ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่1327 ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูแล้วกัน

เห็นพวกเขาไม่พูดอะไร ซ่างกวนเชียนก็ไม่สนใจพวกเขา ตรงเข้าไปข้างในทันที

แต่ก็ถูกรั้งเอาไว้

“คุณเข้าไปไม่ได้!”อีกฝั่งพูดขึ้น

ซ่างกวนเชียนยิ้ม”ทำไมฉันถึงเข้าไปไม่ได้? หยวนหยวนอยู่ข้างบนใช่ไหม?”

“ยังไงคุณก็เข้าไปไม่ได้!”

อีกฝั่งไม่ได้ตอบทั้งสองคำถามไปตรงๆ

ซ่างกวนเชียนหรี่ตาลง”พวกแกเป็นคนที่ปกป้องหยวนหยวนไม่ใช่หรือไง? แล้วทำไมถึงทรยศเธอ?”

ไม่มีการตอบสนองใดๆ

ซ่างกวนเชียนสายตาเย็นชา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดังเข้มงวด”ควบคุมพวกมันเอาไว้!”

พอสิ้นเสียง คนที่เขาพามาก็พุ่งเข้าไปทันที

คนที่เขาพามามีมากกว่าเท่าตัว ควบคุมอีกฝั่งไว้ได้อย่างง่ายดาย

“ดูพวกมันเอาไว้”

พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค จากนั้นซ่างกวนเชียนก็รีบขึ้นข้างบนทันที เปิดออกทีละห้องๆ สุดท้ายก็เจอซ่างกวนหยวนอยู่ในห้องที่อยู่ในสุด

ซ่างกวนหยวนนั่งอยู่ริมหน้าต่าง หันหลังให้กับกำแพง

พอได้ยินเสียงเปิดประตู ก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา”บอกจิ้นเฟิงเฉิน ว่าฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแน่นอน!”

พอได้ฟังแบบนี้ ซ่างกวนเชียนก็รู้สึกปวดใจอย่างช่วยไม่ได้ เดินเข้าไปในห้อง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ “หยวนหยวน พี่เอง”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาในหู ซ่างกวนหยวนหันกลับมาอย่างทันที พอเห็นว่าเป็นเขา ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจก็เข้ามาในจิตใจทันที

“พี่”เธอร้องไห้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกเขาแบบนี้

ซ่างกวนเชียนทั้งปวดใจทั้งเจ็บใจ เขาสูดหายใจเข้า พยายามพูดอย่างใจเย็น”พี่มารับเธอกลับบ้าน”

ซ่างกวนหยวนลุกขึ้นยืน วิ่งไปหาเขา ซบในอ้อมอกของเขา ร้องไห้โฮออกมายกใหญ่

ซ่างกวนเชียนยกมือขึ้นมากอดเธอไว้ กลับรู้สึกลังเล

สุดท้าย เขาวางมือบนหลังของเธอ ตบลงเบาๆ

“หยวนหยวนไม่ร้องนะๆ ”

ซ่างกวนหยวนก็เหมือนกับระบายความคับข้องใจที่เก็บเอาไว้ออกมาจนหมด ร้องอยู่นานสองนานก่อนจะหยุดลง

พอเธอพบว่าตัวเองอยู่อ้อมอกของซ่างกวนเชียน รีบถอยออกมาหนึ่งก้าว

พอเห็นแบบนี้ ซ่างกวนเชียนในใจก็ว่างเปล่าขึ้นมาทันที

ซ่างกวนหยวนเช็ดน้ำตา”ขอบคุณพี่มาก”

น้ำเสียงของเธอกลับมาเย็นชาและแปลกแยกเหมือนเดิม

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เธอถูกขังอยู่ที่นี่ได้ยังไง แถมทำไมคนของเธอถึงทรยศหักหลังเธอไปแล้ว?”

พอเจอกับคำถามพวกนี้ของซ่างกวนเชียน ซ่างกวนหยวนก็หรี่ตาลง แววตาดำมืด กัดฟันกรอดๆ พูดออกมาสามพยางค์

“จิ้นเฟิงเฉิน!”

ซ่างกวนเชียนขมวดคิ้ว”เขาทำอะไรกันแน่?”

