บทที่ 180 คนที่ทำร้ายนารา ฉันจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว
ตรัญญกำลังคิดหาข้ออ้างที่จะเดินออกไป ทันใดนั้นคุณพศก็ยื่นมือถือมาให้เขา “แกดูสิ”
“เหอะ เหอะ!”ตรัญรับโทรศัพท์มาอย่างไม่เต็มใจ “นี่มันไม่สมควรรึเปล่า?”ให้เขาดูสามีภรรยาทำเรื่องนั้นสิ เขาพึ่งจะโตเป็นผู้ใหญ่นะ！
“ดู” คุณพศไม่ได้พูดอะไรมากมาย เขาพูดออกมาเพียงคำเดียวเท่านั้น ตรัญที่ไม่รู้จะทำยังไงก็หยิบโทรศัพท์กลับมา แล้วก้มหน้าลงดู
ทันใดนั้น เขาก็เห็นอะไรผิดปกติบางอย่าง พื้นหลังของวิดีโอในโทรศัพท์นั่นมัน ห้องวีไอพีของปู่ชิงคลับชัดๆ
นั่นไม่ใช่พี่สะใภ้ตัวน้อย นั่นพิมมี่! พระเจ้าช่วย!
คุณพศไปอยู่กับนังผู้หญิงโง่พิมมี่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?
จะอยู่ด้วยกันก็อยู่ไปสิ ยังจะถ่ายคลิปพวกนี้ออกมาทำไม นี่มันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ
“ไม่ใช่สิ” ตรัญถือโทรศัพท์แล้วถาม “ผู้ชายที่อยู่ในคลิปนี่คือแกหรอ?”
คุณพศเหอะออกมาคำเดียว เสียงนิ่งๆ “แกว่าไงละ?”
จะเป็นเขาได้ยังไง แค่เขาเห็นพิมมี่ก็ขยะแขยงจะแย่แล้ว เรื่องนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง！
ตรัญรู้ทันทีว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง “ผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่แกแน่ๆ!ฉันรู้แล้ว ต้องเป็นนังพิมมี่ตั้งใจไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น แล้วก็อัดคลิปไว้ แล้วตัดต่อให้เป็นหน้านาย แล้วก็รีบส่งไปให้พี่สะใภ้นี่เองที่ทำให้เธอแท้งก่อนกำหนด”
“ไปสืบเรื่องนี้ให้รู้เรื่องว่ามีใครอยู่เบื้องหลังบ้าง!”คุณพศถอนหายใจ “พวกนั้นต้องชดใช้ด้วยเลือดเนื้อ! พอไปสืบมาแล้วไม่ต้องรายงาน ทำให้พวกนั้นกลายเป็นศพไปซะ”
พอพูดจบเขาก็หลับตาลง พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งดวงตาก็เต็มไปด้วยความกระหายเลือด ตอนนี้เขาเหมือนกับซาตานที่ออกมาจากนรก ใบหน้ามีแต่ความอาฆาต
“ให้ศุกลช่วยทำให้ขาหายไวๆได้มั้ย！”พอพูดจบก็ไม่พูดอะไรต่อ
ตรัญถือโทรศัพท์ออกอย่างรีบเร่ง รูปโฟโต้ชอปธรรมดาน่ะหาได้ทั่วไป แต่ที่ตัดต่อได้ทั้งคลิปแบบนี้น่าจะมีไม่เยอะ ไม่น่าจะหายาก!
