รับบาดเจ็บจากอะไรบางอย่างที่นอกเหนือไปจากเจ้าหอยสังข์
เลือดของกิเลนโลหิตยังคงเปลี่ยนเป็นแมลง และหานเซิ่นไม่สามารถระบุได้ว่าพลังแบบไหนกันแน่ที่ถูกใช้กับกิเลนโลหิต
หานเซิ่นลองใช้ธันเดอร์ก็อตสไปค์ช็อตใส่บาดแผลของกิเลนโลหิต แมลงสีดำเริ่มส่งเสียงกรีดร้องออกมา และหลังจากผ่านไปหนึ่งนาทีพวกมันก็ร่วงออกมาจากบาดแผลของกิเลนโลหิต
แมลงพวกนั้นตายไป แต่เลือดที่ไหลออกมาจากกิเลนโลหิตก็ยังคงเปลี่ยนเป็นแมลงสีดำเพิ่มอีก ซึ่งถ้าเกิดยังเป็นแบบนี้ต่อไป เส้นเลือดของกิเลนโลหิตก็จะแห้งเหือด
หานเซิ่นมองไปที่แมลงตัวน้อยและรู้สึกตัวว่าจริงๆแล้วพวกมันเป็นหอยสังข์ขนาดเล็ก
หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับกิเลนโลหิต หอยสังข์สีดำน้อยๆมากมายดิ้นดุกดิกภายในร่างของกิเลนโลหิต มันมีอยู่เป็นจำนวนมากเกินกว่าที่จะนับได้ และภาพของพวกมันก็ทำให้หานเซิ่นรู้สึกอยากจะอ้วก ถ้าเขาไม่รีบทำอะไรสักอย่างกับร่างกายของกิเลนโลหิต มันก็จะถูกกลืนกินจนเหลือเพียงแค่กระดูก
หานเซิ่นสงสัยว่าช่วยกิเลนโลหิตได้ยังไง แต่หลังจากนั้นก็มีบางสิ่งคืบคลานออกมาจากรูที่ถูกขยายโดยกิเลนโลหิต ร่างกายของบางสิ่งที่ออกมาใหม่นี้ขยายขึ้นจนกลับสู่ขนาดปกติ ซึ่งมันก็คือหอยสังข์ทะเลระดับราชันตัวเดิม
ก่อนที่หานเซิ่นจะตอบสนองอะไรได้ หอยสังข์อีกตัวก็ออกมาจากรู ตัวนี้ดูงดงามและเต็มไปด้วยสีสัน เปลือกของมันเป็นเหมือนกับคริสตัล สีสันของมันสลับไปมาและเรืองแสงราวกับสายรุ้ง
เมื่อหานเซิ่นเห็นหอยสังข์ที่งดงามตัวนั้น ใบหน้าของเขาก็ถอดสี
