บทที่ 197 คุณรู้ว่าเธอเคยทำอะไรมาบ้างไหม?
ผ่านไปสักพัก เจียงสื้อสื้อเริ่มปรับอารมณ์ได้และหยุดร้องไห้แล้ว
จิ้นเฟิงเฉินถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอ่ยชี้แจงอีกครั้ง “ผมไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับซูชิงหยิงจริงๆ ยิ่งไม่มีเรื่องที่ผมพาเธอไปตรวจครรภ์อย่างที่คุณว่า ตอนนั้นพี่สาวของเธอแท้งผมเลยส่งเธอไปโรงพยาบาล
เขาไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนั้น แต่เจียงสื้อสื้อกลับไปเห็นเข้าให้พอดี เขาชอบเธอขนาดนั้น จะไปมีลูกกับผู้หญิงอื่นได้อย่างไร……
เจียงสื้อสื้อไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่เอ่ยขึ้นมาเรียบๆ “กลับเข้างานเถอะ พวกเราออกมานานมากแล้ว”
จิ้นเฟิงเฉินเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนต้องการจะพูดบางอย่างต่อ แต่เจียงสื้อสื้อกลับเดินจากไปก่อน ทำให้เขาไม่ได้เอ่ยออกมาก่อนจะรีบเดินตามเจียงสื้อสื้อไป
เห็นทั้งสองกลับมาแล้ว เสี่ยวเป่าก็รีบวิ่งเข้ามาหา ก่อนจะเห็นขอบตาแดงๆของเจียงสื้อสื้อ เสี่ยวเป่าก็เอ่ยปากถาม “น้าสื้อสื้อเป็นอะไรไป? แด๊ดดี๊รังแกน้าอีกแล้วเหรอ?”
ระหว่างพูดเสี่ยวเป่าก็มองไปยังแด๊ดดี๊ของตน ถ้าหากแด๊ดดี๊รังแกน้าสื้อสื้อเขาจะทำอย่างไรดี……เขาไม่สามารถที่จะตีแด๊ดดี๊เพื่อแก้แค้นให้กับน้าสื้อสื้อได้ อ้อ……เขาไปฟ้องคุณปู่ได้
“ไม่ใช่หรอก” เจียงสื้อสื้อส่ายหัวไปมา
เสี่ยวเป่ามองไปที่เธอ ก่อนจะรู้สึกสงสัยขึ้นมา
จิ้นเฟิงเหรายืนอยู่ข้างๆก่อนจะเอ่ย “ไม่ได้โดนรังแกหรอก คงจะไปหวานกันมากกว่า ปากบวมกันหมดแล้ว”
พี่เขานี่สุดยอดจริงๆ วันคล้ายวันเกิดของคุณปู่กลับลากพี่สะใภ้ไปทำเรื่องแบบนั้นได้
ได้ยินแบบนี้ เจียงสื้อสื้อเริ่มรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
จิ้นเฟิงเฉินกระแอมออกมาหนึ่งที ก่อนจะมองขวางไปทางน้องชายของตน
ในตอนนี้เอง น้ำเสียงประชดประชันเสียงหนึ่งก็ได้ดังขึ้น
“คนบางคนก็ไร้ยางอายเสียจริง! จนถึงตอนนี้ก็ยังจับคุณชายจิ้นไม่ปล่อย แสดงเหมือนอยากจะปล่อยเขาไปแต่ที่แท้ก็ต้องการจับเขาไว้นี่ดีจริงๆเลย”
ร่างกายของเจียงสื้อสื้อแข็งขึ้นมาทันที หันกลับไปก็เห็นว่าเป็นเจียงนวลนวลกับหลานซือเฉินนี่เอง
ทำไมพวกเขาถึงมาเข้าร่วมงานเลี้ยงได้? สายตาของเธอเต็มไปด้วยความแปลกใจ
ก่อนที่จะมีความรู้สึกไม่ดีบางอย่างคืบคลานเข้ามายังหัวใจของเจียงสื้อสื้อ มือที่จับกระโปรงของเธออยู่กำขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เธอเม้มริมฝีปากแน่น
เห็นทั้งสองคนนี้ จิ้นเฟิงเฉินเริ่มขมวดคิ้วขึ้น จิ้นเฟิงเหราเป็นคนแรกที่เข้ามาพูดคุย “พวกคุณเข้ามาได้อย่างไรกัน? มีคนเชิญด้วยเหรอ?”