คุณพศรอตรัญไปแล้ว นั่งอยู่ห้องที่นาราเคยนอนคนเดียว แล้วก็นั่งอยู่แบบนั้นทั้งวัน
ลุงบีมรู้เรื่องจากปากของคุณผู้ชายและตรัญ คนที่ทำร้ายคุณผู้หญิงได้ขนาดนั้นช่างน่ารังเกียจ! เขากัดฟันด้วยความคับแค้น
แต่เขาเป็นแค่คนดูแลบ้านเท่านั้น ไม่สามารถช่วยอะไรนาราได้ ได้แต่รับใช้คุณชายอย่างถึงที่สุดเท่านั้น แบบนี้คุณชายถึงจะเอาคนที่ทำร้ายคุณนารามาลงโทษได้
คุณพศที่นั่งอยู่บนรถเข็นอย่างไร้อารมณ์ วันนึงแทบจะไม่ขยับไปไหนจนถึงกลางคืน เขาถึงจะค่อยๆหันกลับมา เดินไปถึงบนเตียง กระโดดลงบนเตียงเบาๆ สูดดมกลิ่นของนารา
ความสวยของเธอฟุ้งอยู่ทั้งห้อง ทำให้เขามีความสุขอย่างไม่รู้จบ
คุณพศอ้าปากจะพูดบางอย่าง แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก เขาหลับตาลงช้าๆ
เขาเป็นแบบนี้ เงียบๆอยู่ที่เกาะฟ้า เหมือนกับนาราที่ทุกวันตื่นนอนมาก็นั่งอยู่ที่ระเบียงดูตะวันขึ้นตะวันตก
ข้างหน้าเป็นทะเลที่เธอชอบที่สุด ในตอนนั้น ทุกวันเธอจะยืนอยู่ที่ระเบียงดูทะเล และเขาก็แอบอยู่ทีที่เธอมองไม่เห็นเพื่อแอบดูเธอ
ตอนนั้นเขาคิดว่าเธอไม่อยากเจอเขา เขาเลยไม่ได้ออกไป：เธอไม่อยากพูดกับเขา เขาเลยไม่ออกเสียง
แต่ว่า สิ่งพวกนี้ไม่ได้ช่วยกอบกู้ชีวิตแต่งงานที่กำลังจะล่มสลายของพวกเขา
ไม่แม้แต่รอให้ลูกของพวกเขาได้ออกมาดูโลกภายนอก
พอนึกถึงเรื่องลูก สายตาของคุณพศก็มืดมนลงทันที เจ็บปวดจนหายใจไม่ออก!
ลูกของพวกเขา ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว
เขาคิดไปเองว่าเขาดูแลนาราอย่างดี แต่ว่าไม่เคยรู้เลยว่า มีคนที่เลวร้ายมากมายขนาดไหนที่ซ่อนอยู่ในมุมที่เขามองไม่เห็น แล้วแอบทำร้ายนาราของเขา
นาราที่ตัวเล็กผอมโซของเขา ได้แต่ยอมรับการทรมานเงียบๆโดยไม่ออกเสียงใดๆ
คนพวกนี้สมควรตาย!
พิมมี่ ณัจยา จะไม่มีใครหนีรอดทั้งนั้น ทุกคนจะต้องแลกมาด้วยเลือด!
เมื่อเวลาผ่านไป คลื่นทะเลก็จะสูงขึ้นเล็กน้อย คุณพศนั่งจ้องมองอยู่แบบนั้นโดยไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ
เขากำลังรอ ตรัญที่ตรวจสอบหาที่มาที่ไปของไฟล์พวกนี้อยู่
ตรัญทำอะไรไวมาก ยังไม่ทันจะถึงสองวัน เขาก็กลับมาที่คฤหาสน์นี้อีกครั้ง
แถมยังมีบอดี้การ์ดตัวสูงใหญ่ตามเขามาอีกสี่คน
บอดี้การ์ดสี่คนนั้นหอบถุงกระสอบมาสองอัน ถือขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับตรัญ แล้วก็โยนลงไปตรงเท้าของคุณพศ
พอโดนโยนลงบนพื้น เสียงจากในกระสอบก็ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด แถมยังดิ้นไปมา
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าด้านในนั้นน่าจะเป็นคนสองคน