“ไปส่งฉันที่ตระกูลจิ้น”ซ่างกวนหยวนไม่ได้ตอบคำถามของเขา

ซ่างกวนเชียนพยักหน้า”ได้ ฉันจะไปส่งเธอ แต่เธอต้องบอกฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ซ่างกวนหยวนชำเลืองตามองเขา”คุยกันระหว่างทาง”

“ได้”

พวกเขาลงไปข้างล่างด้วยกัน ซ่างกวนหยวนกวาดสายตามองพวกลูกน้องนิ่งๆ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา”พาพวกมันกลับไปยังตระกูลซ่างกวน เดี๋ยวฉันค่อยกลับไปจัดการเอง”

พอได้ฟังแบบนี้ คนพวกนั้นก็หน้าซีดทันที

ซ่างกวนหยวนเดินออกไปข้างนอกด้วยใบหน้าดำมืด

คนที่ทรยศหักหลังเธอ เธอจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว

……

ระหว่างทางไปเมืองจิ่น ซ่างกวนหยวนเล่าเรื่องให้กับซ่างกวนเชียนฟังจนหมดเปลือก

ซ่างกวนเชียนฟังจบ ก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้”แสดงว่าเธอถูกจิ้นเฟิงเฉินหลอกเข้าแล้ว?”

“นี่พี่กำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่เหรอ?”ซ่างกวนหยวนไม่ตอบแต่ถามกลับไป

เสียงหัวเราะของเขาทำให้เธอรู้สึกไม่สบอารมณ์

“พี่เป็นพี่ของเธอ จะหัวเราะเยาะเธอได้ยังไง แค่คิดไม่ถึงว่าจิ้นเฟิงเฉินจะแอบซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ขนาดนี้”

พอพูดถึงตรงนี้ คิ้วของซ่างกวนเชียนก็ขมวด”ไหนเธอบอกมาสิ เธอสังเกตเห็นว่าเขาแปลกไปตั้งแต่เมื่อไร?”

“ก็เป็นเพราะเจียงสื้อสื้อนั่นแหละ”ซ่างกวนหยวนกัดฟันกรอดๆ ความเกลียดชังที่มีต่อเจียงสื้อสื้อพุ่งขึ้นมาบนใบหน้า

ซ่างกวนเชียนแววตาเปล่งประกาย”ความรู้สึกของพวกเขามันลึกซึ้งขนาดนั้น จริงๆ แล้วฉันก็ไม่แปลกใจเลย”

ซ่างกวนหยวนหันหน้าไปอย่างแรง จ้องเขม็งเขา”ฉันเป็นน้องสาวของพี่นะ หรือว่าพี่ไม่เป็นห่วงเอ็นดูฉันเลยเหรอ?”

“พี่จะเป็นห่วงเธอยังไง?”ซ่างกวนเชียนหันมองเธอ”เป็นเพราะเธอทำไม่ถูกตั้งแต่แรกแล้ว เธอไม่ควรใช้วิธีการแบบนั้นในการบังคับให้จิ้นเฟิงเฉินมาอยู่ข้างๆ ตัวเธอ ของที่ไม่ใช่ของเธอ ก็ไม่ต้องไปฝืนบังคับหรอก”

“ฉันรักเขา!ฉันรักเขา!”จู่ๆ ซ่างกวนหยวนก็ตื่นตัวขึ้นมา”ก็เพราะว่าฉันรักเขา ก็เลยอยากให้เขาอยู่ข้างกายฉันยังไงล่ะ”

“เอาเถอะ เธออย่าเพิ่งตื่นตัวไป”ซ่างกวนเชียนพูดโน้มน้าวอย่างนุ่มนวล”พี่รู้ว่าเธอรักเขา แต่ว่าวิธีการของเธอมันไม่ถูกต้อง”

“ไม่ถูกต้องตรงไหนกัน?”ซ่างกวนหยวนสบถหึออกมาอย่างเย้ยหยัน”ฉันรักเขา ฉันอยากให้เขาอยู่ข้างกายฉัน มันผิดเหรอ?”

ซ่างกวนเชียนคิดว่าตอนนี้คงจะคุยไม่รู้เรื่อง ขืนทั้งสองคนยังต่อล้อต่อเถียงเรื่องนี้กันต่อ ก็มีแต่จะทำให้เธอยิ่งตื่นตัวและโมโหมากขึ้น

“ไม่ผิด เธออยากทำอะไรก็ทำ”

ซ่างกวนหยวนสบถหึออกมาอย่างเย้ยหยัน ไม่ได้พูดอะไรต่อ

……

มาถึงตระกูลจิ้น ซ่างกวนหยวนไม่รอให้พ่อบ้านเข้ามารายงาน เดินก้าวเท้าเข้าไปทันที

“จิ้นเฟิงเฉิน คุณออกมาเดี๋ยวนี้!ฉันรู้ว่าคุณอยู่ คุณรีบออกมาเดี๋ยวนี้!”