เท่าที่เขารู้ ตระกูลฉินและตระกูลเจียงกับตระกูลหลานไม่ได้มีการติดต่อกันแต่อย่างใด ทั้งสองเข้ามาในงานเลี้ยงได้อย่างไร? และต้องการทำอะไร?
เจียงนวลนวลรีบเอ่ยขึ้น “พวกเรามีการ์ดเชิญแล้วกัน”
“อย่างนั้นเหรอ? ต่อให้เป็นเช่นนั้น งานเลี้ยงนี้ก็ไม่ต้อนรับพวกคุณ รีบออกไปซะ”
“คุณชายรอง อย่าเพิ่งโมโหสิ วันนี้พวกเราไม่ได้จะมาปั่นป่วนงานเลี้ยง เพียงแต่มีเรื่องบางอย่างที่ต้องการจะบอกให้คุณได้รู้ก็เท่านั้น เราไม่ต้องการให้พวกคุณถูกคุณเจียงผู้นี้หลอกเข้าให้น่ะ”
“ฉันไม่อยากฟังหรอก” จิ้นเฟิงเหราไม่อยากสนใจ
คนตระกูลเจียงและตระกูลหลานล้วนคอยโจมตีพี่สะใภ้อยู่เสมอ ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะมาแผนไหนอีก
เจียงนวลนวลกอดอกขึ้นมา ก่อนจะหัวเราะขึ้น “คุณไม่อยากฟังก็ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าประธานจิ้นอาจจะอยากฟัง หรือไม่ก็คุณหญิงจิ้น……”
ฉินมู่หลันและคุณท่านตระกูลฉินกำลังอยู่บริเวณโดยรอบพอดี หลังจากได้ยินแล้วก็เดินเข้ามาทันที
หลังจากมองสำรวจเจียงนวลนวลและหลานซือเฉินแล้ว ฉินมู่หลันก็เอ่ยถาม “เธอหมายความว่าอะไร?”
เจียงนวลนวลยิ้มออกมา มองไปยังเจียงสื้อสื้อแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “ที่จริงแล้วไม่มีอะไรหรอก นี่เป็นพี่สาวของฉันเอง แต่ไม่ได้ใสสะอาดอย่างที่เห็นหรอกนะ ลับหลังเธอทำเรื่องบางอย่างไว้ พวกคุณอาจจะไม่รู้ก็ได้”
เจียงนวลนวลมางานเลี้ยงนี้เพื่อที่จะเปิดโปงเจียงสื้อสื้อ เธอจะเปิดโปงเรื่องของปีนั้นออกมา เธอต้องทำให้เจียงสื้อสื้อถูกตระกูลจิ้นไล่ให้ออกจากงานเลี้ยงไปให้ได้
รู้ว่าเจียงนวลนวลต้องการจะพูดอะไรแล้ว สีหน้าของเจียงสื้อสื้อก็เปลี่ยนไปทันที ใจของเธอค่อยๆหยุดนิ่งลง
หลานซือเฉินดึงรั้งเจียงนวลนวลไว้ก่อนจะเอ่ย “คุณกำลังพูดอะไรอยู่”
เขาไม่คิดว่าเจียงนวลนวลจะพูดออกมาต่อหน้าตระกูลจิ้น หลานซือเฉินไม่ใช่ไม่รู้ว่าเจียงนวลนวลกำลังพยายามที่จะเปิดโปงเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้น
หลานซือเฉินมีความกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เลยอยากที่จะหยุดยั้งเจียงนวลนวล
พอเห็นว่าหลานซือเฉินต้องการที่จะปกป้องเจียงสื้อสื้อแล้ว เจียงนวลนวลก็เริ่มโกรธเข้าไปอีก
