ตอนที่ 1649 ฆ่าจ้าวเทวะขั้นกลางอีกคน
ภูเขาดําไม่ช้าลงเลย ในความเป็นจริง เขายังเมินบาดแผลตามตัว
เขาคือผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ ดังนั้นร่างกายของเขาจึงอึดทนกว่าจ้าวเทวะทั่วไป การโจมตีของผีเสื้อมรณะดูเหมือนจะน่ากลัว แต่จริงๆแล้วมันทําได้แค่ทิ้งแผลเล็กน้อยไว้
หลังรับการโจมตีด้วยร่างกาย ภูเขาดําก็พุ่งผ่านแมวปาเก้าหางกับผีเสื่อมรณะไป ร่างกายของเขาทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด
แม้สิ่งมีชีวิตทั้งสองจะอยู่ภายในระยะแขน เขาก็ยังไม่โต้กลับ
นี่เพราะเขารู้ว่าการล่าช้าสักวินาทีอาจทําให้เขาโดนล้อม
แม้เขาจะไม่เคยประสบกับเรื่องแบบนี้มาก่อน ภูเขาดําก็เลือกใช้เหตุผลเพื่อระงับความโกรธ
เขารู้ดีว่าเขาอาจตายที่นี่ถ้าเขาทําผิดพลาดสักนิด
สิ่งที่เขาไม่สังเกตคือพอเขาผ่านมอนสเตอร์สองตัวที่ขวางทางไป ปากของหลินฮวงได้ขดเป็นรอยยิ้ม
วินาทีต่อมา ภูเขาดําก็เห็นประกายแสงสีแดงเลือดพุ่งมาทางเขา
จิตใจของเขาตื่นตระหนกเพราะเขาเคยเห็นท่านี้มาแล้ว ในความเป็นจริง สายลับก็ตายเพราะท่านี้
“ข้าควรรับหรือหลบ?”
ทั้งสองทางเลือกแวบผ่านหัวภูเขาดําอยู่ชั่วขณะก่อนเขาจะบิดตัวโดยไม่ลังเล
เหตุผลที่เขาเลือกหลบเพราะร่างกายของเขาได้ส่งสัญญาณเตือนอย่างรุนแรง
ถ้าเขารับการโจมตีนี้ซึ่งๆหน้า ต่อให้เขาไม่ตาย เขาก็คงบาดเจ็บสาหัส
ในความเป็นจริง สัญชาตญาณของเขาไม่ผิด แม้หลินฮวงจะเชี่ยวชาญแค่ผนึกดาบระดับหนึ่ง ผนึกดาบนี้ก็ประกอบไปด้วยพลังลําดับเทพกว่าห้าหมื่นสาย
การโจมตีนี้เกินกว่าจ้าวเทวะขั้นกลางส่วนใหญ่ไปแล้ว
วินาทีที่ภูเขาขยับ เขาก็ไม่กล้าหยุด เขาเบี่ยงไปจากทิศทางปัจจุบันและพยายามหลบหนี
ตอนเขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นสายฟ้าสีแดงนับไม่ถ้วนพุ่งใส่เขาเหมือนพายุ
เขารีบเปลี่ยนทิศทางอีกครั้งโดยไม่ลังเล
แต่ทว่า ปลขายทางก็โดนขวางไว้ด้วยสายฟ้าสีแดงเลือดเหมือนดวงดาวในฟากฟ้า
โดยธรรมชาติ หลินฮวงคือคนที่โจมตี
มีดบินนับสิบล้านเหมือนกําแพงดวงดาวยักษ์ที่ครอบคลุมทั้งเขตดาวขวางทางหนีของภูเขาดํา
ภูเขาดําตรวจด้วยจิตเทวะและตระหนักว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมุ่งหน้าต่อไป
เขารีบหมุนตัว และพุ่งไปทางวิญญาณต่อสู้
ทางข้างหน้าโดนขวาง เขาจึงทําได้แค่หนีโดยการหันหลังกลับ
เขากําลังเดิมพัน!