คุณพศเข็ดรถเข็นขึ้นมาด้านหน้า ตรัศก็พูดด้วยความเคารพว่า “ฉันตรวจสอบเรื่องนี้มาเรียบร้อยแล้ว มันคือวิดีโอที่พิมมี่กับวิษณุส์ไปที่ปู่ชิงคลัย แล้วก็อัดวิดีโอที่ทั้งสองคนมีอะไรกัน แล้วก็หาพวกโปรเมอร์มือหนึ่ง ตัดต่อหน้าวิษณุส์ให้เป็นหน้าแก”
พอพูดจบ ตรัญก็ก้มลงไปแกะถุงกระสอบออก แล้วก็ดึงคนในนั้นออกมา “อะ ก็คือไอ้คนนี้นี่แหละ มันเป็นนักสืบเอกชน ฉันก็เลยเอามันมาที่นี่ แกจะจัดการมันยังไง? ก็ตามใจแล้วกัน”
นักสืบคนนั้นที่โดนตรัญจับใส่ถุงกระสอบมากลัวจนตัวสั่น พูดยังไม่เป็นคำเลย ได้แต่หมอบกราบต่อหน้าคุณพศ “ท่านประธาน ปล่อยผมไปเถอะนะครับ ผมก็แค่ทำเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น ผู้ใหญ่คงจะไม่รังแกผู้น้อยหรอก เห็นว่าผมเป็นแค่ลมและปล่อยผมไปเถอะนะครับ พิมมี่บังคับให้ผมทำแบบนี้ ผมผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตผมเถอะนะครับ!”
คุณพศยิ้มเย้ยหยันอย่างกระหายเลือด “ปล่อยแกไปงั้นหรอ?”
“แล้วมีใครปล่อยเมียกับลูกฉันไปบ้าง!” เขาโบกมือออกคำสั่งเบาๆ
“โยนมันไปหลังเขา ให้เพสกินซะ!”
“ครับ!” บอดี้การ์ดทั้งสี่คนรีบยกถุงกระสอบแล้ววิ่งออกไปทันที
หลังจากผ่านไปสิบนาที ก็มีเสียงกรีดร้องที่โหยหวน แล้วก็เสียงร้องของหมาป่าที่จะได้กินอาหารแสนโอชะ!
พอได้ยินเสียงร้องมาจากหลังเขา คุณพศก็ยิ้มอย่างกระหายเลือด แล้วก็มองหน้าตรัญ “นี่ก็แค่ตัวกระจ๊อก แล้วตัวการมันอยู่ไหน?”
ตรัญเปิดถุงกระสอบอีกถุงนึงออก ก็คือพิมมี่ที่กลัวจนเป็นลมไปแล้ว
“ปลุกเธอขึ้นมา” คุณพศสั่งเสียงเรียบ
“ซ่า!”
พวกคนชุดดำได้รับคำสั่งแล้วก็เอาน้ำมาสาดไปที่พิมมี่
พิมมี่โดนน้ำสาดก็ตื่นขึ้นมา แล้วก็มองไปรอบๆ
ตอนที่เธอกำลังอยู่บนท้องถนนก็โดนวางยาสลบ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่วางยาเธอเป็นใคร
น้ำเย็นที่สาดมาทำให้เธอเปียกโชกไปทั้งตัว พอเธอได้สติถึงรู้ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือคุณพศ
“คุณพศ คุณเองหรอคะ?” เธอเห็นผู้ชายคนนั้นนั่งบนรถเข็นอีกครั้งนึง แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด
หัวใจของเธอก็เหมือนจมลงสู่ก้นทะเลทันที เธอจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้นอย่างกังวล รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย
คุณพศมองหน้าพิมมี่ด้วยความสะอิดสะเอียน แล้วก็สั่งเสียงเย็น “ลากออกไปขังไว้ห้องใต้ดิน”
ห้องใต้ดินของเกาะฟ้าหนาวจนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ ต้องจมน้ำไปครึ่งตัว เพราะว่านาราต้องตกลงไปในทะเล ตอนนี้เขาก็เลยอยากให้ผู้หญิงคนนี้ได้ลิ้มรสรสชาติของมันซะบ้าง