“พี่ซือเฉิน เวลานี้แล้วยังจะปกป้องเธออยู่อีก ไม่ให้ฉันพูดฉันก็จะพูด”
เจียงนวลนวลจะปล่อยให้เจียงสื้อสื้อได้รับแต่เรื่องดีๆได้อย่างไร ไม่มีทาง เธอต้องทำลายชีวิตของพี่สาวเธอให้สิ้นซาก
นัยน์ตาของจิ้นเฟิงเฉินเข้มขึ้น “ถ้าหากมาก่อความวุ่นวายก็เชิญไสหัวออกไป” พูดจบเขาก็มองไปทางเจียงสื้อสื้อเพื่อดูว่าเธอมีปฏิกิริยาอะไรที่ผิดปกติไหม
จิ้นเฟิงเหรายืนอยู่ด้านข้าง เขารีบตะโกนเรียกยามรักษาความปลอดภัยเข้ามาทันที
พอเห็นว่ามียามสองคนเดินเข้ามาแล้ว เจียงนวลนวลก็รีบร้อนขึ้นมาทันที “ประธานจิ้น คุณจะแต่งงานกับผู้หญิงที่สกปรกแบบนี้จริงๆเหรอ? คุณรู้ว่าตอนนั้นเธอทำอะไรไว้ไหม? คุณรู้ไหมว่าทำไมตอนนั้นหลานซือเฉินถึงได้ทอดทิ้งเธอไป?
ไม่ วันนี้เจียงนวลนวลจะไม่มีทางยอมจากไปง่ายๆแน่ เธอต้องเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของเจียงสื้อสื้อออกมา
“พูดจบหรือยัง?” เจียงสื้อสื้อตัวสั่นขึ้นมา เริ่มที่จะต่อกรกลับแล้ว
สีหน้าของเธอซีดขาว ทำไมกัน? ทำไมตระกูลเจียงต้องมาก่อความวุ่นวายอีกรอบ ไปบอกเรื่องนี้กับซูชิงหยิงก็มากพอแล้ว ตอนนี้ยังจะมาบอกต่อหน้าผู้คนมากมายอีก พวกเขาเห็นเธอได้ดีไม่ได้เลยใช่ไหม? เจียงนวลนวลมองไปทางเจียงสื้อสื้อก่อนจะหัวเราะออกมา
“ทำไม? กลัวแล้วเหรอ?”
ตอนนี้ ไม่เพียงแค่เจียงนวลนวล แม้แต่จิ้นเฟิงเหราก็สังเกตได้ว่าเจียงสื้อสื้อกำลังร้อนรนและโกรธเคืองอย่างมาก
ฉินมู่หลันที่ยืนอยู่ข้างๆก็รู้สึกได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ เจียงสื้อสื้อทำอะไรลงไปกันแน่ถึงได้เลิกกับหลานซือเฉินและถูกไล่ออกจากตระกูล?
พอเห็นใบหน้าที่ซีดขาวของเจียงสื้อสื้อแล้ว เจียงนวลนวลยิ่งหยิ่งผยองใจเข้าไปอีก
หน้าตานี้ของเธอทำให้เจียงสื้อสื้ออดนึกเรื่องราวเมื่อห้าปีที่แล้วไม่ได้ เธอคลอดลูกอยู่ที่โรงพยาบาล ก่อนที่ลูกของเธอจะถูกอุ้มจากไป
เมื่อตื่นขึ้นมาเธอกับเห็น ใบหน้าหยิ่งผยองของเจียงนวลนวลที่กำลังประชดเธออยู่
เรื่องของปีนั้นวนเวียนกลับมาอยู่ในหัวของเธออีกครั้ง ถ้าไม่ใช่การสอดมือของเจียงนวลนวลและแม่ของเธอ คุณพ่อมีเมียน้อย แม่ของเธอจะป่วยและตายลงได้อย่างไร
ตนเองและฟางเสว่มั่นเดินออกมาจากตระกูลโดยไม่มีเงินสักเหรียญ ถ้าหากไม่ใช่เพราะครอบครัวน้องเธอ เธอจะพยายามหาเงินโดยใช้วิธีการรับจ้างตั้งครรภ์แทนผู้อื่นได้อย่างไร……