เขาเดิมพันว่าหลินฮวงจะไม่มีมีดบินพลังจิตเพิ่ม หรือไม่อาจควบคุมมีดบินได้มากกว่านี้
แต่ทว่า เขาไม่สังเกตเห็นว่าวินาทีที่เขาหมุนตัว รอยยิ้มของหลินฮวงก็ยิ่งกว้างกว่าเดิม
โดยเมินการโจมตีของแมวปาเก้าหางกับผีเสื้อมรณะที่มาถึงก่อน เขาผ่านทั้งสองอีกครั้ง
ตอนนี้ วิญญาณต่อสู้ที่เหลืออีกแปดมาถึงแล้ว
ต้นไม้เทพอาทิตย์สะบัดกิ่งก้านมันใส่ตัวของภูเขาดํา
การโจมตีนี้ทําให้ภูเขาดํารู้สึกว่าร่างกายของเขาไม่อาจต้านทานอุณหภูมิสูงได้ แม้กระทั่งในฐานะผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ระดับจ้าวเทวะขั้นกลาง ร่างกายของเขาก็ยังหลั่งเหงื่อ มันรู้สึกเหมือนความชื้นกับไขมันทั้งหมดในตัวของเขากําลังโดนบีบเค้นออกมา
การโจมตีของเทพธิดาลุ่มหลงตามมาติดๆ
ความหนาวเย็นที่ต่ํากว่าลบศูนย์องศาที่สามารถแช่แข็งได้แม้แต่มิติเวลา
น้ําแข็งไต่ขึ้นตัวภูเขาดําทันที แม้กระทั่งความเร็วการเคลื่อนไหวของเขาก็ยังช้าลง
ตอนนี้ นาฬิกาสรรค์สร้างก็โจมตีด้วย
มันใช้วิชาหยุดเวลา และเสริมด้วยพลังชะงักเวลาเพื่อตรึงร่างกายของภูเขาดํา
ร่างกายของภูเขาดําพลันหยุดชะงักนิ่ง ตอนเขาเห็นอสรพิษพันธนาการปรากฏตัว รูม่านตาของเขาก็หดลง
นี่คือ มอนสเตอร์ที่หยุดร่างกายของสายลับไว้ก่อนหน้า
ภูเขาดําคํารามด้วยความโกรธ และฝันสลัดพันธนาการของนาฬิกาสรรค์สร้างและเทพธิดาอู่มู่หลง
วินาทีที่อสรพิษพันธนาการโจมตี ร่างของภูเขาดําก็ขยายขนาดขึ้นหลายเท่า เขาปล่อยหมัดหนักคู่ใส่อสรพิษพันธนาการ
ตอนนี้ แมมมอธจอมทําลายได้กระทืบเท้าคู่ใส่หมัดของภูเขาดํา สวนการโจมตีแบบไม่ยอมถอย
แต่ทว่า แมมมอธจอมทําลายก็ถูกส่งกระเด็นไปไกลพันกิโลเมตรจากการปะทะนี้
หลินฮวงเลิกคิ้วตอนเห็นตัวของภูเขาดําห่อหุ้มด้วยพลังงานสีเลือด และดวงตาของเขาก็ยังพ่นไฟออกมาอีกด้วย
“เขาใช้ผนึกเต๋ธาตุไฟเพื่อจุดพลังงานชีวิต เลือดและพลังเทวะ?”
ในแง่พละกําลังอย่างเดียว หมัดก่อนหน้านั้นทรงพลังกว่าเดิมอย่างน้อยเจ็ดเท่า
หลังส่งแมมมอธลอยออกไป ภูเขาดําไม่สู้ต่อ เขากลับกระทืบเท้าสองข้างและบินเร็วความเร็วที่เหนือยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า
ความเร็วดั้งเดิมของเขาเร็วมากแล้ว ตอนนี้ที่มันเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า นอกจากแมวปาเก้าหางแล้ว วิญญาณเทพที่เหลือไม่อาจตามทันได้เลย
แมวป่าเก้าหางไม่สามารถทําอะไรภูเขาดําได้แม้จะร่วมมือกับตัวอื่น นับประสาอะไรกับตอนนี้
แต่ทว่า หลินฮวงไม่ตั้งใจจะปล่อยภูเขาดําไปทั้งอย่างนั้น
เขาสะบัดแขนเสื้อเล็กน้อยและสายฟ้าสีแดงก็พุ่งออกไป
ในชั่วพริบตา พวกมันก็มีมากเป็นสิบล้าน
พวกมันพุ่งใส่ภูเขาดําอีกครั้ง สกัดเขาและขวางทางเขาไว้ บังคับให้เขาถอยกลับ
วิญญาณต่อสู้รีบไล่ตามมา
แมวป่าเก้าหาง ซึ่งมาถึงก่อนเพื่อใช้บ่วงมิติโดยไม่ลังเล มันรู้ว่าการโจมตีมันแทบไม่มีผลต่อภูเขาดํา มันจึงเลือกใช้ทักษะควบคุมเพื่อป้องกันเขาหลบหนี
แต่ทว่า ภูเขาดําได้เผาผลาญแก่นชีวิต เลือดกับพลังเทวะ ความสามารถของเขาจึงเพิ่มขึ้นหลายเท่า ในชั่วพริบตา เขาก็เป็นอิสระ
เขาตั้งใจจะหนีอีกครั้งตอนแมมอธจอมทําลายโจมตีด้วยความโกรธ
มันโกรธที่โดนส่งลอยออกไปก่อนหน้านี้
มันแสดงพลังที่ทะลุขีดจํากัดของมันไปแล้วในการโจมตีนี้
