บทที่ 96 คุณนายเชื่อฟังหน่อยนะ
เห็นคณพศในสาระรูปแบบนี้คืนนี้ต้องคิดไม่ซื่อกับแน่ๆ ดังนั้นเธอเลยแอบค่อนข้างดี
ทั้งทั้งที่แผลเขาก็เริ่มหายดีขึ้นแล้ว แค่รออีกไม่กี่วันก็คงจะดีขึ้นเยอะเลย
ถ้าตอนนี้ยังจะหัวแข็งดื้อดึงต่อ แผลโอกาสฉีกขาดได้นะแล้วยิ่งต้องใช้เวลารักษาเพิ่มขึ้นไปอีก
เพียงแค่ดูด้านหลังของนาราหนีเธอหายไปที่มุมของบันได
เช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากแล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย จากนั้นเขาพูดพึมพำกับตัวเอง: “คุณจะนอนห้องพักแขกหรือห้องนอนผลมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
เพราะในใจยังคงระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่ดร.สาวอลกำชับเธอไว้ตอนกลับฝรั่งเศส
ดังนั้นนาราที่ขึ้นไปข้างบนไม่กล้าที่จะอยู่ในห้องนอนกับคณพศ ก็เลยหอบหนังสือแล้วลงไปห้องพักแขก
เพราะอย่างนี้แล้วคณพศอาจปล่อยเธอไป แล้วนอนในห้องตัวเองอย่างซื่อๆ
แต่ใครจะไปรู้พอนาราอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องน้ำห้องพักแขก
ก็ได้เห็นชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จในชุดอาบน้ำสีขาวได้นั่งรออยู่บนเตียงอยู่แล้ว
“คุณ…คุณ….” คณพศที่อยู่ๆ มาหาเธอที่ห้องทำให้นาราถึงกับอยากจะร้องน้ำตาปริ่ม
ส่วนคณพศที่เห็นเธอออกมาก็ได้เลิกผ้าห่มข้างๆ ตัวขึ้น แล้วก็ตบเตียงเบาๆ พร้อมพูด ： “นารา มาสิ！”
ในหัวนาราระเบิดตู้มขึ้น ราวกับมีฝนฟ้าคะนองของฤดูฝนโหมกระหน่ำดัง อีกอย่าง….เหมือนกับใครเคยเรียกแบบนี้มาก่อน
แต่งความตั้งใจของคณพศในวันนี้และไม่ว่ายังไงเขาก็จะชิมความหวานของนาราให้ได้
แต่พอนาราเห็นสายตาของคณพศแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนแผ่นหลังจะหนาวสั่นขึ้นมา
ถ้าเป็นคำพูดเมื่อก่อนจริงๆ คณพศทำกับเธอแบบนี้ เธอก็ไม่มีความรู้สึกอะไรพิเศษแล้ว
แต่ไม่กี่วันก่อนนี่คณพศก็ได้พูดกับเธอว่าในใจมีเธอ
ดังนั้นตอนนี้ก็ได้อยู่บนเตียงเดียวกับคณพศอีก หัวใจนารารู้สึกแปลกแปลก รู้สึกตื่นเต้นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ฉันจะกลับไปที่ห้องนอนใหญ่หากคุณต้องการนอนที่นี่คุณสามารถนอนที่นี่ได้”
พูดแบบนี้เสร็จ นาราก็รีบร้อนไปที่ประตูแล้วพยายามจะเปิดประตูออกไป
แต่นาราดึงประตูเท่าไหร่และไม่ว่าจะบิดกลอนยังไง ประตูก็เปิดไม่ออก
พอสถานการณ์เป็นแบบนี้ นาราที่หมดหนทางหนีก็ได้กลับมาที่เตียงพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้กับคณพศที่นั่งบนเตียง
“คณพศทำไมประตูถึงเปิดไม่ออก คุณ…”
แต่ประโยคที่นาราพูดยังไม่ทันสิ้น
คณพศก็ได้พูดตัดประโยคเธออย่างนิ่งเฉย ：“ผมให้ลุงบีมล็อคประตูไว้แล้ว พรุ่งนี้ถึงจะเปิดให้ ดังนั้นแล้วแต่คุณจะเลือกยืนรอตรงนั้นทั้งคืนหรือจะมานอนข้างผม”
ความกล้าเกร่งของยัยนี้นับวันยิ่งแข็งกราวขึ้นนะ
ไม่คิดว่าจะแอบเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ท้ายสุดก็ติดกับจนได้นะ
ได้ยินคณพศพูดแบบนี้ นาราที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เขินอายอยู่ครึ่งวัน
รู้ว่าเขาตั้งใจวางแผนให้เธอได้มานอนกับเขาสอง่อสอง นาราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
ก็ทำได้แค่เดินไปขึ้นเตียงอย่างเชื่อฟัง แล้วนั่งข้างคณพศ
เธอคิดอยากจะขอให้คณพศอย่าทำเกินไป เพราะอยากให้แผลของเขาหายเร็วๆ หน่อย
ดังนั้นดีกว่าจะร้องโวยวายให้เขาโกรธ ก็ต้องกลับปล่อยให้เขาทำไปก่อน