เธอพูดตะโกนเสียงดัง

พ่อจิ้นแม่จิ้นที่อยู่ในห้องอาหารพอได้ยินเสียง ทั้งสองคนก็มองตากัน รีบลุกขึ้นออกมาทันที

“คุณหนู คุณชายไม่อยู่บ้าน คุณไม่ต้องตะโกนเรียกหรอกครับ”พ่อบ้านพูดโน้มน้าวด้วยความหวังดี

แต่ซ่างกวนหยวนแทบจะไม่ฟังเลย พูดตะโกนขึ้นมาต่อ”จิ้นเฟิงเฉิน คุณไม่ต้องแอบแล้ว ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ รีบออกมาเดี๋ยวนี้!”

“บังอาจ!”พ่อจิ้นพูดตะโกนสุดเสียง”เห็นตระกูลจิ้นของพวกเราเป็นอะไร ตลาดสดอย่างนั้นเหรอ?”

พ่อจิ้นแม่จิ้นเดินเข้ามาตรงหน้าของซ่างกวนหยวน จ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์

ซ่างกวนเชียนรีบเดินเข้ามาทันที”คุณลุงคุณป้า รบกวนหน่อยครับ”

“นี่พวกเธอกำลังทำอะไร?”แม่จิ้นพูดถามขึ้นอย่างเย็นชา

“น้องสาวของผมแค่อยากจะมาหาถามจิ้นเฟิงเฉินให้ชัดเจนเท่านั้นเองครับ”ซ่างกวนเชียนพูดอธิบาย

แม่จิ้นหันมองซ่างกวนหยวน ไปอย่างเย็นชาหนึ่งที”มีอะไรน่าถามไม่ทราบ? ถ้าพวกเธอมาในฐานะแขก พวกเรายินดีต้อนรับ แต่ถ้ามาก่อเรื่องวุ่นวาย เชิญกลับไปเถอะ!”

“คุณป้า ผม……”

ซ่างกวนเชียนไม่ทันได้พูดจบ ก็ถูกซ่างกวนหยวนพูดตัดบทขึ้นมาก่อน”ฉันต้องการพบจิ้นเฟิงเฉิน!ให้เขาออกมาเจอฉัน!”

“เธอเป็นใคร? เธออยากให้เขาออกมาพบ แล้วเขาจะต้องออกมาพบอย่างนั้นเหรอ?”พ่อจิ้นพูดถามขึ้นเสียงดังสนั่น

“ในตอนแรกฉันเป็นคนช่วยชีวิตเขา ฉันเป็นผู้มีพระคุณของเขา!”ซ่างกวนหยวนพูดสวนกลับอย่างไม่อ่อนข้อเลยสักนิด

“ผู้มีพระคุณ?”พ่อจิ้นหลุดขำออกมา สีหน้าท่าทีดูเย็นชามากขึ้น”เธอยังกล้ามาเรียกตัวเองว่าผู้มีพระคุณอย่างนั้นเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เฟิงเฉินก็คงจะไม่กลับบ้านมานานขนาดนี้หรอก นั่นเป็นลูกชายของพวกเรา ถ้ายังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ก็ออกไปซะ!”

“ถ้าฉันไม่ได้เจอจิ้นเฟิงเฉิน ฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”ซ่างกวนหยวนเดินเข้าไปข้างในอย่างไม่ยอมละเลิก

“มานี่ พาเธอออกไปเดี๋ยวนี้!”พ่อจิ้นโกรธแล้ว พูดตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

พ่อบ้านกับพวกคนรับใช้รีบเข้ามาขวางรั้งซ่างกวนหยวนเอาไว้

“จิ้นเฟิงเฉิน เจียงสื้อสื้อ โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”ซ่างกวนหยวนร้องตะโกนเสียงแหลม

“พอได้แล้ว!”พ่อจิ้นพูดเสียงดัง เขาจ้องเขม็งซ่างกวนหยวนด้วยสีหน้าดำมืด”ตอนแรกเห็นแก่หน้าตาของตระกูลซ่างกวน เลยไม่ถือสาเอาความเรื่องที่เธอพาเฟิงเฉินไปซ่อนเอาไว้ ตอนนี้ถ้าอยากจะตัดขาดล่ะก็ ลองดูแล้วกัน”

พอเผชิญกับความโกรธของพ่อจิ้น ในใจของซ่างกวนหยวนก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

เธอกำนิ้วมือแน่น”ฉันแค่อยากจะเจอจิ้นเฟิงเฉินเท่านั้น”

“ออกไป!”

พอเห็นพ่อจิ้นโกรธจริงๆ แล้ว ซ่างกวนเชียนก็รีบพูดขึ้นมาทันที”คุณลุงคุณป้า ขอโทษที่รบกวนครับ”

พูดจบ ก็รีบลากซ่างกวนหยวนออกไปทันที