ภูเขาดําเหวี่ยงหมัดสวนอีกครั้งและแมมมอธจอมทําลายก็โดนส่งลอยออกไปอีก
แต่ทว่า ครั้งนี้มันกระเด็นไปไกลน้อยกว่าเดิม มันกระเด็นไปแค่สองร้อยกิโลเมตร
หลังโดนแมมมอธขัดขวางไปชั่วขณะ ภูเขาดําก็โดนวิญญาณต่อสู้ล้อมอีกครั้ง
ภายใต้การล้อมอย่างต่อเนื่องจากต้นไม้เทพอาทิตย์และวิญญาณที่เหลือ ภูเขาดําเริ่มหมดแรง
เขาจับจ้องอสรพิษพันธนาการไม่ละสายตาเพื่อป้องกันตัวเขาจากการตกเป็นเหยื่อ สําหรับวิญญาณตัวอื่น เขาตอบโตโดยพยายามสงวนพลังไว้หลบหนีให้ได้มากที่สุด
ความพยายามหลายครั้งของภูเขาดําล้มเหลว แต่ทว่า วิญญาณต่อสู้ไม่สามารถทําอะไรเขาได้ หลังโจมตีหลายครั้ง
ทั้งสองฝ่ายติดอยู่ในทางตัน
ตอนนี้ที่การต่อสู้ทางฝั่งของหมัดเหล็กกับผู้เล่นในตํานานมาถึงช่วงสุดท้าย ในที่สุดหลินฮวงถึงเลิกดูจากข้างสนาม
มันไม่ใช่ว่าเขาจงใจเล่นกับภูเขาดํา เขาแค่กําลังใช้เขาเป็นเครื่องมือวัดความสามารถปัจจุบันของวิญญาณต่อสู้
ตอนนี้ เขาได้เห็นทุกอย่างแล้วและก็มีความคิดถึงความสามารถพวกมัน
มันเปล่าประโยชน์ที่จะสู้ต่อ
สุดท้ายหลินฮวงก็ลงมือ
มีดบินพลังจิตนับสิบแหวกเข้าไปในจุดที่ภูเขาดํากับวิญญาณต่อสู้รบกัน
ภูเขาดําพลันประหม่าและไม่กล้าล่าช้าอีกต่อไป
สําหรับภูเขาดํา แรงกดดันจากมีดบินพลังจิตประหลาดสามสิบเล่มนั้นเกินกว่าแรงกดดันของวิญญาณต่อสู้ทั้งสิบรวมกันซะอีก
เหตุผลเพราะเขารู้ว่าหลินฮวงคือศัตรูที่ร้ายกาจสุดที่นี่
แม้เขาจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทําไมหลินฮวงถึงไม่กระตุ้นมีดบินทั้งหมดของเขาในคราวเดียว แต่เขาก็ไม่กล้าประมาท
เขาพยายามหลบสุดความสามารถตอนเห็นมีดบินมา ถ้าเขาไม่อาจหลบ เขาก็จะปล่อยหมัดหนักไป
หลังผ่านไปหลายรอบ มีดบินกว่าสามสิบเล่มก็ไม่อาจทําอะไรเขาได้
ทันทีที่ภูเขากําลังพิจารณาว่าจะหนียังไง เขาก็รู้สึกว่าแขนขาทั้งสี่ของเขากระชับขึ้น
วินาทีต่อมา แม้กระทั่งคอของเขาก็ยังโดนด้ายรัด
เขาตื่นตระหนก หลังตรวจอย่างระมัดระวังด้วยจิตเทวะเขาถึงพบว่าแขนขากับคอของเขาโดนด้ายพลังจิตรัดไว้
เขาไม่สังเกตมันแต่แรก
เขาพยายามดิ้น แต่ก็ไม่อาจขยับได้เลย
ต้องรู้ว่าพลังจิตของหลินฮวงได้ถึงระดับจ้าวเทวะขั้นสูงสุดแล้ว
ทันทีที่เห็นร่างของภูเขาดําหยุดชะงักราวกับโดนรัดห้อยไว้กลางอากาศ วิญญาณต่อสู้ทั้งสิบก็รู้ว่าเป็นฝีมือหลินฮวง
ครั้งนี้ ในที่สุดอสรพิษพันธนาการก็พบโอกาสโจมตี มันเปิดฉากโจมตีก่อนเพื่อนและไม่ลังเลเลย
โซ่ตรวนสีดําเริ่มก่อตัวขึ้นบนตัวของภูเขาดํา
พอโซ่ตรวนสีดําปรากฏ ภูเขาดําก็สัมผัสได้ว่าพลังเทวะของเขากําลังหายไป รวมถึงทักษะลับที่เขาใช้ด้วย ร่างกายของเขากลับเป็นดั่งเดิม
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่อาจสัมผัสถึงผนึกเต๋าห่วงโซ่ลําดับเทพ พลังกฏเทพ หรือแม้แต่เขตแดนภายในตัวเขา
วินาทีนี้ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทําไมสายลับที่อ้างว่าแม้แต่จ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็ยังฆ่าเขาไม่ได้ถึงได้ตาย
ในเสี้ยววินาทีนี้ เขารู้สึกสิ้นหวังอย่างยิ่ง
เขารู้ว่าเขาจบสิ้นแล้ว
ไม่นานนัก เขาก็เห็นการโจมตีของเหล่ามอนสเตอร์ที่เล็งมาทางเขาและภาพตรงหน้าของเขาก็ดับมีดไป
เขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่าการโจมตีไหนที่ทําให้เขาตาย