อีกอย่างแผลบนตัวของเขาคงจะทำให้เขาไม่มีแรงมากจริงๆ ขนาดนั้นหรอก
พอได้ปลอบใจตัวเองหน่อยๆ นาราที่ได้ตุ้มๆต่อมๆ ก็ค่อยๆ โล่งใจขึ้นเล็กน้อย
แต่แค่พึ่งจะนั่งลงไป ยังไม่ทันได้ตั้งสติให้ครบถ้วนเลย ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ได้พลิกตัวขึ้นมากดทันเธอทันที
แล้วไม่รีรอให้เธอได้ทันตอบโต้อะไร ก็ได้กดหัวลงจูบตรงที่ปากสีอมชมพูของเธออย่างดุเดือด จูบด้วยริมปากที่คิดถึงมานานและหิวโหยปางตาย！
เขาดูดปากเธออย่างเมามัน แล้วใบลิ้นตวัดปากของเธอให้สัมผัสกับลิ้นน้อยๆ แทบจะสอดเข้าไปในตัวเธอ！
อุณหภูมิที่ร้อนจัดส่งมาจากเขา เจาะที่เสื้อผ้าบาง ๆ ที่สวมใส่โดยทั้งคู่ จากนั้นก็ส่งผ่านไปยังนารา
ทำให้ร่างกายของเธอค่อยร้อนผ่าวขึ้น
“อือ…..อือ….” ฝั่งของคณพศที่จูบนาราอย่างร้อนแรงก็ไม่หยุดมือของเขา
ลูบไล้บนเลือนรางของเธอทำให้เธออดใจไม่ไหวที่จะครางออกมา
ถึงแม้สมองคอยย้ำเธอให้ระวังเรื่องแผลของเขา แต่เขาก็หักห้ามการกระทำของคณพศไม่ได้เลย
คณพศที่รู้สึกได้ว่านาราที่ขัดขืนเธอตั้งแต่เรื่อง ก็ค่อยๆ ปล่อยตัวลดแรงลง
แล้วจึงปล่อยเธอไปอย่างช้าๆแล้วก็เย้ยหยัน เขาพูดอย่างหงุดหงิด ：“นารา อย่าดื้อเลย อย่าขัดขืนผมเถอะ”
หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าราวกับจะล่อลวงให้ตายเลย
ตั้งแต่วินาทีที่เธอมาหาเขา ใจของเขาก็เสียการควบคุมไปแล้ว เขาแค่อยากจะทับเธอไว้ด้านล่างแล้วทำเธออย่างดุเดือด！
จนกว่าจะได้ทำเครื่องหมายของเขาบนร่างเธอ ว่าเป็นผู้หญิงของเขา
“แต่คณพศแผลของคุณ….” มองไปยังสายตาที่ร้อนแรงด้วยไฟแห่งความใคร่ของชายหนุ่มฃ
หัวใจของนาราห็หัวเทาไปทั้งดวง
เดิมทีอยากจะจับแขนของเขาเอาไว้ เพราะตื่นตัวเกิดไปก็เลยได้แต่จับผ้าปูเตียงเอาไว้
ถึงแม้ว่าเขาจะอดใจไม่ไหวก็ตาม แต่เขาก็ควรจะระวังแผลไม่ใช่เหรอ? หรือเขาไม่เจ็บหลับแล้ว?
“นาราช่วยผมหน่อย….” มองนาราในสถานะกังวล คณพศก็เลยพูดขึ้น
คงเป็นเพราะดร.สาวอลไปเสียก่อน แล้วอยู่หัวเราะแบบไม่ดีออกมาและกำชับเขา
“ถ้าอดใจไม่ไหวแล้วอยากจะไปตีสาว ก็ต้องใช้แรงน้อยๆ หน่อยก็ได้นะ”
ดังนั้นคณพศเลยอดไม่ได้จริงๆ ก็เลยต้องทำแบบนี้
พอคณพศพูดคำนี้ออกมา นาราก็หน้าแดงขึ้นมาจนดูไม่ได้ทันที
เธอรีบพูดแก้ทาง ：“ฉันไม่เอานะ ฉันบอกแล้วว่าคุณทนไม่ได้….”
แต่นาราไม่ได้ทันได้บอกให้เขาอดทนเสร็จ คณพศก็ได้ก้มหัวเขามาอีกครั้ง
แล้วก็กดไปยังริมฝีปากของเธอ รวมตัวกับเธอจนเธอไม่สามารถควบคุมเสียงฮัมเบา ๆ
ไม่ช่วยเขาก็ไม่ต้อง เขาจัดการเอง！
ความหลงใหลทำให้อุณหภูมิในห้องพักขนาดใหญ่ทั้งหมดดูเหมือนจะสูงขึ้นมาก
ทั้งกายของคณพศเต็มไปด้วยความสุขพร้อมในช่วงที่นารามีอารมณ์มากที่สุด
ก้มศีรษะลงแล้วกัดติ่งหูของเธอ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงดึงดู ： “นาราพูดว่ารักผมสิ ผมอยากจะฟัง”
“ฉัน….ฉัน….” นาราหน้าแดงก่ำทั้งหน้า ไม่คิดว่าเวลานี้เขาจะให้เธอพูดคำพวกนี้
มือของเธอที่จับไล่ทั้งสองของเขา ก็ได้จิกเล็บเข้าไปในเนื้อของเขาแล้ว
“ผมอยากให้คุณพูดออกมา คุณรักผมใช่มั้ย? เหมือนกับผมที่รักคุณ คุณชอบผมใช่มั้ย?” คณพศมองนาราร่างน้อย
ยากที่จะปราบปรามความอยากที่จะถูเธอเข้าไปในร่างกายของเธอและจ้องมองเธอ
ในตอนนี้สมองของนาราก็บินลับไปไกลแล้ว
แค่ได้ยินเขาถามแบบนี้ก็เลยพยักหน้ารับตามความรู้สึก แล้วก็ตอบซ้ำไปซ้ำมา ：“ใช่….ฉันชอบคุณ”
เธอชอบเขาจริงๆ ขนาดตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน แล้วเธอบอกรักเขาไม่ได้ เธอแค่ชอบเขา！
